ดูแล

Lucy House

''ถึงบ้านสักที เก่งมากลูซี่ที่เเบกผู้ชายทึกๆอย่างนัตสึเข้าบ้านด้วยตัวคนเดียว " เด็กสาวทั้งบ่นและให้กำลังใจตัวเองไปด้วย เธอพยายามแบกร่างสูงโปร่งไปที่ห้องนั่งเล่นก่อนที่จะโดนร่างหนาของคนตรงหน้าทับตัวเธอก่อน

''เหมียว~ เหมียว เหมียว~~ " เเฮปปี้เดินตามลูซี่ส่งเสียงร้องให้กำลังใจ

' ลูซี่พยายามเข้านะ หึ เจ้าผู้ชายนี่เป็นใครกัน เอาเเต่ว่าลูซี่อย่างเดียว ไปๆมาๆ กลายเป็น เลิฟคอมเมดี้ ไปได้เเล้วไหนยังจะมาเป็นภาระของลูซี่อีก หึ กระผมจะจับตามองนายตลอดนะ หุหุ'

''อีกนิดเดียวลูซี่ พยายามเข้า ฮึบ! 1 2! 1 2! 1 2! ว้ายย!! นัตสึระวัง"ลูซี่ร้องออกมาอย่างตกใจ อีกนิดเดียวก็จะถึงโซฟาในห้องนั่งเล่นอยู่เเล้ว แต่ขาไม่รักดีของเธอดันไปสะดุดพื้นทำให้ร่างของเด็กหนุ่มพุ่งไปข้างหน้าที่โซฟาอย่างพอดิบพอดีเลย

'ตก....ตกใจหมดเลยเเเหะ!!! เกือบไปแล้ว' ลูซี่โล่งอก เธอจัดท่าทางให้นัตสึนอนในท่าที่สบายขึ้น

ไม่กี่นาทีต่อมา

''เอาหล่ะนะเเฮปปี้ ฉันจะต้องทำให้นัตสึหายไข้ให้ได้เร็วที่สุด อืมก่อนอื่นก็ต้อง.................... "เด็กสาวกำลังคิดอย่างหนักเพราะปกติเธออาศัยอยู่กับเเมว 2 คน เวลาที่เธอไม่สบายหรือป่วยขึ้นมา เธอมักจะพาตัวเองไปโรงพยาบาลทันที เรื่องเกี่ยวกับดูแลคนป่วยประสบดารณ์เป็นศูนย์

ปิ๊ง 

' คิดออกเเล้ว ' เสียงของความคิดของเธอดังขึ้นมาในหัวทันที 

''แฮปปี้ ก่อนอื่นเราก็ต้องทำให้ตัวนัตสึตัวเย็นลงก่อน งั้นพาไปอาบน้ำดีกว่านะ " ลูซี่กำลังจะพานัตสึไปที่ห้องน้ำทันใดนั้น

''เหมียว เหมียว" แฮปปี้รีบส่ายหัว รัวๆๆ

''เอ๊ะ ไม่ใช่หรองั้นหรอ ..ถ้างั้นถ้าฉันเช็ดตัวให้นัตสึก็น่าจะช่วยได้เนาะแฮปปี้ ?"

''เหมียว เหมียว "พยักหน้าเเละเข้าไปอ้อนลูซี่ 

''เก่งมากแฮปปี้ พึ่งได้ตลอดเลยนะ"

'กระผมก็ต้องดูเเลลูซี่อยู่ตลอดเวลาอยู่เเล้วนะ 'เหมียว

        เด็กสาวเดินออกจากห้องนั่งเล่นไปเตรียมอุปกรณ์ดูเเลนัตสึ ทิ้งให้เด็กหนุ่มที่นอนซมเพราะพิษไข้กับเเมวน้อยที่เอาเเต่นั่งจ้องเด็กหนุ่มอย่างไม่วางตาอยู่บนโซฟากันเพียงสองคน เพื่อรอลูซี่กลับมา 

        ตึก! ตึก! ตึก! 

