เมีย

‘เมียอย่างนั้นเหรอ แค่ชื่อยังอยากได้ยินเลย’ ไอดินมองนับฟ้าผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาเขามาหลายปี แต่เขาแทบจะไม่พูดคุยกับเธอเลย ใช่ เขาเกลียดเธอ หากไม่ใช่คำขอสุดท้ายของผู้หญิงที่เขารัก เขาไม่มีวันแต่งงานกับเธออย่างแน่นอน

“พี่ดินค่ะ ฟ้าทำข้าวกล่องไว้ให้พี่ดินไปทานที่ทำงานนะคะ” นับฟ้าวางข้าวกล่องที่เธอตั้งใจทำไว้บนโต๊ะอย่างทุก ๆ วัน ซึ่งเขาก็หยิบมันโยนลงถังขยะอย่างเคย ก่อนเดินออกจากห้องครัวไป

“ขับรถดี ๆ นะคะพี่ดิน” นับฟ้ายืนส่งชายที่เธอรักอย่างที่ทำมาตลอดห้าปี แต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจขับรถออกไปด้วยความเร็ว

“คุณฟ้านี้น่าสงสารนะแม่ เอาใจใส่ดูแลคุณดินมาตั้งหลายปี แต่คุณดินกลับเมินเธอมาตลอดอย่างนั้นเป็นหนูนะหนีไปหาผัวใหม่เสียตั้งนานแล้ว รวยก็รวยไม่เห็นต้องง้อเลย” น้อยเด็กสาวรับใช้พูดกับผู้เป็นแม่ด้วยความสงสารนายสาว

“แกนะ อย่าไปยุ่งเรื่องของเจ้านายหน่อยเลย คุณฟ้าเธอรักของเธออย่างแกนะไม่มีทางเข้าใจหรอก” ป้านิดสาวสูงวัยปรามลูกสาวอย่างดุ ๆ

“ก็มันจริงนี้แม่ คุณดินนะถึงจะเป็นเจ้าของโรงพยาบาลของครอบครัวก็จริง แต่ตัวเองกลับไปเรียนวิศวะทำบริษัทก่อสร้าง ถ้าไม่ได้ชื่อเสียงของครอบครัวคุณฟ้าบริษัทคุณดินก็คงไม่ไปได้ดีขนาดนี้หรอก”

“จะได้ดีไม่ได้ดีก็เรื่องของเจ้านายเขา แกนะถ้ายังไม่อยากตกงานก็รีบหุบปากแล้วไปทำงานซะ” นิดดุลูกสาว ถึงแม้เธอจะเห็นด้วยกับลูกสาวที่ว่าหากเขาไม่ใช่ลูกเขยของบริษัทก่อสร้างยักษ์ใหญ่อันดับหนึ่งของประเทศ หน้าที่การงานของเขาก็คงไม่ไปได้ไกลถึงขนาดนี้

‘ถ้าหากคุณดาวไม่ทำแบบนั้น หรือคุณท่านทั้งสองยังอยู่คุณฟ้าก็คงจะมีความสุขมากกว่านี้’ หญิงชราพาลนึกไปถึงเจ้านายที่เสียชีวิตไปแล้ว หลังจากที่พ่อแม่ของนับฟ้าเสียชีวิตไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ นับฟ้าและนับดาวที่ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนก็อยู่ในความดูแลของครอบครัวไอดิน ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับครอบครัวของเธอ อีกทั้งสองครอบครัวยังมีสัญญากันว่าจะให้ลูกของทั้งสองครอบครัวแต่งงานกันเมื่อโตขึ้น ซึ่งไอดินเองก็ได้หมั้นหมายกับนับดาวตั้งแต่เด็ก ๆ ด้วยความเต็มใจของทั้งคู่

ถึงแม้นับฟ้าเองจะชอบไอดินเหมือนกัน แต่เธอก็ยินดีที่จะให้คนที่รักของเธอทั้งสองมีความสุข ไอดินเองก็มองเธอเป็นน้องสาวมาตลอด ทั้งสามคนจึงสนิทกันมาก ทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปได้ดีหากไม่เกิดเรื่องไม่คาดฝันนั้นขึ้น

