ตอนที่3 ลักพาตัว

"งึ้มๆ -_- (-_- )( -_-)0_0"

"ตื่นเเล้วหรอ"ชายหนุ่มหล่อมาดนิ่งพูดขึ้น

"ใครอ่ะ?" ฉันโผลงถามออกไปด้วยความงงงวย

"พ่อเธอ.."

"พ่อ?พ่อจริงดิ พ่อศัลยกรรมมาหรอ โครตหล่อเลย*0*พ่อทำหมอไหนมาเนี่ย~"

"ไม่ใช่-_-"

"ไม่ใช่หมายถึงไม่ใช่พ่อหรือไม่ใช่ศัลยกรรมเเต่หน้าเปลี่ยนธรรมชาติที่บังเอิญกลายพันธ์เองอ่ะ"

"..."อ้าว เงียบเฉย

"เฮ้อ!คุณไวน์ครับ คุณก็อธิบายให้คุณพายเข้าใจสิครับ บอกเเค่ 'พ่อเธอ'ใครจะไปรู้เรื่องครับ"ชายหนุ่มร่างกำยำหน้าหม่ำ สไตล์เอเชียเดินมาเเตะบ่าเเละพูดกับคนที่ตอบฉันเมื่อกี้

"เฮ้อ.."สุดหล่อมาดนิ่งของฉัน ถอนหายใจออกมาเเบบเหนื่อยหน่าย ขนาดเหนื่อยยังหล่อเลย พวกนี้ดีกว่าหนุ่มยุโรปอีก

"อ่ะๆ ผมอธิบายเลยละกัน"

"เดี๋ยวนะก่อนอธิบายฉันควรรู้ชื่อพวกนายก่อนไม๊ "

"ไวน์" เขาตอบสั้นๆ ถึงจะพูดน้อยเเต่ดูเท่เป็นบ้า(คนนี้ฉันจอง)

"ผมเเซม ยินดีที่ได้รู้จัก:)"นายเเซมนี่ดูกันเองดีเเฮะ (คนนี้ก็จอง ใจฉันควบ2ไปเรียบร้อยเเล้ว)

"เครว่าต่อ"ฉันพูดหลังพวกเขาเเนะนำชื่อ

"พ่อกับน้องชายคุณให้พวกผมมาลักพาตัวคุณมาช่วยน้องสาวคุณ"เเซมพูดด้วยความเร็วเเสงจนจับใจความไม่ได้

"หะ?ไรนะ เร็วไปฟังไม่ทัน"

"พ่อกับน้องชายคุณให้พวกผมมาช่วยลักพาตัวคุณมาเพื่อช่วยน้องสาวคุณ"

"อ๋อ~ 0-0ฮ๊ะ!"ล ลักพาตัว ลักพาตัวเลยหรอ นี่มันผิดกฏหมายนะ

พรวด!!(อยู่ๆประตูก็เปิดออกพร้องเสียงที่ฉันคุ้นเคย)

"พี่คร้าบ~"

"เดี๋ยววว ว้าย!"ไอ่น้องชายตัวดีโผลเขามากอดฉันเเน่นอย่างเอาเป็นเอาตาย มันคงลืมเเล้วใช่ไม่ว่ามันโตเป็นควายธนูยักษ์เเล้วอ่ะ-_-

"ออกไปเลยนะเท็กกี้ ฉันหายใจไม่ออก"

เท็กซัสรู้ตัวก็ปล่อยฉันเป็นอิสระ

"พี่~"

"ไม่ต้องมาพี่ คิดยังไงมาลักพาตัวฉันห๊ะ"ฉันทำตาเขียวปั๊ดใส่เท็กซัส

"ก็พี่ไม่ยอมช่วยผมนี่ ผมก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว"

"นายรู้ไหมว่าการลักพาตัวฉันมาแบบนี้ฉันสูญเสียอะไรบ้าง"

"ผมชดเชยได้ไม๊"

"จะชดเชยยังไง"

"แบรนด์ princess ของพี่ จะได้เข้าร่วมกับห้างsurทั่วประเทศ"

(*0*) ห้างsur เป็นห้างดังอันดับ1ของประเทศนี้เลยนะ เเต่u-u เชื่อก็โง่เเล้ว ฉันเคยเจรจากับคุณเรย์เลขาคุณยูราที่เป็นเจ้าของห้างเเล้ว ถ้าไม่มีเงินมัดจำก็จบ

"พี่ไม่เชื่อผม?"

