ป่วนรักมาเฟียร้าย

...ป่วนรักมาเฟียร้าย...

...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...

“ข้าวรักเฮียนะคะ...”นั่นคือเสียงหวานของคนในอ้อมกอดที่เอ่ยออกมาก่อนดวงตากลมโตจะค่อยๆปิดลงด้วยความเมื่อยล้า เพราะบทรักที่คิมหันต์มอบให้กับเธอเกือบทั้งคืน ทำให้เธอไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะพลิกกายไปไหนนอกจากนอนซบลงกับอกกว้างอย่างหมดแรง

...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...

“คนของเราบอกว่าที่คุณข้าวต้องเอาเครื่องเพชรไปขายก็เพราะว่าแม่เลี้ยงของคุณข้าวมาขู่เอาเงินกับคุณข้าวครับ แล้วถ้าคุณข้าวไม่ยอมหาเงินห้าแสนไปให้เธอจะทำลายโกฐกระดูกพ่อคุณข้าว คุณข้าวเลยต้องนำเครื่องเพชรไปขายเพื่อให้ได้เงินไปให้แม่เลี้ยงของเธอครับ”ณัฐรายงานพร้อมหลักฐานเป็นรูปจากกล้องวงจรปิดที่หามาได้

“อืม...”

“เอ่อ...นายจะให้คนของเราจัดการกับแม่เลี้ยงคุณข้าวยังไงครับ”

“ปล่อยเธอไปก่อน ถ้ามีครั้งต่อไปฉันจะจัดการด้วยตัวเอง แล้วเรื่องนี้ไม่ต้องบอกข้าวหอมนะ”คิมหันต์เอ่ยขึ้นก่อนจะลุกกลับไปยังห้องนอนของเขาที่มีร่างอิ่มนอนผลับหมดแรงอยู่บนเตียง

“เฮียคงต้องหาวิธีจัดการกับหนูให้เด็ดขาดสักที ไม่อย่างนั้นถ้ามีเรื่องอะไรครั้งหน้าหนูก็คงจะปิดเฮียแบบนี้อีกแน่นอน”คิมหันต์เอ่ยกับคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องก่อนจะกดจูบลงบนหน้าผากมน

“อื้มมม...”ข้าวหอมบิดกายตื่นขึ้นมาด้วยความเมื่อยล้าก่อนจะมองไปที่ปลายเตียงก็เห็นร่างใหญ่คุ้ยเคยยืนมองเธออยู่

“เฮีย...”เสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกายอิ่มที่ขยับลุกขึ้นจากเตียงคลานเขาไปหาคนที่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม แขนน้อยยกขึ้นโอบกอดลำคอแกร่งเอาไว้ก่อนซุกใบหน้าลงกับอกแกร่งที่เปล่าเปลือยอย่างออดอ้อน

“เครื่องเพชรที่เฮียซื้อให้หายไปไหน?”

“เฮีย!!!”

“เฮียถามว่าเครื่องเพชรที่เฮียซื้อให้หนูหายไปไหนข้าวหอม!!!”คราวนี้คิมหันต์เสียงดังขึ้นกว่าเดิม และนั่นก็ทำให้ร่างอิ่มผละออกจากอกของเขาและดีดตัวกลับมานั่งพับลงบนเตียงกว้างด้วยความตกใจ

“ข้าว...คือว่าข้าว”เสียงตะกุกตะกักเอ่ยขึ้นแต่ยังไม่ทันพูดอะไรก็ถูคนจรงหย้าตะเบ็งเสียงใส่อีกครั้ง

“เฮียจะถามอีกครั้ง ว่ามันหายไปไหน!!!”

