บทนำ

เรียกผมว่า ‘A’ ก็แล้วกัน ผมนั้นเป็นตัวประกอบ

ใช่แล้วละ ผมคือตัวประกอบ อธิบายให้ชัดผมคือองค์ประกอบเล็ก ๆ ในเรื่องราวของผู้อื่น หรือจะเรียกคนพวกนั้นว่า ‘ตัวเอก’ ก็ได้ ผมนั้นเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวของพวกเขา เป็นตัวประกอบที่อยู่ในฉากเพื่อทำให้รัศมี บารมี หรือ สะท้อนความโดดเด่นของตัวเอกให้ออกมาเด่นชัดมากยิ่งขึ้นนั่นคือหน้าที่ของพวกคนแบบผม

ผมนั้นได้ทำหน้าที่นี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่สิ พูดให้ถูกก็คือผมใช้เวลาร่วมสิบห้าปีในการทำงานเป็นตัวประกอบร่วมกับตัวประกอบคนอื่น ๆ ตั้งแต่เด็กจนขึ้นม.ปลายหน้าที่ของผมและตัวประกอบคนอื่นก็ยังคงเป็นเช่นนี้เหมือนเดิม

แต่ทว่าในอยู่มาวันหนึ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อผมนั้นได้รับการตื่นรู้เข้า ผมรับรู้ได้ถึงตัวตนที่มีพลังอำนาจมหาศาลที่กำลังจับจ้องคนทั้งโลกอยู่ อีกทั้งเจ้าตัวตนเหล่านั้นไม่ได้มีเพียงแค่หนึ่งแต่กลับมีเป็นล้าน พวกมันจับจ้องพวกเราราวกับกำลังรับชมชีวิตของพวกเรา ไม่สิ พูดให้ถูกเจ้าตัวตนพวกนี้กำลังจับตาดูเหล่าตัวเอกเสียมากกว่า

อย่างเช่นเจ้าหมอนั่น ตัวเอกที่ถูกจับตาดูมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา หมอนั่นชื่อซากาจิ เรียวยะ เจ้าหมอนี่เป็นตัวเอกแนวฮาเร็ม คอมเมดี้ รอมคอม ต่อสู้ และแฟนตาซี ซึ่งตอนนี้เจ้าหมอนี่กำลังถูกเหล่าสาว ๆ ในฮาเร็มของตัวเองผลัดกันหว่านเสน่ห์

เอ่อ ถึงมันจะคันปากไปหน่อยที่ผมพูดแบบนั้น หากให้เข้าใจความหมายโดยตรงในสิ่งที่ผมเรียกว่าหว่านเสน่ห์ นั่นก็คือ ‘อ่อย’ นั่นแหละ

พวกเธอในตอนนี้กำลังอ่อยเจ้าเรียวยะอย่างสุดความสามารถของตัวเองชนิดที่ไม่เกรงใจฟ้าดินเลยทีเดียว

และวันนี้ ผมก็ยังคงแอบพวกเขาอยู่ที่มุมห้องเช่นเดิม

“ นี่ นี่ เรียวยะโอนี่จัง? เย็นนี้พวกเราซื้อชุดว่ายน้ำกันนะ ”

เด็กสาวผู้มีเส้นผมสีดำสนิทที่ไว้ผมทรงทวิลเทล นั่งอยู่บนตักของซากาจิที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ได้กล่าวออกมาด้วยท่าทีออดอ้อน เธอคนนั้นคือน้องสาวฝาแฝดของผม เป็นน้องสาวแท้ ๆ ที่มาจากสายเลือดเดียวกัน ไม่ใช่น้องสาวต่างสายเลือดแต่อย่างใด ทว่าถึงจะบอกว่ามาจากสายเลือดเดียวกัน สุดท้ายแล้วหน้าตาของพวกเรากลับต่างกันมากจนน่าแปลกใจ

เธอมีชื่อว่า โคบายาชิ นานะ ผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยเรียกผมว่า ‘โอนี่จัง’

ทำไมผมถึงพูดอย่างนั้นเหรอ? นับตั้งแต่ที่เจ้าเรียวยะปรากฏตัวออกมาเธอก็ไม่เคยเรียกผมว่าโอนี่จังอีกเลย เรียกได้เลยว่าหลงเจ้าหมอนั่นอย่างสมบูรณ์ ตอนที่เธอพยายามเรียกความสนใจกับเจ้าซากาจิอย่างหนักนั้น มันทำให้ผมเจ็บปวดใจมาก

เมื่อก่อนที่เธอจะพบกับซากาจิ เธอนั้นเป็นคนที่รัก ไม่สิ เรียกว่าติดผมแจเชียวละ....แต่ช่วงนี้นั้น แม้แต่บทสนทนาอย่างอรุณสวัสดิ์ไม่เคยหลุดออกจากปากของเธอเลย นั่นทำให้ผมเหงามากเลยละ

