รักคนเดียวกันกับศัตรู

ก้อนเมฆสีเทาที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นเป็นสัญญาณว่าฝนกำลังจะเทลงมา ซึ่งมันก็อาจจะดีกับชาวบ้านคนอื่น ๆ ที่ต้องการให้พืชไร่ของตนได้กินน้ำจนอิ่ม แต่กับหลิวเถียนเถียนนั้นไม่ใช่ นางไม่ได้ต้องการให้ฝนมาตกในวันนี้ หากเป็นเช่นนั้น นางคงจะพาผู้เป็นพ่อไปหาหมอลำบากแน่ ๆ

"เถียนเถียน ข้าว่า เราเรียกให้หมอมาที่นี่กันเถอะ ลำพังเจ้ากับข้า คงจะแบกท่านลุงไปถึงที่นั่นท่ามกลางสายฝนไม่ไหวหรอก"

"งั้นข้าฝากเจ้าดูแลพ่อข้าให้หน่อย ข้าจะไปตามหมอ"

"ได้ ระวังตัวด้วยนะ"

หลิวเถียนเถียนได้เดินออกจากบ้านไปท่ามกลางความมืดครึ้มของท้องฟ้าและบรรยากาศโดยรอบ ก่อนที่สายฝนจะเทลงมา ความเย็นของหยดฝนเป็นเหตุให้นางรู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมา

ทางฝั่งของคุณชายหาญชิง ในเวลานี้เขาต้องจำใจนั่งดื่มชาและสนทนากับเชียนเอ้อ บุตรสาวคนโตของขุนนางชั้นผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง แม้ว่าอยากจะหนีไปจากสถานการณ์เช่นนี้ แต่คุณชายก็มิอาจทำได้ เพราะใต้เท้าหยินฉือผู้เป็นบิดาคอยมองอยู่ห่าง ๆ

"คุณชายหาญ ท่านดูกังวลนะ ท่านมีเรื่องที่ไม่สบายใจหรือเปล่า ?"

"เปล่าหรอก ว่าแต่เชียนเอ้อไม่มีสหายที่เป็นสตรีบ้างเลยเหรอ ?" คำถามของคุณชายหาญชิง อาจจะกำลังสื่อว่าเขาต้องการที่จะไปจากตรงนี้ แต่เขาก็มิอาจจะพูดออกไปตรง ๆ

"ไม่มีเลย น่าแปลกใจใช่หรือไม่ ?" นางส่ายหัวพลางก้มหน้าด้วยแววตาที่ผิดหวัง เหตุนั้นได้สร้างความประหลาดใจให้แกคุณชายหาญจนเขาต้องขมวดคิ้วมองอีกฝ่ายอย่างสงสัย

"ตั้งแต่ข้าจำความได้ ไม่มีสตรีผู้ไหนเลยที่จะมาเล่นกับข้า แม้นข้าจะมีสาวรับใช้ แต่พวกนางก็แค่ทำตามหน้าที่ หาได้เล่นและเป็นสหายกับข้าได้ไม่"

"เหตุใด เจ้าถึงไม่เปิดใจยอม..."

เชียนเอ้อส่ายหน้าไปมาช้า ๆ เป็นเชิงปฏิเสธว่าสิ่งที่คุณชายหาญชิงได้พูดออกมานั้นมันไม่ใช่ความจริงเลย

"ข้าเปิดใจกับทุกคน ถึงจะเป็นนางรับใช้ แต่ข้าก็อยากเล่นกับพวกนางราวกับเป็นสหายกัน แต่ที่ทำไม่ได้ก็เป็นเพราะว่า" ยังไม่สิ้นเสียงพูดนางก็พลันเงียบไปเสียแล้ว แต่เชื่อเถอะว่านางไม่อยากพูดออกไปว่าสิ่งที่เป็นอยู่นั้นเป็นเพราะบิดาของนาง

บิดาของนางผู้เป็นขุนนาง มักจะกีดกันและคอยทำร้ายผู้ที่จะมาเป็นสหายและตีตัวเสมอเชียนเอ้อ ยิ่งผู้นั้นเป็นผู้ที่ด้อยกว่ามากแล้วล่ะก็ขุนนางไม่ปล่อยเอาไว้แน่ นี่จึงเป็นสาเหตุที่ไม่มีสตรีนางใดกล้าเป็นสหายของนาง

และอันตัวของเชียนเอ้อนั้น นางเป็นสตรีนางหนึ่งที่มีความน่าสงสารและเห็นใจอยู่พอสมควร นางไม่อาจจะเลือกในสิ่งที่ต้องการได้ แม้แต่กับเรื่องนี้ เรื่องที่นางและคุณชายหาญชิงจะต้องหมั้นหมายกัน

"จะอย่างไรก็ตาม แต่ข้าจะเป็นสหายให้เจ้าเอง หากมีเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ เจ้าสามารถคุยกับข้าได้ทุกเมื่อ"

"ขอบคุณท่านชายเหลือเกิน" รอยยิ้มของนางบ่งบอกได้เลยว่า นางรู้สึกสบายใจขึ้นแล้ว

เฉ้าเหลียนถังได้บังเอิญมาจบพบเจอกับหลิวเถียนเถียน หญิงสาวผู้ที่เขาหมายปองมานาน แม้ว่าตัวของเฉ้าเหลียนถังนั้นจะมีความอยากเอาชนะ บ้าอำนาจ แต่เขาก็หาเคยที่จะดูหมิ่นเรื่องความรักของตนไม่

"เถียนเถียน เหตุใดตัวของเจ้าถึงได้เปียกปอนเช่นนี้" บุรุษผู้ใจร้อนเช่นเฉ้าเหลียนถังได้เอ่ยถามพร้อมทั้งมองร่างของหญิงที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง

แม้ว่านางจะทำท่าเฉยชาใส่แต่ว่านั่นก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเคืองนางแม้แต่น้อย

"ข้าจะไปธุระ ท่านอย่าขวางข้าเลย"

"ธุระ ธุระอะไร ให้ข้าช่วยได้หรือไม่ ?" ดูเหมือนว่า ชายผู้เอาแต่ใจ ไม่เห็นหัวผู้ใดจะกลายเป็นบุรุษผู้อ่อนโยนในทันทีที่อยู่ใกล้หลิวเถียนเถียน แน่นอนว่า หากมีผู้ใดมาเกี่ยวข้องกับสตรีนางเดียวในใจของเขา เฉ้าเหลียนถังก็ไม่อาจจะปล่อยไว้เหมือนกัน

และตอนนี้ศัตรูของเขาก็กำลังมีใจให้กับหลิวเถียนเถียน อยู่เหมือนกัน ซึ่งเขาก็ยังไม่รู้เลยว่า ผู้ที่ช่วยคุณชายหาญชิงในครานั้นคือ หลิวเถียนเถียน

"อย่าดีกว่า ข้าขอตัวก่อนล่ะ"

ถึงอีกฝ่ายจะปฏิเสธและเดินผ่านไปโดยที่ไม่แต่จะเผยรอยยิ้มให้เขา ทว่าเขาก็ได้แสดงความดื้อด้านของตัวเองโดยการตามหลังหลิวเถียนเถียนไป

นับว่าเฉ้าเหลียนถังและคุณชายหาญชิงนั้นเป็นศัตรูครบด้านจริง ๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***