-01 ลาก่อนครับแม่



...My little life....

.......

.......

.......

...Good-bye, Mom....

สวัสดีครับผม วคิน วัจนกิตติ​(วัต-จะ-นะ-กิต-ติ)​ผมทำงานอยู่ในวงการบันเทิงในฐานะคนแต่งเพลงมานานจนผมอายุจะ30แล้วแต่ก็ยังไม่ดังหรือมีชื่อเสียงสักทีแต่โทษใครไม่ได้ต้องโทษตัวเองที่พลาดไปเซ็นสัญญา​หน้าเลือดเข้าทำให้ชีวิตไม่ค่อยมีอิสระสักเท่าไหร่... ต้องอยู่แต่ในขอบเขต​ที่ทางค่ายกำกับใว้... แต่ผมก็นยังมีแม่คอยให้กำลังใจในการทำงานอยู่

แม่ของผมท่านเป็นคนในครอบครัวเพียงคนเดียวของผม....ส่วนพ่อน่ะหรอไม่รู้สิผมจำหน้าพ่อไม่ได้หรอกก็เพราะตั้งแต่เกิดผมก็อยู่กับแม่มาตลอดพอโตขึ้นอายุได้15ก็ถามแม่เรื่องพ่อ แต่ก็ไม่ได้คำตอบกลับมา ก็เลยเลิกถามไป.. พ่อต้องทำให้แม่งอนแน่เลยถึงหอบผมหนีมาเลี้ยงคนเดียวแต่ชั่งเถอะแค่มีแม่ก็พอแล้ว.... กลับเข้าเรื่องกันเถอะออกทะเลมาไกลไปและ

ผมทำงานอยู่ในค่ายเพลงนรกนั่นมา3ปียังเหลืออีกตั้ง2ปีกว่าจะหมดสัญญา​ใช่ผมต้องทำอีก2ปี... 2ปีเลยนะผมว่าผมผูกคอตายก่อนหมดสัญญา.. ว่าไปนั่นผมยังต้องอยู่เพื่อแม่อยู่นะกลัวแม่เหงา5555

"วคินทางค่ายฝากมาถามนายว่านายได้แต่งเพลงเพิ่มรึยัง"  เจนถามขึ้นพลางหันหน้ามามองผม

ถ้าถามว่าเจนเป็นใครเป็นเพื่อนร่วมงานในค่ายที่ผมทำงายอยู่.... อย่างที่ผมบอกไปผมทำงานในฐานะคนแต่งเพลงแต่ผมกลับไม่ดังสักที... ไม่ใช่ว่าเพลงผมไม่เพราะนะ เพลงที่ผมแต่งขึ้นมีวิวมากกว่าหลายร้อยล้านวิลเลยนะ.. แต่ก็นั่นแหละผมก็ไม่ดังหรอกเพราะชื่อคนแต่งเพลงมันไม่เคยเป็นชื่อของผมเลยแต่ดันเป็นชื่อคนอื่นแทนสะงั้น

"ก็....แต่งไว้แล้วล่ะ5เพลง" ผมตอบเจนออกไป

"ฉันละสงสารนายจริงๆเป็นคนแต่งเพลงเองแต่ก็ต้องเอาทั้งหมดไปให้ไอ้หมอนั่น!" เจนพูดพรางบ่นถึงใครบางคน

ไอ้หมอนั่นที่เจนพูดคงเป็น ริค เพลงที่ผมแต่งขึ้นมักจะต้องเป็นชื่อของเขาทุกทีเพราะริคเป็นถึงลูกชายของผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของค่ายที่เสล่ออยากเป็นนักแต่เพลงชื่อดังแต่ดั๊นนไร้ความสามารถ​ในการแต่งเพลงทำให้กรรมมาตกที่ผม ที่ต้องเอาเพลงของผมให้หมอนั่น.....​ทำไงได้ล่ะไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเปล่าประกาศให้โลกรู้หรอกนะว่าเพลงพวกนั้นผมเป็นคนแต่ง... ผมเคยลองเอาหลักฐานการแต่งลงสื่อดูแต่ก็นั่นแหละมันเงียบ... เพราะทางค่ายดันรู้ทันว่าผมจะทำอะไรทำให้ผมในตอนนั้นตกที่นั่งลำบากแถมยังโดนขู่ด้วยนะ... ตกลงที่มีค่ายเพลงหรือโรงงานเถื่อนกันแน่นะเฮ้อ~

"จะทำไงได้ล่ะเจน ทางนั้นแบ็คใหญ่จะตาย.. เราสู้ไม่ไหวหรอกนะ" ผมตอบเจนออกไป

"นายก็นเป็นซะอย่างงี้ไงทางนั้นถึงกดหัวนายได้ง่ายๆ" เจนบ่นผมออกมาอย่างหัวเสียพลางทำหน้ายู่ยี้

