ป่วนรักมาเฟียร้ายNc+++

...ป่วนรักมาเฟียร้าย...

...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...

ตาคมจ้องมองดวงหน้าหวานที่ตอนนี้หลับไปแล้วด้วยความรู้สึกหลากหลาย ปากอิ่มบวมแดงเจ่อไม่แพ้กับกลีบพลูอวบอูมด้านล่างนั้นก็ทำให้เขาอดสงสารไม่ได้ และยิ่งรู้ว่าเป็นครั้งแรกของเธอความรู้สึกหวงแหนนี้ก็เกิดขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว และเขาก็จะเป็นเจ้าของร่างอิ่มนี้แต่เพียงผู้เดียว

...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...

“อื้อ...”ข้าวหอมร้องครางออกมาด้วยกายที่เมื่อยล้าในตอนสาย ตากลมค่อยๆลืมกระพริบขึ้นมองไปรอบๆห้องที่คุ้นเคย และภาพเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขี้นเมื่อคืนก็ฉายวนเข้ามาในหัวของเธออีกครั้ง มือเรียวจับผ้าห่มเอาไว้แน่นก่อนจะขยับกายลุกขึ้นนั่งด้วยความยากลำบาก เพราะตอนนี้เธอเจ็บระบบไปทั่วร่างราวกับว่าจะเริ่มมีไข้

ก๊อกๆๆๆ

“หนูข้าวป้าขอเข้าไปได้มั้ยคะ”ป้าบัวเอ่ยขึ้น

“ค่ะ...เชิญค่ะ”ข้าวหอมเอ่ยขึ้น และหลังจากนั้นประตูบานกว้างก็ถูกผลักเข้ามา

ป้าบัวได้แต่มองดูร่างอิ่มด้วยแววตาอดสงสารไม่ได้ ปากบวมเจ่อและร่องรอยตามร่างกายนั้นทำให้ป้าบัวพอจะรู้ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้างเมื่อคืน

“เป็นยังไงบ้างคะ อยากได้อะไรมั้ยหิวรึยังให้ป้าสั่งเด็กเอาข้างต้มมาให้มั้ยคะ”น้ำเสียงที่ถามออกมาด้วยความห่วงใยนั้นทำให้คนที่นั่งอยู่บนเตียงกว้างถึงกับน้ำตาไหลออกมา

“ฮึ...ฮือออ!!!ป้าบัวขา”ข้าวหอมร้องไห้ออกมาพร้อมกับกอดร่างอวบที่เดินมาหยุดยืนข้างๆเธอ

“ไม่เป็นไรนะคนดี ร้องออกมาให้หมด”

“ข้าวเป็นคนไม่ดีแล้วใช่มั้ยคะ...”

“ความดีของคนเรามันวัดกันไม่ได้จากเรื่องพวกนี้หรอก คนเราทุกคนมีชะตาชีวิตไม่เหมือนกัน แค่เพียงเราเลือกคิดดีปฏิบัติดีเจตนาของเราดีไม่เดือดร้อนคนอื่นก็พอแล้วค่ะ”ป้าบัวเอ่ยขึ้นพร้อมกอดปลอบคนที่เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด

“หยุดร้องนะคะ เดี๋ยวตาบวมไม่สวยอีกอย่างอะไรที่เราเสียไปแล้วมันก็ไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ แต่เราจะต้องทำให้สิ่งที่เสียไปมีค่าขึ้น คุณคิมชอบผู้หญิงอ่อนหวาน พูดเพราะ เอาใจเก่ง และผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็ต้องใจอ่อนให้กับผู้หญิงแบบนี้กันทั้งนั้น”ป้าบัวแม่บ้านเอ่ยขึ้นราวกับต้องการบอกคนตรงหน้าเป็นนัยๆว่าเธอควรจะทำยังไงต่อไปกับเส้นทางชีวิตข้างหน้า

“ป้าบัวหมายความว่า”

“อย่างที่หนูข้าวเข้าใจนั่นแหละ ถ้าหนูข้างเลือกที่จะอยู่กับคุณคิมแล้ว หนูข้าวก็เลือกที่จะทำให้คุณคิมรักไม่ดีกว่าเหรอ”

“แต่คุณคิมไม่มีทางรักข้าวหรอกค่ะ อีกอย่างข้าวมาอยู่กับคุณคิมในฐานะนางบำเรอเท่านั้น”

“อย่ากลัวที่จะลอง ลองคิดดูในสิ่งที่ป้าพูดนะคะ”ป้าบัวเอ่ยขึ้นราวกับมองเห็นอะไรในตัวของข้าวหอมว่าจะสามารถเปลี่ยนแปลงมาเฟียหนุ่มได้