“ โอ่ย ๆ นานะนี่มันยังไม่ถึงหน้าร้อนเลยนะ ซื้อชุดตอนนี้มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ? ”

“ เอ๋ ไม่ได้เหรอ? อยากให้เรียวยะโอนี่จังเห็นชุดว่ายน้ำแท้ ๆ ”

“ เป็นงั้นไป เอาละก็ได้ฉันก็อยากเห็นเธอในชุดว่ายน้ำเหมือนกัน ”

ซากาจิกล่าวออกมาพร้อมกับลูบหัวน้องสาวของผมอย่างเอ็นดู ส่วนนานะนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

เอาจริงเหรอ? แบบนี้มันถูกแล้วเหรอนานะพี่ชายตัวจริงของเธออยู่ตรงนี้เชียวนะ ผมเผลอกำหมัดจนแน่นพร้อมกับกันฟันอย่างอดทน ก่อนที่จะผ่อนลมหายใจออกมาพร้อมกับเหม่อมองไปทางกระดานอย่างช่วยไม่ได้ นี่คือชะตากรรมที่ตัวประกอบอย่างผมจะต้องเจอสินะ

ผมมองไปยังกลุ่มของซากาจิที่กำลังพูดคุยกันเสียงดังโดยไม่ใส่ใจคนรอบข้างแม้แต่นิดเดียว เพราะว่านี่อยู่ในช่วงเวลาพัก จึงทำให้พวกเขาสามารถจู๋จี๋กันได้ตามใจ นั่นจึงทำให้ผู้คนในห้องต่างแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาเล็กน้อย แต่ละคนก็ต่างมีเหตุผลที่แสดงแบบนั้นออกมาละนะ

พวกผู้ชายก็จะอิจฉาซากาจิที่ถูกรายล้อมด้วยหญิงสาว พวกผู้หญิงก็แสดงท่าทีแบบนี้ก็เพราะริษยาในความไร้สามารถของตัวเอง

จริงสินะ ผมยังไม่ได้อธิบายเค้าโครงพื้นฐานของโรงเรียนแห่งนี้เลยสินะ โรงเรียนที่ผมอยู่ในตอนนี้มีชื่อว่า โรงเรียนสหนานาชาติ ยารุกะ

โรงเรียนแห่งนี้จัดเป็นโรงเรียนที่โด่งดังหนึ่งในสิบของโลกที่ช่วยในการพัฒนาเหล่า ‘ฮันเตอร์’ ตัวน้อย ให้กลายเป็นฮันเตอร์ผู้ยิ่งใหญ่ในอนาคตเพื่อต่อกรกับเหล่ามอนเตอร์ภายในประตูมิติที่เรียกว่า ‘เกท’ ซึ่งว่ากันว่าคนที่จะเข้าเรียนที่นี่ได้นั้นต้องรวย หรือ มีศักยภาพที่มากพอจะขอทุนการศึกษาเพื่อเรียนอยู่ที่นี่

การจะศึกษาที่นี่ได้นั้นมันต้องเป็นไปตามเงื่อนไขของโรงเรียนแต่ละแห่ง และเงื่อนไขแต่ละข้อก็ไม่ได้กินหมูขนาดนั้น ซึ่งตัวของนานะนั้นเป็นอย่างหลังก็คือ เธอนั้นมีศักยภาพที่มากพอจะขอทุนการศึกษา

ต่างกับผมที่ต้องจ่ายค่าเทมอที่แสนแพงเพราะไม่มีอะไรดีสักอย่างเดียว

แต่ต้องขอบอกไว้ก่อนแม้จะเป็นโรงเรียนสำหรับฮันเตอร์ แต่ที่นี่ก็รับนักเรียนปกติเช่นเดียวกัน อีกทั้งยังดูแลอย่างมีมนุษยธรรมสุด ๆ นั่นจึงทำให้ปัญหาการกลั่นแกล้งคนธรรมดาแบบตัวประกอบอย่างผมนั้นไม่เคยเกิดขึ้นที่นี่แม้แต่ครั้งเดียว

ทว่าในความจริงแล้วนั้นการที่ผมได้มาอยู่ห้องเดียวกับซากาจิและฮาเร็มของเขา มันไม่ต่างจากการกลั่นแกล้งตัวประกอบเลยแม้แต่น้อย

“ นี่อลิซเธอจะไปด้วยมั้ย? ”

เสียงของซากาจิดังเข้าสู่โสตประสาทของผมอีกครั้ง แต่คราวนี้น้ำเสียงของเขานั้นมันเต็มไปด้วยความรู้สึกรักใคร่จนแม้แต่สัมผัสได้ น้ำเสียงของเขานั้นนุ่มนวลและแสดงความเป็นห่วงอย่างสุดซึ้ง มันเป็นน้ำเสียงที่เขาจะแสดงกับอลิซ หรือ คุณอลิเซีย ฟอนเบริน

