การกลับมาของเพื่อนรัก

“นับฟ้า นับฟ้าเพื่อนรักมัวทำอะไรอยู่ กลิ่นทรายเพื่อนสาวแสนสวยของเธอกลับมาแล้วออกมาหาฉันซะดี ๆ” กลิ่นทรายเรียกหาเพื่อนสาวทันทีที่เดินเข้ามาถึงบ้านหลังใหญ่ที่ดูเงียบเหงาจนคนร่าเริงอย่างเธอรู้สึกได้

“เดี๋ยวเถอะยายทราย เสียงดังโวยวายไปได้ เดินเข้าไปให้มันดี ๆ ไม่ได้หรือไงกัน”

“ก็ทรายคิดถึงฟ้านี้คะคุณแม่ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี แต่ดูยายนี้สิรู้ว่าทรายกลับมายังไม่ยอมไปรับทรายที่สนามบิน พี่ดินก็อีกคน”

“หนูฟ้าเขาคงอยู่ทำของโปรดเราเตรียมไว้ให้ตามเคยละ เราก็รู้นี้ทรายว่าถ้าพี่เราไม่พาไปหนูฟ้าเขาไปได้ที่ไหน”

“ใช่ เหมือนที่พ่อเราว่านั่นแหละ แกกลับมาก็ดีแล้วจะได้เป็นเพื่อนหนูฟ้าเขาด้วย พี่แกนะมันเหลือทนจริง ๆ”

“พี่ดินทำไมเหรอคะ”

“ไว้แกเห็นหนูฟ้าแกก็จะเข้าใจเอง นั้นไงออกมานั้นแล้ว” ธาราหมอสาวที่เกษียณอายุแล้วแต่หน้าตายังสาวสะพรั่งเหมือนสาวแรกรุ่นบอกลูกสาวเมื่อเห็นลูกสะใภ้วิ่งออกมาจากในบ้าน

“ทราย คิดถึงจังเลย คุณพ่อ คุณแม่สวัสดีค่ะ” นับฟ้ากล่าวทักทายพ่อแม่สามีก่อนเข้าสวมกอดเพื่อนรักที่ควบตำแหน่งน้องสามีด้วยความคิดถึง

“ไม่ต้องมาพูดดีเลย คิดถึงฉันแต่ไม่ยอมไปหาฉันเลยนะ งอนแล้ว”

“ขอโทษนะ เอ่อ เข้าบ้านก่อนสิ ฉันทำอาหารที่เธอชอบไว้เยอะแยะเลย”

“ก็ได้เห็นแกของกินอร่อย ๆ ที่เธอทำฉันหายโกรธก็ได้ ว่าแต่พี่ดินอยู่ไหนละ” กลิ่นทรายเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นพี่ชาย

“ไปทำงานนะ”

“อะไรกัน น้องสาวกลับมาบ้านทั้งทีแต่กลับไม่อยู่รอต้อนรับเหรอ ใช่ไม่ได้จริง ๆ พี่ชายคนนี้”

“ใช่ ๆ น้องสาวคนสวยกลับมาทั้งทีแต่ไม่สนใจเมื่อกี้พี่ก็ด่ามันไปแล้วละ”

“พี่นพ สวัสดีค่ะ มาได้ไงคะ”

“พี่ไปหาทรายที่บ้านแต่คนที่บ้านบอกว่าจะมาที่นี่กันพี่เลยตามมาที่นี่นะ”

“ดูสิขนาดพี่นพยังคิดถึงทรายมากกว่าพี่ดินซะอีก ช่างตาคนบ้างานนั้นซะเถอะ เราไปกินข้าวกันดีกว่า ทรายหิวแล้ว เรามากินให้หมดไม่ต้องเหลือให้คนใจร้ายนั้น เนอะฟ้า เราไปกันดีกว่า” กลิ่นทรายพูดขึ้นพลางควงแขนเพื่อนสนิทเดินเข้าบ้านไป

