โลกที่แปลกตา

ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัด ในยามนี้ไม่มีแม้กระทั่งเสียงของสัตว์อสูรตัวใดเลย คล้ายว่าพวกมันเกรงกลัวว่าเสียงของพวกมันจะไปรบกวนบางสิ่งบางอย่างที่เข้า

ขณะเดียวกัน ณ กลางป่าร้อยอสูรได้มีร่างของเด็กหญิงผู้หนึ่งนอนหลับไหลอยู่ โดยรอบกายของนางนั้นปรากฏสัตว์เทพในตำนานทั้งสี่ล้อมรอบ คล้ายจะคอยป้องกันอันตรายให้เด็กหญิงผู้นี้

แล้วสัตว์เทพคือสิ่งใด สัตว์เทพคือสิ่งที่มีตัวตนสูงส่งเหนือสัตว์อสูรทั้งปวง แม้ว่าจะไม่ได้ยิ่งใหญ่ที่สุดในสามโลก แต่ตัวตนของพวกมันนั้น เป็นสิ่งที่หน้าเกรงขามและยังเป็นตัวตนที่สูงส่งเป็นอย่างมาก

สัตว์เทพทั้งสี่ประกอบด้วย มังกรฟ้า เสือขาว หงส์แดง และเต่าดำ ตัวตนที่ไม่ปรากฏให้เห็นในโลกมนุษย์มานับหมื่นๆ ปี และเหตุผลของการปรากฏตัวของพวกมันในครั้งนี้คงหนีไม่พ้นร่างเล็กที่นอนแน่นิ่งอยู่ตรงกลางนี้อย่างแน่นอน

'การกลับมาครั้งนี้ของท่าน จะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป'

เสียงของมังกรฟ้าเอ่ยขึ้น พร้อมมองไปยังร่างของผู้เป็นนาย ที่บัดนี้รอเพียงให้ผู้เป็นนายตื่นจากการหลับไหลเท่านั้น

"ฮึก! เจ็บปวดเหลือเกิน! "

ไป๋เฟิ่งเซียนลืมตาตื่นขึ้น ร่างของนางเจ็บปวดรวดร้าวคล้ายกับว่าร่างเล็กนี้จะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

'นี่ข้าตายไปแล้วไม่ใช่หรือ เหตุใดถึงยังเจ็บเช่นนี้'

เฟิ่งเซียนที่ตอนแรกสงสัยว่าเหตุใดตนถึงเจ็บปวดมากมายขนาดนี้ ทั้งที่นางจำได้ว่าก่อนหน้านี้นางถูกคนที่นางเชื่อใจและถูกนักฆ่าขององค์กรเดียวกันหักหลังและสังหารไปแล้วไม่ใช่หรือ ไม่สินางตายไปแล้ว สิ่งที่ยืนยันได้ดีที่สุดคงเป็นสัตว์เทพทั้งสี่ที่อยู่ตรงหน้านาง

"นายหญิง ยินดีต้อนรับกลับมาขอรับ/เจ้าค่ะ"

เสียงของสัตว์เทพทั้งสี่ดังขึ้น พร้อมกับศีรษะของพวกมันที่โค้งทำความเคารพนาง ท่าทีที่แสดงออกมาด้วยความเคารพ ประกอบกับคำเรียกขานที่ไม่คุ้นชินทำให้นางเกิดความสงสัย

"ฮึก!! ปวดหัว!"

เฟิ่งเซียนที่ในตอนนี้กำลังสับสนมึนงงกับสถานการณ์ตรงหน้า ก็เกิดอาการปวดหัวขึ้นมา ความทรงจำของร่างเล็กนี้ได้ถูกส่งมาถึงนาง

ร่างเล็กนี้มีนามว่า ไป๋เฟิ่งเซียน เหมือนกับชื่อของนางในโลกก่อน เป็นบุตรคนที่สี่ของเสนาบดีฝ่ายซ้าย โดยเฟิ่งเซียนนั้นเกิดจากฮูหยินใหญ่ ผู้ที่ไม่เป็นที่รักใคร่ของของสามี

ฮูหยินผู้นี้เมื่อท้องเฟิ่งเซียน ร่างกายก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ จนในวันคลอดนั้นแม้ว่าตัวของเฟิ่งเซียนจะคลอดออกมาอย่างปลอดภัย แต่มารดานั้นได้ลาโลกไปในเวลาต่อมา

ด้วยที่ไม่ได้รับความโปรดปราน ตัวของเฟิ่งเซียนนั้นก็ไม่เคยได้รับความรักความเอ็นดูจากผู้เป็นบิดาเลยสักครั้ง ต่างจากบุตรของฮูหยินรองสตรีที่บิดารัก บุตรของนางทุกคนต่างได้รับความรักและสิ่งที่ดีที่สุดจากบิดาเสมอมา

เหตุการณ์เป็นเช่นนี้มาตลอดสิบปี จนถึงวัยที่ต้องไปทดสอบพลังปราณ

ปรากฏว่าเฟิ่งเซียนไม่มีพลังใดๆ เลย จากที่ไม่เป็นที่รักใคร่อยู่แล้ว ทุกสิ่งอย่างยิ่งเลวร้ายกว่าเดิมมาก

