ปฎิบัติการตีสนิท 4

" ชอบทานโกโก้มากเลยหรอ พวกคุกกี้หรือขนมเค้กที่เป็นช็อกโกแลตคือชอบหมดเลยใช่ปะ "

" ช่ายยย แต่เดี๋ยวก่อนนะเอยการที่เอยจะรู้สิ่งที่พี่ขุนชอบทั้งหมดมันจะไม่ดูแปลกหรอ "

" เออ วะ "

ตลอดช่วงบ่ายฉันมานั่งทำ Q&A คุณหมอขุนเขากับน้องชายแท้ๆ ของเขาซึ่งถ้าเขาเป็นไอดอลชื่อดังแล้วฉันรู้ความชอบทุกอย่างของเขามันคงไม่แปลก แต่นี้เขาเป็นแค่หมอธรรมดาคนหนึ่งไง แม้หน้าตาจะไปเป็นดาราได้เลยก็เหอะ

" หรือต้องไปเป็นคนไข้ "

" นี้ลงทุนถึงขั้นป่วยเลยหรอ แล้วไปตรวจแล้วไม่เป็นอะไรมันขายขี้หน้านะเอย อีกอย่างพี่ขุนเป็นหมอห้องฉุกเฉินถ้าไปด้วยโรคเฉพาะทางโรงบาลเขาก็ให้ไปรักษาตามแผนกที่ตรงกับโรคปะ "

" เออ วะ "

" เฮ้อ / เฮ้อ "

ฉันและเจ้านายถอนหายใจแล้วทิ้งตัวลงบนที่นอนพร้อมๆ กัน แค่เรื่องที่ได้เข้าห้องเขาตั้งแต่วันแรกมันก็บังเอิญมากพอแล้ว ใครมันจะไว้ใจคนอื่นให้เข้าไปพัวพันในชีวิตง่ายขนาดนั้นกันเชียว

" ว่าแต่เรื่องที่ก็อกน้ำเสียนายไม่ได้ทำอะไรใช่ปะ "

" ไม่นะ . . . ทำแค่ตอนนี้พี่ขุนจะออกไปทิ้งขยะ "

ฉันรีบยันตัวลุกจากที่นอนทันที ว่าแล้วไง ฉันไม่เชื่อเรื่องบังเอิญหรอกนะ

" ทำอะไร "

" จริงๆ เขาจะออกไปก่อนหน้านี้แล้วเราเลยแกล้งทำให้ไฟดับ เขาเลยออกไปช้าเลยไปเจอเอยพอดี "

" นั้นละเจ้านาย นายต้องช่วยฉันให้มีโอกาสแบบนั้นอีกครั้ง "

ฉันยิ้มกริ่มด้วยความหวัง ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ฉันลงทุนเช่าห้องแพงหูฉีกขนาดนี้แล้ว ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอกนะ

3 วันต่อมา

" โกโก้หวาน 50% คะ "

" แวะมาทานทุกวันเลยนะคะ "

" คะ พอดีอยู่คอนโด z ใกล้ตรงนี้ แล้วก็ติดรสชาติที่นี้แล้วด้วย "

" อยู่คอนโดเดียวกับคุณหมอขุนเขาเลยนะคะ "

พนักงานคนเดียวกับเมื่อหลายวันก่อน นี้เธอรู้กระทั่งที่อยู่เขา แปลว่าเขามาที่บ่อยมากเลยสินะ

" คุณคนที่หน้าตาดีๆ เหมือนดาราที่เจอเมื่อหลายวันก่อนใช่ไหมคะ "

" ใช่คะ คุณหมอน่ารัก นิสัยดีมากๆ เลยคะ "

น้องพนักงานพูดพร้อมยิ้มหน้าแดง นี้แฟนคลับตัวยงเลยสินะ ดีเลยขอหลอกถามข้อมูลหน่อยแล้วกัน

" ปกติเขามาทุกวันไหมคะ "

" มาทุกวันคะแต่จะสลับเวลาตามเวรที่ขึ้น ช่วงนี้เห็นว่าอยู่เวรเช้าอีกสักพักน่าจะมาแล้วละคะ "

" อ่อออ . . . ขอบคุณนะคะ "

เป็นหมอห้องอุบัติเหตุต้องสลับเวรทำงานกับหมอคนอื่นๆ ด้วยสินะเพราะแผนกนี้คงต้องมีหมอสแตนบายอยู่ตลอด ถ้าอย่างนั้นวันนี้ฉันก็ทำเป็นบังเอิญเจอได้นะสิ >< ไปรอที่ซูเปอร์มาร์เก็ตที่เป็นทางผ่านดีกว่า