“ฮึ...ฮือออ!!!ข้าว...ข้าวเอาไปขายแล้วค่ะ”

“ทำไม...ทำแบบนี้ทำไม”

“ข้าวต้องการใช้เงิน ข้าวมีความจำเป็นที่ต้องใช้เงิน”

“แล้วทำไมไม่บอกเฮีย หนูต้องการเงินเท่าไหร่เอาเงินไปทำอะไรทำไมไม่บอกเฮีย ทำไมต้องเอาของที่เฮียตั้งใจซื้อให้ไปขาย!!!”

“ฮือออ...เฮียขาข้าวขอโทษ ข้าวไม่ได้ตั้งใจให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ แต่ข้าวไม่อยากทำให้เฮียลำบากใจ ข้าวขอโทษ”ข้าวหอมสะอื้นไห้ออกมาเธอรู้ดีว่าตัวเองทำผิด แต่วินาทีนั้นเธอไม่รู้ว่าจะต้องแก้ไขเรื่องนี้ยังไง

“อยากได้เงินมากใช่ไหม อย่กได้ขนาดต้องเอาของที่เฮียให้ไปขาย ได้...ถ้าอยากได้เงินมากเฮียก็มีงานให้ทำ รับรองว่าได้เยอะกว่าราคาเครื่องเพชรชุดนั่นแน่ๆ”คราวนี้คิมหันต์เอ่ยขึ้นก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปจากห้องนอนกว้างทันที

“นายจะทำแบบนี้จริงๆเหรอครับ”นนท์เอ่ยถามขึ้น

“ฉันต้องจัดการเรื่องนี้ให้เด็ดขาด ต่อจากนี้ไม่ว่ามีเรื่องอะไรข้าวหอมต้องบอกฉันเป็นคนแรก ไม่ใช่ปล่อยให้ฉันสืบจนรู้ความจริงเองแบบนี้ แล้วถ้าเกิดวันนั้นแม่เลี้ยงของข้าวหอมคิดไม่ซื่อป่านนี้เธอไม่ตกเป็นอันตรายไปถึงไหนต่อไหนแล้วเหรอ...”คิมหันต์เอ่ยขึ้น เขาต้องการจะทำให้คนที่ร้องไห้อยู่ในห้องนอนตอนนี้รู้ว่าเธอไม่ควรมีความลับหรือปิดบังเขาไม่ว่าเรื่องอะไก็ตาม

19.00น.

“แต่งตัวซะ เฮียให้เวลาครึ่งชั่วโมง”คิมหันต์เอ่ยขึ้นพร้อมกับวางชุดไว้บนเตียงก่อนจะเดินออกไปด้านนอก

ชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำสั้นเหนือเขาจนเผยให้เห็นต้นขาขาวเนียนถูกสวมลงร่างของเธอ จากลมมองตัวเองผ่านกระจกเงาด้วยความแปลกใจ ทำไมคิมหันต์ถึงได้เอาชุดแบบนี้มาให้เธอใส่

“เฮียจะพาข้าวไปไหนคะ แล้วทำไมให้ข้าวแต่งตัวแบบนี้อีก”ข้าวหอมถามขึ้นด้วยความสงสัยเมื่อขึ้นมาบนรถยนต์คันหรูแล้ว

“วันนี้เฮียมีพบลูกค้า...”คิมหันต์ตอบออกมาก่อนจะนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ตอนนี้เขาอยากจะกระทืบบอดี้การ์ดของเขามากกว่า เขาสั่งให้หาชุดให้กับร่างอิ่มแจ่ไม่ใช่ว่าต้องเป็นชุดที่โป๊เปิดบนเปิดล่างขนาดนี้

“พวกแกรออยู่ด้านนอก”คิมหันต์เอ่ยกับบอดี้การ์ดทั้งสองก่อนจะจูงมือน้อยของคนที่เดินตามหลังเข้าไปในห้องด้านใน

“คุณคิมสวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”เสี่ยชัยยศเอ่ยขี้นด้วยท่าทางเมื่อเห็นคิมหันต์เดินเข้ามาในห้องที่เขาจัดไว้รอชายหนุ่ม แต่ที่น่าสนใจกว่าชายหนุ่มที่เขาอยากจะร่วมลงทุนทำธุรกิจด้วยคงหนีไม่พ้นสาวสวยที่อยู่ข้างกายของคิมหันต์ในตอนนี้

