การหวนคืนของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ในอดีต
ตอน 1
ณ ดินแดนอันแห้งแล้งไร้ผู้คนอาศัยอยู่
ปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่อยู่บนฟากฟ้า
ไม่นานนักก็มีหญิงสาวผู้เลอโฉมปรากฏออกมา
ซีหลาน
หนึ่งหมื่นปีเลยหรือนี่....
เมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อนเป็นครั้งที่นางได้พบเจอกับชายชรา เขาบอกกับนางว่านางคือตัวตนที่แข็งแกร่ง
นางเป็นดั่งความหวาดกลัวของทั้งสามโลก จึงเป็นเหตุให้ตัวนางนั้นถูกผนึกพละกำลัง
ด้วยตราประทับผนึกที่แข็งแกร่งที่สุด จึงเป็นเหตุให้นางใช้เวลาไปกับการปลดผนึกนับหมื่นปี
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
ไร้ความสามารถ
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
นิกายพวกเจ้าโดดเดี่ยวอยู่บนยอดเขามานับร้อยปี
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
มีผู้อาวุโสและลูกศิษย์ตัวน้อยเพียงคนเดียวยังคิดว่าจะรักษานิกายแห่งนี้ไว้ได้หรือ?
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
หากพวกเจ้าย้ายออกไปจากนิกายเทียนโม่อย่างเชื่อฟังข้ารับรองว่าจะไม่ทำอะไรกับพวกเจ้า
ผู้อาวุโสเหล่ย/อาวุโสใหญ่นิกายเทียนโม่
ไร้สาระ!!
ผู้อาวุโสเหล่ย/อาวุโสใหญ่นิกายเทียนโม่
พวกเจ้าต้องการครอบครองสถานที่แห่งนี้เหตุใดต้องพูดให้มากความ
ผู้อาวุโส สาม
เจ้ากล้าดียังไงมาพูดจาเช่นนี้กับนายน้อยของข้า
เฉินฉางอาน
ฮ่าๆพวกเจ้าคิดว่าสถานที่แห่งนี้คือสถานที่ของผู้ใด
เฉินฉางอาน
ปรมาจารย์ซีอ้ายหลานนางได้ก่อตั้งนิกายเทียนโม่ขึ้นมานับหมื่นปี
เฉินฉางอาน
พวกเจ้าคิดว่านิกายโม่หลงของพวกเจ้าที่พึ่งก่อตั้งขึ้นเมื่อพันปีก่อน จะสามารถย่างก้าวเข้ามาบอกให้พวกข้าละทิ้งนิกายเทียนโม่อย่างนั้นรึ
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
เจ้าเด็กปากไม้สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเจ้าคงอยากตายมากสินะ
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
ผู้อาวุโสสาม
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
จัดการไอ้เด็กตัวเหม็นนี่ให้ข้าที
ผู้อาวุโส สาม
ขอรับนายน้อย //พุ่งตัวออกมา
ผู้อาวุโสเหล่ย/อาวุโสใหญ่นิกายเทียนโม่
จะทำร้ายลูกศิษข้าจงข้ามศพข้าไปก่อนไอ้เฒ่าหัวล้าน!!//ขัดขวาง
จังหวะนั้นผู้อาวุโสเหล่ยก็ได้พุ่งตัวไปต่อสู้กับผู้อาวุโสสาม ซึ่งการที่จะรับมือกับผู้อาวุโสสามก็คงจะเป็นเรื่องยากสำหรับผู้อาวุโสเหล่ย
เพราะฝีมือของเขายังไม่แข็งแกร่งพอที่จะต่อกรกับผู้อาวุโสสาม
แต่ว่าเขากลับต่อสู้อย่างไม่ยอมแพ้ ทว่าเมื่อเฉินฉางอานจะพุ่งตัวเข้าไปช่วยเหลืออี้ฟ่งก็ได้หยุดเขาเอาไว้
ร่างกายของเด็กครั้นกำลังจะปล่อยจิตสังหาร
ทว่าก็ปรากฏเสียงที่คุ้นเคยทะท้อนไปทั่วทั้งยอดเขาเทียนโม่
“พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรมาขับไล่ศิษย์นิกายข้า!..”
น้ำเสียงนั้นไพเราะทว่ากลับทรงพลัง เพียงเสียงที่ก้องกังวานสร้างแรงกดดันให้กับคนทั้งสอง
อี้ฟ่ง /นายน้อยแห่งนิกายโม่หลง
อึก!
คนทั้งสองร่างกายสั่นเทามุมปากปรากฏหยดเลือดไหลรินนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น
ไม่นานนักก็ปรากฏร่างที่แสนงดงามล่อนลงมาจากฟ้า
เครื่องหน้างดงามหาใดเปรียบผมสีดำยาวสยายและอาภรณ์สีแดงสลับขาวพริ้วไสวงดงามราวเทพเซียน
นางจ้องมองไปที่บุคคลทั่งสองอย่างเงียบๆ ทว่าแววตากลับน่าหวาดหวั่น
เฉินฉางอานเมื่อพบเห็นหญิงสาวใบหน้าก็เต็มไปด้วยความดีใจทว่าในใจกลับโศกเศร้าดวงตาของเขาแดงกร่ำสามารถสังเกตุเห็นหยดน้ำที่ครออยู่ภายในนั้นได้เพียงแค่มอง ในที่สุดนางผู้ที่ตนเฝ้ารอคอยมานับหมื่นปีก็ปรากฏ
ซีอ้ายหลานเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อนเคยเป็นคนรักของเขา
ทว่าด้วยเหตุบางอย่างทำให้นางโกรธเคืองเขา เวลาผ่านไปก็ไม่เคยได้ยินข่าวคราวของนางอีกเลย
แม้แต่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เทพเซียนต่างอาศัยอยู่ก็ไม่เคยมีผู้ใดพบเห็นนาง
ไม่รู้ว่านางอยู่ที่ไหนกันแน่
มีเพียงที่เดียวที่เขายึดมั่นได้ว่ามันคือที่ของนาง นั่นก็คือสถานที่แห่งนี้นิกายเทียนโม่
เขาอาศัยอยู่ที่นี่มานับหมื่นปีเพื่อรอคอยการกลับมาของนาง
เขายอมเกิดเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาและละทิ้งการเป็นเทพ เขาวนเวียนอยู่ในวัฏจักรการเกิดใหม่อยู่นับหมื่นปีด้วยตัวตนใหม่ที่เกิดขึ้นทุกๆร้อยปี และในชาตินี้เขาคือเฉินฉางอานเจ้าชายแห่งอาณาจักรเล็กๆ ที่มุ่งหน้ามาฝากตัวเป็นศิษย์ของนิกายเทียนโม่เมื่อสองปีที่แล้ว
เขาตายและเกิดใหม่มานับร้อยครั้ง
เพื่อรอการกลับมาของนางผู้เป็นที่รัก
ซีหลาน
เหตุใดเจ้าตัวน้อยจึงร้องไห้ //เลิกคิ้ว
เฉินฉางอาน
ท่านอาจารย์!!!//โผเขากอด
เขาโผเข้ากอดนางผู้เป็นที่รักอย่างโหยหาเขาคิดถึงนางเหลือเกิน เมื่อกอดขานางได้แล้วเด็กตัวน้อยก็ร้องไห้ออกมาอย่างสุดกำลัง
ซีหลานไม่เข้าใจการกระทำนี้ของเด็กน้อยเลย
ฝากติดตามผลงานจาก ss1 ด้วยนะครับ
Comments