“ขอบคุณป้าบัวมากๆนะคะ ข้าวจะพยายามทำตามที่ป้าบัวบอกนะคะ”ข้าวหอมเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม แต่ภายในใจของเธอนั้นรู้ดีว่าคิมหันต์ได้จับเธอวางไว้ตรงไหน

“ดีค่ะถ้าอย่างนั้นลุกมากินข้าวกินยานะคะ คุณคิมให้ป้าจัดยามาให้หนูข้าวด้วย”

“เอ่อ...ยาอะไรคะ”

“ยาแก้ปวดลดอักเสบค่ะ”

“เอ่อ...ป้าบัวคะ ข้าวอยากได้....อยากได้”

“หนูข้าวอยากได้อะไรเพิ่มเหรอจ๊ะ”

“ข้าวอยากได้ยาคุมค่ะ...”

“เอ่อ...เรื่องนี้เดี๋ยวป้าจะบอกคุณคิมให้อีกทีนะคะ”

“แต่ว่าข้าวอยากได้ตอนนี้เลยค่ะป้าบัวพอจะช่วยหาให้ข้าวได้มั้ยคะ”

“ป้าบัวเป็นแม่บ้านของที่นี่ มีหน้าที่ดูแลเรื่องอาหารและความเรียบร้อยของบ้าน ไม่ได้มีหน้าที่มาคอยรับใช้เธอตามคำสั่ง”น้ำเสียงเรียบเอ่ยขึ้นจากหน้าประตู และนั่นก็ทำคนที่นั่งอยู่นั้นหันไปตามเสียงด้วยใบหน้าซีด

“ป้าบัวมีอะไรก็ไปทำเถอะครับ เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง”คิมหันต์เอ่ยขึ้นก่อนจะเดินตรงไปยังเตียงกว้างที่มีอีกคนเอาแต่ก้มหน้านั่งอยู่

“เงยหน้าขึ้น...”

“ฉันบอกว่าให้เงยหน้าขึ้น...”น้ำเสียงเข้มของเขาเอ่ยขึ้นอีกและนั่นก็ทำให้ข้าวหอมต้องเงยหน้าขึ้นมาตามเสียง

“กินข้าวแล้วก็กินยาที่ป้าบัวจัดมาให้ซะ...”

“ข้าวอยากได้...”

“ทำไม...กลัวท้องเหรอ”

“ค่ะ...”

“เธอไม่ต้องกลัวท้องหรอก เพราะว่าฉันไม่เคยทำเรื่องที่ผิดพลาดมาก่อน”คิมหันต์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงราวกับมั่นใจว่าเธอจะไม่มีทางท้องแน่นอน

“คุณคิมคะ...ข้าวขอร้องนะคะขอยากับข้าวหรือไม่ก็เดี๋ยวข้าวไปซื้อเองก็ได้ค่ะ”ข้าวหอมยังคงดื้อดึงกับคนตรงหน้า และนั่นก็ทำให้เขาเริ่มไม่ชอบใจแล้ว

“ฉันบอกว่าไม่ให้กินก็คือไม่ให้กิน เธอไม่รู้เหรอว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพของเธอ”

“ข้าวรู้ค่ะ แต่ว่าข้าวกลัวท้องมากกว่า...”

“ทำไม!!!ท้องลูกของฉันแล้วมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ”เสียงเรียบเริ่มเอ่ยขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจ

“ข้าว...ข้าวไม่ได้รังเกียจ แต่ว่าข้าว....”จะให้เธอบอกเขาได้ยังไงกันล่ะว่าเธอเป็นแค่เพียงนางบำเรอ แล้วจะยังกล้าท้องลูกของเขาอีกเหรอ เธอเจียมตัวพอและก็ไม่อยากสร้างปัญหาให้กับเขา อีกอย่างถ้าเกิดเธอท้องขึ้นมาจริงๆก็ไม่รู้ว่าคนตรงหน้าจะทำยังกับเธอและลูก

“ตอบไม่ได้...ถ้าตอบไม่ได้หรือไม่ยอมตอบก็ไม่เป็นไร งั้นฉันก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีแล้วกัน ส่วนเรื่องยาคุมฉันจะให้คนจัดการให้ แต่ก่อนที่คนของฉันจัดการเรื่องยาให้ฉันว่าเธอควรจะขอบคุณฉันสักหน่อยนะที่ช่วยเธอเมื่อคืนนี้”คิมหันต์เอ่ยขึ้นพร้อมกับก้าวขึ้นไปหาคนที่พยายามกระเถิบกายหนีเขาจนแผ่นหลังไปชนกับหัวเตียง

“คุณคิมจะทำอะไรคะ...ข้าวขอบคุณที่คุณช่วยข้าวไว้ค่ะเมื่อคืน”

“แค่คำขอบคุณอย่างเดียวเหรอ เธอรู้มั้ยว่าเวลาของฉันทุกวินาทีมีค่าแค่ไหน คำขอบคุณของเธออย่างเดียวคงไม่พอหรอก ขอบคุณแล้วต้องตอบแทนด้วยถึงจะถูก”

“อ๊ะ...ว๊ายยยย!!!”ข้าวหอมร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อวงแขนแกร่งตวัดรั้งเอวบางแล้วดึงตัวเธอเข้าไปปะทะกับอกแกร่งของเขา

“คุณคิมปล่อยข้าวก่อนนะคะ...”

