ตอนที่1 เดือดร้อน

ตึกตัก! ตึกตัก เสียงหัวใจวันนี้เต้นไม่ค่อยเป็นจังหว่ะไม่รู้ว่าเป็นลางสังหรณ์อะไรหรือเปล่า ตาขวาก็เอาเเต่กระตุกไม่หยุด

ครืด~ครืด 📳🎶🎵🎶

ฉันกำลังอาบน้ำในอ่างสบายๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นสันหลังก็ยังเสียววาบเเปลกๆ

ติ้ด! ฉันกดรับปลายสายเบอร์ที่ไม่รู้จักด้วยท่าทางระมัดระวัง มิจฉาชีพจากไหนหรือเปล่าเนี่ย

"hollow who are you ?"ฉันถามปลายสาย

"เฮ้ พี่! พี่พายอาร์ใช่ไม๊"ปลายสายเป็นเสียงผู้ชายที่อายุน่าจะไม่เยอะ

"พี่ ? พี่ใครยะ ฉันไม่มีพี่น้อง ถ้าเป็นมิจฉาชีพก็เชิญป้ายหน้า"

"ปลายหน้าพี่ดิ ผมเเท็กซัส นี่พี่ลืมหรือเเกล้งลืมกันเเน่ฟร่ะ"

"เเท็กกี้?! เอ่อ.. เดี๋ยวนะไม่ติดต่อกันมา5-6ปี ไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนยะ"

"เออ เอามาได้เเล้วกันน่า"

"เเล้วติดต่อมาเพื่อ? ไม่มีตังให้ยืมหรอนะ เเล้วก็ไม่คิดจะกลับบ้านห่วยๆนั่นด้วย"

"พี่ไม่กลับก็ต้องกลับเเล้วตอนนี้ที่บ้านมีเรื่องด่วน"

"ด่วนอะไร"

"ผมขอต่อสายวีดีคลอหาพี่หน่อย"

"ฉันอาบน้ำอยู่"

"อาบเสร็จก่อนก็ได้ ขอไอดี"

"ไม่ให้! ไม่ติดต่อ เเละจะเดือดร้อนอะไรก็ไม่ช่วยด้วย ทุกเรื่อง"

"พี่~ ผมน้องพี่นะ"

"ไม่สน ตอนถีบหัวฉันส่งไม่เห็นจะมาสนใจ อยู่ๆจะมาขอให้ช่วยไม่มีทาง"

"โอ้ย! พี่อย่าใจร้ายดิ ยังไม่ได้ฟังเลย"

"no no no Understand?"

"เดี๋ยวตอนค่ำๆของฝั่งยุโรปผมโทรไป ไม่ให้ไอดีผมก็มีปัญญาหาเว้ย"

ติ้ด!

เอ้า! ไอ่เเท็กกี้ ไอ้เด็กเวร อะไรของมันเนี่ย

มีเรื่องอะไรนักหนาต่อให้บ้านล้มละลายฉันก็ไม่เกี่ยวนะ คนในบ้านตัดหางฉันปล่อยวัดนานเเล้ว ฉันจะเล่าให้ฟัง

ฉันชื่อพายอาร์ มีพี่น้อง 2 คน น้องชายฉันอายุห่างกับฉันไม่กี่ปี ก็คือไอ้เจ้า เเท็กซัส ที่มันโทรหาฉันเมื่อกี้นั่นแหละ ส่วนอีกคนเป็นน้องสาวฝาแฝดของฉัน จะเรียกว่าแฝดคนละฝาหรือยังไงดีนะ เพราะน้องฉันอายุห่างกับฉันตั้ง8ปี แต่หน้าตากับเหมือนกันยังกับแกะ เหมือนจนบางคนก็แยกไม่ออกกันเลยทีเดียว ถึงแบบนั้นพ่อกับแม่ก็รักลูกไม่ได้เท่ากันหรอกนะ เพราะตอนฉันเกิดมาธุรกิจที่บ้านก็มีแต่เจ๊งกับเจ๊งหุ้นตก รถเสีย เกียร์กระตุก ลุกไม่ขึ้น ทำให้ทางบ้านคิดว่าฉันเป็นตัวซวย เลยไม่สนใจฉันมาตั้งแต่เด็กๆไม่ว่าฉันจะเรียนให้เก่งหรือจะเป็นคนดีแค่ไหนมันก็ไม่เคยมีค่าเลยสำหรับพวกเขา เเท็กซัสเกิดมา นั่นก็ไม่ต่างกันเพราะธุรกิจครอบครัวก็ไม่ได้ดีขึ้นเลยเเถมยิ่งโตยิ่งขยันสร้างเรื่อง พ่อกับเเม่ก็ยังคงโทษฉันที่เป็นตัวซวย มันเหนื่อยนะที่ต้องแบกรับคำว่าตัวซวยของบ้านไว้ตลอดเวลา เวลาผ่านไปจนฉันอายุ 8 ขวบ น้องสาวฝาแฝดฉันลีอาร์ ก็เกิดขึ้นมาเธอมีแววตาสดใสเป็นประกาย และหน้าตาเหมือนฉันไม่มีผิดเพี้ยน พอเธอเกิดมาธุรกิจที่บ้านก็เจริญขึ้นเจริญขึ้น ทำให้ทุกคนในบ้านรักแต่น้องสาวของฉันไม่สนใจฉันกับน้องชาย พวกเขาดูแลประคบประหงมเธอ ตัวฉันใช่ว่าจะรู้สึกดีฉัน ไม่เคยได้สิ่งที่อยากได้เลยสักครั้งแตกต่างกับน้องสาวฉันไม่ว่าจะร้องขออะไรก็ได้ทุกอย่าง

มีอยู่วันหนึ่งฉันพาน้องไปเล่นที่สนามเด็กเล่น น้องของฉันเกิดตกเครื่องเล่นจนหัวฟาดพื้น พ่อของฉันทั้งตีทั้งดุด่าฉัน ขังฉันไว้ในห้องมืดๆไม่ได้กินข้าว1วันเต็มๆทั้งที่มันไม่ใช่ความผิดของฉันเลย แม้จะมีน้องชายคอยปกป้องแต่การต่อต้านของน้องชายมันยิ่งทำให้พ่อระเบิดลง เเถมยังประกาศลั่นว่าถ้าไม่มีเเก2คนบ้านนี้คงไม่มีเรื่องซวยๆ ฉันหมดความอดทน จึงย้ายออกจากบ้านไปอยู่เมืองนอกด้วยเงินเก็บน้อยนิดทำงานส่งตัวเองเรียน ตอนนั้นฉันถามน้องชายแล้วว่าจะไปด้วยกันหรือเปล่าแต่น้องชายฉันมีเพื่อนอยู่ที่นี่จึงไม่ได้เลือกจะตามฉันมา

ฉันส่งตัวเองเรียนจนจบตอนนี้ก็อยู่ตัวแล้ว อนาคตสดใส ทุกวันนี้ก็เปิดแบรนด์สินค้าเป็นของตัวเองมีทั้งกระเป๋าเสื้อผ้าและอื่นๆ ชื่อแบรนด์ princess ต้องกลับไปพึ่งพาครอบครัวอีกต่อไป เเบรนด์ฉันสร้างที่ยุโรปนะ ไม่ใช่ของกากๆนะบอกก่อน ทีมงานก็คุณภาพ ฉันรักที่นี้เเละไม่คิดจะกลับบ้านเเล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***