ทุ่มสุดใจยัยซัพพอร์ต ตอน 4

ตัวเปื้อนฝุ่นของฉัน เดินตามหลังร่างใหญ่ไปติด ผู้คนมองฉันด้วยสายตาที่ฉันคิดว่าเหยียดหยาม มากกว่ามองตัวแปลกประหลาด

เอบิเกล

นี่ เทย์เลอร์ ขอถามหน่อยได้มั้ย

เทย์เลอร์

ถ้าเรื่องที่คนเอาแต่มองเธอด้วยสายตาแบบนั้น มันก็ไม่แปลก เธอมอมแมมสุดๆ แถมเดินตามหลังฉันต้อยๆ แถมตัวเล็กนิดเดียว พวกเขาคงคิดว่าเธอเป็นทาสฉัน อะไรทำนองนั้น เผลอๆบางคนคิดอะไรที่แย่กว่า แต่ฉันจะไม่พูดให้เด็กฟังหรอกนะ

เขาหันมามองฉันตอนพูดคำว่า’เด็ก’ ก่อนจะยิ้ม และดึงแขนฉัน จะบอกว่าดึงคงพูดเบาไป แรงเขาเหมือนกระชากมากกว่า ตัวฉันถลาพุ่งไปเดินข้างๆเขา เขาเดินจูงฉันราวกับผู้ใหญ่ที่กลัวเด็กหลงทางซะไม่มี

เอบิเกล

ฉันโตแล้วนะ! ไม่ใช่เด็กแล้ว!

เทย์เลอร์

โตจริงเรอะ ตัวกะเปี๊ยกเดียว

เอบิเกล

นายตัวใหญ่มากเกินไปเองต่างหาก !

เทย์เลอร์

ครับ ครับ~

เขาตอบรับออกมาแบบนั้น ทำเอาฉันไปต่อไม่ถูก ทำได้แค่หน้ามุ่ยและปล่อยให้เขาจูงมือฉันไปที่ร้านชุดสวยๆร้านหนึ่ง

เขาผลักประตู เข้าไปในร้าน ด้วยร่างที่ใหญ่ยักษ์ทำให้เขาต้องก้มหัวลงไม่ให้ชนกับขอบ เสียงประตูดังกรุ๊งกริ๊ง ทำให้แม่ค้าสาวหันมามองทางพวกเรา

แม่ค้า

อ่าวไงเทย์เลอร์ แปลกนะที่เข้าร้านมา เธอไม่น่าจะไม่ต้องใช้ชุดน่ารักๆ นะ หรือเปลี่ยนรสนิยมแล้ว?

เธอขำออกมากับความคิดบ้าๆของตัวเอง

เทย์เลอร์

ถ้ามีไซส์ฉัน เดี๋ยวสั่งตัดมาใส่เลย

เธอยิ่งระเบิดหัวเราะเข้าไปใหญ่ เทย์เลอร์ก็ขำตามด้วย

ฉันทำได้แค่แอบอยู่หลังเทย์เลอร์

เทย์เลอร์

คนที่มีธุระกับเธอไม่ใช่ฉันหรอก คนนี้น่ะ พอดี เจออยู่หน้าดัน

เขาดันฉันให้เดินขึ้นมาโชว์ตัว

แม่ค้า

นายจะหอบผญ.ทุกคนที่เจอตามทางกลับบ้านไม่ได้นะเทย์เลอร์~ นั่นมันเข้าข่ายโรคจิต

เทย์เลอร์

ฉันก็ใช่ว่าจะหยิบใครกลับบ้านตามอำเภอใจหรอก ฉันใช้เซนเอาซะมากกว่า

แม่ค้า

นั่นยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่

แม่ค้า

แล้วแม่หนูนี่เป็นใคร ไม่มีบ้านหรอจ๊ะ?

เธอโน้มตัวลงมาถามฉัน ฉันมองไปที่อีกฝ่าย เธอก็ตัวใหญ่ชะมัด หรือที่โลกฉันมันตัวเล็กเองนะ …

เทย์เลอร์

ฉันก็ไม่รู้เธอบอกเธอจำไม่ได้

แม่ค้า

อืม…เผ่าคนแคระหรอ? แต่ก็ไม่ค่อยเหมือน แฟรี่?

