ป่าล่าพราน ตอนที่1 พรานนำทาง

เสี่ยอำพล

เอ่อ ไม่ทราบว่ารู้จักบ้านพรานแย้มไหมครับลุง

ชายร่างท้วมถามไปยังชายชราที่อยู่ข้างทาง

ตาเริม

ไอ้แย้มหนะเรอะ

ตาเริม

บ้านมันอยู่ไม่ไกลจากนี้หรอก

ตาเริม

แล้วเอ็งมีธุระอะไรกับมัน

เสี่ยอำพล

ผมว่าจะให้พรานแย้มช่วยเป็นพรานนำทางให้หนะครับ

เสี่ยอำพล

ผมว่าจะไปถ่ายรูปส่องสัตว์ซัก2-3คืนหนะครับ

ตาเริม

อ๋อ เดี๋ยวข้านำทางไปบ้านไอ้แย้มแล้วกัน รถกระบะคงกะเข้าไปไม่ได้

ตาเริม

จอดรถไว้นี้แหละ

เสี่ยอำพล

อ้อครับๆ

เสี่ยอำพลได้ยินแบบนั้นจึง บอกให้คนที่อยู่ข้างๆขนสำภาระ ที่จำเป็นลงมาจากรถกระบะ

เสี่ยอำพล

พี่เชิด ลุงแกบอกว่าทางมันเข้าไปไม่ได้ต้องเดินเท้าเอา

กำนันเชิด

เออๆ

ทั้งสองก็พากันขนสัมภาระเดินตาม ตาเริมไป

ตาเริม

แล้วพวกเอ็งมาจากไหนกัน

เสี่ยอำพล

พวกผมมาจากในเมืองหนะครับ

เสี่ยอำพล

พอดีกำนันแกมีเวลาว่างตรงกันพอดีหนะครับ

เสี่ยอำพล

เลยชวนกันมาส่องสัตว์

ตาเริม

อ่อ

ตาเริม

อีกนิดเดียวก็ถึงแล้วหละ

ทั้งสามเดินมาหยุดที่หน้าบ้านใต้ถุนสูงมีรั้วที่ทำจากไม้ไผ่เอามาสานกันแบบพื้นบ้าน

ตาเริม

ไอ้แย้ม

ตาเริมได้ร้องเรียกผู้เป็นเจ้าของบ้าน

แต่มีชายคนนึงขานรับ นั้นคือจันทร์ลูกชายของตาแย้ม

จันทร์อายุ20เป็นชายร่างล่ำสูงประมาณ180cmกล้ามเป็นมัดๆหน้าคมสันสไตล์คนพื้นบ้านจัดได้ว่าหล่อเหลาเอาการ

จันทร์

มีอะไรหรอตาเริม

จันทร์ถามด้วยสีหน้ามึนงง

ตาเริม

มีคนมาหาพ่อเอ็ง

จันทร์

พ่อฉันแกไปเก็บสมุนไพรที่ท้ายหมู่บ้านหนะครับ

จันทร์

ยังไงก็มานั่งแคร่รอก่อนก็ได้นะครับ

ได้ยินแบบเสี่ยอำพลตาเริมและกำนันเชิดก็พากันมานั่งที่ได้ถุนบ้าน

จันทร์

แล้วมีธุระอะไรกับพ่อฉันหรอตาเริม

ตาเริม

ก็สองคนนี้เค้าจะพากันไปส่องสัตว์หนะ

ตาเริม

เลยหาพรานนำทาง

จันทร์

อ่อครับ

หลังจากนั้นก็มีชายคนนึงแบกย่ามเดินมาจากหน้าบ้าน

เสี่ยอำพล

พรานแย้ม

พรานแย้มหรือตาแย้มเป็นพ่อของจันทร์อายุราวๆ60ต้นๆผมขาวแต่ก็ยังมีเคร้าโครงความหล่อ ตอนหนุ่มๆตาแย้มคงหล่อไม่ต่างจากจันทร์นักหรอก

