บทที่ 1. ไปเกิดใหม่

ณ ค่ำคืนที่แสนมืดมิดในยามวิกาล

ในปราศาสตร์แห่งหนึ่ง แวมไพร์หนุ่มตนนึง นั่งอยู่ในวงเวทย์ที่ใช้ในการทำพิธีดูคล้ายการบูชายันต์

แต่มันไม่ใช่ แวมไพร์หนุ่มเดินเข้าไปนั่งให้วงเวทย์ ด้วยความเต็มใจของตนเองโดยไม่มีผู้ใดบังคับ จากนั้นผู้เป็นแม่ได้ถามกับแวมไพร์หนุ่มตนนั้นด้วยความห่วงใย

"....ลูกแน่ใจแล้วหรือ" แวมไพร์หนุ่มพยักหน้าเป็นคำตอบให้แม่ของตน พร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า แวมไพร์หนุ่ม

เมื่อชายหนุ่มพร้อมแล้ว ชายสวมชุดคลุมสีดำได้มายืนต่อหน้าแวมไพร์หนุ่มตนนั้น แวมไพร์หนุ่มได้ยิ้มให้กับชายที่ใส่ชุดดำ ราวกับว่าพวกเขาเองนั้นรู้จักกันเป็นอย่างดี ชายหนุ่มชุดดำพงกหัวขึ้นลงช้าๆ และค่อยๆเริ่มร่ายเวทย์ทำพิธี

ชายหนุ่มชุดดำได้พูดขึ้น "เจ้า ในนามลูกของจอมมารเกอร์ซีอิ๊ว และราชินีแวมไพร์เซนารอธ" ชายหนุ่มชุดดำเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ เอ่ยนามของแวมไพร์หนุ่มที่อยู่ด้านหน้าของเขาในตอนนี้

"องค์รัชทายาทแห่งแดนปีศาจ เทร่าไกอา เซนารอธ" ชายหนุ่มสวมชุดดำเงียบไปอีกครั้งก่อนจะสูดหายใจเข้าและพูดต่อ "ข้าขออัญเชิญดวงวิญญาณของท่านไปยังสู่โลกใบใหม่...ขอให้ท่าน...โชคดี.." ชายหนุ่มชุดดำพูดจบก็รีบจบการทำพิธีและรีบวางของแล้วเดินออกจากห้องทำพิธีไป

แวมไพร์หนุ่มหลังจากที่ทำพิธีเสร็จก็ได้หมดสติลง ผู้เป็นแม่ของแวมไพร์หนุ่มรีบเข้ามารับตัวของแวมไพร์หนุ่มที่กำลังค่อยหลับตาและอ่อนแรงลง ผู้เป็นเเม่ของแวมไพร์หนุ่มทำได้แค่แบกรับร่างที่ไร้วิญญาณของแวมไพร์หนุ่มเอาไว้เท่านั้น

ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เวลาตีสามตรง วันอังคารที่ ยี่สิสาม มีนาคม

ท้องฟ้ศมืดมิดพายุฝนฟ้ากระหน่ำลมพัดแรงดวงจันทร์สว่างเจิดจ้าภายใต้เงาเมฆสีดำที่กระจายไปทั่วบริเวณนั้น

"มาแล้วสินะ องค์รัชทายาท" ชายใส่ชุดดำคนหนึ่งได้พูดขึ้น ภายในโรงพยาบาลเกิดความโกลาหลขึ้น "เบ่งค่ะ! เบ่งอีกค่ะ เบ่งให้สุดเเรงเกิดเลยค่ะ!"

พยาบาลผู้ทำคลอดให้ปูป่วยคนนึงพยายามช่วยให้ผู้ป่วยคลอดลูก ผ่านไปได้ สามนาทีผู้ป่วยได้คลอดลูกออกมาแล้ว พยาบาลจึงทำหน้าที่ต่อและฝากพยาบาลอีกคนนึงให้ไปบอกญาติผู้ป่วย

เวลาได้ผ่านไป10ปี

สวัสดีครับ ผมชื่อเหนือเมฆครับ ผมอายุสิบปีครับ และใช่ครับผมคือองค์รัชทายาทในโลกแห่งปีศาจ แต่ผมไม่ใช่จอมมารหรอกนะครับ พ่อของผมต่างหากล่ะ ที่เป็นจอมมาร

ผมน่ะเป็นแวมไพร์ ส่วนแม่ของผมนั้นแน่นอนอยู่แล้วว่าจะต้องเป็นราชินีแห่งแวมไพร์ อ่า.. และเผื่อบางคนจะไม่รู้จัก

...แวมไพร์คือสิ่งมีชีวิตเอ่อ..ไม่สิไม่มีชีวิตต่างหาก แวมไพร์มีอีกชื่อนึงที่ถูกเรียกว่าผีดูดเลือด หรือถ้าจะให้ผมแปรตรงตัวก็คือ ผี ดูด เลือด นั่นเอง...

แต่ก็มีอีกหลายชื่อที่ใช้เรียกพวกเราเหมือนกัน เกร็กคูล่า ผีดิบ แต่คนที่เรียกว่าผีดิบน่ะจะน้อย

เเละเช่นเดียวเเวมไพร์นั้นก็มีเรื่องที่คล้ายคลึง กับมนุษย์เหมือนกันตรงที่ แลมไพร์ส่วนใหญ่มักมีพักพวก มีกลุ่ม และอื่นๆ แต่จะแตกต่างจากมนุษย์เพราะแวมไพร์บางกลุ่มก็ยังกินเลือดมนุษย์อยู่ แวมไพร์สมัยนี้เค้าเลิกกินเลือดมนุษย์กันไปนานมากแล้ว

คงเพราะด้วยเหตุผลกับสัญญาบางอย่างที่เคยทำกับมนุษย์ไว้ เเต่ไม่ต้องห่วงผมน่ะไม่กินเลือดมนุษย์หรอกนะ....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***