ป่วนรักมาเฟียร้าย

...ป่วนรักมาเฟียร้าย...

...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...

“ใจคอเธอจะหลับยันเช้าเลยใช่มั้ย...ไหนบอกว่าอยากได้เงินแล้วมาเป็นลมใส่ฉันเนี่ยนะ”คิมหันต์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเมื่อเห็นร่างอิ่มที่เขาวางลงบนเตียงกว้างนั้นยังหลับต่อโดยไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย

...♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾♾...

“อื้มมม...”

เสียงครางอู้อี้ขึ้นจากลำคอ พร้อมทั้งกายอิ่มที่เริ่มบิดตัวไปมาด้วยความเมื่อล้า ก่อนดวงตาจะกระพริบตารับแสงและเบิกกว้างมองไปรอบๆด้วบความตกใจ ไม่ว่าจะเป็นเตียงกว้างหรือแม้แต่รอบๆห้องก็ไม่ใช่ห้องที่เธออยู่เมื่อคืน คิดได้เท่านั้นเธอก็เริ่มสำรวจชุดของตัวเองและก็โชคดีที่เธอยังใส่มันอยู่ครบทุกชิ้น

“แล้วที่นี่ที่ไหนกันล่ะ”ข้าวหอมเอ่ยออกมากับตัวเองเบาๆ แต่คำตอบของเธอก็กระจ่างทันทีเมื่อประตูห้องน้ำถูกผลักออกมาพร้อมกับร่างแกร่งที่เต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะอยู่บนตัว

“คุณ!!!”

“ฉันนึกว่าเธอจะนอนกินบ้านกินเมืองซะอีก”

“เอ่อ...คือว่าข้าว...”

“จะพูดอะไรก็พูดมา พูดกับฉันอย่าเอาแต่อ้ำอึ้งแล้วก็มองหน้าฉันด้วยเวลาพูด”คิมหันต์เอ่ยขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปหยุดอยู่ที่ปลายเตียงพร้อมก้มหน้ามองคนที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยแววตาราบเรียบ แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้แววตาราบเรียบนี้มันซ่อนอาการตื่นเต้นของเขาเอาไว้อยู่ ทั้งๆที่เขาไม่เคยมีอาการหรือรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย แต่กับคนตรงหน้าเพียงแค่ได้สบตากลมโตและผมเผ้ายุ่งๆตอนตื่น ชุดนอนสีขาวบางที่แทบจะไม่ปิดอะไรเลยก็ทำให้ใจเขาเต้นเร่าราวกับกำลังแตกเนื้อหนุ่มอีกครั้ง

“ข้าว...ข้าวมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ”

“เธอคิดว่าใครพาเธอมาล่ะถ้าไม่ใช่ฉัน”

“เจ๊ลิลลี่ล่ะคะ”

“ฉันซื้อเธอขาดจากเจ๊ลิลลี่แล้ว ต่อจากนี้เธอเป็นคนของฉัน เธอต้องเชื่อฟังแต่ฉันคนเดียวเท่านั้น เธอเข้าใจที่ฉันพูดมั้ย”คำบอกเล่าของคนตรงหน้านั้นทำให้ข้าวหอมต้องเบิกตากว้างกว่าเดิม ก่อนหยาดน้ำตาจะหยดเผาะออกมาจากดวงตากลมโต

“ร้องไห้?”

“เธอไม่อยากอยู่กับฉันใช่มั้ย ถ้าไม่ฉันจะได้ส่งเธอกลับไปหาเจ๊ลิลลี่”คราวนี้คิมหันต์เอ่ยขู่คนตรงหน้าบ้าง เพราะแค่บอกว่าเขาซื้อเธอมาน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาราวกับไม่อยากอยู่กับเขา ทั้งๆที่เขาจะหาผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่พวกหล่อนเต็มใจมากกว่าเธอ

“ปะเปล่าค่ะ...ข้าวแค่ดีใจที่จะได้ไม่ต้องขายตัวแล้ว”

“แต่เธออยู่กับฉัน เธอรู้ใช่มั้ยว่าต้องทำหน้าที่อะไร”

“รู้ค่ะ...เจ๊ลิลลี่บอกข้าวหมดทุกอย่างแล้ว”

“แล้วเธอไม่เสียใจเหรอ...”

“เสียใจค่ะ...แต่ไม่มาก อย่างน้อยข้าวก็อยู่กับคุณคิมแค่คนเดียว ข้าวไม่ต้องอยู่กับคนอื่น”ข้าวหอมเอ่ยออกมาด้วยความซื่อ ทำไมเธอจะไม่เสียใจล่ะที่ต้องขายตัวให้กับคนตรงหน้าถึงแม้ว่าเขาจะหล่อราวกับเทพบุตรก็ตาม แต่เธอก็ยังเสียใจอยู่ดีที่เธอไม่สามารถเลือกอะไรได้มากกว่านี้ ในความเสียใจนี้ก็ยังมีความโชคดีที่เขาซื้อเธอขาด อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องรับแขกคนอื่นๆอยู่ในคลับนั้น

“ถือว่าเธอเป็นเด็กที่ฉลาดอยู่ ต่อจากนี้เธอต้องอยู่กับฉันที่นี่ คอยดูแลฉันและทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง เข้าใจที่ฉันพูดรึเปล่า”

“เข้าใจค่ะ แต่ว่า...”

“มีอะไรก็รีบพูดมา ฉันต้องไปทำงาน”

“ขะ...ข้าวขอเรียนต่อได้มั้ยคะ ข้าวสัญญาว่าถ้าคุณอนุญาตให้ข้าวเรียนต่อข้าวจะตั้งใจเรียน และจะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ไม่ให้กระทบกับการดูแลคุณค่ะ”

“เธอเรียนอยู่ที่ไหน”

“มาหาลัยHค่ะ”

“ปี?”

“ข้าวจะขึ้นปี4ค่ะ...ใกล้จะจบแล้ว”

“เรื่องเรียนของเธอเดี๋ยวฉันให้คนจัดการให้เอง เธอจะได้เรียนตามที่ต้องการ แล้วเรื่องทำงานข้างนอกเธอเลิกคิดไปได้เลยผู้หญิงของฉันฉันไม่ปล่อยให้ไปตะลอนอยู่ข้างนอกแน่นอน”

“แต่ว่าข้าว...”

“ไม่มีแต่ทั้งนั้น เธอแค่ทำตามคำสั่งของฉันก็พอ อีกอย่างฉันไม่ชอบคนเอาแต่ใจไม่ชอบคนขัดคำสั่ง ที่สำคัญฉันไม่ชอบคนทรยศ”

“ค่ะ...”

“เดี๋ยวจะมีคนมาพาเธอไปห้องพักที่อยู่ข้างๆห้องฉัน เธอจะอยู่ที่ห้องนั้น”

“เอ่อ...ค่ะ”ข้าวหอมตอบรับออกมาด้วยแววตาสงสัย และนั่นก็ทำให้คิมหันต์เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง

“เธอสงสัยอะไร หรือว่าอยากอยู่ห้องเดียวกับฉัน”

“ปะ...เปล่าค่ะ”

“ดี...เพราะปกติฉันไม่นอนร่วมห้องกับใคร ฉันไม่ชอบคนขัดคำสั่ง ฉันไม่ชอบให้ใครมาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัว เธอเข้าใจที่ฉันพูดรึเปล่า”คิมหันต์เอ่ยออกมาคราวนี้สีหน้าและแววตาของเขาดูจริงจังมากจนทำให้คนที่นั่งอยู่บนเตียงรีบพยักหน้าตอบรับทุกอย่างที่เขาเอ่ยออกมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***