ครั้งแรกที่สบตา

ในยามนี้ เฉ้าเหลียนถังกำลังนั่งจิบเหล้าชั้นเลิศที่หามาได้ โดยที่เขานั้นกำลังคิดหาแผนการที่จะเล่นงานคุณชายหาญชิง และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาคิดเช่นนี้ขึ้นชื่อว่าศัตรู อย่างไรเสีย ความคิดนั้นย่อมมีมากกว่าหนึ่งครั้งอย่างแน่นอน

"เฉ้าเหลียนถัง" ทันทีที่เจ้าของชื่อได้ยินเสียงของผู้เรียกท่านนี้ เขาก็รีบลุกขึ้นยืนเพื่อแสดงความนอบน้อม แต่หากไม่ใช่ผู้อาวุโสที่เขาเคารพ เขาหากระทำเช่นนี้ไม่

"ท่านลุง เชิญนั่งก่อน"

ผู้อาวุโสทำตามที่เฉ้าเหลียนถังกล่าว ก่อนที่หลานชายของตนนั้นจะนั่งลง กล่าวคือ ผู้อาวุโสท่านนี้มีนามว่า ไป๋เจวี๋ย มีศักดิ์เป็นท่านลุงของเฉ้าเหลียนถัง

"ใยวันนี้เจ้าไม่ไปเรียนที่สำนักของท่านอาจารย์ฉวนเยว่ ?"

"ข้าไม่อยากจะไป ข้าคิดว่า ร่ำเรียนไปก็เท่านั้น สู้เอาเวลาไปยิงนกตกปลายังมีประโยชน์กว่า"

"เหตุใดเจ้าถึงคิดเช่นนั้น การร่ำเรียนจะทำให้ตัวของเจ้าในภายภาคหน้ามีความสุข อุดมไปด้วยความรู้มากมาย เปรียบดั่งต้นไม้ที่หมั่นให้ปุ๋ยให้น้ำ นานวันไปก็ออกดอกออกผลให้ได้กินกัน มีประโยชน์กว่าความสุขชั่วคราวที่ได้มาจากเบียดเบียนผู้อื่นเสียอีก"

ถึงแม้ว่าหูจะฟัง แต่ใจก็หาคิดทำตามที่ผู้เป็นท่านลุงกล่าวสั่งสอนตักเตือนไม่ เพราะคนเช่นนี้ดื้อดึงยิ่งกว่าสิ่งใด

เวลาผ่านไปหลายวัน ที่บ้านของใต้เท้าหยินฉือ คุณชายหาญชิงกำลังจะเดินหนีออกมาพร้อมกับไท่เจียนบ่าวผู้รับใช้คนสนิท เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า ใต้เท้าหยินฉือผู้เป็นบิดา พยายามรบเร้าให้เขายอมตกลงปลงใจที่จะแต่งงานกับ เชียนเอ้อ บุตรสาวของขุนนางชั้นผู้ใหญ่ แต่เพราะเขายังไม่พร้อมที่จะมอบหัวใจให้กับสตรีนางใด เขาจึงเลือกที่จะปฏิเสธและหนีออกมาเช่นนี้

"คุณชาย เหตุใดท่านถึงไม่ลองเปิดใจให้คุณหนูเชียนเอ้อดูสักหน่อย ไม่แน่พวกท่านอาจจะ..."

"ข้ายังไม่อยากเปิดใจให้ผู้ใดทั้งสิ้น" คุณชายหันไปตอบบ่าวรับใช้ของตนโดยที่อีกฝ่ายนั้นยังไม่ทันจะพูดจบ

"ถ้าอย่างนั้น ในตอนนี้ท่านกำลังคิดที่จะไปที่ใดกัน"

"ไปเรื่อย ๆ นั่นแหละ"

"คุณชาย นี่เราเดินมาใกล้เขตของชาวบ้านธรรมดาแล้วนะท่าน"

"แล้วยังไงล่ะ ?" คุณชายถามย้อนกลับไปอย่างใจเย็น ในขณะนั้นเองก็มีชายประมาณสามสี่คนได้มุ่งมาทางที่ทั้งสองยืนอยู่ คนพวกนั้นปิดหน้าเอาไว้พร้อมกับถือดาบเตรียมพร้อมที่จะฟันศัตรูให้ตายคาดาบนั้น

"คุณชายระวัง !!" เสียงที่เปล่งออกมาเพราะความตกใจของไท่เจียน ได้ดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงของก้อนหินที่กระทบกับศีรษะของคน ก่อนที่เสียงครวญครางเพราะความเจ็บปวดจะดังขึ้นมา