“เงยหน้ามองหน้าฉัน เวลาที่พูดมองหน้าฉันด้วย”สิ้นเสียงของคุณคิมหันต์เธอก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาแกร่ง เพียงแค่นั้นปากร้อนก็กดจูบลงมาปิดปากอิ่มเอาไว้ และเธอก็ทำอะไรไม่ถูกนอกจากเบิกตากว้าง มือเรียวผลักดันอกแกร่งเอาไว้แต่เพียงแค่เรียวลิ้นแกร่งสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากหวานเธอก็อ่อนยวบลงทันที

นิ้วของคิมหันต์เลื่อนขึ้นมาถึงกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาที่ข้าวหอมสวมอยู่ก่อนจะปลดมันออกอย่างง่ายดาย จนเผยให้เห็นอกอวบขาวเนียนที่ตอนนี้มีร่องรอยที่เขาได้สร้างเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ปากร้อนผละออกจากกลีบปากอิ่มก่อนจะเลื่อนจูบลงมาตามลำคอระหงลงมาเรื่อยๆจนถึงอกอวบและยอดอกสีหวาน

“อื้อออ...”ปากอิ่มร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อปากร้อนแตะสัมผัสดูดกลืนยอดอกสีหวาน ความสุขที่เขามอบให้นั้นทำให้ถึงกับหายใจติดขัดจนต้องร้องครางออกมา และยิ่งเสียงร้องครางของเธอดังมากแค่ไหนยิ่งเหมือนกับจุดเชื้อเพลิงในกายของคิมหันต์มากเท่านั้น

“คุณคิม!!!ตรงนั้นไม่ค่ะ...ไม่นะคะ”ข้าวหอมร้องออกมาเมื่อนิ้วเรียวของเขาเลื่อนลงไปสัมผัสกับกลีบพลูอวบอูม แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุเพราะมือที่ว่างอีกข้างตอนนี้ได้ดันต้นขาทั้งสองข้างให้แยกออกจากกัน ตาคมของคิมหันต์จ้องมองไปยังกลีบเนื้อสีแดงตรงหน้าอย่างไม่วางตา ปลายนิ้วแกร่งแตะสัมผัสลงบนร่องสวาทที่มีน้ำไหลเยิ้มออกมา ก่อนที่เขาจะก้มลงดูดกินหยาดน้ำหวานที่รินไหลออกมา

“อ๊าาา...คุณคิม”ยิ่งลิ้นแกร่งกวาดตวัดหยาดน้ำหวานที่รินไหลออกมามากเพียงใด เสียงร้องครางออกมาจากปากอิ่มก็ดูเหมือนว่าจะดังขึ้นเท่านั้น มือน้อยเลื่อนขึ้นมาขยุ้มผมของขาราวกับอยากบรรเทาความเสียวซ่านให้เบาลง แต่เพียงไม่นานมือของเธอก็ถูกมือหนาปัดออก ใบหน้าคมเงยขึ้นสบตากลม

“อย่าจับหัวฉัน...”น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นก่อนที่เขาจะหยัดกายลุกขึ้นนั่ง คิมหันต์จับแก่นกายแข็งแกร่งจดจ่อไปยังร่องสวาทที่ไหลเยิ้มไปด้วยหยาดน้ำหวาน ก่อนจะเริ่มดันมันเข้าไปช้าๆด้วยความยากลำบาก

สวบบบ!!!

“คุณคิม!!!ข้าวเจ็บค่ะ อื้อออ...”

“ทนเดี๋ยวเดียว เดี๋ยวก็หาย”

“ฉันจะพยายามทำให้เบาที่สุด”คุณคิมเอ่ยออกมาพร้อมกับดันแก่นกายของเขาเข้าไปจนสุดทาง และเริ่มขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ

“เจ็บค่ะ...ข้าวเจ็บ”

“โอ้ววว...ตอดดีมากข้าวหอม ดีเหลือเกิน”ตาคมมองใบหน้าที่บิดเบี้ยวของคนใต้ร่างก่อนจะเลื่อนสายตาลงมายังจุดเชื่อมแก่นกายของเขาและเธอที่มีหยาดเลือดไหลซึมออกมาจากแผลเดิมที่น่าจะฉีดอยู่แล้ว และยิ่งเขาได้เห็นและสัมผัสกลิ่นเลือดยิ่งทำให้ความต้องการในกายของเขาลุกโชนมากขึ้นกว่าเดิม

ตั่บ!!! ตั่บ!!! ตั่บ!!!