ทำให้ชีวิตยากลำบากขึ้นไปอีก ผู้คนต่างกร่นด่าว่านางว่าเป็นเพียงขยะไร้ค่าของตระกูล ไม่มีประโยชน์ใดๆ ที่ท่านเสนาบดียังเลี้ยงดูอยู่ก็ถือว่าเป็นบุญคุณมากแล้ว

ข้ารับใช้ที่แม้เมื่อก่อนจะไม่ได้ทำดีกับนาง ในวันนี้กลับกลายเป็นว่ายิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ต่างนำนางไปนินทาต่อว่า อาหารที่เคยได้รับนั้นแม้ว่าจะน้อยอยู่แล้ว ก็แทบจะเหลือเพียงผักต้มกับน้ำซุปจืดๆ เท่านั้น

แต่ที่เลวร้ายที่สุดคงเป็นการที่นางถูกคนในจวนลอบทำร้าย และวางยาพิษหวังจะสังหารนาง เพื่อกำจัดให้พ้นๆ ไป ก่อนจะนำนางมาโยนทิ้งที่ป่าร้อยอสูรแห่งนี้ ใครจะคิดว่าร่างของเฟิ่งเซียนจะมีเฟิ่งเซียนอีกคนเข้ามาอยู่เเทนหลังจากที่เจ้าของร่างเดิมจากไปได้ไม่นาน

เฟิ่งเซียนที่รับรู้เรื่องราวทุกอย่างแล้วจึ่งตั้งสติก่อนจะค่อยๆ หันไปมองสัตว์เทพทั้งสี่ในยามนี้นางเข้าใจเหตุการณ์ของแม่หนูน้อยผู้นี้แล้ว แต่ในความทรงจำไม่เคยมีตัวตนทั้งสี่นี้อยู่เลย

"พวกเจ้าเป็นใครกัน แล้วที่เรียกข้าว่านายหญิงมันหมายความว่าอย่างไร"

เฟิ่งเซียนที่เดิมเป็นนักฆ่าอยู่แล้ว ย่อมรับรู้ได้ทันทีว่าตัวตนปริศนาทั้งสี่นี้ไม่ได้กลิ่นอายสังหารออกมา ย่อมไม่ได้หวังเอาชีวิตนางแน่

"พวกเราเป็นสัตว์เทพในพันธะสัญญาของท่านเจ้าค่ะ" เสียงของหงส์แดงเอ่ยขึ้น

"เป็นไปได้อย่างไร ร่างของเฟิ่งเซียนไม่มีแม้แต่พลังปราณ จะมีพวกเจ้าเป็นสัตว์ในพันธะได้อย่างไร"

เฟิ่งเซียนที่ตอนนี้ได้แต่ฉงนอยู่ในใจ ตัวของเฟิ่งเซียนนั้นไม่มีพลังปราณ แล้วในความทรงจำก็ไม่เคยมีสัตว์เทพทั้งสี่ปรากฏอยู่

"นายหญิง พวกเรานั้นเป็นสัตว์เทพในพันธะของท่านจริง แต่เพียงไม่ใช่ชาติภพนี้ขอรับ นายหญิงพวกเรารอท่านมานานเหลือเกิน"

เสียงของเสือขาวขานตอบผู้เป็นนาย น้ำเสียงที่แสดงถึงความโศกเศร้าปนความดีใจได้แสดงออกมาอย่างไม่ปิดบัง พวกตนนั้นรอคอยการกลับมาของผู้เป็นนายมานับหมื่นๆ ปี ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง

เฟิ่งเซียนที่พอจะจับต้นชนปลายถูกบ้างแล้ว ก็พอจะเข้าใจในเรื่องราวคร่าวๆ

พวกเขาคงเคยทำพันธะกับนางชาติใดชาติหนึ่ง ถึงตอนแรกจะไม่อยากเชื่อ แต่การที่นางกลับมาเกิดใหม่ในร่างนี้ได้ นี่ก็เป็นเหมือนครื่องยืนยันได้แล้ว

"นายหญิงท่านเพิ่งจะฟื้น ร่างกายยังมีแต่บาดแผล ท่านพักเสียหน่อยเถิด รอเมื่อร่างกายแข็งแรงดีพวกเราจะอธิบายเกี่ยวกับโลกใบนี้ให้ท่านฟัง"

เฟิ่งเซียนก้มมองถ้วยโอสถที่มาจากที่ใดไม่อาจรู้ได้ขึ้นมากินตามที่สัตว์เทพบอกทันที หลังจากกินได้ไม่นานร่างกายของนางเริ่มดีขึ้น แผลที่เคยเจ็บปวดเริ่มทุเลาลงไป ก่อนที่นางจะหลับไหลไปอีกครั้งโดยมีสัตว์เทพทั้งสี่คอยเฝ้าดูแลอยู่

************

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***