Chapter I หนีตายกับระบบกาชา ตอนต้น

“ เฮ้ย ไอ้ขี้ข้า ”

วันหนึ่งในฤดูฝนโรงเรียนมัธยมปลาย

ผม ซีน ตอนนี้ผมกำลังโดนหัวโจกโรงเรียนนี้และพวกของมันไถเงินผมอยู่ ถ้าไม่ให้มันคงเป็นเรื่องแน่ๆ ร่างกายผมคงมีรอยช้ำที่หน้าอันเงางามของผมแน่ๆเลย ผมจึงได้กำหมัดแล้วต่อยสั่งสอนไปพร้อมกับข่มพวกมันไปว่า ที่นี้อะพี่ใหญ่สุดไอน้อง!! ฮ่าๆ แต่เรื่องแบบนั้นก็เป็นได้แค่ฝันแหละ เพราะผมให้เงินมันจนหมดตัวไปแล้ว แหะๆ

“ แกก็เป็นได้แค่นี้แหละไอขี้แพ้ ไปหาอะไรกินกันดีกว่าพวกเรา ฮ่าๆๆๆ ”

ผมทำได้แค่ยื่นเงินค่าขนมของผมให้พวกมันไปจนหมด ถึงมันจะน่าเจ็บใจ แต่มันคงดีกว่าที่จะเจ็บตัว ผมรีบเดินไปห้องเรียนของผมเพราะคาบแรกของวันจะเริ่มขึ้นแล้ว แต่ในใจผมก็ไม่อยากไปเลย เพราะสายตาของคนในห้องผมมองผมด้วยความน่าสมเพช ถ้าถามว่าทำไมน่ะหรอ ก็สภาพผมทุกวันที่มาโรงเรียนสะบักสะบอมมาก เสื้อผ้าก็ใส่ซ้ำกันวนไป ไหนจะโดนพวกหัวโจกแกล้งอีก สภาพร่างกายก็เหมือนคนไม่ได้นอน เพราะต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย

“ ไอตัวสกปรกเอ๊ย ไอขี้ข้า ไอขี้แพ้ ไอตัวเสนียด ไอเวร โดนด่าว่าแบบนี้แกยังยิ้มได้อีกหรอ หยะแหยงว่ะ

ไอคนไม่มีพ่อแม่!! ”

ใช่ครับผมไม่มีพ่อแม่ พวกเขาหนีไปต่างประเทศตั้งแต่ผมยังเด็ก พร้อมกับทิ้งหนี้สินไว้ให้ผมอีกเป็นกอง แต่ผมยังดีที่มีน้าที่ทำงานอยู่ต่างประเทศเหมือนกันรับเลี้ยงผมโดยการส่งเงินให้ใช้พร้อมกับมอบคอนโดที่ประเทศไทยไว้ให้ แต่ผมก็ไม่อยากพึ่งพาและเป็นภาระเขาจนเกินไป ผมเลยออกมาทำงาน ถึงเห็นอย่างนี้ผมก็ยังรักษาการเรียนไว้ได้นะจะชอบอก

พ่อแม่สำหรับผมไม่ได้มีความหมายอะไรในชีวิตเลยครับ ตอนโดนบอกว่า ไอคนไม่มีพ่อแม่ ผมเลยไม่ได้คิดอะไรแล้วยิ้มให้พวกเขาไป จนพวกเขามองผมเป็นคนบ้ามั้ง ฮ่าๆๆ

แต่บางครั้งตอนกลางวันผมก็มาแวะบนดาดฟ้าของอาคารเรียนแล้วมาร้องไห้คนเดียว บางครั้งถ้าเราก็ควรปลดปล่อยความรู้สึกมันออกมาใช่มั้ยครับ เหมือนกับตอนนี้ที่ผมกำลังทำอยู่

“ เน่ รุ่นพี่ ทำอะไรอยู่น่ะ ”

เสียงที่เต็มไปด้วยพลังงานบวก กับท่าทีที่ร่าเริง ดังขึ้นอยู่ข้างหลังในขณะที่ผมกำลังไม่ทันตั้งตัว สะดุ้งตกใจรีบเช็ดน้ำตาแล้วหันไปตามต้นเสียงนั้น

“ ฉันรู้นะคะ ว่าที่แบบนี้เหมาะแกการมาแอบร้องไห้ แต่ก็เหมาะแกการรับประทานอาหารกลางวันของฉัน

เหมือนกัน ” เด็กสาวหิ้วข้าวกล่องพร้อมกับท้าวสะเอวไปด้วย เส้นผมสีดำที่พริ้วไหว พร้อมกับใบหน้าที่สละสลวยราวกับเทพธิดา

“ ขะ..ขอโทษนะครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ ”

ผมรีบเดินกลับลงไปข้างล่าง ระหว่างเดินผ่านเธอ เสียงบางอย่างก็ดังขึ้น จ๊อก…จ๊อก… เสียงท้องร้องของผมเอง หลังจากโดนไถเงินตอนเช้าไป ก็ไม่มีเงินกินข้าวเช้า แถมข้าวช่วงกลางวันก็ด้วยเช่นกัน การที่ผู้ชายอย่างเราท้องร้องต่อหน้าผู้หญิงแบบนี้ คงเป็นเรื่องที่โคตรน่าอายที่สุดเลย ผมจึงรีบเดินไปอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นก็มีมือที่แสนนุ่นนวนมาจับมืิอของผมไว้!?