ตาแย้ม

อ้าวเสี่ยอำพล

ตาแย้ม

ลมอะไรหอบมาถึงได้มาที่นี่หละ

เสี่ยอำพล

ผมกับกำนันว่าจะพากันไปส่องสัตว์หนะครับ

เสี่ยอำพล

เลยว่าจะให้พรานแย้มเป็นคนช่วยนำทางหนะครับ

ตาแย้ม

อ่อ

ตาแย้ม

แต่ช่วงนี้ข้าไม่แนะนำนะ

ตาแย้ม

ช่วงนี้เขาเรียกว่าช่วงป่าปิด

ตาแย้ม

มันอันตราย

กำนันเชิด

นะจะพรานผมกับอำพลอุตสาห์หอบมาถึงนี่

ตาแย้ม

เรื่องได้มันก็ได้อยู่แต่ข้าไม่รับประกันนะว่ามันจะปลอดภัย

เสี่ยอำพล

เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกพราน

เสี่ยอำพลได้ล้วงเข้าไปในกระเป๋าเดินทาง แล้วควักบางอย่างออกมา

เสี่ยอำพล

เพราะพวกผมมีนี้

เสี่ยอำพลได้ควักปืนลำกล้องยาวออกมา ว่ากันว่าพลังทำลายของมันสามารถล้มช้างได้เลยทีเดียว

ตาแย้ม

มันไม่ใช่แบบที่เอ็งคิดหรอก

เสี่ยอำพล

อะไรละจ๊ะพราน

ตาแย้ม

ก็คืนป่าปิดมันจะมีอะไรบางอย่างที่ปืนของเอ็งทำอะไรมันไม่ได้ไงละวะ

ตาเริม

เอาน้าไอ้แย้ม

ตาเริม

อย่าไปขู่ให้เด็กมันกลัวเลย

ตาเริม

กูอยู่บ้านเฉยๆก็เบื่อเหมือนกันอยากไปเคาะสนิมบ้างแล้ว

ตาแย้ม

เฮ้อไอ้เริม

ตาแย้ม

มึงกับกูก็เคยเข้าไปแล้วหนิ

ตาแย้ม

รู้ว่ามันอันตรายขนาดไหน

ตาเริม

เอาน่ากูก็อยากเข้าป่าบ้าง ครั้งล่าสุดไปกับมึงก็20กว่าปีละมั้ง

ตาแย้ม

งั้นก็ได้

ตาแย้ม

ไอ้เริมมึงก็อย่าประมาทนะเราสองคนก็แก่แล้วไม่เหมือนตอนหนุ่มๆ

ตาเริม

กูออกจะแข็งแรง

ตาเริมได้ยิ้มออกมาให้เห็นฟันที่เหลืออยู่ไม่กี่ซี่

ตาแย้ม

งั้นจะเริ่มไปพรุ่งนี้ละกัน

ตาแย้ม

วันนี้ก็พักผ่อนเตรียมข้าวเตรียมของให้พร้อม

ตาแย้ม

พรุ่งนี้จะไปแต่เช้า

รุ่งเช้าทั้งหมดก็มารวมกันอยู่ที่บ้านของตาแย้ม

จันทร์

พ่อครับ

จันทร์

ให้ผมไปด้วยได้ไหม

จันทร์

พ่อก็ไม่ค่อยจะแข็งแรง

ตาแย้ม

งั้นเอ็งไปหยิบปืนแก๊ปที่อยู่ในกล่องในห้องนอนพ่อให้ที

ตาแย้ม

ส่วนเอ็งไปเอาปืนลูกโม่ที่พ่อเอาไว้ในย่ามละกัน

จันทร์

ครับพ่อ

ทั้งหมดจึงพากันเดินทางไปที่ป่าที่เป็นเป้าหมายทันที

พอถึงหน้าป่าทางเข้า

พรานแย้มก็ได้บริกรรมคาถาขอเจ้าที่เจ้าทางจุดธูปให้เรียบร้อย

เดินเข้าป่ามาซักพักเริ่มได้ยินเสียง น้ำไหล

ทั้งหมดจึงรีบเดินไปเพื่อหาจุดตั้งแคมป์ก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน

