ป่วนรักมาเฟียร้าย

...ป่วนรักมาเฟียร้าย...

...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...

คิมหันต์ได้แต่ยกยิ้มกับคำตอบของคนใต้ร่าง แม้ปากอิ่มจะร้องครางออกมาว่าจุกบ้าง ไม่ไหวบ้าง แต่สะโพกอวบและเรียวขาของเธอกับฉีกกว้างให้ทุกครั้งที่เขาบดแก่นกายแข็งแกร่งเข้าหา จนในที่สุดเขาและเธอก็เกร็งกระตุกแตะขอบสวรรค์ไปพร้อมกัน ปากร้อกดจูบลงบนหน้าผากมนพร้อมกับวางร่างอิ่มลงบนเตียงกว้างก่อนจะสอดกายลงไปนอนโอบกอดเธอเอาไว้พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่เขาไม่ได้ยิ้มมานานมากแล้ว

...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...

“เฮียบอกแล้วไงว่าไม่ให้ไป ยังไงก็ไม่อนุญาต”

“แต่ว่าข้าวตอบตกลงกับเพื่อนไปแล้วนะคะ”

“หนูกำลังจะมัดมือชกเฮียนะ”

“นะคะ...ข้าวขอไปหน่อยนะคะวันนี้เป็นงานเลี้ยงของคณะก่อนปิดเทอม”ข้าวหอมเอ่ยขึ้นพร้อมกับจ้องมองไปยังใบหน้าคม

“ถ้าเฮียไม่อนุญาตเธอก็คงหาว่าเฮียใจร้ายอีกใช่ไหม”

“ข้าวไม่ว่าเฮียหรอกค่ะ เฮียคงมีเหตุผลที่ไม่อนุญาต แต่ว่าข้าวก็อยากไปจริงๆนะคะและหวังว่าเฮียจะอนุญาต”คราวนี้ข้าวหอมส่งสายตาอ้อนมาและยังทำตาปริบๆแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน พอเห็นแล้วเป็นคิมหันต์เองที่เริ่มใจอ่อนให้กับคนตรงหน้า

“ตกลงว่าจะไปให้ได้”

“ก็งานนี้มีแค่ปีละครั้งเองนะคะ”

“ก็เลยจะขัดคำสั่งเฮียให้ได้”

“ข้าวเป็นเด็กดีมาตลอด เฮียเองก็รู้”ข้าวหอมจ้องตาคมด้วยแววตาออดอ้อนเพราะข้าวหอมรู้ดีว่าต้องทำแบบไหนคนตรงหน้าถึงจะใจอ่อน

“จัดที่ไหน...”

“ผับxxxค่ะ”ข้าวหอมตอบออกไป

“อืม...เฮียอนุญาตก็ได้ แต่ต้องกลับก่อนตีหนึ่ง”คิมหันต์เมื่อได้ยินชื่อผับที่คนในอ้อมกอดจะไปก็อนุญาตทันที เพราะผับนั้นเป็นของเขาและกลุ่มเพื่อน

“ได้ค่ะ...ขอบคุณเฮียมากเลยนะคะ”ข้าวหอมเอ่ยพร้อมยิงฟันสวย และท่าทางของเธอก็ทำให้คิมหันต์อดที่จะก้มลงไปหอมแก้มเนียนไม่ได้

4ทุ่ม

“ไปเปลี่ยชุดเดี๋ยวนี้ข้าวหอม!!!”คิมหันต์เอ่ยขึ้นอย่างขัดใจเมื่อเห็นร่างอิ่มเดินออกมาพร้อมชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวสีดำที่เปิดทั้งหน้าและหลัง

“เฮีย...วันนี้วันเกิดเมย์นะคะ แล้วก็ไปเลี้ยงกันที่ผับด้วย คนอื่นๆก็แต่งแบบนี้กันทั้งนั้น”

“คนอื่นๆจะแต่งยังไงเฮียไม่สน แต่หนูจะแต่งแบบนี้ไม่ได้”

“ทำไมล่ะคะ...ทำไมข้าวถึงแต่งไม่ได้”

“ก็เพราะหนูเป็นเมียเฮียยังไงล่ะ เฮียไม่อยากให้ใครมามองเมียทีนี้เข้าใจรึยัง”

“เฮียหวงเหรอคะ”

“ใช่...ทั้งหวงทั้งหึง ทีนี้จะไปเปลี่ยนชุดได้รึยัง”

“ก็ได้ค่ะ ข้าวไปเปลี่ยนก็ได้”ข้าวหอมเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินกลับไปยังห้องนอนอีกครั้ง และเพียงไม่นานเธอก็เดินออกมาในชุด เสื้อครอปซีทรูแขนยาวสีดำที่มีสายเดี่ยวตัวสั้นสีเดียวกันอยู่ด้านในใส่คู่กับกระโปรงยีนส์สั้นและรองเท้าผ้าใบ

“ได้มั้ยคะเฮีย...แบบนี้พอได้ไหม ข้าวไม่ไปเปลี่ยนแล้วนะคะ”

“ได้...จะไปเลยไหมเฮียพร้อมแล้ว”

“เฮียหมายความว่ายังไงคะ!!!”

