ตอนที่4 เปิดเทอม

สรุปว่าฉันตกลงกับไอ่น้องชายตัวเเสบนั่นจนได้เเล้วไงฉันอายุเท่าไหร่ให้มาเเต่งตัวเป็นเด็กมัธยมเนี่ยนะ ใส่คอสเพล์เซร่ามารผจญยังจะดีซะกว่า น่าอายเป็นบ้า

ห้อง505(คอนโกลดรากอน)

18.00น.

-ติ๊ดๆๆ ติ้ง! เเกร็ก เเอ๊ด~-

*0* ยังดีที่เเท็กซัสจัดห้องไว้ให้ฉันอย่างดี ให้ฉันอยู่คอนโดที่หรูที่สุดใจกลางเมืองน่าจะชื่อคอนโดโดราเอมอนมั้ง(จำไม่ได้)ด้านในตกเเต่งด้วยฟอนิเจอหรูเเต่เรียบง่ายโทนสีขาว เเละประดับด้วยดอกกุหลาบขาว(ช่างเป็นห้องสำหรับสาวจิตใจบริสุทธิ์อะไรเช่นนี้)

"นี่เเซม" ฉันหันไปหาเเซมที่เดินตามฉันเข้าห้องมาด้วย

"?"

"นายช่วยเปลี่ยนดอกกุหลาบขาวพวกนี้เป็นเเดงสดจะได้ไม๊ เห็นเเล้วรู้สึกขัดลูกตา"

"อ่อ ครับ"

"เเล้วก็ก่อนกลับฝากล็อคประตูด้วย"

"กลับ?"

"อ่า ..นี่คงไม่ได้คิดว่าฉันจะให้นายมาค้างด้วยจริงหรอกนะ"

"*-*" ตาเเบบนี้ชัดเลย(คิดชัวร์)

"เสียใจย่ะ เสือ2ตัวอยู่ถ่ำเดียวกันไม่ได้"

"เฮ้อ~ เสียใจเลยเเฮะ งั้นผมก็โดนหักอกเเล้วสิเนี่ย"

"เเหม เสียใจหรือเสียดาย"

"ก็..ทั้ง2"

"ไว้จะเรียกตอนเหงาๆ"

"จริง?"

"เเน่นอน"

"เเล้ววันนี้ไม่เหงา?"

"ก็เหงาเเต่ต้องการเเค่เพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆนายเป็นให้ได้ไม๊หล่ะ"

"เหอะๆๆ-_-คุณพายอาร์คงไม่รู้สินะว่าผมติดอยู่ใน friend zone มากี่คนเเล้ว"

"เรียกพายเฉยๆก็ได้นะดูกันเองดี สำหรับเพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆ"

"T-Tทำไม่ผู้หญิงสมัยนี้เย็นชาจัง"เเซมงอเเงสุดฤทธิ์ เขาหล่อก็จริง เเต่สู้ไวน์ไม่ได้อ่ะ อ๊ะๆ ฉันชอบเขาจริงๆนะ รอเสียบเเน่อย่าให้โดนเเฟนทิ้งมาละกัน

"น่าๆ เป็นเพื่อนดีสุดเเล้ว มีสหายดีกว่ามีศัตรูขงจื้อได้กล่าวไว้"ฉันปลอบใจเเซม

เเซมก็ดูจะเข้าใจเเละไม่ได้ตื้ออะไร ออกไปเเล้วก็จัดการทุกอย่างให้ตามสั่ง เเถมทำกับข้าวให้ด้วย(อร่อยด้วยประเด็น)เป็นพ่อบ้านที่ดีเลย เขาคงไม่ได้ชอบฉันจริงๆหรอก

5วันต่อมา

วันเปิดเทอม

7.50น.โรงเรียนมัธยมเซนส์โยราร์

ฉันอ่านข้อมูลที่เท็กซัสเอามาให้จากลีอาร์น้องสาวฉัน อ่อฉันไม่ได้ไปพบหน้าพ่อเเม่หรือเเม้เเต่น้องสาวฉันเลยนะ ก็ตัดขาดไปเเล้วนี่ ที่ทำอยู่ก็เพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวทั้งนั้น

ซุบซิบ..(กันเอง)

ซุบซิบ..(เเอบมอง)

ซุบซิบ..(มองให้รู้ว่ามอง)

ยัยพวกนี้มันซุบซิบอะไรฉันอ่ะ หรือผมฉันกระดก หรือหน้าฉันไม่เหมือนลีอาร์ หรือฉันทำอะไรผิด

ปึก

"ว้าย"

"โอ้ยทำไมเดินไม่ดูทางเนี่ย-*-"เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาชนฉันจนฉันล้มก้นจำเบ้า

"ข ข้อโทษค่ะรองประธาน ฉันจะเดินระวังกว่านี้"เด็กนั่นขอโทษฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย

จะกลัวอะไรนักหน้าเเค่ทำฉันล้มเอง

แต่เอ๊ะ

*0*

"ต่างหูที่ใส่อยู่นั่น!"