ทั้งหมดได้เจอกับลำธารเป็นลำธานไม่ใหญ่มากน้ำลึกแค่ถึงเอว

พรานแย้มจึงหาต้นไม้ที่จะทำห้างส่องสัตว์

ตาแย้ม

จันทร์เอ็งไปหาตัดไม้มาให้พ่อที

จันทร์

ได้ครับ

จันทร์ได้เดินไปยังในป่า

ขณะที่กำลังจะเดินออกไปเพื่อรวมกับกลุ่ม

จันทร์ได้พบกับเงาตะคุ่มๆอยู่ห่างประมาณ10เมตรเห็นจะได้

มันมีลักษณะเหมือนคนที่รูปร่างใหญ่

จันทร์ได้ทำการหมอบลงกับพื้น

เมื่อเงาตะคุ่มดังกล่าวได้เคลื่อนที่ออกไป

จันก็ได้ทำการวิ่งไปยังกลุ่มทันที

ตาแย้ม

มีเรื่องอะไรวะไอ้จันทร์ทำไมวิ่งตาตื่นออกมาแบบนั้น

จันทร์ได้ทำการพักหายใจ

แล้วพูดปนหอบ

จันทร์

ผมเจออะไรก็ไม่รู้อะพ่อมันเหมือนเงาคนตัวตัวโตสูง3เมตรนะจะได้

ห๊ะ ทุกคนร้องออกมาด้วยความแตกตื่น

ตาเริม

เอ็งแน่ใจนะว่าไม่ได้ตาฝาด

เสี่ยอำพล

อย่าอำกันเล่นสิหนุ่มคนอ่ะไรจะสูงตั้ง3เมตร

จันทร์ยังไม่ตอบอะไร

ก็ทำตาเหลือกลาน

ตาเริม

เอ็งเป็นอะไรวะไอ้จันทร์

จันทร์

ขะขะข้างหลัง

จันทร์ได้ชี้ให้กับทุกคนมอง

ทุกคนหันขวับ

ปรากฏเห็นสิ่งรูปร่างคล้ายมนุษย์แตกต่างก็แค่มีหางมีเกล็ดมันวาว สูง3เมตรเห็นจะได้

กำนันเชิด

เห้ยนั้นตัวอะไรหนะ

ตาแย้ม

ทุกคน

ตาแย้ม

เงียบไว้

ตาแย้ม

เหมือนมันจะยังไม่เห็นเรา

ตาแย้ม

รีบปีนขึ้นห้างเร็ว

ตัวอะไรซักอย่างนั้นอยู่ห่างกับที่ตั้งห้างประมาน50เมตรเห็นจะได้

ในจังหวะนั้นเองเสี่ยอำพลที่อ้วนท้วมได้เหยียบกิ่งไม้ทำให้กิ่งไม้หักแล้วตกลงมาจากต้นไม้

สัตว์ประหลาดที่กำลังจะลงน้ำไปหันขวับมาทางนี้

ตามันลึกโบ๋ฟันแหลมคมหน้าตาสยดสยอง

มันรีบกระโจนมาทางนี้

มันโดดได้เร็วมาก

เร็วซะจนไม่ทันตั้งตัว

จันทร์ที่อยู่ใกล้เสี่ยอำพลที่สุดได้โดดลงมาช่วย

ผลักเสี่ยอำพลออกไป

สัตว์ประหลาดตัวนั้นจังได้ตะปปไปยังร่างของจันทร์ในทันที

ตาแย้ม

ไอ้จันทร์

พรานแย้มร้องออกมาด้วยความตกใจ

รีบบริกรรมคาถาใส่กระสุนอาคมที่เอามาด้วย

พรานแย้มได้ยิงกระสุนอาคมไปยังร่างๆนั้น

มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

จันทร์ที่กำลังจุกลุกขึ้น

หยิบปืนลูกโม้ข้างกายออกมายิงแสกหน้าไปยังสัตว์ประหลาดตัวนั้น

แต่กระสุนที่ไม่ใช่กระสุนอาคมทำอะไรมันไม่ได้เลย

มันจึงวิ่งไปลากจันทร์ลงน้ำไป

พรานแย้มไม่รอช้ารีบกระโจนตามลงไปทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