"ฉันกินหญ้าเป็นอาหารหรอ~"

"จริงนะเเค่ผมโทรบอกก็ได้เลย"

"ทำยังกับตัวเองเป็นเจ้าของ ต่อให้รู้จักผู้จัดการที่ไหนก็ไม่ได้ทั่วประเทศหรอกย่ะ "

"ผมทำไม่ได้หรอก เเต่ เมียผมทำได้"

"ฮ่ะ!"

เดี๋ยวนะนี่เเท็กซัสมีแบล็คดีขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เมีย? หมอนี่คบใครเป็นตัวเป็นตัวด้วยหรอ เจ้าชู้ยังกับห..อ๊ะไม่ได้ไม่ได้ ว่าน้องไม่ได้ ตัวฉันก็เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน งั้นเเสดงว่าเมียที่เจ้าน้องชายจอมกระล่อนพูดถึงก็คือคุณยูรา ที่รวยอภิมหึมา รวยเเบบไม่เกรงใจใคร รวยเเบบใช้สมบัติมาซื้อประเทศก็ยังได้*0*น้องชายฉันตกถังทองคำชัดๆ

"หน้าเเบบนี้สรุปเชื่อเเล้ว?"

"อ่า เชื่อ เรื่องเเบบนี้นายไม่โม้หรอก" จริงนะเเท็กซัสไม่ใช่ผู้ชายขี้โกหก มีอะไรก็พูดตรงๆ ถ้าโดนโกรธมันก็จะตีมึน

"เเล้วจะช่วยไม๊"

"ช่วย..เอ๊ะ ไม่สิ ที่เอาแบรนด์ฉันขึ้นห้างมันเป็นค่าชดเชยของการลักพาตัวฉันนะ"(เกือบเคลิ้มเเล้ว ฉันยังรู้สึกไม่คุ้มเลย)

"โหพี่ งกไปเเล้ว-0-"

"เเล้วไง บอกเเล้วว่าให้จัดการกันเองเเละส่งฉันกลับด้วย"

"เฮ้อ คงทำเเบบนั้นไม่ได้หรอก ผมพาบินข้ามประเทศมาเเบบผิดกฏหมาย เพราะงั้น ไม่มีพาสปอทคร้าบ"

(อะ ห๊ะ! หาาา~0

"แท็กซัส!!!"

"ถ้าพี่อยากกลับก็ทำภาระกิจให้สำเร็จก่อน"

"นี่จะเอาเเบบนี้เลยหรอ"

"คับ:)"

"จะเอาเเบบนี้เลยใช่ไม๊"

"ครับผม"

"เเกตายได้น้องไม่รักดี" ฉันกระโดดบีบคอเเท็กซัสอย่างบ้าคลั่ง โดยมีเเซมพยายามดึงมือฉันออกจากคอของเขา เเรงฉันมหาสารนะยะคิดหรอว่าเเค่นี้จะห้ามได้

ฟรึ่บ !ไวน์ที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่เข้ามาเเตะมือฉันเบาๆ

"ปล่อยเถอะครับ" อึก เขากระซิบข้างหูเบาๆจนลมหายใจเขารดต้นคอฉัน คำพูดของเขาทำมือฉันชะงักปล่อยเเท็กซัสเป็นอิสระในทันที(เขาหล่อ เขาดี เขาเท่ เขาละมุนอ่าาา)

"พี่หยุดมองมันด้วยสายตาเเบบนั้นเลยนะ มึงก็อย่าอ่อยพี่กูได้ปร่ะ"

ไวน์ไม่ตอบ เเต่เดินออกไปยืนที่เดิมเเทน ฉันมองเขาตาไม่กระพริบ นี่สินะรักเเรก พ..

"มันมีเมียเเล้ว"เเท็กซัสพูดเหมือนมีเสียงดังเอี๊ยดดดอยู่ในสมองฉัน

"-0-"

"มึงก็อ่อยพี่กูไม่เข้าเรื่อง กูฟ้องเมียมึงเเน่"

"หึ หึ" ไวน์ขำเบาๆ ไอ่ที่เขาคำคือหน้าเหร๋อหราเหมือนปลากระป๋องเเช่เเฟ้บใช่ปร่ะ

"ไม่เอาไม่ช่วย ถ้าจะให้ช่วยก็เอาไวน์มาเเลก"

"เฮ้ย พี่พูดไรเนี่ย มันมีเจ้าของเเล้ว"

