กินส้มตำ

หลังจากที่แพรไหมกลับมาพักฟื้นที่บ้านนี้ก็เป็นเวลา 1 อาทิตย์แล้วที่เธอได้แต่นั้งๆ นอนๆ อยู่บ้าน เพราะอาจารย์ณัฐหรือสามีของเธอไม่อนุญาติให้ตนเองไปทำงาน ในเมื่อสามีไม่อนุญาติให้ไปทำงาน เธอเลยโทรให้เพื่อน ๆ มาหาที่บ้านแทน.....

เวลา 10:30 น.

@ บ้านของแพรไหมกับอาจารย์ณัฐ

แพรไหมออกมานั่งเล่นที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้หน้าบ้าน....

"พี่ไหม!!! โทดทีนะพี่ น้องหลงทางอ่าา แล้วนี้พี่หญิงลี พี่พลอยยังไม่มาอีกหรอพี่" ลูกไก่ถามขึ้น

"ยังเลยลูกไก่ นี้พี่นัดพวกนาง 9 โมง ตอนนี้ 10:30 น. แล้วยังไม่มาเลย555"

"9 โมง ไม่มีอยู่จริงหรอกพี่555"

"นั้นสิ คงมาบ่ายนูนมั้ง เราเข้าบ้านกันดีกว่า" แพรไหมชวนลูกไก่เข้าไปในบ้าน

"พี่ไหม ความจำเสื่อมจริงหรอ??"

"ใช่!!! พี่จำอะไรเมื่อ 3 ปีก่อน ไม่ได้เลย"

"ไม่เป็นไรนะพี่ เดี๋ยวก็จำได้เนอะ" ลูกไก่จับมือของแพรไหมเพื่อให้กำลังใจ

"แล้วนี้กินข้าวมารึยัง??" แพรไหมถามออกมาด้วยรอยยิ้ม

"ข้าวเช้ากินแล้วค่ะ แต่กลางวันคงต้องฝากท้องกับพี่แล้วแหละ"

"ได้เลย วันนี้พี่เลี้ยงเอง"

"แล้วนี้พี่ณัฐไม่อยู่บ้านหรอพี่"

"ณัฐไปทำงานนะ น่าจะมีสอนทั้งวันมั้ง"

"อ๋อ"

"ลูกไก่ ณัฐเขาเป็นคนอย่างไงหรอ" แพรไหมเอ่ยถามน้องสาวรุ่นน้องของตนเอง

"ฮายยย!!! เพื่อนสาวโทดทีนะที่ฉันมาช้า พอดีต้องไปรับใยพลอยอ่าา รอนางแต่งตัวจนรากงอก!!!" หญิงลีหรือลีลาวดีพูดออกมาอย่างต้องการระบาย

"นี้ไอ้เพื่อนชั่ว!!! แกไม่โทรปลุกฉันนิ!!!" พลอยพูดออกมาอย่างกวนๆ

"หลัวก็มีป่ะ!!! ทำไมไม่ให้มันปลุกล่ะ!!!"

"555 พอแล้วพวกแกทะเราะกันเป็นเด็กน้อยไปได้" แพรไหมรีบห้ามทั้งคู่ทันที

"ซิ!!!!/ซิ!!!"

"เอ้อ นี้แกความจำเสื่อมจริงดิ!!!" หญิงลีถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

"อืม!!!"

"แล้วหลัวฉันไปไหนล่ะ" พลอยพูดไปก็มองหารอบๆบ้าน

"......."

"พี่ณัฐไม่สอนค่ะ" ลูกไก่ตอบพลอย

"อ้อ หลัวพวกเรานี้ขยันจริงๆเลยเนอะไหม" พลอยพูดพร้อมยกมือมาคล้องแขนแพรไหม

"หลัวเพื่อนไม่ใช่หลัวแกค่ะ!!!" หญิงลีพูดขึ้น

"เอ้อ!!! พวกแกช่วยเล่าเรื่องของ ณัฐให้ฉันฟังหน่อยสิ"

"เอาตรงๆนะ ฉันไม่รู้ว่ะ!!!" หญิงลีบอกเพื่อนตามตรง

"ฉันก็ไม่ค่อยรู้เหมือนกัน รู้อีกทีก็งานแต่งแกนั้นแหละ แต่เท่าที่ฉันดูพี่ณัฐก็ดูรักแกมากนะ" พลอยตอบเพื่อน

"....." แพรไหมหันไปมองลูกไก่

"น้องไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ขนาดวันแต่งงานพี่น้องยังไม่รู้เลย"

"อ้อ ไม่เป็นไรหรอก"

"เอ้อ เพื่อนสาวหญิงอยากกินส้มตำ ไก่ย่างอ่าาา" หญิงลีพูดขึ้นด้วยสายตาวิ้งวิ้ง

"ฉันก็อยากกินเหมือนใยหญิงลีอ่าาา" พลอยพูดเสริมหญิงลีอีกคน

"ถ้าอยากกินก็สั่งเลยคร้าาาเพื่อนสาว เดี๋ยวมื้อนี้แพรไหมเลี้ยงเอง"