“ ถ้าไม่รังเกียจฉันแบ่งข้าวกล่องให้ได้นะ ”

มันเหมือนกับฟ้ามาโปรดเลย มีสาวสวยแบ่งอาหารของตัวเองให้กิน แถมยังนั่งข้างกันบนเก้าอี้ ม้านั่งอีก มันไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว ข้าวสวยพร้อมกับปลาทอดที่สีดู…น่ากินมาก หลักจากกัดไปคำแรกนั้น ผมรู้ได้ทันที่ว่าคนธรรมดากินไปคงตายแน่ๆ ถ้ากลิ่นจะละมุนดี แต่รสชาติแบบนี้มนุษย์คงไม่กล้ากิน แต่สำหรับเราผู้ที่กินเพื่ออยู่แล้วนั้นแค่นี้ถือว่าสบายมาก ไม่สิ อร่อยด้วยซ้ำ!! ผมกินไปด้วยสีหน้าที่ดูเอร็ดอร่อย พร้อมกับแม่สาวคนนั้นมองมาพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มเล็กยิ้มน้อย

“ นี่มันอะไรกัน! อร่อยมากเลย!! ”

“ ใช่ไหมล่ะๆ นี่นะฉันตั้งใจทำมากเลยนะรุ่นพี่ กินเข้าไปๆ ”

“ คุณอยู่ ม.5 หรอกเหรอ ขอบคุณนะครับคุณ…. ”

“ ฉันชื่อว่าไอรีนล่ะ จำไว้ด้วยล่ะ รุ่นพี่ซีน ”

“ คุณรู้ชื่อผมได้ยังไงกัน เรารู้จักกันมาก่อนหรอ ”

“ บะ…บะ…บังเอิญได้ยินมาจากเพื่อนนะ แหะๆ แค่นั้นแหละไม่มีอย่างอื่นมาเจือปน ”

อย่างงั้นหรอกหรอ ฉันคงจะดังมากในชื่อเสียงด้านลบไปทั่วโรงเรียนสินะ ก็ไม่แปลก แต่เธอคนนี้ก็ยังทำดีกับเราขนาดนี้ไม่กลัวบ้างหรอ คนที่มาข้องเกี่ยวกับเรา มีแต่จะโดนหมายหัว และตราหน้าว่าเป็นเพื่อนของคนอย่างเราจนโดนคนรอบข้างเกลียด ต้องเลิกคบกับเราแล้วหันมาแค้นเกลียดเราแทน ถ้ามีใครมาเห็นว่าเราอยู่กับเธอ เธอคงจะโดนเกลียดไปด้วย เราคงต้องถอยออกไปเองเพื่อคนดีๆแบบนี้สินะ

“ ว่าแต่ รุ่นพี่ฟังที่ฉันพูดอยู่รึป่าวคะ ”

“ อะ…อา มะกี้คุณว่ายังไงนะครั….. ”

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม!!

“ เสียงอะไรน่ะ ”

จู่ๆ เสียงดังราวกับเสียงระเบิด ไม่สิ มันคือเสียงระเบิดแน่นอน ดังมาจากประตูทางเข้าโรงเรียนของเรา

ผมและคุณไอรีนหันไปที่ที่เกิดเสียงระเบิดจากมุมสูงบนดาดฟ้าก็เห็นได้ชัดเลยว่ามีรถถังที่ระเบิดอยู่หน้าโรงเรียน มีทั้งไฟไหม้หน้าโรงเรียนและควันจากการระเบิด ทันใดนั้นก็มีคนคนหนึ่งเดินผ่านไฟจากหน้าโรงเรียนเข้ามาในโรงเรียน หลังจากนั้นก็มีเสียงไซเรน เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นทั่วโรงเรียน

“ ประกาศแจ้งเตือนฉุกเฉิน ขอให้นักเรียน อาจารย์ และบุคลากรต่าง ๆ ทุกคนรีบหาทางหนีออกจากโรงเรียนไปให้เร็วที่สุดเลยค่ะ เดี๋ยวนี้เลยค่ะ และอย่าให้โดนพวกมันกัดเอานะคะ อ๊าก อะไรน่ะ!! อย่าเข้ามานะ!! อย่าาาาา ”

หลังจากเสียงแจ้งเตือนจากอาจารย์เมื่อกี้ เหมือนกับมีใครเข้ามาทำร้ายอาจารย์เลย แล้วที่ว่าอย่าให้โดนพวกมันกัด หมายถึงอะไร พวกอะไรกันแน่ นี่มีงานอีเว้นท์อะไรรึป่าว

“ กรี๊ดดดด รุ่นพี่ดูนั่น!! ” ไอรีน ชี้ไปข้างล่างจากบนอาคารดาดฟ้าที่พวกเราอยู่กัน ชี้ไปหานักเรียนสาวคนหนึ่งที่กำลังถูกนักเรียนอีกคนฉีกร่างเขากรีดร้องจนขาดใจตาย พร้อมทั้งโดนกัดกินไส้และเครื่องในที่ยังห้อยกับร่างกายเขาอยู่ มันเป็นภาพที่น่าสยดสยอง เห็นแค่นั้นใครๆก็คิดว่านางตายแล้ว แต่กลับกัน นางกลับยังมีชีวิตอยู่และคลานไปหาคนอื่นๆ แม้ร่างกายท่อนล่างจะขาดกับตัวไปแล้วก็ตาม…..

วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับโรงเรียนนี้ ไม่สิ กับโลกตอนนี้กันแน่เนี่ย!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***