ป่วนรักมาเฟียร้าย

...ป่วนรักมาเฟียร้าย...

...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...

เสียงร้องครางดังประสานกันขึ้นพร้อมกับร่างของทั้งสองที่เกร็งกระตุกกอดรัดกัน ก่อนจะปลดปล่อยสารธารรักออกมาหล่อหลอมรวมกัน พร้อมทั้งเสียงแห่งความสุขสมกรีดร้องออกมาจนดังลั่นไปทั่วทั้งห้องอีกครั้ง...

...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...

“อื้อออ...”ข้าวหอมร้องครางออกมาด้วยความเมื่อยล้าก่อนจะลืมตาขึ้นมองไปรอบๆห้องกว้าง และเจอว่าคนที่นอนกอดเธอทั้งคืนกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียง เท้าน้อยก้าวลงจากเตียงพร้อมกับเดินตรงไปหาคนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่

พรึ่บ!!!

วงแขนเรียวโอบกอดเอวแแร่งจากทางด้านหลัง

“ตื่นแล้วเหรอ...รอแป๊บนึงนะ”คิมหันต์เอียงหน้ามาคุยกับเธอก่อนจะหันไปสูบบุหรี่ที่ยังเหลืออยู่ในมือ

“ทำไมอ้อนแต่เช้า...อยากโดนลงโทษอีก?”

“ข้าวปวดเมื่อยไปทั้งตัวแล้วนะคะ ทำไมใจร้ายตื่นแล้วไม่ยอมปลุก”

“เพราะรู้ไงว่าตื่นมาจะบ่นว่าปวดไปทั้งตัวก็เลยปล่อยให้นอนจนเต็มอิ่ม”

“ก็เลยหนีข้าวมายืนดูดบุหรี่อยู่ตรงนี้ เลิกดูดได้ไหมคะ”

“เหม็นเหรอ?”

“ค่ะเหม็น...แต่มันเป็นแค่เหตุผลส่วนน้อย เหตุผลหลักก็คือมันไม่ดีต่อสุขภาพ ข้าวเป็นห่วงเฮียนะคะ”ข้าวหอมเอ่ยออกมาอย่างที่คิด เธอเป็นห่วงสุขภาพเขามากกว่าตัวเองด้วยซ้ำ

“เฮียจะพยายามนะ”

“ข้าวจะรอวันนั้นนะคะ วันที่เฮียไม่ดูดมันแล้ว”

“ถ้าเฮียเลิกดูดบุหรี่จริงๆ เฮียก็ต้องดูดอย่างอื่นแทนนะ”คิมหันต์เอ่ยขึ้นพร้อมสายตาเจ้าเล่ห์

“ตลอดเลยนะคะ เลิกแกล้งข้าวได้และให้ข้าวได้พักบ้าง”

“โอเคครับ...เดี๋ยวเฮียไปอาบน้ำก่อนเลิกแกล้งแล้วก็ได้”

“ได้ค่ะ...ถ้าอย่างนั้นเฮียไปอาบน้ำนะคะ เดี๋ยวข้าวไปทำมื้อเช้าให้วันนี้ป้าบัวหยุด เฮียอยากทานอะไรพิเศษมั้ยคะ”

“เฮียอยากกินข้าววว...เมื่อคืนยังกินไม่อิ่มเลย”คิมหันต์เอ่ยออกมาพร้อมกับพูดชื่อคนในอ้อมกอดลากยาว

“เฮีย!!!พอเลยนะคะ ปล่อยข้าวได้แล้วค่ะ”

“งั้นเฮียขอไข่ลวกสักห้าฟองแล้วกันนะ เมื่อคืนเสียพลังงานไปเยอะบำรุงซะหน่อยเผื่อคืนนี้ต้องใช้อีก”คิมหันต์ยังไม่หยุดแซวจนโดนมือน้อยทุบลงบนอกแกร่งอย่างหมั่นไส้

“กินเสร็จแล้วไปแต่งตัวนะ”

“เฮียจะพาข้าวไปไหนคะ”

“บริษัท?”