“สวัสดีครับเสี่ย ขอโทษที่ให้เสี่ยรอนานนะครับ”คราวนี้คิมหันต์เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นจับมือเสี่ยชัยยศเป็นการทักทาย

“ไม่เป็นไรครับสำหรับคุณคิมนานแค่ไหนผมก็รอได้ ว่าแต่วันนี้คุณคิมมีสาวสวยมาด้วยแบบนี้แล้วเด็กๆที่ผมจัดไว้ให้ก็รอเก้อแย่เลยสิครับ”เสี่ยชัยยศเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปที่ข้าวหอมอย่างเปิดเผย

“อ่อ...นี่ข้าวหอมครับคนของผม สวัสดีเสี่ยสิข้าวหอม”คิมหันต์เอ่ยขึ้นและนั่นก็ทำให้ข้าวหอมต้องยกมือไหว้คนตรงหน้า

“สวัสดีค่ะเสี่ย”

“สวัสดีจ้ะหนูข้าวหอม...สวยสมชื่อจริงๆเลยนะครับ”สายตาโลมเลียของคนตรงหน้าทำให้ข้าวหอมรีบซุกกายแอบซ่อนอยู่ด้านหลังของคิมหันต์ด้วยความหวาดกลัว

“ผมว่าเรามาคุยเรื่องธุรกิจของเราดีกว่านะครับเสี่ย”คิมหันต์เอ่ยขึ้นก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับคนตรงหน้า ถ้าไม่ติดว่าเขาอยากจะจัดการคนที่อยู่ข้างกายให้หลาบจำ เขาคงไม่มีทางที่จะให้ข้าวหอมเข้ามานั่งในห้องนี้แน่นอน

การเจรจาธุรกิจของคิมหันต์กับเสียชัยยศผ่านไปด้วยดีจนสามารถตกลงกันได้

“เดี๋ยวเรื่องสัญญาเดี๋ยวผมให้คนจัดการส่งให้เสี่ยเซ็นอีกครั้งแล้วกันนะครับ”คิมหันต์เอ่ยขึ้น

“ได้ครับ...ยินดีที่ได้ร่วมธุรกิจกับคนเก่งๆแบบคุณคิมนะครับ”เสี่ยชัยยศตอบออกมาแต่ตาของเขากับจับจ้องอยู่ที่ดวงหน้าหวานของข้าวหอมตลอดเวลา

“วันนี้เป็นวันดีของเราสองบริษัทเดี๋ยวผมจะให้ข้างหอมช่วยรินไวน์ให้กับเสี่ยสักแก้วนะครับ ข้างหอมรินไวน์ให้เสี่ยสิ”คิมหันต์เอ่ยขึ้น และนั่นก็ทำให้คนที่นั่งยิ่งอยู่นั้นต้องทำนาม เพราะเธอไม่อยากให้ธุรกิจของเขาต้องมามีปัญหาเพราะเธอ

มือน้อยค่อยๆรินไวน์ลงบนแก้วก่อนจะยื่นไปให้กันคนที่เอาแต่จ้องเธอราวกับจะกินเธอเข้าไปทั้งตัว

“ขอบใจมากจ้ะหนูข้าวหอม”เสี่ยชัยยศรับแก้วไวน์ไปและไม่วายที่จะลูบมือน้อยที่ยื่นแก้วไวน์ให้กับเขาด้วย ข้าวหอมเองที่รีบดึงมือออกด้วยความตื่นกลัว ตากลมมองไปที่ใบหน้าเรียบเฉยของคิมหันต์ราวกับว่าจ้องการให้เขาปกป้องเธอ แต่ก็ได้กลับมาเพียงความนิ่งเฉย

