ขนมไม่น่ารักรึเปล่า

ผ่านไปหนึ่งเดือน

ณ บ้านนกขวัญ

" คิดถึงพี่ นนน จังเลย "

" เดี่ยวคุณท่านก็กลับมาคะ "

เสียงแม่บ้านเอ่ยตอบ ขนมออกไป ตอนนี้ในบ้านเงียบกริบ แทบไม่มีใครอยู่ด้านในบ้านเลย เพราะย้ายไปต่างประเทศหมดแล้ว

" ตะวัน "

ขนมเอ่ยทักตะวัน เมื่อคนน้องเร่งรีบเดินเข้ามาในบ้าน

ตะวันเพียงส่งสายตาอันเรีบนิ่งใส่พี่ชาย ตอนนี้ ขนมนั้นเหงามาก ไม่มีคนค่อยเล่นด้วยแบบดมื่อก่อนและจะต้องย้ายโรงเรียนอีก

ต่างประเทศ

บ้านหลังใหญ่เต็มไปด้วยลุกน้องมากมาย นนนกลับไร้ความสุข ห่วงน้องทั้งสอง ไม่สามารถติดต่อน้องทั้งสองได้เลย หรือพูดง่ายๆคือตัดห่างปล่อยวัดน้องทั้งสองไปแล้ว นนน มีปากเสียงกับบพ่อและแม่อยู่บ่อยๆ เรื่องน้องทั้งสอง ไม่คิดเลยว่าพ่อแม่จะบ้าอำนนาจจนลืมลูกตนเอง นนนไม่สามารถทำอะไรได้หากขัดคำสั่งจะโดนทำร้ายร่างกาย อำนาจของเงินมมันมีผลต่อจิตรใจคนขนาดนนี้เลยหรอ

โรงเรียน พื้นฟ้า

ม/6

โรงเรียนเล็กๆแห่งนึ่งที่ไม่ได้มีอะไรมาก ขนมและตะวันมาโรงเรียนพร้อมกัน ตั้งแต่พ่อแม่กันนนน ไปต่างประเทศ ตะวันก็เริ่มเข้าหา ขนมมากขึ้น ไม่ค่อยพูดแทงใจอีก และยยังหางานทำอีก

" เข้าห้องไป ผมจะไปห้องตัวเอง "

" ขอบคุณมากเลยนะ "

ขนมยิ้มใบหนาร่าเริ่งไร้ซึ่งความเจ็บปวด มันเป็นความสดใสที่ตัวตะวันก็ทำไม่ได้ ทั้งที่ขนมเจ็บปวดมากขนาดนั้น แต่กลับเหมือนคนไร้ซึ่งความเจ็บปวด หรือเพียงเพราะมันเป็น ออทิสติก ไม่ได้คิดอะไรมากอยู่แล้ว

" ตอนเที่ยงเดียว ไปกินข้าวด้วยกัน "

" ครับผม "

เมื่อขนมเดินเข้ามาอย่างเกร่ง ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

" มานี้สิจร้า ครูจะแนะนำตัวให้รู้จัก "

" ครับ "

" นี้นักเรียนไหม่ที่ย้ายมานะทุกคน ชื่อ ขนม เป็น ออทิสตักด้วย ฝากเพื่อนทุกคนดูแล ขนมด้วยนะ "

ทุกคนต่างซุบซิบคุยกันดังทั่วห้อง ขนมได้แต่ยืนคอตกมองเเท้าตัวเอง

" หน้าตาดีขนาดนี้ เป็น ออทิสติกสะได้ "

" นั้นน่ะสิ ไม่น่าเชื่อ ผิวขาวหน้าสวยขนาดนี้ "

" งี้แหละคนเรา คนเราเกิดมาไม่เท่ากันก็งั้ "

" ทุกคนเงียบ ไปนั่งตรงที่ว่างตรงนั้นเลยจร้า ขนนม "

เมื่อขนมเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นที่ว่างอยู่ข้างชายหนุ่มรูปร่างสูงใบหน้าหล่อเหลา ใบหน้าเรียบนิ่ง

"ครับครู "

" มึงโดนแน่นั่งข้างภาคด้วย "

เสียงชายหนุ่มด้านหน้าเอ่ยกระซิบออกมาเบาๆ

ขนมนั้นคุ้นหน้าคนข้างๆ แต่ก็ไม่ได่เอ่ยพูดใดๆออกมา

" นายชื่ออะไร "

" อยากรู้ไปปทำไม "

"เราจะได้เรียกถูกไง ว่านายชื่ออะไร "

"ชื่อ ภาค "

" อ่อ "

ภาคได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัว ขนม เมื่อมองใกล้ ผิวเนียนใส ขาวอมชมพู

" ไม่คิดเลยนะว่า เเบบเธอจะเป็นคนแบบนี้ด้วย "

" คืออะไร "

" ปกติเด็กออทิสติกจะเป็นพวกน้ำลายยืดพูดไม่รู้เรื่อง"

" ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนเค้าก็คือคน หรือนายไม่ใช่คน"

" นี้ขนม มมึงว่ากูหรอ "

" ไม่คุยยกับคนพูดไม่เพราะ "

" มึงย้ายมาจากโรงเรียนอะไร "

ขนมนิ่งเฉยตั่งใจฟังคุณครู ขนมรู้ดีว่าตัวเองสมองช้าจึงจะตั้งใจฟังและจดเอากลับไปทบทวนที่บ้านตลอด หูของเค้าไม่ได้ฟังเสียง ภาคที่คุยกับเค้าเลย

" มึงได้ยินที่กูพูดไหม "

ภาคเริ่มหงุดหงิด จึงจับหน้าของ ขนมหันมาทางเค้า หน้าทั้งสองห่างกันเพียงคืบ

" มึงย้ายมาจากโรงเรียนอะไร "

" โรงเรียนสบายใจ "

เมื่อขนมให้คำตอบคนตรงหน้าไปก็รีบหักหน้าำปทางครุทันที ขนมใจเต็มอย่างแรงตัวค้าเองคิดว่า ตัวเองอาจจะเป็นอะไร หรือป๋วยร้ายแรงรึเปล่า พักเที่ยงจะไปถามตะวัน

" สบายใจหรอ "

ภาค คิดถึงรุ่นน้องที่สนิท ที่ย้ายมาจากที่นั้น และ ไปดูหน้าปก ของ ขนม ไอ้ตะวันคือน้องชาย ขนม ลูกคนรรวยนิแต่ทำไมไม่เคยรู้เลยว่าตะวันมีพี่ชาย หรือจะเป็นแค่ญาติกันที่ใช่นามสกุลเดียวกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***