“เอ่อ...ข้าวไม่ไปได้ไหมคะ ข้าวว่าข้าวรอเฮียที่บ้านดีกว่า”

“ทำไมล่ะ? เฮียขอเหตุผลดีๆสักข้อก่อน”

“ข้าวกลัวพนักงานที่บริษัทจะมองเฮียไม่ดีที่พาข้าวไปด้วยแบบนี้”

“ใครจะมองไม่ดีก็แล้วแต่เค้า แต่สำหรับเฮียหนูเป็นเมียของเฮียจะไม่ดีตรงไหน หรือว่าหนูอายที่ต้องเดินกับคนแก่แบบเฮีย”

“ข้าวเคยบอกแล้วไงคะว่าเฮียยังไม่แก่ซะหน่อย ไปค่ะพาข้าวไปเลือกชุดว่าจะใส่ชุดแบบไหนดีถึงจะเหมาะสมกับเจ้าของบริษัท”ข้าวหอมเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทันในความงอนของคนตรงหน้า ก่อนจะดึงแขนเรียวให้เดินตามเพื่อไปเลือกชุด

“มานี่...”คิมหันต์เอ่ยขึ้นก่อนจะจับมือน้อยของคนที่เอาแต่เดินตามหลังให้ขึ้นมาเดินข้างๆแทน

“อ๊ะ...เฮียข้าวเดินเองได้ไม่ต้องจับหรอกค่ะ”ข้าวหอมเอ่ยขึ้นเมื่อถูกมือเรียวกุมมือของเธอเอาไว้

“วันหลังไม่ให้ใส่ชุดแบบนี้มาแล้วนะ”คิมหันต์บอกพร้อมมองชุดเดรสแขนกุดกระโปรงสั้นสีครีมที่พอสวมอยู่บนร่างอิ่มแล้วยิ่งทำให้เธอดูสวยและโตขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“ทำไมคะ...ก็เฮียเป็นคนเลือกให้ข้าวเองนะคะ”

“เฮียจะหากระโปรงยาวกับเสื้อคอเต่ามาให้หนูใส่แทนแล้ว”

“เฮีย!!!”

“ก็จริง...ดูสายตาคนที่มองมายังหนูสิ ถ้าเป็นไปได้เฮียจะพับหนูเก็บใส่กระเป๋ากางเกงไว้เลยแบบนี้”คิมหันต์เอ่ยออกมาราวกับเด็กน้อยหวงของจนทำให้ณัฐกับนนท์ที่เดินตามมาถึงกับหลุดหัวเราะออกมา

“นายครับอีกสิบห้านาทีนายต้องเข้าประชุมผู้บริหารครับ”นนท์แจ้งตารางงานให้กับคนเป็นเจ้านายรับทราบ

“อืม...งั้นเราไปกันเถอะ”

“ไปไหนคะ”

“ไปประชุมไง”

“ข้าวต้องไปกับเฮียเหรอคะ”

“ใช่...หนูต้องไปกับเฮียด้วย”

“ข้าวรออยู่ที่นี่ดีกว่านะคะ ในห้องประชุมมีแต่ผู้บริหารทั้งนั้น”

“ไปด้วยกัน...หนูเป็นเมียของเฮียใครจะกล้าว่าอะไร”

ท่ามกลางการประชุมที่ดูตึงเครียด แต่ก็ยังมีสายตาอยากรู้ของคนที่อยู่ภายในห้องประชุมมองมายังร่างอิ่มที่นั่งอยู่ข้างกายประธานบริษัทว่าเธอคนนี้เป็นใคร

“วันนี้ผมขอจบการประชุมเท่านี้ก่อน แล้วถ้ามีเรื่องอะไรผมจะแจ้งไปอีกที อ้อ...อีกอย่างผมขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักกับคู่หมั้นของผม ข้าวหอมเธอเป็นคู่หมั้นของผมเอง หวังว่าทุกคนจะให้ความเคารพเธอเหมือนกับที่เคารพผม”คิมหันต์เอ่ยปิดการประชุมและที่ทำให้ทุกคนในห้องประชุมอึ้งรวมถึงร่างอิ่มที่ยืนอยู่ข้างๆเขา ก็คือการแนะนำเธอในฐานะคู่หมั้นของเขา

“เฮียไปบอกคนในห้องประชุมกันแบบนั้นได้ยังไงคะ”

“ก็แล้วทำไมเฮียจะบอกไม่ได้ ในเมื่อเฮียพูดเรื่องจริงอีกไม่นานพอหนูเรียนจบเราก็ต้องแต่งงานกัน”คิมหันต์เอ่ยยืนยันในสิ่งที่เขาพูด

“เฮียพูดจริงเหรอคะ”

“ใช่สิ...หรือหนูคิดว่าคำพูดของเฮียไม่น่าเชื่อถือ”คิมหันต์ถามพร้อมมองคนตรงหน้าราวกับกำลังรอคำตอบ แต่ข้าวหอมยังไม่ทันจะได้ตอบก็มีเสียงแทรกขึ้นมาก่อน

“คิม!!!”