“หอมจริงๆ...ไวน์แก้วนี้ของคุณคิมหอมจริงๆ”เสี่ยชัยยศเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนยกแก้วไวน์ขึ้นจิบแ้วก็ดมลงมาที่มือข้างที่จับมือของข้าวหอมเมื่อครู่นี้

“ดีใจนะครับที่เสี่ยชอบ เอาไว้ผมจะนัดเสี่ยมาชิมไวน์อีกบ่อยๆนะครับ”คิมหันต์ตอบออกมาและนั่นก็ทำให้ข้าวหอมถึงกับสั่นกลัว มือน้อยของเธอยกขึ้นโอบเอวของเขาเอาไว้แน่นก่อนจะสะอื้นออกมา

“ดูท่าเด็กคุณคิมจะกลัวแล้วนะครับ”

“ครั้งหน้าผมจะบอกเธอกลัวเสี่ยน้อยให้น้องลงกว่านี้”คิมหันต์ตอบออกมาและนั่นยิ่งทำให้ข้าวหอมสะอื้นไห้ออกมาอย่างอดไม่ได้

“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับ เอาไว้โอกาสหน้าเราค่อยนัดดื่มไวน์กันอีกที ข้าวหอมลาเสี่ยสิเดี๋ยวเฮียจะพากลับ”คิมหันต์ยังแกล้งคนที่ร้องไห้อยู่นั้นต่อ แต่คราวนี้ข้าวหอมไม่ยอมทำตามเธอเอาแต่ซุกหน้ากับแผ่นหลังหนาและกอดเขาไว้แน่นจากทางด้านหลัง

“ฮึ...ฮืออออ”ข้าวหอมร้องไห้โฮออกมาเมื่อคิมหันต์พาเธอเดินออกมาจากห้องที่เสี่ยชัยยศอยู่และตรงไปยังอีกห้องที่คนของคิมหันต์เปิดเอาไว้ให้ ร่างอิ่มทรุดลงนั่งบนพื้นทันทีที่อยู่กันเพียงลำพัง

“เป็นอะไร...ร้องไห้ทำไมลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ข้าวหอม”

“ไม่...ข้าวเกลียดเฮีย เฮียทำแบบนี้กับข้าวได้ยังไงไง”ข้าวหอมร้องไห้สะอื้นออกมาเมื่อนึกถึงสายตาโลมเลียและมือของเสี่ยชัยยศที่จับมือของเธอเมื่อครู่

“เกลียดอย่างนั้นเหรอ ดีถ้าเกลียดเฮียงั้นจะไปอยู่กับเสี่ยชัยยศไหม เค้าดูสนใจหนูอยู่เหมือนกันนะ”สิ้นเสียงคิมหันต์ข้างหอมยิ่งร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

“ฮือออ...เฮียจะยกข้าวให้คนอื่นจริงๆเหรอคะ ทำไมเฮียต้องทำแบบนี้กับข้าวด้วยทำไมเฮียทำกับข้าวแบบนี้”หยาดน้ำตารินไหลออกมาด้วยความเสียใจ

“ก็อยากได้เงินไม่ใช่เหรอ หนูอยากหาเงินเองไม่อยากรบกวนเฮีย เฮียก็กำลังช่วยอยู่นี่ไง”

“เฮียจะยกหนูให้กับคนอื่นอย่างนั้นเหรอคะ”

“เป็นหนูเองต่างหากที่หันหลังให้เฮีย ลองคิดดูนะข้าวหอมถ้าวันนั้นวันที่หนูเอาเครื่องเพชรไปขายแล้วเอาเงินห้าแสนไปให้แม่เลี้ยงหนูแล้วถ้าแม่เลี้ยงหนูคิดไม่ซื่อกับหนูอะไรจะเกิดขึ้น แ้วเฮียจะอยู่ยังไงถ้าหนูเป็นอะไรไป หนูบอกไม่อยากรบกวนเฮียแต่หนูรู้ตัวรึเปล่าสิ่งที่หนูทำอยู่มันยิ่งทำให้เฮียเจ็บ มองหน้าเฮีย”คิมหันต์เอ่ยขึ้น และนั่นก็ทำให้คนที่นั่งสะอื้นอยู่ที่พื้นเงยหน้าสบตาคม คิมหันต์รู้ทุกอย่างแล้ว

“ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าหนูคือใคร”

“ฮือออ...ข้าวขอโทษ”

“เฮียถามว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าหนูคือใคร ตอบมา!!!”

“คือสามีของข้าวค่ะ”ข้าวหอมตอบออกไปอย่างที่ใจเธอคิด เธอไม่ได้เห็นเขาเป็นเจ้าหนี้หรือผู้มีพระคุณอีกต่อไปแล้วในตอนนี้

“แล้วมีอะไรที่หนูต้องกลัว เพียงแค่หนูเอ่ยปากกับเฮียปัญหาทุกอย่างของหนูก็คือปัญหาของเฮียเฮียสามารถจัดการให้หนูโดยที่หนูไม่ต้องไปเสี่ยงแบบนั้นเลย”

“ฮึ...ฮือออ!!!ข้าวขอโทษ ขอโทษที่คิดน้อยไป ขอโทษที่ทำให้เฮียเป็นห่วง เฮียยกโทษให้ข้าวนะคะ”ข้าวหอมสะอื้นไห้ออกมาพร้อมกับลุกขึ้นกอดร่างใหญ่ตรงหน้าเอาไว้แน่น

“จำเอาไว้ปัญหาทุกอย่างของหนูก็คือของเฮียด้วย”

“ค่ะ...ข้าวจะจำเอาไว้ จะไม่มีความลับหรือปิดบังอะไรเฮียอีกแล้ว”

“รู้ไหมว่าเฮียเป็นห่วงหนูมากแค่ไหน”

“รู้แล้วค่ะ...เฮียยกโทษให้ข้าวนะคะ”

“อย่าทำอีกคราวหลัง”

“ค่ะ...แต่เฮียจะไม่ยกข้าวให้เสี่ยคนนั้นแล้วใช่ไหมคะ”ข้าวหอมเอ่ยถามออกมาเพราะยังคงกลัวเมื่อนึกถึงสายตาคู่นั้นที่มองมายังเธอ

“เฮียไม่ได้อยากยกหนูให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น และไม่มีวันทำแบบนั่นแน่นอน แค่มันจับมือหนูเฮียก็อยากตัดมือข้างนั้นมันทิ้งแล้ว แต่ที่เฮียต้องทำแบบนี้ก็เพราะอยากให้หนูรู้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเฮียจะปกป้องหนูเอง ขอแค่หนูพูดออกมา เฮียจะไม่ให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายหนูเป็นอันขาด ดังนั้นหนูไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นเข้าใจรึยัง”คิมหันต์เอ่ยขึ้นพร้อมกับจับมือข้างที่โดยเสียชัยยศจับขึ้นมาจูบทั่วทั้งมือพร้อมกับโอบกระชับร่างอิ่มที่ตอนนี้เอาแต่สะอื้นไห้ออกมาไม่หยุด

ข้าวหอมได้แต่พยักหน้าตอบ พูดอะไรออกมาไม่ได้เพราะตอนนี้เธอพยายามกลั้นสะอื้นเอาไว้ เธอรู้แล้วว่าทำผิดไปที่ปิดบังเรื่องแม่เลี้ยงและทำให้คิมหันต์ต้องเป็นห่วง และเธอก็รู้ว่าถ้าเขาพูดออกมาตรงๆเธอก็คงไม่ฟังแน่นอน เขาเลยต้องใช้วิธีที่นี้เพื่อสอนให้เธอรู้ว่าอย่าไว้ใจใครง่ายๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***