‘พี่ดินคะ ดาวฝากพี่ฟ้าด้วยนะ พี่ฟ้าเขาพยายามมามากแล้ว พี่ฟ้ารักพี่ดินมาก พี่ดินช่วยรักพี่ฟ้าให้เหมือนที่รักดาวได้ไหมคะ แต่งงานกับพี่ฟ้านะคะ’ คำสั่งเสียสุดท้ายของหญิงคนรักยังดังก้องอยู่ในหูของเขาตลอดระยะเวลาหกปีที่ผ่านมา

“เฮ้ย เพื่อนทำไมถึงนั่งหน้าบูดแบบนั้นวะ วันนี้ทรายกลับไทยแล้วไม่ใช่เหรอแกไม่คิดจะไปรับน้องสาวหรือไง” มานพทักทายเพื่อนสนิทที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ในห้องทำงาน

“เบื่อว่ะไอ้หมอ วันนี้ไปดื่มเป็นเพื่อนกูหน่อยสิวะ”

“ไม่ได้เว้ย พรุ่งนี้กูมีเวรเช้า ขืนไปดื่มกับมึงมีหวังตอนเช้าแฮงค์ไปทำงานไม่ไหว โดนพ่อแกไล่ออกแน่ ๆ” มานพเป็นหมอฝีมือดีที่ทำงานอยู่ในโรงพยาบาลของครอบครัวเพื่อนสนิทอย่างไอดิน ถึงแม้จะมีโรงพยาบาลใหญ่หลายโรงพยาบาลมาซื้อตัวเขาในเงื่อนไขที่น่าสนใจ แต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะตอบรับมัน เพราะหากไม่ได้ครอบครัวไอดินช่วยส่งเสียเขาเรียนจนจบดอกเตอร์เด็กสลัมอย่างเขาคงไม่มีโอกาสที่ดีขนาดนี้

“งั้นทำไมแกไม่รีบไปทำงาน มากวนฉันอยู่ทำไม”

“ก็ฉันเพิ่งออกเวร เย็นนี้เลยว่าจะขอฝากท้องที่บ้านแกหน่อย ยังไงก็ฝากบอกน้องฟ้าทำกับข้าวเผื่อด้วยสิ”

“แกจะไปกินก็ไปคนเดียวเลย คืนนี้ฉันจะไปดื่มต่อไม่อยากกลับบ้าน เบื่อ ไม่อยากเห็นหน้าแม่นั้น”

“อะไรของแก แต่งงานกันมาตั้งห้าปีแล้วยังไม่เปิดใจให้เขาอีกเหรอ เมื่อก่อนก็เห็นสนิทกันดี”

“เปิดใจเหรอ กับผู้หญิงใจร้ายที่ฆ่าได้แม้แต่น้องสาวแท้ ๆ ของตัวเอง ให้ฉันตายซะดีกว่า ถ้าไม่ใช่เพราะน้องดาวขอไว้ฉันไม่มีวันแต่งงานกับคนพันนั้นแน่นอน”

“แกยังคิดอย่างนั้นอยู่อีกเหรอวะ คนแถวนั้นก็ยืนยันแล้วนิว่าน้องดาวกระโดดเข้าไปตัดหน้ารถเอง”

“โกหกนะสิ แม่นั้นเป็นคนผลักน้องดาวให้รถชนต่างหาก เพื่อที่ได้จับฉันไงละ แม่นั้นนะคงจะแค้นที่ตอนนั้นฉันเลือกน้องดาว เลยต้องกำจัดน้องดาวไปให้พ้นทาง”

“ว่างแกไปเช็คสมองซะบ้างนะ คิดไปได้ เขาจะทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไร แกอย่างลืมสิว่าบริษัทนี้เขาก็ยอมโอนให้แกเพื่อให้แกสบายใจ แกยังคิดว่าเขาจับแกทำไมละ”