“ก็เฮียจะไปด้วย ทีนี้จะขึ้นรถได้รึยัง”

“เฮียจะไปได้ยังไง นี่วันเกิดเพื่อนข้าวนะคะ”

“แล้วทำไมเฮียจะไปไม่ได้ ในเมื่อผับที่หนูกับเพื่อนจะไปเป็นของเฮียกับเพื่อนๆเฮีย”คราวนี้คิมหันต์เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“มิน่าล่ะเฮียถึงได้อนุญาตให้ข้าวไป ที่แท้ก็เป็นผับของเฮียนี่เอง”ข้าวหอมเอ่ยขึ้น เธอไม่นึกเลยว่าผับที่เธอกับเพื่อนจะไปเป็นของคนตรงหน้า เพราะเธอรู้เพียงแค่ว่าเขามีธุรกิจหลายอย่างแต่ก็ไม่เคยก้าวก่ายหรือถามว่าเขาทำอะไรบ้าง

“ทีนี้จะไปขึ้นรถได้รึยัง ถ้าช้าเฮียเปลี่ยนใจไม่ให้ไปแล้วนะ”

“ไปค่ะ...ไปๆเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”ข้าวหอมรีบเอ่ยพร้อมวิ่งตรงไปยังประตูทันที

“อย่าลุกเดินไปไหนคนเดียวหรือว่าดื่มอะไรจากคนแปลกหน้านะ”คิมหันต์เอ่ยขึ้นก่อนร่างอิ่มจะเดินเข้าไปด้านในของผับ

“เฮียไม่ต้องห่วงค่ะ ข้าวจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดีค่ะ ข้าวเข้าไปหาเพื่อนข้างในก่อนนะคะ”ข้าวหอมเอ่ยด้วยรอยยิ้มก่อนจะกระโดดหอมแก้มสากและรีบวิ่งเข้าไปด้านในผับทันที

“ข้าวมาแล้ว ดีใจจังเลยที่ข้าวมาได้”เมย์เอ่ยขึ้นด้วยความดีใจ

“แต่เดี๋ยวนะนั่นคุณคิมนี่ ข้าวพาคุณคิมมาด้วยเหรอ แล้วทำไมไม่พามานั่งที่โต๊ะเรา”ดาวเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคิมหันต์ที่เดินไปอีกด้าน

“เฮียเค้ามาหาเพื่อนน่ะ ก็เลยได้มาด้วยกัน”

“จริงเหรอ...แต่เราว่าเฮียคิมของเธอตั้งใจตามมามากกว่ามั้ง”เมย์เอ่ยล้อขึ้น

“นี่พวกเธอจะแซวเราอีกนานไหมเนี่ย”ข้าวหอมเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่แดงที่ถูกเพื่อนสนิทแซวขึ้นมา

“เราไปที่โต๊ะกันเถอะเพื่อนๆมากันจะครบแล้ว”ดาวเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินนำหน้าเพื่อนทั้งสองไปยังโต๊ะที่เพื่อนและรุ่นพี่ร่วมคณะนั่งอยู่

“ทุกคนข้าวมาแล้วค่ะ”เมย์ตะโกนขึ้นและนั่นก็เรียกความสนใจให้กับทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะรวมไปถึงแทนคุณรุ่นพี่ร่วมคณะที่คอยแอบมองเธอและพยายามเข้าหาข้าวหอมตลอดแต่เธอก็ไม่ยอมเปิดโอกาสให้เขาเหมือนกัน

“ข้าวมาด้วยเหรอ เราดีใจนะที่ข้าวมาได้”แทนคุณรุ่นพี่ร่วมคณะเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางดีใจเมื่อเห็นข้าวหอมมาร่วมงานด้วย

“ข้าวมานั่งตรงนี้เร็วเดี๋ยวพี่สั่งเครื่องดื่มให้เองข้าวเอาอะไรดี”แทนคุณฉวยข้อมือน้อยให้เดินไปนั่งข้างๆเขาโดยที่ข้าวหอมไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนเธอจะรีบดึงมือออกอย่างตกใจ