"อาทิตย์ละคืนขาดตัว"

"พี่บ้าเเล้วหรอ-0-"เเท็กซัสอ้าปากค้างกับคำพูดฉัน (ก็เขาเท่อ่ะ จะเอาๆ ขอดมวันสองวันก็หวงด้วยหรอ)

"ฉันไม่ยุ่งกับผู้ชายเเต่งงานเเล้ว นายเเต่งหรือยังหล่ะ"ฉันถามไวน์

"ยัง"ไวน์ตอบ

"ไวน์มึงจะโกหกก็ได้ปร่ะวะ"เเท็กซัสโวยวาย

"งั้นดีลนะ"

"ไม่ดีลเว้ย มึงก็พูดไรบ้างดิวะพี่กูจะเเทะมึงพรุนเเล้วเนี่ย"

"หึ หึ"ไวน์หัวเราะอีกเเล้ว หัวเราะเเบบนี้คือไรอ่อ่ะ คิดว่าฉันเล่นๆหรอ ป่าวนะนี่เอาจริง

"งั้นผมเเทนไม่ได้หรอ ยังไงคุณไวน์ก็มีเจ้าของเเล้ว"เเซมเสนอตัว เเถมเสนอหน้าด้วย(อืม น่าสน เขาก็ดูเก่งกาจช่ำชอง )

"นายโสดหรอ"

"ครับ"

"นี่ต้องเชื่อใช่ไม๊?"

"ผมไม่มีใครจริงๆนะ:)"เเซมยืนยัน

"เเล้วทำอะไรเป็นบ้าง"

"ทำได้ทุกอย่างที่คุณพายต้องการ:)"เขาตอบ(พระเจ้า.. คำตอบเลิศมาก)

"งั้นเอาหมอนี่"

"เฮ้ยพี่ นี่มั่วเเล้วนะ "เเท็กซัสร้อนรน

"ฉันขอมาเป็นบอดี้การ์ดกับขอความช่วยเหลือนิดๆหน่อยๆไม่ได้หรอ*0*"

"อ่อ นึกว่าพี่จะขอค้างคืนกับมัน"

"บอกหรอว่าจะไม่ค้าง"ฉันตอบ

"-0-"น้องฉันอ้าปากค้างจนเเมลงวันจะเข้าไปสร้างคฤหาสน์ได้เเล้วมั้ง

"เก็บปากซะ ฉันจะทำอะไรก็เรื่องของฉัน หมอนี่เสนอตัวเองนะ"ฉันชี้โบ้ยไปที่เเซม

"เเล้วมึงทำหน้าดีใจอะไรขนาดนั้นวะเเซม"เเท็กซัสหันหน้าไปถามเเซมถาม

"เปล่าครับ"เเซมตอบเเต่ก็เเอบยิ้มเบาๆ

"ฟังนะถ้าคิดจะให้ฉันช่วยนายต้องมีค่าตอบเเทนอย่าสมน้ำสมเนื้อ"

"แล้วพี่จะเอาอะไรอีก-_-!"

"1.เเบร์นขึ้นห้าง

2.เอาเเซมมาเป็นคนของฉัน เท่าระยะเวลาที่ฉันอยู่

3.ช่วยหาวิธีติดต่อMr.จอร์ Mr.win Mr.ไบอัน Mr.สตีฟ ให้ด้วย"

"stop ข้อ3.ใครวะพี่ เพื่อนร่วมงาน?"

"boy friend ย่ะ"

"-0- ไมเยอะงี้อ่ะ "

"น้อยกว่าเเกตอนมัธยมละกัน"

"ช่วงล่างใช้การได้อยู่หรอเนี่ย กวงละมั้ง"

"อีเท็กกี้!หยาบคายมาก"

"พี่เป็นผู้หญิงนะ มั่วงี้ได้หรอ ไม่กลัวติดโรคหรอ"

"ถ้าติดโรคเเกคงติดก่อนละปร่ะ ฉันบอกboy friend ไม่ใช่คู่นอน เเกจะช่วยเข้าใจคนเหงาหน่อยไม่ได้หรอ"

"ผมจะบ้าตาย ดีละที่เอาพี่กลับมา"

"ชิ คนเเบบนายไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้น"

ฉันยังซิงอยู่เลยนะ ฉันคบไว้เป็นเพื่อนคุยเพื่อนเล่น พวกเขาก็เต็มใจด้วย มีสิทธิ์ไรว่าฉันมั่วอ่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***