“ฟ้า!!!”

“ฟ้าคิดถึงคิมมากนะ”ผู้หญิงที่แทนตัวเองว่าฟ้าวิ่งเข้ากอดร่างของคิมหันต์อย่างคุ้นเคยราวกับว่ารู้จักกันมานาน

“ฟ้า...กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”คิมหันต์เอ่ยถามขึ้นก่อนจะดันร่างอิ่มที่กอดเขาอยู่ให้ห่างจากกาย พร้อมทั้งมองไปยังดวงหน้าหวานของคนที่ยืนอยู่ข้างๆกายของเขา

“เอ่อ...ฟ้ากลับมาถึงเมื่อวานตอนเย็น แล้วนี่?”เพียงฟ้าตอบพร้อมกับมองไปยังข้าวหอมที่ยืนอยู่ข้างกายของคิมหันต์

“ข้าวหอมคู่หมั้นของผมเอง ข้าวหอมนี่ฟ้า”

“สวัสดีจ้ะฉันชื่อเพียงฟ้าเป็นคนรักเก่าของคิม ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะข้าวหอม ข้าวคงเป็นน้องของฟ้างั้นฟ้าขอแทนตัวเองว่าพี่นะจ๊ะ”เพียงฟ้าเอ่ยแนะนำตัวเองขึ้นมา และนั่นก็ทำให้ข้าวหอมที่ยืนอยู่ถึงกับนิ่งราวกับโดนสาป ผู้หญิงคนนี้คือคนเดียวกันกับคนที่อยู่ในรูปในห้องนอนของคิมหันต์ที่เธอเคยทำแตกไป

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ แต่ข้าวขอเรียกคุณฟ้าจะดีกว่านะคะ เพราะคุณฟ้าก็ถือว่าเป็นแขกของเฮียข้าวไม่กล้าเสียมารยาทหรอกค่ะ”ข้าวหอมตอบออกไปด้วยท่าทางเรียบนิ่ง เธอไม่ได้แสดงสีหน้าหรือท่าทางไม่พอใจออกมา

“ฟ้ามาพักผ่อนเหรอ แล้วสามีฟ้าล่ะไม่ได้มาด้วยกันเหรอ”

“ฮึ...ฟ้ากลับมาเมืองไทยเพราะเรื่องนี้แหละ ฟ้า...ฟ้ากำลังจะหย่ากับเค้า”

“เดี๋ยวข้าวออกไปดูกาแฟให้ เฮียคุยกับคุณฟ้าไปก่อนนะคะ”ข้าวหอมเอ่ยขึ้นเมื่อเรื่องที่เพียงฟ้ากำลังจะพูดอาจจะไม่ใช่เรื่องที่เธอควรรับรู้ด้วย

“อืม...”

“เธอน่ารักดีนะคะ”เพียงฟ้าเอ่ยเมื่อข้าวหอมเดินออกจากห้องทำงาน

“น่ารักและยังทำให้ผมทึ่งในหลายๆอย่าง”

“เธอดูรักและเชื่อฟังคุณมาก”

“เรากำลังจะแต่งงานกันหลังจากข้าวหอมเรียนจบ”

“ฟ้ายินดีด้วยนะคะ”

“แล้วเรื่องของฟ้าล่ะ”

“ฟ้า...ฟ้ากำลังจะหย่ากับเดวิดค่ะ เขาทำร้ายฟ้าและยังมีผู้หญิงคนอื่นอีก”เพียงฟ้าเอ่ยออกมาทั้งน้ำตาพร้อมกับรูดแขนเสื้อขึ้นจนเผยให้เห็นรอยพกช้ำที่แขนของเธอ

“นี่ฟ้าโดนทำร้ายขนาดนี้เลยเหรอ”

“ฮึ...ฮือออ!!!คิมช่วยฟ้าด้วย ฟ้าไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครแล้ว เดวิดต้องตามฟ้าแน่ๆ เค้าไม่ยอมหย่ากับฟ้าง่ายๆแน่นอน”เพียงฟ้าค้องไห้สะอื้นจนตัวโยนก่อนจะโผลเข้ากอดคิมหันต์อีกครั้ง แม้ว่าคิมหันต์จะไม่ได้กอดรอบแต่เขาก็ไม่ได้ผลักไสเธอ เพราะเขาคิดว่าเธอคงมีเรื่องกังวลและทุกข์ใจจริงๆ

“ใจเย็นๆนะฟ้า ทุกอย่างมันต้องมีทางออก”