เธอเกลี่ยผมฉันดูใบหูของฉัน ฉันสะดุ้งตัวเกร็งนิ่ง มองเธออย่างกลัวๆ

แม่ค้า

อืม…แต่หูก็ไม่ใช่ อ้อๆ ฉันรู้ละ เผ่ามนุษย์รึเปล่า?

เทย์เลอร์

คงงั้น

แม่ค้า

ฉันคงต้องตัดชุดพิเศให้เธอ เธอค่อนข้างตัวเล็ก ฉันไม่มีไซต์เธอหรอก รึนายจะวิ่งเต้นไปเมืองมนุษย์เพื่อซื้อชุดหรือเอาเธอไปคืนก็ได้นะ

เทย์เลอร์

ฉันทำไม่ได้…มนุษย์บางคนก็ไม่ได้ชอบพวกเรา เธอก็รู้

แม่ค้า

แต่ถ้ามนุษย์รู้ว่านายมีสาวน้อยมนุษย์ข้างกายแบบนี้ ระวังจะมีเรื่องเอานะ พวกเขาจะหาเรื่องนายได้

เทย์เลอร์

ทำไงได้ ฉันไม่อยากปล่อยเธอไปโดยทั้งๆแบบนี้ ฉันก็ไม่ไก้รู้นิสัยมนุษย์ดีขนาดนั้น กลัวว่าตัวเล็กๆ ความจำยังเสื่อมอีก กลัวจะโดนคนฉุดเอามากกว่า

แม่ค้า

…

แม่ค้า

ออกจากปากคนอย่างนายฉันค่อนข้างแปลกใจ

ฉันนิ่งฟังทั้งสองฝ่ายคุยกันไปมาเพื่อหาข้อมูลในโลกนี้ให้มากที่สุด

แม่ค้า

ฉันขอตัวสาวน้อยไปก่อนนะ นายก็นั่งรอก่อน ฉันจะตัดสุดใส่ให้เลยสักชุด ส่วนชุดอื่นๆ ฉันจะให้เพิ่มวันหลัง

แม่ค้า

เธอจะเอากี่ชุดล่ะ?

เทย์เลอร์

ฉันไม่รู้ปกติผญ.เขาใช้กันกี่ชุด

เทย์เลอร์

ตามที่เธอต้องการเลย ฉันจ่ายไหว

เขาหาวก่อนนั่งและเหยียดตัวลงนอนบนโซฟาหน้าเคาท์เตอร์

เอบิเกล

เทย์เลอร์ ถอดรองเท้าก่อน

ฉันเดินไป เขย่าขาเขาพร้อมจ้องตาเขาเขม็ง รองเท้าบูทใหญ่ค่อนข้างสกปรก มันจะลำบากคนอื่น ซึ่งมันแย่มากๆ

เทย์เลอร์

…

เขาก้มหน้ามองฉันที่อยู่ปลายเท้าเขา ด้วยสายตานิ่งๆ เขาผลักหน้าผากฉัน ตัวฉันเซถอยออก

เขาถอดร้องเท้าออกอย่างหยาบๆ ก่อนหลับตาลงและกรนเสียงดัง

เอบิเกล

มารยาทดีมาก…

แม่ค้า

ฮ่าๆ~ เธอกล้ามากเลยที่พูดแบบนี้กับยักษ์ ไม่กลัวบ้างรึไง

เอบิเกล

ก็กลัว ครั้งแรกที่เจอเขา… แต่นั่นแหละ เขาทำไม่ดีฉันก็ยอมไม่ได้! ยุติธรรมเหนือความกลัว~

ฉันยิ้มพร้อมยืดอกภูมิใจในทัศนคติของตนเอง

เอบิเกล

แล้วไหงเขาถึงหลับง่ายจัง ฉันเป็นคนหลับยากสุดๆ

แม่ค้า

เขาไม่ได้พูดเรอะ? เขาทำงานในดันเจี้ยน ตั้งใจทำอย่างหนักเลยล่ะ ไม่แปลกที่เขาจะง่วงและหลับได้ง่ายขนาดนี้

เอบิเกล

อ่อ…

มีดันเจี้ยนด้วยแห้ะ …เป็นแบบไหนล่ะเนี่ย

แม่ค้า

เอาล่ะ เราไปวัดตัวกันเพื่อตัดชุดกันดีกว่า~

เธอจับไหล่ฉัน พาดันไปที่ห้องตัดชุด ฉันทำได้แค่ออกเดินไปข้างหน้า ฉันสู้แรงพวกเขาไม่ไหวหรอก😤

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