หลังจากยืนรอสักพักก็ไม่เห็นทีท่าว่าเขาจะมาสักที นี้พนักงานร้านกาแฟหลอกฉันหรือเปล่านะ ยืนได้สักพักก็มีเสียงผู้คนพากันมุงดูบางสิ่งที่พื้นถนนด้านหน้า สิ่งนั้นดึงความสนใจฉันให้เดินเข้าไปดู

" ตายหรือเปล่านะ "

" น่าจะยังนะ น่าสงสารจัง "

ท่ามกลางวงล้อมของผู้คนจำนวนหนึ่ง มีลูกแมวลายเสือนอนเลือดอาบตัวอยู่ ท่าทางมันดูร่อแร่พยายามฝืนตัวลุกแต่ก็ต้องล้มลงนอนลงกับพื้นส่งเสียงร้องกับอาการบาดเจ็บที่ได้รับ คนพวกนี้ก็แปลกนอกจากจะพูดว่าสงสารกลับทำเพียงแค่เอาโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปไว้เท่านั้น ไม่มีใครช่วยลูกแมวตัวนี้สักคน

" ขอโทษนะคะ รถใครเป็นคนเหยียบน้องหรอคะ "

" รถเก๋งคันหนึ่งคะ ขับหนีไปนานแล้วไม่ยอมลงมาดูเลย "

" . . . ถ้างั้นขอเอาน้องไปรักษานะคะ "

กระดูกน่าจะหักแน่ๆ แล้วนี้ฉันจะเอาแมวน้อยตัวนี้ไปยังไงดี ในกระก็ไม่มีผ้าไม่มีอะไรรองตัวได้เลย

" ขอโทษนะครับ ผมขอทางหน่อย "

เสียงทุ้มหูแสนคุ้นเคยดึงให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง พี่ขุนเขาเดินมาพร้อมกับการใส่ถุงมือเหน็บผ้าที่ดูเหมือนผ้าเช็ดตัวผืนเล็กไว้ที่แขน

" แมวจรเขามีเชื้อโรคนะคุณ จะเอามือเปล่าจับได้ยังไง "

เขานั่งลงพร้อมกางผ้าออกไว้ในมือฉันแล้วหยิบลูกแมวจากพื้นขึ้นมาไว้บนผ้าอีกที ก่อนจะถอดถุงมือยางออกอย่างระมัดระวัง สมกับเป็นหมอจริงๆ

" ฉันไม่รู้จักแถวนี้สักเท่าไหร่ โรงพยาบาลสัตว์ใกล้ๆ มีไหมคะ "

" เดี๋ยวขึ้นรถผมจอดอยู่ทางนู้น "

" คะ "

ฉันเดินตามเขาขึ้นนั่งบนรถอย่างว่าง่าย วางลูกแมวลงบนตักอย่างระมัดระวัง ดีที่ผ้าที่ค่อนข้างหนาไม่งั้นเลือดได้ซึมลงเปื้อนฉันแน่ ว่าแต่นี้คงไม่ใช่ความบังเอิญที่เจ้านายสร้างขึ้นใช่ไหม เล่นกับชีวิตอื่นแบบนี้มันก็แรงไปนะ

" นี้คุณผมถามไม่ได้ยินหรือไง "

" คะ . . . คุณว่าไงนะ "

" ผมถามว่าคุณชื่ออะไร เจอกันตั้งหลายรอบแล้ว "

" เอิงเอยคะ เรียกเอยก็ได้ "

" ผมขุนเขา เรียกว่าพี่ขุนเขาด้วยเพราะดูคุณอายุน้อยกว่าผมนะ "

" แล้วทำไมฉันต้องเรียกคุณว่าพี่ด้วย "

ฉันถามด้วยความสงสัย เหอะ จะมาบังคับคนอื่นได้ยังไง

" ถ้างั้นก็เชิญลงไปพร้อมกับแมวในมือคุณได้เลย "

" โถ่ ล้อเล่นน่า พี่ขุนเขาเรารีบไปกันเถอะคะ เจ้าเมี้ยวจะตุยแล้ว "

" ก็แค่นั้น "

ชิ! ถ้าไม่เห็นแก่ลูกแมวฉันไม่ยอมให้หรอกนะ ตอนนี้ชีวิตสำคัญกว่าเรื่องอื่น ไว้เจอกันแน่พี่ขุนเขา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***