“เอ่อ...พี่ขอโทษที่ทำให้ตกใจ”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวข้าวนั่งข้างดาวก็ได้ค่ะ”คราวนี้ข้าวหอมเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มบาง ก่อนจะเดินไปนั่งข้างเพื่อนสนิทของเธอแทน ข้าวหอมรู้ดีว่าแทนคุณคิดยังไงกับตัวเอง แต่เธอก็พยายามรักษาความสัมพันธ์แบบรุ่นพี่และระยะห่างเอาไว้เสมอมา เพราะในใจของเธอตอนนี้ไม่ได้มีที่ว่างไว้ให้ใครอีกแล้ว

“เอ่อ...มาเถอะทุกคน วันนี้เรามาฉลองหลังสอบเสร็จก่อนที่จะปิดเทอมกันนะ พวกเรามาสนุกกันดีกว่า”รุ่นพี่อีกคนเอ่ยขึ้นก่อนที่ทุกคนจะร่วมสนุกกับบรรยากาศภายในผับกันต่อ

“กูว่ามึงถอยดีกว่านะ กูเห็นมึงตามน้องตั้งนานละไม่เห็นข้าวหอมจะสนใจอะไรมึงเลย”เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆแทนคุณเอ่ยขึ้นพร้อมตบลงบนไหล่กว้างอย่างปลอบใจที่เพื่อนเขาต้องแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลย

////

“มันเป็นใครไปสืบมา”คิมหันต์เอ่ยกับบอดี้การ์ดของเขาด้วยน้ำเสียงเย็น และแววตาคมก็เอาแต่จับจ้องไปยังโต๊ะที่อยู่อีกด้าน

“พอเลยไอ้คิม ดูก็รู้ว่าน้องมันไม่ได้เล่นด้วยมึงอย่าหงุดหงิดไปเลย มาๆมาดื่มกันดีกว่า”แดเนียลเอ่ยขึ้นพร้อมตบไหล่ของเพื่อน

“ถึงคนของกูไม่ได้คิดอะไร มันก็ไม่มีสิทธิ์มาจับมือถือแขน”

“เออ...กูรู้ว่ามึงหวง แต่กูขอล่ะวันนี้น้องมันมากับเพื่อน มึงนั่งดูอยู่ห่างๆแบบนี้ดีกว่าใจเย็นๆไอ้เสือ ที่นี่ก็มีแต่คนของเราทั้งนั้น รับรองไม่มีใครกล้าทำอะไรเด็กมึงได้แน่นอน”คราวนี้ไทป์เอ่ยขึ้นก่อนจะยื่นแก้วเหล้าส่งให้ และมือเรียวก็ยกขึ้นดื่มจนหมดแก้วเพื่อหวังว่าจะช่วยดับอารมณ์ร้อนของตัวเองตอนนี้ได้

“แต่กูว่าก่อนที่มึงจะไปหวง มึงควรจัดการโจทย์ของมึงให้เรียบร้อยก่อนนะ”แดเนียลพยักหน้าไปอีกด้านเมื่อเห็นลิตากำลังเดินมายังโต๊ะของพวกเขา

“คุณคิม...ตาดีใจจังที่เจอคุณที่นี่”ลิตานางแบบสาวเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินตรงไปนั่งข้างกายร่างใหญ่ทันที

“ทำไมคุณไม่เรียกหาตาบ้างเลยล่ะคะ หลายเดือนแล้วนะคะที่เราไม่ได้...”ลิตาเว้นคำพูดเอาไว้ แต่นั่นก็ทำให้คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะรับรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร

“ปล่อยแขนฉันก่อน แล้วก็ขยับไปนั่งดีๆถ้าจะนั่งที่นี่”คิมหันต์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ

“แหม...แต่ก่อนตาก็นั่งแบบนี้คุณไม่เห็นว่าอะไร วันนี้ดูคิมหงุดหงิดนะคะ เดี๋ยวตาทำให้คุณหายหงุดหงิดดีไหมคะ”นางแบบสาวเอ่ยพร้อมกับยื่นมือเรียวไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำให้หลุดออกอย่างง่ายดาย โดยที่คิมหันต์ก็ไม่ได้ขัดหรือห้ามเธอเลย เพราะตอนนี้ตาคมของเขายังคงจ้องคนตัวเล็กที่มองมายังเขาอย่างไม่วางตา

“ข้าวนั่นมันนางแบบที่เคยมีข่าวกับคุณคิมใช่ไหม”

“คงใช่มั้ง...”ข้าวหอมเอ่ยขึ้นแต่ตากลมยังจ้องกับตาคมที่อยู่โต๊ะอีกด้าน

“อย่าบอกนะว่าพวกเค้ายังติดต่อกันอยู่”บทสนทนาของทั้งสามสาวทำให้คนที่อยู่บนโต๊ะมองไปยังอีกโต๊ะด้วยความสนใจ

“สวยดีนะนางแบบสาวเหมาะกันดีกับมาเฟียหนุ่ม”และยิ่งได้ยินบทสนทนาจองเพื่อนและรุ่นพี่ที่โต๊ะก็ยิ่งทำให้อารมณ์ของร่างอิ่มคุกรุ่นขึ้นเรื่อยๆ

อึกกกก!!!