ร่างของนับฟ้าดูซูบลงอย่างเห็นได้ชัด จนกลิ่นทรายอดที่จะสงสัยไม่ได้ ถึงแม้เธอจะรู้อยู่บ้างว่าพี่ชายของเธอไม่ค่อยให้ความสนใจนับฟ้าเท่าที่ควร แต่จากที่เธอเห็นมันเกินกว่าคำว่าไม่สนใจไปมาก แต่เธอไม่อยากที่จะทำลายรอยยิ้มของเพื่อนในตอนนี้เลยไม่ได้ถามอะไรออกมา

“อิ่มจัง อร่อยทุกอย่างเหมือนเดิมเลย จริงสิ ฟ้าคุยเป็นเพื่อนพ่อกับแม่ไปก่อนนะ ฉันมีเรื่องจะให้พี่นพช่วยหน่อย ไปค่ะพี่นพ” กลิ่นทรายพูดจบก็ดึงแขนมานพออกมาที่สวนโดยไม่รอให้เจ้าตัวตอบตกลง

“มีอะไรทราย ทำไมจู่ ๆ ดึงพี่ออกมาแบบนี้” มานพถามน้องสาวเพื่อนด้วยความสงสัย

“บอกมาค่ะ”

“อะไรนะ”

“บอกมาให้หมดว่าตอนทราบไม่อยู่เกิดอะไรขึ้น ทำไมสภาพฟ้าถึงเป็นแบบนั้น เล่ามาให้หมด”

“แล้วทำไมทรายไม่ถามน้องฟ้าเขาเองละ”

“ก็เพราะฟ้าไม่เคยบอกอะไรทรายเลยนะสิคะ แต่ต้องเป็นเพราะพี่ดินแน่ ๆ พี่นพเป็นเพื่อนพี่ดิน พี่นพต้องเล่าค่ะ”

“ก็ได้ ๆ ไอ้ดินมันยังฝังใจเรื่องที่น้องดาว มันยังคิดว่าน้องฟ้าตั้งใจที่ฆ่าน้องดาวเพื่อที่จะจับมัน ตลอดเวลามันเลยร้ายกับน้องฟ้าสารพัด ไม่ให้เงินใช้ ไม่สนใจ มั่วสาวไปทั่ว น้องฟ้าเองก็คงตรอมใจจนซูบผอมเหมือนที่เห็น แต่ก็นะ ขนาดโดนทำแบบนั้นแล้วยังดูแลเอาใจใส่หมอนั้นจนไม่มีเวลาดูแลตัวเอง ทั้งที่ทำไปเท่าไหร่ไอ้ดินก็ไม่เคยจะรับมันเลย”

“แย่ ๆ จริง ๆ ถ้ารู้ว่าพี่ดินจะเป็นคนแบบนี้ตอนนั้นทรายยุให้ฟ้าแต่งงานกับพี่นพซะยังดีกว่า”

“พ...พูดอะไรแบบนั้นละทราย น้องฟ้าเขาเป็นเมียพี่ทรายนะ”

“ใครสนละ คนที่ไม่เคยรู้อะไรเลยแต่กลับมาทำร้ายคนอื่นแบบนั้นนะ คอยดูนะทรายจะช่วยฟ้าออกจากพี่ดินให้ได้ พี่นพเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวได้เลย”

“เพ้อเจ้อนะทราย จู่ ๆ จะให้พี่มาเป็นเจ้าบ่าวของเมียเพื่อน”

“ก็พี่นพชอบฟ้ามาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ ทรายรู้นะ อย่าปากแข็งไปเลย แต่ปัญหาคงไม่ได้อยู่ที่พี่ดินหรอก น่าจะอยู่ที่เพื่อนทรายต่างหาก ฟ้านะดื้อจะตาย ไปหลงรักอะไรคนพันนั้นไม่รู้”

