การพบเจอ

อีกด้านที่สวนสาธารณะใจกลางเมืองหลวง

มีผู้ชายวัยรุ่นผมสีชมพู?น่ากินเหมือนขนมหวานต่างจากใบหน้าของเจ้าตัวโดยสิ้นเชิง ใบหน้าที่มีเค้าโครงหล่อมาดเข้ม ช่างสะดุดตาต่อผู้พบเห็นโดยเฉพาะเหล่าหญิงสาวที่เดินผ่านไปมา เด็กหนุ่มคนนี้มายืนรอช่างภาพอยู่ที่สวนสาธารณะบริเวณลานดอกซากุระนานเเล้ว

'ทำไมยังไม่มาอีกนะ ถ้าเจอหน้าจะว่าให้ดูบังอาจ!! ทำให้ฉันต้องรอนานขนาดนี้คิดว่าคนอย่างฉันต้องสละเวลาอันนี้มีค่ามากของฉันเพราะคนๆเดียวหรือไง?' เด็กหนุ่มคิด

"….ขอโทษนะคะ คุณใช่ผู้ว่าจ้างงานออกเเบบ ถ่ายภาพวิวรึเปล่าคะ" เสียงหวานกังวาลของผู้หญิงดังขึ้นมาจากด้านหลัง ลูซี่ที่วิ่งมาจนหอบพร้อมกับเพื่อนตัวน้อยที่เกาะอยู่บนไหล่เล็กๆของเธอ

ผู้หญิงเหรอ?…….ชายหนุ่มนึกว่าเป็นผู้ชายสะอีก ก็ดีไม่ว่าจะหญิงหรือชายเขาไม่สนมาสายแบบนี้ถือว่าไร้ความรับผิดชอบ

"เธอเองหรอ กล้าดียังไงเนี่ยทำไมถึงมาช้าขนาดนี้!!!! " เด็กหนุ่มที่ยืนให้หันหลังให้กับเจ้าของเสียงใสที่ทำหน้ารู้สึกผิดอยู่ด้านหลัง

"ข ขอโทษคุณลูกค้าคือฉันเดินมาน่ะค่ะ เป็นการออกกำลังกายเเละประหยัดค่าโดยสารเห็นว่านัดเจอที่สวนสาธารณะใกล้ๆนะค่ะ" ลูซี่รีบอธิบายทันที เธอไม่คิดว่าลูกค้าคนนี้จะเป็นอารมณ์ร้อนแบบนี้มองจากด้านหลังเธอรู้สึกคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

ไม่หรอกฉันคงคิดไปเอง….เธอคิด

"อย่าเพิ่งสำนึกผิดตอนนี้ อย่าหาเหตุผลมาอ้างหน่อยเลย!! ฉันจะเลิ-.....เธอ! " ชายหนุ่ม!!!!O///O เขาหันกลับมาจะต่อว่าก็๖้องหยุดชะงักเพราะคนตรงหน้าเขา เพื่อนสมัยเด็กที่ไม่ได้กันนานมาก….เธออยู่ตรงนี้แล้วรักแรกของเขา

“…..นัตสึหรอ ” เด็กสาวเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ทั้งๆที่ไม่ได้เจอกันตั้งนานแต่ความรู้สึกยังคงเดิมเหมือนสมัยเด็ก

ทีเเรกเขากำลังคิดว่าจะบอกเลิกจ้างเธอเเล้ว เมื่อหันกลับไปเขากับได้พบบุคคลที่คาดไม่ถึง เธอเป็นคนเเรกเเละคนเดียวเท่านั้นที่เค้าเฝ้ามองเเละคอยถนุถนอนเธอมาตั้งเเต่สมัยเด็กๆเเล้ว

ลูซี่ ฮาร์ทฟีเลียคือคนที่เขาให้ความสำคัญมาก เเม้เขาจะรู้อดีตอันเเสนเจ็บปวดของเธอก็ใช่ว่าเขาจะรังเกียจเธอ ไม่ใช่เพราะว่าเธอสวยหรอก…เเต่เป็นเพราะว่าเด็กสาวเป็นคนที่มีจิตใจเข้มเเข็งเเละมีนิสัยรักในการใช้ชีวิตอย่างอิสระ

''ลูซี่ ใช่เธอจริงๆ''

''คะ? นัตสึหรอ ....ไม่ได้เจอกันนาน...เลยนะ'' เธอถึงกับสะอื้นเล็กๆออกมา พวกเขารู้จักกันมานานเเล้วเเต่ต้องเเยกจากกัน เด็กสาวย้ายออกหอพักไปอยู่ที่บ้านพักสวนตัว ช่วงแรกเด็กหนุ่มพยายามถามเด็กสาวถึงเหตุผลที่เธอต้องย้ายออก กว่าเด็กสาวจะบอกเหตุผลเขาได้นั้นนานพอควร

เธอบอกว่าการอยู่ในหอพักเเบบที่เคยอยู่มานั้นมันเป็นการกีดกันเธอออกจากอิสระภาพ เธออยากจะออกไปท่องโลกมากกว่านี้ เเละการที่เธอได้ออกมาใช้ชีวิตอยู่บ้านคนเดียวนั้นทำให้เธอสามารถไปไหนต่อไหนได้อย่างไม่ต้องมีคนมาคุม ทั้งสองต่างมองเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่ายที่สะท้อนถึงความรู้สึกคิดถึง โหยหา มิตรภาพ เสียใจ เเละความเศร้า.......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ช่างภาพอิสระ

บทต่อไป

เป็นห่วง