"ต้องอย่างงี้ดิเพื่อนหญิง" หญิงลีพูดจบก็รีบหยิบโทรศัพท์เปิดแอพหาร้านสั่งส้มตำทันที

"พี่หญิงลี น้องขอตำไทยไข่เค็มด้วยนะคะ" ลูกไก่รีบบอกหญิงลี

"โอเคจ้าคุณน้องเดี๋ยวพี่สั่งให้นร้าาา"

"แกสั่งหมีขาวมาด้วยล่ะ อ้อ!!! อย่าลืมข้าวเหนี้ยวไก่ย่างด้วยนะ" พลอยรีบสั่งหญิงลีอีกที

"คร้าาา ไม่ลืมจ้าา ไหมแกเอสอะไรไหม???" หญิงลีถามแพรไหม

"อืม งั้นเอาตำแตง ตำซั้ว ตำอะไรแกก็สั่งเลย ฉันกินได้หมดแหละ" แพรไหมตอบ

หลังจากที่สั่งอาหารได้ไม่นานอาหารก็มาส่ง ทั้ง 4 สาวก็พากันมานั่งตั้งวงนั่งกินส้มตำที่ใต้ต้นไม้หลังบ้านที่ลมพัดเย็นสบายเหมาะกับการนั่งกินส้มตำ ไก่ย่างกับเพื่อนฝูงที่สุด

"บ้านแกนี้ลมพัดเย็นสบายดีจัง" พลอยพูดขึ้น

"แกก็รีบแต่งงานกับหลัวดิ แล้วให้มันซื้อบ้านแบบอย่างของไหมดิ!!!!" ไม่ใช่ใครที่ไหนที่ตอบพลอยนั้นก็คือหญิงลีนั้นเอง

"ว่าที่สามีฉันเป็นแค่พนักงานตัวน้อยๆ คงต้องรออีกนานแหละ" พลอยตอบ

"พี่หญิงล่ะ มีแฟนยังคะ" ลูกไก่ถามขึ้น

"ลูกไก่จ๊ะ คานทองของพี่ไม่มีใครมาพังมันได้ง่ายๆหรอกคร้าาา" หญิงลีตอบรุ่นน้องของตนเอง

"ว่าแต่ใยไหมนี้เงียบเลยนะ" พลอยพูดไปก็มองเพื่อนสาวที่มัวแต่นั่งกินส้มตำโดยไม่สนใจเพื่อนๆ ที่นั่งข้าง ๆ

"ก็มันอร่อยนี้นา พวกแกก็รีบกินเถอะหมดก่อนไม่รู้ด้วยนะ"

หลังที่ทั้ง 4 สาวนั่งกินส้มตำ ไก่ย่างกันจนอิ่มก็นั่งพูดคุยกันจนเย็นถึงแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน ระหวางที่ พลอย ลูกไก่และหญิงลี กำลังเดินไปที่รถ ณัฐดนัยหรือณัฐ สามีของแพรไหมก็เดินเข้ามาในบ้านพอดี

"พี่ณัฐหวัดดีคร้าาา" พลอยเอ่ยทักทายสามีของเพื่อน

"สวัสดีครับ"

"พึ่งเลิกงานหรอคะ พี่ณัฐ" ลูกไก่เอ่ยถามณัฐ

"ครับ จะกลับกันแล้วหรอครับ"

"คร้าา พวกเรากลับก่อนนะคะ"

"ขับรถกลับบ้านกันดีๆ นะครับ" ณัฐหันไปยิ้มให้กับภรรยาสาว และชูอาหารที่ตนเองแวะซื้อที่ตลาดให้ภรรยาดู "เราไปกินข้าวกันดีกว่าครับ พี่ซื้อกลับข้าวมาเยอะเลย"

"ณัฐขึ้นไปอาบน้ำก่อนหรือว่าณัฐจะกินข้าวก่อน" แพรไหมเอ่ยถามสามี

"กินก่อนก็ได้ครับ ว่าแต่วันนี้เพื่อนมาหาทำอะไรกันบ้างครับ" ณัฐเอ่ยถามภรรยาสาว

"ก็ไม่มีอะไร นั่งเล่นคุยกันตามประสาสาวๆ นั้นแหละ"

"ครับ แค่แพรมีความสุขพี่ก็ดีใจแล้วล่ะ"

"ณัฐ แพรขอไปทำงานได้ไหม แพรเบื่อไม่อยากอยู่บ้านแล้ว"

ณัฐมองภรรยาที่กำลังรอคำตอบของเขาอยู่อย่างมีความหวัง "อืม พี่ให้ไปก็ได้ครับ"

"ขอบคุณนะ"

หลังจากที่นั่งทานข้าวเย็นกันจนเสร็จแพรไหมก็ไล่ให้ณัฐขึ้นห้องไปอาบน้ำพักผ่อน ส่วนตนเองก็เก็บกวาดทำความสะอาด ล้างจานเสร็จเรียบร้อยก็ขึ้นห้องนอนไปอายน้ำพักผ่อน...

..."ALin"...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***