“ถ้าไม่ใช่เพราะสัญญากับน้องดาวไว้ว่าจะดูแลบริษัทนี้แทนคุณลุงคุณป้าที่เสียไปฉันก็คงไม่รับมันหรอก สู้เรียนหมอเหมือนแกดูแลโรงพยาบาลของที่บ้านไม่ดีกว่ารึไง แต่ช่างเถอะ ไหน ๆ บริษัทนี้ก็เป็นของฉันแล้วฉันว่าจะเปลี่ยนชื่อบริษัทให้เหลือแค่ประกายดาว แกว่าดีไหม”

“ฉันว่าแกต้องบ้าไปแล้วแน่ แกจะเปลี่ยนชื่อบริษัทฟ้าประกายดาว ให้เป็นบริษัทประกายดาว แกไม่สงสารน้องฟ้าเขาบ้างหรือไง ไม่ว่ายังไงบริษัทนี้ครอบครัวเขาก็สร้างมันขึ้นมานะเว้ย”

“สนใจทำไม ชื่อของน้องดาวไม่ควรอยู่ร่วมกับคนพันนั้น แม่นั้นจะรู้สึกยังไงไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องสนใจสักหน่อย”

“แต่ฉันว่าถึงน้องฟ้าเขาจะไม่พูดอะไร แต่ถ้ายายทรายรู้เข้าต้องมาฉีกอกแกแน่ ๆ จริงสิ! แกยังไม่ตอบฉันเลยว่าไม่ไปรับน้องแกเหรอ ไม่ได้เจอน้องสาวที่ไปเรียนต่างประเทศตั้งหลายปี ใจดำไปนะแกนะ”

“น้องสาวฉันต่างหากที่ใจดำ กลับมาไทยทั้งทีแทบที่จะมาหาพี่ชายอย่างฉัน กลับรีบไปหาผู้หญิงคนนั้น” ไอดินตัดพ้อน้องสาวคนเดียวของเขา ที่ไปเรียนต่างประเทศมาหลายปีแต่กลับไม่เคยติดต่อเขามาเลย แต่กลับติดต่อหานับฟ้าภรรยาของเขาอยู่เสมอ

“มันก็แน่อยู่แล้ว ก็ทรายกับน้องฟ้านะเขาสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ก็เขาสองคนรุ่นเดียวกันนี้ เขาสองคนสนิทกันมากกว่าแกที่เป็นพี่ชายแท้ ๆ ซะอีก ถึงแม้กับน้องดาวจะไม่ค่อยสนิทกันเพราะทรายไปเรียนต่างประเทศซะก่อน แต่กับน้องฟ้านะเขาเคยไปเรียนด้วยกันสองคนที่นู่นตั้งหลายปีนี้”

“ช่างเถอะ ยังไงพวกแกก็คงหลงกลแม่นั้น แม้แต่พ่อแม่ฉันก็เป็นไปด้วย ฉันละอยากรู้จริง ๆ ว่าแม่นั้นมีอะไรดีนักหนา”

“คนใจแคบอย่างแกนะไม่มีทางเข้าใจหรอก ไปดีกว่าคุยกับแกแล้วรู้สึกเหมือนจะเป็นประสาทไปด้วย” มานพเดินออกจากห้องไปทิ้งให้ไอดินอยู่กับความขุ่นข้องใจอยู่ภายในห้องทำงาน

‘นับดาวทำไมหนูต้องทิ้งพี่ไป ถ้าเป็นหนูพี่คงจะมีความสุขกว่านี้ ทำไม ๆ ทำไมหนูต้องทิ้งพี่ไป ทำไมหนูต้องใจร้ายกับพี่ด้วย’ น้ำตาของชายหนุ่มไหลลงมาอาบแก้ม เขารีบเช็ดมันออกก่อนที่จะเรียกเลขาเข้ามาเพื่อทำงานต่อ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***