  ลูซี่กลับมาพร้อมกะละมังใบเล็กเเละผ้าชุบน้ำ  อุปกรณ์กล่องยาปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาวางไว้บนโต๊ะเเละลากเก้าอี้มาตัวหนึ่งเพื่อจะได้นั่งเช็ดตัวให้นัตสึได้สะดวก เเมวน้อยเห็นว่าลูซี่มานั่งเตรียมจะเช็ดตัวแฮปปี้รีบกระโดดออกจากตัวเด็กหนุ่มไปที่ไหล่ของลูซี่ไม่ให้เกะกะเธอ  

''นัตสึ นัตสึ ได้ยินฉันมั้ย? ฉันจะเช็ดตัวให้นายนะ" ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับจากเด็กหนุ่มที่สลบเพราะพิษไข้ เขาเอาเเต่นอนอย่างเดียว

''งั้นฉันขอเช็ดนายเลยเเล้วกันนะ"

เธอจัดการถอดเสื้อให้เขาเพื่อเช็ดตัวด้วยความที่เธอไม่เคยทำอะไรเเบบนี้มาก่อน ก็ไม่เเปลกที่ใบหน้าขาวๆของเด็ฏสาวจะมีสีเเดงทั้งใบหน้า ลามไปถึงหู เเละคอ 

'เขินจังเลย ทำไงดี จะเช็ดตรงไหนก่อนดีหล่ะเรา โอ๊ย ยัยลูซี่ ตั้งสติ ใจเย็นๆ ได้มั้ย ใจเย็นๆ งั้นเริ่มจากที่หน้าก่อนดีกว่า'

ลูซี่เห็นว่าเขานั้นมีสภาพเหงื่อท่วมตัวราวกับไปวิ่งมาราธอนมาหลายรอบ คิ้วเรียวขมวดมุ้น เมื่อนำผ้าชุบน้ำไปเเตะโดน ไอเย็นจากผ้าเเละกลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างบางทำให้คิ้วเรียวของเด็กหนุ่มค่อยๆคลายออก เมื่อเช็ดหน้าเสร็จก็เช็ดตัวต่ออย่างเงียบๆลืมความเขินไปเลย เพราะมัวเเต่คิดถึงเรื่องของเด็กหนุ่มว่าทำไมถึงหักโหมการทำงานมามากขนาดนี้ 

''นัตสึ นายนะหักโหมงานมากเกินไป นายควรจะพักผ่อนบ้างนะ อย่าทำให้ฉันต้อง ....... เป็นห่วงนักซิ" ร่างบางของเด็กสาวมีน้ำตาไหลออกมาเพราะทั้งรู้สึกเป็นห่วง คิดถึง เเละโหยหา ตลอดมาที่เธอออกมาจากหอโรงเรียนเเละมาอาศัยอยู่คนเดียวไม่มีวันไหนเลยที่เธอไม่รู้สึกไม่คิดถึงเพื่อนๆหรือคนสำคัญเลย 

จนวันนี้ที่เธอได้พบ เขา  อุตส่ากลั้นน้ำตาว่าจะไม่ร้องไห้ก็ต้องร้องออกอีกครั้งเพราะเห็นสภาพของเพื่อนที่เป็นคนสำคัญเป็นเเบบนี้ เพราะคำว่า อิสระ ที่เธอได้เลือกนั้นมันส่งผลให้อะไรๆเปลี่ยนเเปลงไปหลายๆอย่าง เเต่อย่างน้อยเด็กสาวก็รู้สึกดีที่เจอกับนัตสึอีกครั้ง 

''เอาหล่ะเเฮปปี้ ฉันขอฝากนัตสึอยู่กับแฮปปี้หน่อยนะ ฉันจะไปทำอาหารสำหรับนัตสึมาให้ก่อนนะ"

'เหมียว~~ หึ  ลูซี่ใจร้ายอะไรๆก็นัตสึตลอดเลย กระผมอุตส่าให้กำลังใจเเละไม่กวนลูซี่มาสักพักเเล้วนะ ยังจะให้กระผมมาเฝ้าเจ้าคนที่ไม่น่าไว้ใจอีก หึ งอนลูซี่เเล้ว' แฮปปี้เริ่มไม่พอใจกับปฏิกิริยาที่สาวเจ้าดูแลคนแปลกหน้าที่เขาไม่รู้จักอย่างดีถึงจะเป็นลูซี่ก็ตาม

''อ่อแฮปปี้ วันนี้ฉันจะทำของโปรดให้แฮปปี้ด้วยนะ ของที่แฮปี้ชอบไงปลาย่างกับเนื้อทูน่าให้นะจ๊ะ" 

'ว้าว รักลูซี่ที่สุดเลยยยยยยยยยยยยยยย' 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***