“ซี๊ด...เสียวมากเลยข้าว!!!”

“อ๊า...คุณคิมเบาๆค่ะ ข้าวจุก อื้อออ”ข้าวหอมเองก็ได้แต่ร้องครางออกมาเมื่อแก่นกายของเขากระทุ้งเขามาจนรู้สึกจุกไปทั้งท้องน้อย

“หึ...จุกแต่ว่าตอดรัดฉันจนปวดไปหมดทั้งตัวเลยนะ”

“ข้าวจุกจริงๆนะคะ อ๊าาา!!!”เสียงหวานร้องครางออกมาเมื่อความจุกที่ได้รับกับมีความเสียวซ่านแทรกเข้ามาด้วยเพียงแค่เขาหมุนควงแก่นกายไปมา มือน้อยที่เคยผลักดันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ก็ยกขึ้นมาโอบกอดเขาเอาไว้แน่นราวกับกำลังระบายความทรมานที่ได้รับ

“ตกลงเธอจุกหรือว่าเสียวกันแน่เด็กน้อย...”

“อื้อ...ข้าว...ข้าวรู้สึกแปลกๆค่ะ อื้อออ!!!”น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยออกมา และนั่นก็ทำให้เขารู้ดีว่าเธอกำลังจะไปแตะขอบสวรรค์แล้ว และเขาก็จะไม่ยอมให้เธอไปเพียงลำพังแน่นอน สะโพกแกร่งเริ่มอัดกระแทกเข้าออกร่องสวาทอีกครั้ง

ตั่บ!!! ตั่บ!!! ตั่บ!!!

“อ๊า...ไม่ไหวแล้วค่ะ ข้าวไม่ไหวแล้ว อ๊าาาาาสสส!!!”ไม่นานเธอก็ร้องออกมาพร้อมเกร็งกระตุกตอดรัดเขาเอาไว้แน่น เล็บคมจิกข่วนลงบนแผ่นหลังแกร่งเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เขาได้มอบให้ ยิ่งร่องสวาทบีบรัดมากเท่าไหร่แก่นกายแข็งแกร่งยิ่งกดกระแทกเข้าไปด้วยความเสียวซ่านมากขึ้นเท่านั้น

เสียงร้องครางดังออกมาแทบไม่เป็นภาษาพอๆกับเสียงเนื้อที่กระทบกันดังลั่นห้อง ก่อนที่กายแกร่งจะเกร็งกระตุกปลดปล่อยสายธารรักออกมาในร่องสวาทของคนใต้ร่างจนหมดทุกหยาดหยด

โอ้วววสสส...ซี๊ดดด!!!

ตาคมจ้องมองดวงหน้าหวานที่ตอนนี้แดงระเรื่อและหอบหายใจอยู่ใต้ร่างด้วยรอยยิ้มมุมปาก เขาไม่นึกเลยว่าเด็กผู้หญิงที่ไร้ประสบการณ์คนนี้จะทำให้เขาถึงจุดสุดยอดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“อ๊ะ...คุณคิมจะพาข้าวไปไหนคะ”ปากอิ่มร้องถามขึ้นเมื่อร่างของเธอถูกเขาอุ้มขึ้นมาจากเตียงในท่าเจ้าสาว

“อาบน้ำ”

“เดี๋ยวข้าวอาบเองค่ะ คุณคิมปล่อยข้าวลงก่อนนะคะ”

“อาบพร้อมกัน...”

“แต่ว่าข้าว...”

“เธอมีปัญหาเหรอ ถ้าเธอมีปัญหาจะรอฉันอาบเสร็จก่อนก็ได้นะแล้วค่อยเข้าไปอาบ แต่อีกเดี๋ยวคนของฉันจะมาเปลี่ยนผ้าปูเตียงแล้วก็ทำความสะอาด”เพียงแค่ได้ยินเขาบอกว่าจะมีบุคคลที่สามเข้ามาในห้องมือน้อยที่พยายามดันอกกว้างเมื่อครู่ก็เปลี่ยนเป็นยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งทันที และนั่นก็ทำให้เธอต้องเข้าไปในห้องน้ำกับเขาอย่างช่วยไม่ได้ แต่มีหรือที่เสือร้ายอย่างเขาจะยอมปล่อยเหยื่อไปเมื่อมีโอกาสอีกครั้ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***