คิดว่าทำหน้าอย่างงั้นคิดว่าตัวเองน่ารักรึไงแต่ก็...น่ารักจริงๆนั้นแหละ

เจนเป็นคนตัวเล็กผิวขาวหน้าออกหมวยๆหน่อยทำให้เจนดูน่ารักมากกว่าสวยอีก.....ส่วนผมนะหรอจะว่าหล่อก็ได้สวยก็ดีไม่รู้สิมองมุมไหนก็ดูดีย์~ผมไม่ได้หลงตัวเองนะมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมเป็นคนตัวเล็กแต่ไม่ได้ตัวเล็กเหมือนผู้หญิงแต่ตัวเล็กในสายตาผู้ชายด้วยกันมากกว่าหน้าตาออกไปทางลูกครึ่งอิตาลีเพราะแม่เคยบอกว่าพ่อเป็นคนอิตาลี  ผมสีน้ำตาลอ่อนตากลมโตสีเขียวสว่างดูธรรมชาติผิวขาวอมชมพูนิดๆ... เป็นไงบ้างครับน่ารักใช่ไหมผมอ่ะ...แต่ผมว่านะผมหล่อมากกว่าสวยหรือน่ารักจริงๆนะเชื่อ​ผม​สิ.....ผมว่าพอแค่นี้แล้วกลับเข้าเรื่องดีกว่า

ตอนนี้ผมกับเจนกำลังขับรถเพื่อเข้าบริษัท​ของทางค่ายเพื่อทำงานที่เหลือต่ออย่างปกติทุกวันแต่แล้วมันก็เกิดเหตุ​ไม่คาดฝันขึ้น......ข้างหน้าของผมคือรถบรรทุกเบลกแตกกำลังพุ่งมาทางนี้ผมเลยรีบบอกเจนว่า

"เจน! รีบลงจากรถ เร็วเข้า!" ผมรีบบอกเจนให้เจนเปิดประตูลงรถ...ตอนนี้เจนดูลนมากทำให้ผมต้องเอื้อมไปเปิดประตูฝั่งของเจนแล้วผลักเจนออกจากรถในตอนนี้นั้นไม่มีเวลาให้ผมลงจากรถแล้วล่ะเพราะรถบรรทุกประสานงานกับรถของผมเรีบยร้อยแล้วล่ะ.....มันเจ็บมากเลยครับอึดอัดไปหมดแถมตอนนี้ยังรู้สึกหนาวมากเลย....ทั้งๆที่ตอนนี้มันหน้าร้อนแท้ๆเลย.. ฮ่า.. ฮ่า.. ต้องตายแล้วยังงั้นหรอ.... 

"วคิน!..อึก..อ.อย่าหลับนะ..ตื่นก่อนนะคิน!...ฮึก!อยู่กับเจนนะ..ด..เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้วฮืออ~ได้โปรดฮึก!"

ผมได้ยินเสียงของเจนดังนั้นจึงฝืน​ลืมตาขึ้นมามองเจนตอนนี้มันเริ่มลืมตาไม่ขึ้นแล้วล่ะเจนฮ่าๆ

แค่กๆ!! 

"จ..เจน.."ผมพยามเรียกเจน

"ค..คินทนหน่อยนะเดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว!ฮึก" เจนร้องไห้หรอ... ไม่เอาสิไม่ร้องนะ

" ม.. ไม่ร้อง..นะ...คินฝาก..ม..แม่ด้วยนะ" ผมพูดออกไปแบบนั้นเพราะตอนนี้ผมเริ่มง่วงแล้วล่ะ

"ไม่เอานะ! คินทนหน่อยนะเจนอยากอยู่.. ฮึก.. กับคิน..เจนยังไม่ได้บอก..ความในใจเลย..ฮึก!..เจนรักคินนะ!..ได้โปรดเถอะคินอยู่กับเจนก่อนนะ"

หือ..เจนชอบผมหรอเนี่ย..ฮ่า..ฮ่า.. ขอโทษนะเจน.. คินไม่ไหวแล้วล่ะ

ขอโทษนะครับแม่... คินไม่ได้กลับไปหาแม่แล้วนะ...แม่ต้องดูแล้วตัวเองนะ...คินรักแม่นะ... ลาก่อนครับ....จากนั้นผมก็หลับตาลงช้าๆแล้วสติผมก็ดับวูบไปแบบไม่หวนกลับมาอีก

"คิน!.. คินตื่นสิ!..ตื่นขึ้นมานะ!..ฮึก...ทำไมไม่ตื่นขึ้นมาล่ะฮือออ~"

ก็จบไปกับตอนแรกแล้วนะคะถ้าชอบก็อย่าลืมเม้นบอกกันด้วยนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***