การหวนคืนของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ในอดีต
ตอน 2
ซีหลาน
เจ้ารู้หรือว่าข้าเป็นใคร?
เฉินฉางอาน
ท่านบรรพบุรุษซีอ้ายหลาน!//ร้องไห้
ผู้อาวุโสเหล่ย/อาวุโสใหญ่นิกายเทียนโม่
!!!!
ผู้อาวุโสเหล่ยที่ยืนดูการกระทำของเฉินฉางอานอย่างไม่เข้าใจอยู่นั้น เมื่อได้ยินชื่อที่ลูกศิษย์ของตนเอ่ยออกมาก็เข้าใจได้ทันที
ผู้อาวุโสเหล่ย/อาวุโสใหญ่นิกายเทียนโม่
ท ท่านบรรพบุรุษหรือ!?
ซีหลาน
//มองเฉินฉางอานพลางขมวดคิ้ว
เฉินฉางอาน
ใบหน้าของท่าน...
เฉินฉางอาน
และความยิ่งใหญ่ของท่าน//สะอึกสะอื้น
ซีหลาน
เจ้าเรียกข้าว่าอาจารย์อย่างนั้นหรือ?
เฉินฉางอาน
ศิษย์ขอฝากตัวกับท่านด้วยขอรับ...//คุกเข่าโค้งคำนับ
ซีหลาน
.....//มองเด็กน้อยอย่างเอ็นดู
ซีหลาน
ศิษย์ข้าจงบอกอาจารย์ของเจ้ามาสิว่าข้าควรจะจัดการกับสองคนนี้ยังไง//มองไปในทิศทางของอี้ฟ่ง
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
//ตัวสั่นเทา
ทั้งสองที่นั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นต่างได้ยินสิ่งที่คนทั้งสามพูดคุยกัน นาง นางคือซีอ้ายหลานเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน!!
ได้ยินดังนั้นทั้งสองต่างก็โค้งตัวใบหน้าขนานราบไปกับพื้นด้วยร่างกายที่สั่นเทา
เฉินฉางอาน
ข้าว่าควรจะทรมานพวกมันไปทีละนิดขอรับท่านอาจารย์ //เช็คน้ำตา
เฉินฉางอาน
//หันไปมองซีหลานอย่างเขินอาย
ซีหลาน
ข้าว่าเราควรจะตัดสิ่งนั้นของพวกเขาออกเพื่อจะได้ไม่ไปทำความชั่วด้วยการสืบเผ่าพันธุ์
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
!!!!
คนทั้งสองสะดุ้งโหยง พลางเอามือทั้งสองข้างปกคลุมของสงวนเอาไว้อย่างขลาดเขลา
เฉินฉางอาน
ไม่ได้นะขอรับ!!!//มองซีหลานอย่างโกรธๆ
เฉินฉางอาน
ท่านอาจารย์สูงส่งจะแตะต้องของสกปกพรรคินั้นได้อย่างไร
เฉินฉางอาน
ข้าไม่มีทางให้ท่านทำแน่ขอรับ!
จะปล่อยให้นางผู้เป็นที่รักแตะต้องสิ่งนั้นของชายอื่นได้อยากไรอย่าว่าแต่แตะต้องเลย แม้แต่มองก็ไม่อยากให้นางมองเลยด้วยซ้ำ
เสียงกล่าวห้ามของเฉินฉางอานทำเอาคนทั้งสองแทบน้ำตาไหลด้วยความปลื้มปิติ เด็กชายตัวเหม็นคนนี้เป็นดั่งพระเจ้าของพวกเขาเสียจริง
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
😭
ซีหลาน
หืม...//มองเฉินฉางอาน
ซีหลาน
เจ้ากล้าขัดขวางความตั้งใจของข้าหรือ?
เฉินฉางอาน
เอ่อ..เปล่าขอรับ!
เฉินฉางอาน
เพียงแต่สิ่งนั้นมันสกปรกเกินกว่าที่ท่านจะเห็นหรือสัมผัส
เฉินฉางอาน
เช่นนั้นเรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของศิษย์เถอะขอรับ
เฉินฉางอาน
ขอให้ท่านช่วยศิษย์จับพวกเขาเอาไว้ด้วยพลังของท่าน
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
!!!
คนทั้งสองราวกับร่างที่ไร้วิญญาณ
เมื่อครู่เด็กตัวเหม็นคนนี้ได้มอบความหวังให้กับพวกเขา ทว่าวินาทีต่อมากลับบอกว่าสิ่งสิ่งนั้นเขาจะตัดมันออกเอง จะไม่เป็นการดีกว่าหรือหากพวกเขาต้องสูญเสียสิ่งที่รักด้วยน้ำมือของสตรีผู้เลอโฉม
ครั้นพวกเขากำลังจะขยับตัวเพื่อหนีจากเงื้อมมือของเด็กน้อยนั้น ก็มีคลื่นพลังซัดใส่พวกเขาจนล้มอยู่กับพื้น เพียงแต่มองมองเท่านั้น!!!
สตรีผู้นี้เพียงมองมาที่พวกเขาก็สามรถทำให้บาดเจ็บสาหัสเกือบถึงชีวิต
ร่างกายสั่นเทา คนทั้งสองจ้องมองนางราวกับเห็นปีศาจ สตรีนางนี้ทรงพลังขนาดไหนกันแน่!?
เฉินฉางอาน
เอาล่ะพวกเจ้าพร้อมสูญเสียสิ่งที่รักแล้วหรือยัง?//เลิกคิ้วขึ้น
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
!!!?
แว่วเสียงของเด็กน้อยทำเอาคนทั้งสองที่ร่างกายเจ็บหนักและสั่นเทาอยู่นั้นมีความหวาดกลัวมากกว่าเดิม ตอนนี้ความหวาดกลัวได้ฝังรากลึกเข้าไปในจิตใจของคนทั้งสอง
ไม่นานนักส่วนนั้นก็ถูกตัดออกและโดนบดขยี้ด้วยฝีเท้าเล็กๆของเฉินฉางอาน มองดูแล้วช่างน่าหดหู่
คนทั้งสองเมื่อเห็นดังนั้นราวกับโลกทั้งใบได้แตกสลาย พวกเขาต่างหมดสติลง
เห็นดังนั้นซีหลานจึงพุ่งตัวไปหยิบปกเสื้อของคนทั้งสองขึ้นพร้อมลากพวกเขาโผทะยานขึ้นไปในอากาศ
ไม่ทันที่ศิษย์น้อยจะเอ่ยซีหลานก็ได้หายตัวไปในกรีบเมฆ
Comments