เสียงกลืนเหล้าผ่านลำคอระหงนั้นทำให้กลุ่มเพื่อนหันกับมาสนใจที่เธออีกครั้ง ข้าวหอมในตอนนี้ทั้งสีหน้าและแววตาดูเหวี่ยงและเอาเรื่องขี้นมาเลยทีเดียว ก้อนที่เธอจะทำให้คนทั้งโต๊ะต้องตกอีกครั้ง

“เดี๋ยวเรามานะเมย์ดาว ขอไปจัดการอะไรบางอย่างก่อน”น้ำเสียงเรียบเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินไปยังไงจุดหมายข้างหน้า

“ข้าวจะไปไหน...”เมย์กับดาวเรียกร่างอิ่มเอาไว้ด้วยความตกใจ เมื่อจุดหมายที่ข้าวหอมเดินไปนั้นเป็นโซนวีไอพีที่มีคิมหันต์และเพื่อนๆของเขานั่งดื่มกันอยู่

พรึบ!!!

เสียงสะโพกอวบนั่งลงลงบนตักแกร่งอย่างเอาแต่ใจ ตากลมมองใบหน้าคมและร่างอวบที่นั่งอยู่ข้างกายของคิมหันต์สลับกันไปมา

“ว๊าย!!!นี่มันอะไรกัน เด็กคนนี้ทำไมถึงได้เดินมานั่งตักคุณแบบนี้”

“เสียงดังจังเลย ข้าวไม่ชอบเสียงแบบนี้เลย”ข้าวหอมยังไม่หยุด เธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับซบแก้มลงบนอกแกร่งและยกมือทั้งสองข้างยกขึ้นมาปิดหูตัวเองเอาไว้

“นี่ยายเด็กบ้า ลุกขึ้นมาจากตักของคิมนะ”ลิตากรีดร้องขึ้นพร้อมกับทำท่าจะเข้าไปกระชากร่างอิ่มออกจากคนที่เธอโอบกอดอยู่นั้น

“เฮียจะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ทำร้ายข้าวเหรอคะ”คราวนี้ข้าวหอมเอ่ยพร้อมเงยหน้าจ้องไปที่ดวงตาคม แววตาขอวเธอที่ส่งไปยังเขาไม่ได้บ่งบอกเลยว่ากลัว แต่มันเป็นแววตาที่สั่งให้เขาต้องเลือกระหว่างเธอกับลิตามากกว่า

“ร้ายนักนะ”คิมหันต์เอ่ยด้วยรอยยิ้มมุมปากพร้อมกับกดจูบลงบนหน้าผากมนอย่างอดไม่ได้

“หยุดร้องและโวยวายสักทีลิตา แล้วก็เลิกเรียกเมียฉันว่าเด็กบ้าสักที เธอควรระวังปากของเธอให้มากนะถ้ายังอยากเป็นพรีเซนเตอร์ของบริษัทฉันอยู่”คราวนี้คิมหันต์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ

“เมีย!!!”ไทป์/เคนตะ/แดเนียล เอ่ยขึ้นพร้อมกันเมื่อเพื่อนของเขาเรียกเด็กน้อยที่นั่งอยู่บนตักว่าเมีย

“พวกมึงจะตกใจอะไรกันวะ”

“จะไม่ให้พวกกูตกใจได้ยังไง เด็กน้อยเก่งมากเลยนะที่ปราบเสือร้ายแบบไอ้คิมจนอยู่หมัดได้”เคนตะเอ่ยพร้อมขยิบตาให้ข้าว

“ตาไม่เชื่อค่ะ...เด็กกะโปโลแบบนี้จะทำให้คุณรักได้ เด็กแบบนี้เหรอคะตาไม่มีทางเชื่อหรอก”

“คุณนางแบบจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรนะคะแล้วแต่คุณเลยค่ะ ข้าวก็ไม่ได้อยากพูดอะไรเยอะแล้ว”คราวนี้ข้าวหอมเอ่ยออกมาพร้อมกับวาดมือน้อยทาบลงบนอกแกร่งเพื่อให้นางแบบสาวได้เห็นแหวนเพชรบนนิ้วนางของเธอ

“นี่เธอ!!!”

