#1

สวัสดีครับผมชื่อทีผมอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่3ผมมีพี่ชายอยู่หนึ่งเขาชื่อพีเขาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่5เมื่อก่อนเราไม่ค่อยสนิทกันหรอกครับแต่ช่วงนี้พี่ทำตัวเปลี่ยนไป...เอ๊ะ!!!หรือพี่ผมจะมีความรักกันนะซึ่งผมก็คาดการไม่ได้หรอกครับว่ามันเป็นเรื่องจริงรึป่าว อ๋อ!!ผมลืมแนะนำเพื่อนสนิทของผมไปเลยเพื่อนสนิทผมชื่อซันเขาเป็นคนน่ารักมากเลยล่ะครับแต่...ก็โหดไม่แพ้กันเขาเป็นคนเงียบๆกับคนที่ไม่สนิทแต่ถ้าเขาสนิทล่ะก็....จะเขาจะทำตัวน่ารักมากเลยครับ

....:ทีลูกตื่นรึยังจ๊ะ

โอ้วววเสียงนี้มันเสียงแม่ผมนี่น่า

ที:ครับๆทีตื่นแล้วครับแม่

แม่:ถ้าตื่นแล้วก็ไปปลุกพี่เราหน่อยนะเจ้านั้นน่าจะขี้เซาอีกตามเคย

ผมนึกในใจทำไมต้องเป็นผมอีกแล้วล่ะแม่ก็รู้อยู่ว่าผมปลุกพี่ของผมทีไหร่มีปัญหากันตลอดแล้วผมก็ไม่อยากนึกภาพตอนที่ผมไปปลุกพี่เลยจริงๆ

แม่:ที!!!ได้ยินแม่มั้ย

ที:ครับๆได้ยินครับผมเดี๋ยวผมจะไปปลุกคุณชายเองครับคุณแม่สุดสวยไม่ต้องห่วง

ผมพูดเพื่อให้แม่หยุดว่าผมซักทีพร้อมกับเดินไปที่ห้องของพี่

ที:พี่พี!!!ตื่นสักทีเถอะจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงเมือไหร่ไอ้พี่พีตื่นเถอะไม่ไปโรงเรียนอ่อจะนอนหรือว่าจะตายว่ะห่ะ

ไม่ต้องสงสัยหรอกครับผมปลุกพี่แบบนี้ทุกเช้าอยู่แล้วผมบ่นว่าพี่พร้อมกับดึงผ้าห่มที่คลุมตัวพี่ออกแต่จังหวะที่ผมเผลอไปนั้นก็มีมือมาดึงแขนผมไปให้นั่งลงบนเตียงผมล้มตัวลงไปในอ้อมกอดของใครบางคนก่อนที่เขาจะหอมแก้มผม

.....:อรุณสวัสดิ์~(^⁠‿⁠^)

ที:พ...พี่ทำอะไรของพี่เนี่ยมาหอมแก้มผมทำไม?

ใช่แล้วล่ะครับคนที่หอมแก้มผมคือพี่ชายของผมเอง

พี:พี่ทำอะไรพี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ

ที:อ๊ากกกกพี่ออกไปเลยนะ

พี:แต่นี้มันห้องพี่นะครับ

ที:เอ่อว่ะ...งั้นผมออกไปแล้วพี่ก็แต่งตัวเร็วๆล่ะ

พูดจบผมก็เดินออกมาจากห้องพี่ชายของผมกลับห้องตัวเองไปเอากระเป๋านักเรียนของผมแล้วเดินลงไปหาแม่ด้านล่าง

ที:มีไรกินมั่งครับแม่

ผมถามพร้อมกับหอมแก้มแม่ไปหนึ่งทีซึ่งทำให้พ่อที่นั่งอยู่ด้านหน้าของแม่ถึงกับหึงเลยล่ะครับ

แม่:เอิ่มมม(⁠●⁠_⁠_⁠●⁠)

ผมหันไปหาพ่อแล้วพูดว่า

ที:อ้าว...พ่อยังไม่ไปทำงานอีกหรอครับ?

พ่อ:ยังหรอกว่าแต่วันนี้ทำตัวแปลกๆนะเรา(-_-+)

ที:แปลกหรอครับปกตินะครับ

แม่:เอาล่ะอย่าพึ่งเถียงกันสิ

พี:อรุณสวัสดิ์ครับพ่อแม่<⁠(⁠￣⁠︶⁠￣⁠)⁠>

พี่ของผมเดินลงมาพร้อมกับรอยยิ้มกวนทีนนิดๆผมนี่อยากจะเตะปากเขาให้ล่วงเลยแล้วทันใดนั้นก็มีคนเดินเข้ามาพร้อมกับพูดว่า

.....:นายครับรถพร้อมแล้วจะไปเลยกันมั้ยครับ

ผมมองหน้าพี่พีก่อนที่จะหันไปบอกพี่คิน

ที:เอารถออกเลยก็ได้ครับผมจะไปแล้วล่ะครับ

คิน:โอเครครับนายน้อย

ผมนั่งกินข้าวเช้าของผมสักพักผมก็เดินไปเอากระเป๋านักเรียนของผมตรงไปที่รถที่พี่คินเตรียมไว้ให้พี่ผมตามมาติดๆ

คิน:จะไปโรงเรียนกันก่อนหรือจะแวะที่ไหนก่อนไหมครับนาย

พี:ไม่ล่ะไปโรงเรียนเลยล่ะกัน

พอถึงโรงเรียนพี่ผมก็ลงรถอย่างกับดาราแหนะเพราะพอพี่ผมลงจากรถก็มีสาวๆรุมกรี๊ดพี่ผมกันเต็มเลย....เห้อ~น่าเบื่อซะจริงคนพวกนี้ผมนั่งมัดเชือกรองเท้าสักแป๊ปแล้วจับกระเป๋านักเรียนและลงจากรถตาของผมมองพี่ด้วยสายตาเย็นชาก่อนที่จะเดินจากไปทันใดนั้นเสียงคุ้นๆก็ดังขึ้น

...:ทีทางนี้มาสายนะไม่เหมือนทุกทีเลย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***