“เรื่องนั้นไว้เราคุยกันทีหลังเถอะ เอาเป็นว่าถ้าน้องทรายมีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกละกัน แล้วนี่จะไปทำงานที่โรงพยาบาลเมื่อไหร่ เฮ้อพี่คงต้องสละแล้วสินะ ทรายกลับมาแล้วนิเสียดายจัง”

“ใครบอกละ ถึงทรายจะเข้าทำงานที่โรงพยาบาลแต่ตำแหน่งนั้นนะให้คนที่ประสบการณ์มากกว่าอย่างพี่นพทำดีแล้ว ทรายยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ ฝากพี่นพแนะนำด้วยนะคะ”

“จ้า จ้า ไว้เราค่อยไปคุยกันที่โรงพยาบาลละกัน ตอนนี้เข้าบ้านเถอะทุกคนน่าจะคอยแล้ว” กลิ่นทรายพยักหน้าเห็นด้วยก่อนพากันเดินเข้าบ้านไป

“จริงสิ! ทรายช่วยเตือนดินเรื่องที่จะเปลี่ยนชื่อบริษัทหน่อยนะ” มานพพูดขึ้นระหว่างเดินกลับเข้าบ้าน

“หมายความว่าไง เปลี่ยนชื่อบริษัท”

“ก็ไอ้ดินมันจะเปลี่ยนชื่อบริษัทจากฟ้าประกายดาว เป็นบริษัทก่อสร้างประกายดาวนะสิ”

“ได้ไง บริษัทนั้นเป็นของนับฟ้า คุณลุงคุณป้าช่วยกันสร้างมันขึ้นมา พี่ดินจะเปลี่ยนชื่อตามใจแบบนั้นได้ไงกัน”

“ทรายคงยังไม่รู้ แต่น้องฟ้านะเขาโอนบริษัทให้เป็นของไอ้ดินแล้ว ตอนนี้หุ้นทั้งหมดของน้องฟ้ากับน้องดาวรวมถึงหุ้นที่เป็นมรดกตกทอดจากคุณลุงคุณป้าตอนนี้อยู่ในชื่อ ไอดิน สุวรรณวัฒน์เรียบร้อยแล้ว”

“หมายความว่าตอนนี้พี่ดินถือหุ้นของบริษัทฟ้าประกายดาวเก้าสิบเปอร์เซ็นต์นั้นเหรอ”

“แปดสิบเปอร์เซ็นต์ต่างหาก เพราะอีกสิบเปอร์เซ็นต์เป็นชื่อของทราย”

เขาคิดอะไรอยู่ โอนหุ้นให้ทราย แต่ไม่มีส่วนของฟ้าที่เป็นทายาทคนเดียวของบริษัทฟ้าประกายดาวเนี้ยนะ แบบนี้ฟ้าไม่โกรธทรายแย่เหรอ”

“ไม่หรอก เพราะคนที่ขอให้โอนหุ้นส่วนของทรายคือน้องฟ้านั่นแหละ”

“ทรายไม่เข้าใจ”

“พี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทรายไปถามน้องฟ้าเองดีกว่านะ นู้นไงพากันออกมาแล้ว” กลิ่นทรายมองตามที่มานพบอก

“พ่อค่ะ แม่ค่ะ จะกลับกันแล้วเหรอ” กลิ่นทรายเดินกลับไปหาพ่อแม่ที่เดินออกมาจากประตูบ้าน

“ใช่เราจะกลับกันแล้ว หนูฟ้าไว้พ่อจะให้ลุงบุญพาทรายมาเที่ยวเล่นบ่อย ๆ นะลูก”

“ค่ะคุณพ่อ” นับรับคำนภดลพลางส่งรอยยิ้มอย่างจริงใจให้เขาอย่างเคย

“ไม่ค่ะ ทรายตัดสินใจแล้วทรายจะอยู่ที่นี่กับนับฟ้า พี่นพช่วยทรายขนกระเป๋าลงหน่อยสิ”