ในครานั้นก็ได้ปรากฏตัวของหญิงสาวชาวบ้านคนหนึ่งพร้อมกับตะกร้าใส่ผักของนาง เมื่อชายปริศนาผู้หนึ่งวิ่งเข้ามาหาเพื่อที่จะโจมตีสตรีร่างบางเช่นหลิวเถียนเถียน ชายผู้นั้นก็พลันถูกทำให้สลบไสลโดยการกระโดดเตะของนาง

หลิวเถียนเถียนแม้นไม่มีแม่อบรมสั่งสอน แต่นางก็อ่อนโยนเห็นใจผู้อื่น ถึงไม่ได้ร่ำเรียนมีความรู้ ทว่านางก็เฉลียวฉลาด สามารถเอาตัวรอดได้ตลอด ไม่เว้นแม้แต่การต่อสู้

"พอแล้ว ๆ หยุดเถอะ ข้าขอร้องล่ะ"

"พาพวกของเจ้ากลับไปด้วย แล้วอย่าให้ข้าเจออีก"

"ได้ ๆ พวกข้าสัญญาว่าจะไม่มาให้พวกท่านเจออีก" ครั้นพูดจบ ทั้งสองคนก็ลากสหายที่สลบเพราะเท้าพิฆาตของหลิวเถียนเถียนกลับไปในสภาพที่ทุลักทุเล

"ขอบคุณท่านมากที่มาช่วยพวกเราไว้" ทันทีที่หลิวเถียนเถียนได้ยินคำกล่าวของคุณชายหาญชิง นางก็หันไปมองในทันที

ในครานั้นราวกับว่าทุกสิ่งรอบตัวจะถูกกำหนดให้หยุดเคลื่อนไหว สายตาของคุณชายไม่อาจยับยั้งตัวเองได้ เพราะดวงตาคู่นั้นอยากจะมองหญิงสาวชาวบ้านผู้นี้ไปนาน ๆ หลิวเถียนเถียนเอง ก็หาได้เคยจ้องชายใดนานถึงเพียงนี้ไม่

หากจ้องกันได้นานก็หาใช่เรื่องผิดแปลกอะไรไม่ แต่เป็นเพราะดวงตาทั้งสองฝ่ายที่กำลังประสานกันนั้น กำลังทำให้หัวใจของทั้งสองเกิดแสดงท่าทีอยากจะกระโดดออกมาจากทรวงอก แค่การสบตาเมื่อแรกพบจะทำให้หัวใจเต้นแรงถึงเพียงนี้เชียวหรือ

"นี่ ข้าจำเจ้าได้แล้ว" เสียงพูดของไท่เจียนทำให้ทั้งคู่หลุดออกมาจากภวังค์นั้น ก่อนที่หลิวเถียนเถียนและคุณชายหาญชิงจะหันไปมองไท่เจียน

"เจ้าเคยเจอนางด้วยอย่างนั้นเหรอ ?"

"ใช่ ท่านนั่นเอง บังเอิญมากเลยเนาะ" หลิวเถียนเถียนกล่าวย้ำถึงคำพูดของไท่เจียน

"ใช่แล้ว ๆ คุณชาย นี่คือหลิวเถียนเถียน ข้าเคยพบนางตอนที่นางแอบฟังท่านอาจารย์เยว่สอนเมื่อครั้งก่อน"

คุณชายหาญชิงขมวดคิ้วอย่างฉงนใจ เมื่อได้ยินไท่เจียนอธิบายความ และแล้วเขาก็พยักหน้า เพราะเขารู้คำตอบแล้วว่าเพราะเหตุใด การแต่งตัวของนางนั่นล่ะ คือสิ่งที่ทำให้เขาสามารถหาคำตอบได้

"หลิวเถียนเถียน นี่คือคุณชายหาญชิง"

"ข้ารู้แล้ว ชื่อเสียงของท่านเป็นที่เลื่องลือ ใครบ้างจะไม่รู้จัก ไท่เจียนข้าขอตัวก่อน"

"เดี๋ยวก่อน !!..." หลิวเถียนเถียนไม่รอให้คุณชายพูดไปมากกว่านี้ นางรีบวิ่งไปอีกทางจนลับตาของคุณชายหาญชิง ส่วนอีกฝ่ายนั้นก็ได้แต่มองตาม และแอบขอให้ได้พบเจอกับนางอีกสักครั้ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***