บทที่2

******คำเตือนเนื้อหาเรื่องนี้มีการใช้คำพูดไม่เหมาะสมมีเนื้อเกี่ยวกับรักร่วมเพศใครท่านใดที่ไม่ชอบรบกวนไปดูเรื่องอื่นได้เลยเนื้อหาเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุตขึ้นมาไม่อิงจากเรื่องจริง อิงมาเเค่บางส่วนเท่านั้น

...****************...

...****************...

นิโคลัส “*อึกที่นี้มันที่ไหนเนี่ย”(จำได้ว่าเราตายไปเเล้วนี่) มองไปรอบๆห้อง (นี้เราอยู่โรงพยาบาลหรอ)

ก๊อกๆ ประตูได้เปิดขึ้น เขาได้เห็นคุณหมอท่านหนึ่งที่เดินมาพร้อมกับพยาบาลสาว “อ้าวฟื้นเเล้วหรอคุณออสการ์”หมอพูด “ครับ”นิโคลัส/ออสการ์ พูด “ห๊ะผมไม่ได้ชื่อออสการ์นะครับ” “ไม่คุณนะชื่อออสการ์ ” “ป่าวผมไม่ได้ชื่อนี้ผมชื่อนิโคลัส” “เเต่ในประวัติคุณชื่อออสการ์น่ะอย่าเถียงหมอเลย” “ก็ได้ครับ”(ชิ อะไรก็เขาไม่ได้ชื่อนี้นิ อีกอย่างเขาไม่ได้เถียงด้วย) “ตอนนี้อาการคุณเป็นอย่างไรบ้าง” “สบายดีมากครับหมอ” “โอเคงั้นหมอไปเดี๋ยว! คุณพยาบาลช่วยเอายาไปวางตรงโต๊ะให้ด้วยนะครับ สวนคุณอย่าลืมกินยาด้วยนะครับ งั้นหมอขอตัวก่อน” บอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินออกไป “เห้อ...ไปได้ซักที เเล้วตอนนี้กี่โมงเเล้วเนี่ย” เขามองไปรอบๆเห็นมือถือเครื่องหนึ่งวางอยู่เลยหยิบขึ้นมาดู เห็นว่ามันล็อคอยู่ “เราไม่รู้รหัสเลยทำไงดี” เขาก็เลยลองสเตเกนหน้าดูปรากฏว่ามันได้ ทำไห้รู้ว่าตอนนี้เวลา 10:49น. “เรายังไม่เคยเห็นหน้าร่างนี้เลยนิ”คิดได้จึงเดินไปที่ห้องน้ำเเละเดินไปหยุดที่หน้ากระจก ปรากฏให้เห็นใบหน้าของร่างนี้ ผมสีขาว ดวงตาสีม่วงอ่อนๆ จมูกโด่ง ผิวสีขาวเหมือนเด็กเเรกเกิด ใบหน้าเรียว รวมๆคือ เบ้าหน้าฟ้าประทานนนนนนน! “เชี้ยโคตรหล่อ หล่อสัส นี่หน้าคนจริงๆเหรอว่ะ” “ตูจะตกหลุมรักตัวเองเเล้วนะ” ตื้อๆตื้อๆ เสียงมือถือดังขึ้น “ใครโทรมาเวลานี้เนี่ยกำลังหลงตัวเองอยู่ขัดจังหวะจริงๆ” เขาได้หยิบมือถือขึ้นมาเลื่อนสายตาไปเจอกับลายชื่อที่โทรมาเขียนว่า เจ้*มารีน่าสวยสุดในย่านนี้ ********* *เขาก็ได้ทำการกดรับสายไป “สวัสดีครับ” “ออสการ์เเกเป็นไงบ้างเห็นได้ข่าวว่าเข้าโรงบาล” น่าจะเป็นเพื่อนของร่างนี้ “ไม่ได้เป็นอะไรมากครับตอนนี้” “ดีเเล้วฉันเป็นห่วงเเกเเทบเเย่เลยออสการ์” “อ่อครับตอนนี้สบายดีมากเเล้ว” “ฉันรู้สึกว่าเเกพูดเพราะขึ้นนะ” ชิบเขาจะจับเราได้ไหมเนี่ย “คนเราก็ต้องเปลี่ยนเเปลงกันบ้างใช่ไหมละ” “ก็ใช่ ฉันโทรหาเเกเเค่นี้เเหละ เพราะฉันต้องไปทำธุระต่อ อีกอย่างเเกรีบหายเร็วๆนะเพื่อนๆรออยู่” “ครับ จะรีบหายเลย” เเละทำการกดวางสายไป “ร่างนี้มีเพื่อนที่ดีจัง” ก็อกๆๆ “ขออนุญาติค่ะ” กึกเสียงประตูเปิดออก พยาบาลสาวได้เดินเข้ามาพร้อมถือถาดอาหารมาวางไว้ “คุณออสการ์เชิญรับประทานอาหารได้เลยคะ เเละคุณหมอฝากบอกมาว่าให้กินยาด้วยค่ะ”จากนั้นพยาบาลสาวได้ทำการออกจากห้องไป “หึเขาไม่ใช้เด็กๆที่ไม่ยอมกินยาหรอกนะ ถึงจะไม่อยากกินก็เถอะ”ประโยคหลังเขาได้พูดเบาๆ หลังจากนั้นเขาก็ได้ทำการกิข้าวต้มเเละยา พอกินเสร็จก็ได้เปิดเพลงฟังเเละพล็อยหลับไปในที่สุดเพราะ ริดยาของคุณหมอของเรานั้นเอง

...*****************************************...

จบ *************************************************

ไรท์คิดไม่ออกเเล้ว มีคำเเนะนำอะไรก็พิมพ์มาน่ะไรท์รออ่านอยู่ ติชมได้เเต่พอประมาณ*

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***