“ฟ้ากลัวไปหมดแล้วตอนนี้ เดวิดเค้าต้องไม่ยอมปล่อยฟ้าไปง่ายๆแน่นอน ทำไมชีวิตฟ้าถึงต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย คงเป็นเพราะฟ้าทำเลวกับคิมไว้ฟ้าเลยต้องมารับกรรมแบบทุกวันนี้ ฟ้าขอโทษนะคิม ขอโทษกับทุกอย่างที่ฟ้าเคยทำไว้กับคิม”

“ไม่เป็นไรนะฟ้าผมไม่โกรธฟ้าแล้วและอีกอย่างผมก็ลืมไปหมดแล้ว ฟ้าใจเย็นๆก่อนนะผมอยู่ตรงนี้ผมจะช่วยฟ้าเอง”

“คิมจะช่วยฟ้าจริงๆใช่ไหม ขอบคุณคิมมากๆนะ”

“ไม่เป็นไร...ฟ้าไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น ถึงยังไงผมกับฟ้าเราก็เป็นเพื่อนกัน ผมต้องช่วยฟ้าอยู่แล้ว”คิมหันต์เอ่ยขึ้นถึงแม้ว่าเพียงฟ้าจะเคยทำร้ายเขาทิ้งเขาไปจนเขาแทบจะเป็นบ้าไม่เป็นผู้เป็นคน แต่เขากับเธอก็ยังเหลือความเป็นเพื่อนที่หวังดีให้กันได้

“นายหญิงจะเข้าไปไหมครับ”นนท์เอ่ยถามขึ้นเมื่อมองเข้าไปภายในห้องทำงานและเห็นสิ่งเดียวกันกับข้าวหอม

“นนท์คิดว่าไง”

“นายหญิงคือคนที่นายเลือกแล้ว และนายหญิงคือคนที่นายจะแต่งงานด้วย นายหญิงคือผู้หญิงที่ได้ยืนอยู่ตำแหน่งสูงสุด”นนท์เอ่ยขึ้นด้วยท่าทางจริงจัง และนั่นก็ทำให้ข้าวหอมถึงกับยิ้มออกมาในความจริงจังของเขา

“ข้าวรู้แล้วว่าต้องทำยังไง ขอบคุณมากนะคะที่ให้กำลังใจข้าว”ข้าวหอมเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะผลักประตูห้องทำงานกว้างให้เปิดออก และนั่นก็ทำให้คิมหันต์รีบดันเพียงฟ้าออกห่างจากกาย

“เอ่อ...น้องข้าวอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะ พอดีว่าคิมกอดปลอบพี่เฉยๆ”

“ข้าวไม่ถือหรอกค่ะ ข้าวเชื่อใจเฮียค่ะแล้วข้าวก็เชื่อว่าคุณฟ้าคงไม่คิดจะแย่งเฮียไปจากข้าวหรอกใช่ไหมคะ”ข้าวหอมเอ่ยขึ้นอย่างติดตลก แต่ภายใต้คำพูดของเธอกับทำให้เพียงฟ้าถึงกับหน้าถอดสีไปไม่เป็นเลยทีเดียว

“เอ่อค่ะ...ฟ้ากับคิมเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้นน้องข้าวสบายใจได้ แล้วก็วันนี้ฟ้าคงต้องขอตัวกลับก่อนะคะคิม เอาไว้ฟ้าจะหาเวลามาเลี้ยงข้าวคิมกับน้องข้าวนะคะ”เพียงฟ้าเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องทำงานของคิมหันต์

“อ๊ะ!!!ปล่อยนะคะ ข้าวจะลงไปซื้อของข้างล่าง”ข้าวหอมร้องออกมาเมื่อร่างของเธอถูกกระชากให้ลงไปนั่งบนตักแกร่ง

“ร้าย!!!”

“ใช่ค่ะยอมรับ...ข้าวร้ายแบบนี้ก็เพราะเฮีย เฮียรู้เอาไว้เลยถ้าข้าวยังร้ายแบบนี้แสดงว่าข้าวยังหวงยังรักเฮียอยู่ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ข้าวไม่ร้ายแล้วแสดงว่าข้าวไม่รู้สึกอะไรแล้ว”ข้าวหอมเอ่ยขึ้นด้วยแววตากร้าวพร้อมกับดันตัวขึ้นจากตักแกร่งและลุกเดินออกไปจากห้องทำงานกว้างปล่อยให้คิมหันต์ได้แต่นั่งอึ้งกับคำพูดของเธอ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***