ตอที่1 ใคร

...****************...

หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ณที่นี้

​​​​​

ณ โรงพยาบาล

 ผมลืมตาตื่นก็เห็นว่าตัวเองได้อยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง

"กู อยู่ที่นี้ได้ไงว่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยปากอุทาน

"ตื่นแล้วหรอ" หญิงชราคนหนึ่งเอ่ยถามชายหนุ่มขึ้น

"เจ็บตรงไหนไหมลูก" หญิงชราผู้นั้นเอ่ยถามชายหนุ่ม

" คุณเป็นใคร" ชายหนุ่มเอ่ยถามเขา

"แม่ของลูกไง" หญิงชราตอบชายหนุ่มด้วยความสงสัย

ผมพยายามนึก  แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ผมเอ่ยถามหญิงชราคนนั้นไปว่า

"ผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง" 

 หญิงชราเอ่ยปากตอบชายหนุ่มกลับไปว่า

"ลูกโดนรถชน"

"รถชน" รถชนงั้นหรอ

"ใช่แล้ว ลูกหนี้ออกจากบ้านไป3วัน แล้วก็โดนรถชน" หญิงชราเอ่ยเน้นย้ำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"ผมหลับไปนานไหม" ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงชราตรงหน้าของเขา

"ก็ 3 เดือนกว่าๆ" หญิงชราเอ่ยตอบคำถามชายหนุ่ม

" โอ้โห!!!นานขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย" ชายหนุ่มเอ่ยคำอุทาน

 ก๊อกๆๆ!!  เสียงประตูที่ถูกเคาะจากด้านนอกดังขึ้น และมีชายหนุ่มที่อายุราวๆกับผมเดินเข้ามาจากประตู 

"แม่สวัสดีครับ" ชายหนุ่มสองคนเอ่ยพูดพร้อมกัน

"สวัสดีจ๊ะ" หญิงชราที่มีฐานะเป็นแม่เอยกับชายหนุ่มทั้งสอง

" เฮ้ย!?ไอ้แทนตื่นแล้วหรอวะ" ชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจและสงสัย

"ใช่จ๊ะ เพิ่งจะฟื้นเมื่อตะกี้นี้เองจ๊ะ" หญิงชราเอ่ยตอบชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม

"งั้นแม่ขอตัวก่อน คุยกันไปนะจ๊ะ" หญิงชราเอ่ยพูดแล้วลุกขึ้น

"ครับ แม่" ชายหนุุ่่มทั้งสองตอบรับเขาด้วยรอยยิ้ม

"เป็นไงบ้างว้ะมึง" ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นเอ่ยถามผมด้วยความเป็นห่วง

"ใคร" ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงเลยถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียงทั้งสอง

"กูเพื่อนมึงไง" ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียงเอ๋ยตอบด้วยสิ่งหน้าที่สงสัย 

"หรอ" ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงเอ่ยตอบ

"มันเป็นอะไรของมัน" ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียงทั้งสองเอ่ยถามกัน

"กูก็ไม่รู้ " ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยตอบ

​​​​แก๊กๆ เสียงหน้าประตูดังขึ้น ชายสูงวัยคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมที่ตรวจในมือ

​​​​" หมอขออนุญาตตรวจคนไข้นะครับ" ชายสูงวัยเอ๋ยพูดขึ้น

"ครับ" ชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงเอ่ยตอบ

" ตอนนี้คนไข้รู้สึกยังไงบ้างครับ"

" ปวดหัวเล็กน้อยครับ"

"คนไข้อะไรอีกมั้ยครับ"

" มีครับ"

"อะไรบ้าง ครับ"

" ผมจำอะไรไม่ได้เลยครับ"

" คนไข้อาจจะศีรษะกระทบกระเทือนเลยทำให้ความจำเสื่อมชั่วคราวครับ"

"อ่อ ครับ"

" ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวนะครับ" ชายสูงวัยเอ้ยพูดขึ้นแล้วเดินออกไป

" แล้วถ้าเป็นอย่างนี้มึงจำกูได้ป่ะ" ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงมาเพื่อถามอาการเพื่อนของเขาที่นอนอยู่บนเตียง

"จำไม่ได้ว้ะ"

"ไม่เป็นไร  กูจะแนะนำตัวใหม่ให้มึงฟังเอง" ชายหนุ่มพูดแล้วยิ้มให้กับเพื่อนเขาที่อยู่บนเตียง

"กูชื่อซุปเปอร์"

"กูชื่อสิงห์"

"ส่วนมึง"

"ไอ้แทน"

"ห้ะ!? ชื่อ ไอ้แทน แปลก ว่ะ" แทนถามเพื่อนของเขาด้วยความสงสัย

" โถ่ไอ้ควาย มึงชื่อแทน อย่างเดียว" ซุปเปอร์เอ่ยด่าเพื่อนตัวเอง

"อ่อ หรอ" แทนยิ้มอ่อนๆให้เพื่อนของเขา

"มึงกวนป่ะเนี่ย" สิงห์เอ่ยถามผม

"กูไม่ได้กวนกูถามจริงๆ  ก็กูไม่รู้นิ" แทนทำหน้าบึ้งด้วยความหงุดหงิด

"โอ๋ๆ ป่วยแล้วเป็นเด็กน้อยเลย555" ซุปเปอร์เอ๋ยพูดขึ้นแล้วขำ

"กูไม่ใช่เด็ก!?"แทนเถียงสุดใจ

"อ่อ หรอๆๆ" ซุปเปอร์เอ๋ยพูดพร้อมท่าทางล้อเลียน

"พอๆ อย่าไปแกล้งมัน มันพิ่งฝื่นมา"สิงห์เอ่ยพูดกับเพื่อนตรงหน้าของเขา

" ไอ้สิงห์ยังมีความคิดที่ดีกว่ามึงเลย" แทนเอ่ยพูดขึ้น

"เออ!! รักกันเข้าไป รักเรามันแล้วสินะ" ซุปเปอร์ เอ่ยพูดขึ้นพร้อมหันหลังแล้วกอดอก

"ไม่ง้อ โว้ย!!!!" แทนตะโกนพูดกับซุปเปอร์โดยการที่ขำไปด้วย

"งอล แล้ว!! "ซุปเปอร์ทำหน้าบูดเดินไปนั่งที่โซฟา

"ซุปเปอร์ มึงเลิกงอนเป็นเด็กได้แล้ว" สิงห์เอยพูดกับซุปเปอร์

"นั้นดิ   กูพูดเล่น" แทนเอ่ยขึ้นเชิงง้อให้ ซุปเปอร์ มานั่งข้างๆเตียงเขา

"ก็ได้"ซุปเปอร์เอ่ยขึ้นแล้วยิ้ม

จบ. ตอนที่1

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***