พักใจหรอ

พักเที่ยง

ตะวันได้พาขนมไปซื้อ อาหาร และกลับไปนั่งที่โต๊ะที่รุ่นพี่เค้าจองไว้ ภาค เมื่อเห็นน ตะวันเดินมากับ ขนม ก็ทำให้เค้านั้นตกใจเล็กน้อย

" นี้หรอวะพี่มึง ที่บอกจะย้ายมา"

" ใช่ครับพี่ ค่าย "

" ห้องเดียวกับพวกพี่เลย "

" สวัดดี "

" ไม่ต้องเกร่งหรอกพวกนี้มันก็หน้าดุ อย่างที่ ขนมเห็นในห้องนั้น ทั้งโรงเรียนมี ไอ้หน้าดุอยู่แค่ สองคนเท่านั้น "

" พวกนายชื่ออะไรกัน "

" เราชื่อ สาย นั้นไอ้ ค่าย สวนคนนี้ขนมคงรู้ "

" ตะวันรู้จักพี่เค้านานรึยัง "

" นาน "

" ตะวันรู้กได้ยังไง "

" เพราะนี้คือพี่หัวหน้าที่ทำงาน ที่ตะวันทำงานออยู่ "

" คืองี้ขนมหวาน ตะวันเนี้ยมันทำงานที่ร้านไอ้ภาค ตั้งนาน แล้วละ "

" ที่ไม่กลับบ้านเพราะแบบนี้เองหรอ "

" ไอ้สายมึงไม่จำเป็นจะต้องอธิบายให้คนแบบนี้ฟังหรอนะ "

" กูอยากเล่า "

หลังจาก สายตอบโต้ ค่ายไปก็เดินออกไปในทันที

" ค่ายดูไม่ชอบเราเลย ไว้วันหลังเราไปทานที่อื่นก็ได้ "

" ไอ้ค่ายมันก็เป็นแบบนี้นิสัยมันนิ่งๆอยย่าคิดมากเลย "

" เราว่าไม่นะสาย สายตาค่าย ดูลังเกลียดเรามากเลย "

ใบหน้า ขนมดูนิ่งไปในทันทีและตั้งใจทานข้าว สายไม่รู้จะพูดอะไรต่อจึงทำได้แค่เงียบ

" ไอ้ตะวัน มึงจะย้ายมาาาที่ร้านวันไหน "

" น่าจะอีกไม่กี่วันนี้แหละครับ "

" อยากย้ายมาตอนไหนก็บอก กุจะได้เตรียมห้องถูก "

" ตวันจะย้ายไปอยู่กับ ภาคหรอ "

" ใช่ และขนมด้วย "

" ไม่เอาอะขนมอยากอยู่บ้าน "

" ไม่อยากเจออะไรใหม่ๆหรอ "

" พ่อกับแม่ นนน จะไม่ว่าเอาหรอ "

" .............."

ตะวันเงียบไปในทันที่ ภาคกับสายได้เพียงมองสองพี่น้องคุยกัน ขนมไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลย ในตอนนี้ ตะวันนั้นส่งสารขนมเป็นอย่างมาก จากที่เคยเกลียดตอนนี้รู้สึกผิดแทบไม่ทันเลย น้ำใสๆใหลอาบแก้มตะวัน อย่าห้ามไม่ได้มันกลั้นไม่อยู่จริงๆ

" ตะวันร้องไห้ทำไมอะ "

ขนมได้เอามือเช็ดนน้ำตให้ตะวันอย่างอ่อนโยน สายตาไร้ซึ่งความโกรธในตัววเค้า

" เค้าไม่ว่าอะไร หรอก เราทำอะไรก็ได้ต่อจากนี้ เค้าอนุญาติ อยากกินอะไรไปไหน เราไปได้หมดเลยนะ เดี๋ยวขนมอยากไปไหนตะวันจะพาไปเอง "

" ตะวันไม่แกล้งขนมแล้วใช่ไหม "

" ตะวันไม่ทำแล้วขนม ตะวันจะไม่ทำ ขนมให้อภัยตะวันนะ "

" ขนมไม่โกรธตะวันหรอก ตะวันอย่างทำร้ายคนที่อ่อนแอกว่านะ ไม่ว่าจะคำพูดหรรือการกระทำก็ตาม "

" ตะวันจะจำไว้ "

ภาคได้เพียงคิดว่า ขนม นั้นได้เป็น ออทิสติกจริงๆหรอ เค้านั้น ไร้เดียงสาเกินกว่าจะรู้ความจริงที่โหดร้าย คามจริงที่ว่า ตอนนี้บ้านหลังใหญ่ที่เค้าเคยอยู่ตอนนี้ได้ถูกขายไปแล้ว พ่อแม่พี่ชายที่รักเค้าได้ทิ้งไปอยู่ต่างประเทศ ตอนที่ ตะวันเล่าให้เค้าฟัง เค้าแทบอยากจะไปเห็นหน้าคนที่ขึ้นชื่อ ว่า พ่อ ว่าแม่ ส่วนไอ้สายที่เดินออกไปมันคงทำใจไม่ได้ที่เรื่องราวอันแสนโหดร้ายนี้มันจะเกิดขึ้นกับ ขนม ที่เป็น ออทิสติก ตะวันที่อายุยังน้อย เพราะตัวมันเองก็มีอดีตอันแสนเศร้า หากวันใดความจริง ถูกพูดถึงจากน้ำลายองใคร ก็ขอให้เธอแข็งเกร่งพอที่จะรับมันให้ไหว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ขนมไม่น่ารักรึเปล่า

บทต่อไป

มันไม่ใช่การ์ตูนหรอก