สาวหนึ่งในฮาเร็มของเจ้าซากาจินั่นเอง

อลิเซียที่ก้มหน้าอยู่ตลอดเวลา เงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียกของซากาจิ แต่ทว่าสายตาของเธอนั้นแสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน ดูเหมือนว่าเธอคนนี้จะเป็นคนจากตระกูลดังของอังกฤษ เธอเป็นผู้หญิงที่มีเส้นผมผมสีขาวราวกับกับหิมะ นัยน์ตาสีแดงสดราวกับทับทิมถูกเจียระไนอย่างประณีต

ร่างกายที่บอบบาง จะว่าอย่างไรดีละ...หากให้เปรียบเทียบก็เหมือนร่างกายของเธอนั้นถูกสร้างขึ้นมาจากกระเบื้องก็ไม่ปาน นั่นจึงทำให้ผมบอกว่าร่างของเธอบอบบางอย่างไรละ แต่ว่าเธอคนนี้เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเจ้าซากาจิละนะ สมกับเป็นตัวเอกฮาเร็มจริง ๆ

“ ...ไม่ละ ”

คุณอลิซกล่าวออกมาพร้อมกับฟุบตัวลงไปนอนอีกครั้ง แล้วก็แผ่บรรยากาศที่บอกว่าไม่ต้องชวนฉันไปกับนายก็ได้ออกมา ให้อธิบายยังไงดีละ? คงประมาณเธอคนนี้งอนเจ้าซากาจิละมั้ง แต่ก็สมกับเป็นนางเอกหลักดีละนะ

“ เอ๋ คุณอลิซไม่ไปสินะ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไปในฐานะของแฟนเรียวยะคุงได้สินะ ”

สาวแกลที่หนีบแขนของเจ้าซากาจิได้กล่าวออกมา เธอคนนั้นคือเพื่อนสนิทของผม ฮานากะ มิโกะ เมื่อก่อนเธอคนนี้นั้นเป็นเด็กสาวที่เรียบร้อยมากแต่พอเจอกับเจ้าซากาจิเข้า ก็ทำให้อีกฝ่ายเปลี่ยนตัวตนจนพลิกผันแบบสุด ๆ เนื่องจากเธอรู้ว่าตัวของซากาจินั้นชอบผู้หญิงที่มีสีสัน เธอจึงทำการเปลี่ยนตัวเองจนกลายเป็นเช่นตอนนี้

“ เดี๋ยวสิ พวกเธอแบบนั้นมันทำให้เรียวยะลำบากนะ แบบนี้ฉันจะตามไปคุมพวกเธอด้วยอีกแรงจะได้ไม่ทำอะไรแพลงออกมา เนอะเรียวยะคุง ”

หญิงสาวผมสีดำที่ไว้ทรงผมโพนี่เทลได้กล่าวออกมาพร้อมกับจ้องไปที่ซากาจิอย่างจริงจัง เธอคนนี้คือคนที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กและคนที่ผมเคยชอบ โทโกวะ จิเซะ เธอคือนักดาบอัจฉริยะที่โด่งดังของประเทศนี้ แต่ด้วยสถานะของผมกับเธอต่างกันมาก ทำให้ผมไม่ได้สารภาพรักกับเธอออกไป แต่อย่างน้อย ๆ ผมก็เคยลองเดทกับเธอแล้วละนะ ซึ่งผลที่ได้ก็ออกมาค่อนข้างดี

จนทำให้โทโกวะสัญญาว่าจะคบกับผมตอนม.ปลาย แต่สุดท้ายเพราะเจ้าซากาจิเหมือนเดิม เธอก็ลือกที่จะลืมคำสัญญานั้นไป ซึ่งในตอนนั้นนั่นแหละทำให้ผมตื่นรู้ขึ้นมา ทำให้ผมรู้ว่าตัวเองอยู่ในสถานะอะไร เป็นตัวตนแบบไหน มีไว้เพื่ออะไร

นี่แหละคือตัวผม A คุงผู้เป็นตัวประกอบให้ตัวเอกฮาเร็มได้เหยียบย่ำจนเจ็บช้ำใจ

‘ บ้าชะมัด...เจ็บใจเป็นบ้า ’

‘ อยากมีแฟนที่เข้าใจตัวผมจังเลยนะ ’

นั่นคือสิ่งที่ผมคิด

แต่ในความเป็นจริงแล้วนั้นใครจะมาลงเอยกับตัวประกอบเช่นผมกันละ

.

.

.

จบบทนำแล้วจ้า ลองแต่งแนวนี้ครั้งแรกไม่รู้จะสื่อออกมาได้ดีรึเปล่า แต่ขอให้ติดตามกันด้วยนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***