“เดี๋ยว ๆ พูดอะไรเหลวไหลนะยายทราย บ้านเราก็มีจะมารบกวนหนูฟ้าทำไมกัน”

“ไม่เห็นเป็นไรเลยหนิแม่ ปกติก็ได้ข่าวว่าลูกชายแม่ไม่ค่อยจะเข้าบ้านอยู่แล้ว ทรายมาอยู่เพื่อนฟ้าดีกว่า จะได้ดูแลให้กลับมามีน้ำมีนวลเหมือนเดิมสักที ดูสิผอมแห้งจนจะกลายเป็นกระดูกเดินได้อยู่แล้ว”

“ยัยทราย” ธาราหยิกแขนลูกสาวเป็นการเตือนเบา ๆ แต่ดูเหมือนกลิ่นทรายจะไม่ได้สนใจ

“แทนที่จะมาดุทราย แม่ไปดุพี่ดินไม่ดีกว่าเหรอคะ ทรายพูดความจริง คอยดูสิถ้ายังไม่สนใจกันอีก ทรายจะยุให้ฟ้าหย่าเลยคอยดู”

“เหลวไหลนะยายทราย กลับบ้านเถอะ” หนูฟ้าจะได้พักผ่อน”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ทรายอยู่ที่นี่ก็ดีเหมือนกัน ฟ้ามีเรื่องจะคุยกับทรายเยอะแยะเลย อีกอย่างที่นี่ก็ใกล้กับโรงพยาบาลมากกว่าทรายจะได้ไปทำงานสะดวก ๆ แล้วถ้าทรายอยู่ที่นี่คุณแม่จะได้มาเยี่ยมพวกเราบ่อย ๆ ไงคะ” นับฟ้าพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เธอไม่มีความสุขแบบนี้มานานมากแล้ว ตั้งแต่นับดาวตายไปคนที่เธอสนิทด้วยจริง ๆ ก็คงมีแต่ทราย แต่พอทั้งคู่ต้องแยกกันนับฟ้าก็ไม่ค่อยมีใครให้คุยด้วยสักเท่าไหร่

“หนูฟ้า...งั้นแม่ฝากทรายด้วยนะลูก พรุ่งนี้จะให้เด็กขับรถมาให้ แล้วก็..แม่ขอโทษนะหนูฟ้าที่ไม่ค่อยได้ใส่ใจหนูเท่าไหร่ ยังไงซะต่อไปนี้แม่จะดูแลหนูให้มากกว่านี้นะลูก” ธาราโอบกอดลูกสาวของเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กลายเป็นลูกสะใภ้ของเธอด้วยความอ่อนโยน

“ฟ้าไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะคะคุณแม่”

“เอาเถอะ ต่อไปนี้ถ้าหนูอยากได้อะไร หรือมีอะไรให้แม่ช่วยก็ยอกแม่ได้เลยนะ รวมทั้ง ถ้าหนูอยากหย่ากับตาดินแม่ก็ไม่ว่า แน่นอนว่าแม่จะต้องเอาบริษัทมาคืนหนูด้วย”

“ค...ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” นับฟ้าโผเข้ากอดธาราอีกครั้ง

“เอาละ กลับกันได้แล้วคุณ พ่อกลับก่อนนะ ก็เหมือนที่แม่เขาบอก อย่าลืมละมีอะไรก็บอกกัน หนูยังมีพ่อกับแม่นะ”

“ค่ะ สวัสดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่”

“สวัสดีค่ะ พ่อแม่ ไว้ทรายจะกลับไปบ้านบ่อย ๆ นะคะ” กลิ่นทรายพูดพลางหอมแก้มพ่อแม่อย่างเอาใจ

“งั้นพี่กลับก่อนนะ ขอบคุณสำหรับอาหารนะครับน้องฟ้า ไว้พี่จะมารบกวนใหม่นะครับ”

“ค...ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ” ทั้งสองยืนส่งทุกคนขับรถกลับออกไปจนลับสายตาก่อนเดินกลับเข้าบ้านไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***