“นนท์!!!ณัฐ!!!”เพียงแค่คิมหันต์เรียกบอดีการ์ดคนสนิทขึ้นทั้งสองก็เดินมาประกบร่างอสบของลิตาทันที

“เชิญคุณลิตาด้านนอกดีกว่านะครับ คุณลิต่ก็น่าจะรู้ว่าถ้านายโกรธแล้วจะเป็นยังไง”นนท์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ และนั่นก็ทำให้ลิตาต้องจำใจเดินออกไปอย่างพ่ายแพ้

“ร้ายไม่เบานี่หว่าเด็กมึงไอ้คิม”แดเนียลเอ่ยพร้อมเสียงหัวเราะในลำคอ

พรึ่บ!!!

ข้าวหอมลุกขึ้นจากตักแกร่งทันทีเมื่อลิตานางแบบสาวออกไปจากโต๊ะแล้ว เท้าน้อยก้าวเดินกลับไปยังโต๊ะของกลุ่มเพื่อนที่เธอเดินจากมา

“เด็กมึงโกรธ และก็ดูโกรธมากด้วย”

“พอแล้วข้าว เดี๋ยวก็เมากันพอดี”เมย์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเอาแต่กระดกเหล้าเข้าปาก ไม่ยอมพูดยอมจาอะไรเลยตั้งแต่เดินกลับมาที่โต๊ะ

“เราไม่เมาหรอก เราอยากดื่มขอเราดื่มเถอะนะ”

“เอ่อ...ข้าวพอแล้ว”ดาวพยายามห้ามเพราะตอนนี้เพื่อนเอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากอย่างไม่รู้สึกอะไรเลย

“อ๊ะ!!!”

“พอแล้วเดี๋ยวเมา...”น้ำเสียงคุ้นเคยเอ่ยขึ้นจากด้านหลัง ก่อนแก้วเหล้าในมือของเธอจะโดนเขาแย่งไปถือเอาไว้

“เอามานะ...ข้าวจะดื่มต่อ”ข้าวหอมแว๊ดขึ้นอย่างไม่เคยเป็น และนั่นก็ทำเพื่อนและรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ต่างพากันตกใจ เพราะคนที่เธอตะโกนแว๊ดๆใส่ตอนนี้คือคิมหันต์ซึ่งไม่ใช่คนที่ใครจะตะโกนใส่เขาได้แบบนี้

“น้องข้าวพี่ว่าใจเย็นๆดีกว่านะคะ อย่าตะโกนใส่คุณคิมแบบนั้นเลยนะคะ”รุ่นพี่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ในกลุ่มเอ่ยขึ้น

“สนใจทำไมคะ”ข้าวหอมที่เริ่มเมาเอ่ยออกมาอย่างไม่เกรงกลัว

“เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยอย่ามายุ่ง”

“ถ้าไม่ให้ยุ่งกับเมียตัวเองแล้วจะให้ไปยุ่งกับใคร”คำพูดของคิมหันต์ก็ได้เฉลยความสงสัยให้กับคนทั้งโต๊ะรวมไปถึงแทนคุณที่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะหมดหวังไปในทันที

“พอแล้วหนูเริ่มเมาแล้วนะ”คราวนี้คิมหันต์ได้นั่งลงข้างร่างอิ่มพร้อมดึงขวดเหล้าจากทือน้อยและยกขึ้นดื่มเอง

“คนนิสัยไม่ดี...เอาคืนมานะเอาเหล้าของข้าวคืนมา”

“ณัฐไปเตรียมรถ...เดี๋ยวผมขอพาเมียกลับก่อน เชิญพวกคุณตามสบายได้เลยวันนี้ผมเลี้ยงเอง”คิมหันต์สั่งบอดี้การ์ดก่อนจะหันมาบอกกลุ่มเพื่อนของข้าวหอม

“ครับนาย”

พรึ่บ!!!

“ปล่อยข้าวเดี๋ยวนี้นะคนบ้า...”ข้าวหอมกรีดร้องออกมาพร้อมกับทุบตีลงบนอกแกร่งอย่างไม่กลัวเขาเจ็บ เมื่อร่างของเธอถูกอุ้มขึ้นด้วยวงแขนแข็งแรงท่ามกลางสายตาของนักท่องราตรี ก่อนที่เขาจะพาเธอเดินออกไปจากผับ โดยมีการ์ดดูแลและเปิดทางให้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***