เห็นผีเเต่ก็เป็นคน

เเม่ตอบ "จริวหรอลูเเล้วคุณตาพูดว่ายังไงเดี๋ยวนี้ตาไม่ค่อยมาหาเเม่เลย" ปิ่นตอบ. "คุณตาเเค่มาบอหวัดดีเเล้วก็หายไปเลยคะ" เเละเเม่ได้บอกให้ปิ่นไปอาบน้ำเเละเปลี่ยนชุดลงมากินข้าว ตอนที่ปิ่นอยู่ในห้องน้ำกำลังเปลียนชุดอยู่ในห้องก็ได้เจอเหมือนมีเงาอยู่หลังม้านพอปิ่นเปิดม้านออกก็ได้เจอกับโจรโรคจิตขโมยจะเข้ามาขโมยชุดชั้นในจู่ๆเนโค้ก็ได้กระโดดเข้าไปหาโจรเเล้วก็เเปลงร้างกลายเป็นเเมวร้างยักษ์มีตาสีเเดงเลือดเเล้วเนโค้ก็ได้คาบโจรโรจิตไปที่สุสารไกล้ๆกับโรงเเรม ริกกะ โรยัล โอซาก้า . เเละได้เอาขโมยโรคจิตไปอยู่ในสุสารเเละได้วิ่งกลับมาเร็วมากๆทั้งๆที่ระยะทางจากโรงเเรมจากบ้าห่างกัน 10 กม. เลยเเต่อย่างน้อยปิ่นก็ได้รูถึงพลังของเนโค้เเล้วพอเนโค้มาถึงได้พูดว่า. "ภารกิจเสร็จสิ้นแล้วอย่าลืมเทอาหารเม็ดให้นะ" ปิ่นตกใจมากๆที่เนโค้ สามารถพูดได้ เธอได้เดินลงไปที่ตกอาหารเละก็ไปเทอาหารให้เนโค้เละก็ไปกินข้าวเย็นกับพ่อเละเเม่ เวลา 01:42 ปิ่นเดินขึ้นไปนอนบนห้องนอนเละนอนหลับไปเธอได้ฟันถึงยายที่ร้องเพลงอะไรไม่รู้เเต่เธอคิดว่าเป็นเพลงที่โคตรเพราะเลยวันต่อมาเธอได้ไปโรงเรียนพร้อมฮำเพลงที่ยายเธอร้องในความฝันคนรอบค้างเธอได้มองเธอเเบบเเปลกๆเเละเพื่อนสนิดเธอ รินกิจัง ไปได้เดินมาหาเธอเลยบอกเธอว่า. "ปิ่นจัง ค..คือ เธอไม่ได้เป็นบ้าช..ใช่มั้ยจ๊ะ??" ปิ่นงงมากๆที่ทำไมจู่ๆรินกิมาถามเธอเเบบนี้ปิ่นเลยตอบไปว่า "ปล่าวนะทำไมหรอ" รินกิเลยบอกปิ่นไปว่า. "มีคนบอกว่าเธอเป็นบ้าอ่ะปิ่นจัง" ปิ่นตกใจมากๆ ("เเสดงว่าที่เค้ากระซิบกันเเล้วชี้มาที่ตัวเธอคือเค้าคิดว่าตัวเธอเป็นบ้าหรอ") ปิ่นคิดในใจ

"เเล้วเค้าไปรู้มาจากไหน!!" ปิ่นถามรินกิ "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะเห็นเค้าบอกว่าเมื่อวานเธอพูดคนเดียวเเถมยังทำตัวดหมือนคนบ้าข่าวเลยเเผ่ลไปเร็วมั้ง" ปิ่นตกใจไม่คิดว่าเรื่องเเค่นั้นจะเป็นเรื่องใหญ่ได้ถายในวัน 1 เดียว!! วันนั้นเธอคิดทั้งวันเลยว่าทำไมเราต้องมีพลังเเบบนี้ด้วย!!เธอคิดเเบบนี้วนไปทั้งวัน พอกลับบ้านมาเธอได้หมกตัวอยู่ในห้องไม่ไปไหนเธอร้องไหนจนตาบวมเธอไปที่ห้องครัวตอน 03:51 เธอรู้ว่าเวลานี้เป็นเวลาที่พวกผีจะออกมาเยอะเเต่เธอไม่มีอารมณ์ที่จะกลัวอะไรเเล้วเเต่เธอรู้สึกว่ามีอะไรอยู่ข้างหลักของเธอปิ่นลองหนันไปข้างหลังเเละได้เจอ!! เนโค้ที่กลายเป็นร้างใหญ่กำลังข่วนโซฟาสุดรักของเเม่อยู่เธอรีบไปห้ามเนโค้เเต่ก็ไม่รอดโซฟาสุดโปรดของเเม่พังมีนุ้นออกมานั้งเเล้วมีน้ำลายของเนโค้เต็นมีกลิ่นเหม็นเธอกลัวมากๆเพราะโซฟาตัวนี้มีราคาถึง 150,000 เยน เธอทำใจทุบกระปุกออมสินไปซื้อโซฟาใหม่ให้เเม่เเต่ร้านมันดันปิดอยู่เพราะไม่มีใครจะมาซื้อโซฟาตอน ตี 3 ครึ้งหรอกใช่มั้ย

เธอกลับบ้านมาพร้อมทำใจที่จะโดนเเม่ด่าเเต่จู่ๆเนโค้ก็ไปนั่งบนโซฟาเเล้วจู่ๆก็มีเเสงออกมาจากตัวของเนโค้เเล้วโซฟาก็กลับมาเหมือนใหม่ทันที่ไม่รอยเลยสักนิ๊ดเดียว ✧

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

☆ความรู้ประดัปสมอง ep2 ☆ 《โรงเเรม ริกกะ โรยัล โอซาก้า. เป็นโรงเเรมที่มีสุสารอยู่ไกล้ๆตัวโรงเเรมสร้างขึ้นตอน ค.ศ.1965. หรือ พ.ศ.2508

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***