"T_Tฉันจะถอดออกทันทีค่ะ"

"ไม่ใช่ๆ ไม่ได้จะยึด นั้นใช่ของเเบรนด์princessรุ่นริมิเตตรอบงานวันเปิดตัวธิดาโอเวอร์ไซต์ใช่ไม๊"

"ช ใช่ค่ะรองประธานรู้จักหรอคะ"

หึหึ เเน่สิย่ะ ฉันเป็นคนออกเเบบเองร่วมกับองชายอัลฟอนโซ่ โร ลาเต้ เเห่งจักรวรรดิ์ กัวกัวก้าเลยนะ ช่างเป็นเกียรติเเก่วงศ์ตระกูล มีเเค่5คู่ในโลก เเละประเด็นองค์ชายหล่อมาก เสียดายเมียดุ

"เธอชอบเเบรนด์นี้หรอ"

"ค่ะชอบมากค่ะ"

"ฉันก็ชอบเหมือนกัน ดูกระเป๋านี่สิ ดีไซน์สวยหรู ทนทานทุกสภาพอากาศ น้ำหนักเบาดั่งปุยนุ่น ที่สำคัญราคาจับต้องได้เเค่หมื่นกว่าๆเอง

"อ่ะ ไม่ใช่เป็นเเสนหรอคะ"เด็กนั่นถาม อิอิ(ติดกับ)

"จริงก็เป็นเเสนนั่นเเหละเเต่พอดีว่าได้ส่วนลดจากการตามเป็นfcเเบรนด์นี้ ฉันมีบัตรลดนะจะให้เธอไว้เเล้วกันเเต่ต้องใช้ภายใน2เดือนนี้นะไม่งั้นหมดเขตก่อนเเน่

"ว้าว จริงหรอคะ รองประธานจะให้จริงหรอ*_*"

"เเน่นอน ถือว่าความชอบตรงกัน เเต่มีข้อเเม้นะ"

"คะ?"

"ต่างหนูน่ะใส่ในโรงเรียนมันดูไม่ค่อยเข้ากับชุดนักเรียนเท่าไหร่ เพราะงั้นตอนนี้ถอดก่อนเก็บไว้ใส่กับชุดสวยๆตอนไปเที่ยวหลังเลิกเรียนดีกว่านะ^_^"

"อ๋า จริงด้วยไม่เข้าจริงๆด้วย รองประธานสุดยอดไปเลยค่ะ"

"งั้นบัตรลดนี่ เป็นของเธอเเล้ว อย่าลืมใช้ก่อนหมดเขตหล่ะ^_^"

"ขอบคุณค่ะ*_*"

แล้วฉันก็ได้ลูกค้าอย่างไม่น่าเชื่อ ฮ่า ฮ่าฮ่า ฉันนี้มันเป็นสุดยอดนักขายจริงๆ

ว่าเเต่ห้องเรียนฉันไปทางไหนอ่ะ ใกล้เวลาเขาเรียนเเล้วด้วย ตอนนี้ข้อมูลที่มีก็มีเเต่หน้าเพื่อนร่วมห้องทุกคน ประธานนักเรียน อาจารย์ทุกคน กับชื่อห้องเรียน(ห้อง6/5) ส่วนเรื่องเเผนที่ห้องนั้น ไม่มีเลยจ้า

ฉันเดินดุ้มๆไปตามทางเดินของอาคารเรียนเเรก ห้อง6/1 6/2 6/3 6/4 เเละเเล้ว -0-

ห้องพักครู เเล้ว6/5หล่ะ โอ้ย ฉันวิ่งขึ้นชั้น2 สรุปมีเเต่ห้องเรียนศิลปะ ดนตรี กับห้องอะไรไม่รู้ เอ้า!เเล้ว 6/5อ่ะ 6/5 อยู่ไหน

แอ๊ด~

เสียงประตูถูกเปิดออกจากห้องที่ไม่รู้ว่าเป็นห้องอะไร

"เชี้ย 0-0!"เด็กหนุ่มหน้าตาคุ้นๆร้องอุทานเมื่อเห็นหน้าฉัน จะไม่คุ้นได้ไง เขาอยู่ในรายชื่อเพื่อนร่วมห้องของยัยลีอาร์

"เธอมาทำไรที่นี่เนี่ย เลิกตามมาหลอกหลอนฉันได้ไม๊ "เขาพูดเเต่มือก็พยายามจะซ่อนบ้างอย่างให้กับเพื่อนที่ตามมา3-4คน (ฉันจำไม่ได้น่าจะไม่มีในชื่อ)

ฉัันเเบมือออกมาอัตโนมัตกับไอ่ของน่าสงสัยนั่น ฉันไม่คิดจะคนตัวเขานะถ้าเขาไม่ทำตัวมีพิรุธอ่ะ

"เอามาเดียวนี้เซ็น "ฉันพูดขณะเเบมือ

"อะไร ไม่มีอะไรสักหน่อย"

"บอกให้เพื่อนหัวนกเเก้วนายส่งมันมาให้ฉัน"

"ชิ น่าลำคาญ จะเเจ้นไปฟ้องใครก็รีบไปเลยไป ไม่ต้องมายึดของให้วุ่นวาย"

เหอะ พูดเเบบนี้ของผิดระเบียบชัวร์