ตอนที่ 2 เจ้าของเงิน

ปอฟางยิ้มอย่างพอใจกับท่าทีของหัวหน้าฝ่ายบุคคล เพราะตั้งแต่เดินเข้ามาเธอก็เอาแต่ทำหน้านิ่งเชิงหยิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น มาเวลานี้ก็ได้เห็นสีหน้าคนตกใจเสียที

“นี่ ฉันจะบอกอะไรให้นะ แม้แต่คนที่เค้าอายุมากกว่าเธอ มีประสบการณ์ทำงานมาก่อน ยังไม่เรียกเงินเดือนถึงขนาดนี้เลยนะ แต่นี่ เป็นแค่เด็กจบใหม่..” แก้วมองแรงไปยังอีกคน เปลี่ยนท่านั่งเป็นพิงพนักเก้าอี้ สายตาดุดันไม่ใช่เล่น แต่นั่นก็ไม่ทำให้ปอฟางหวั่นเกรงแม้แต่น้อย

“ก็ไหนบริษัทบอกว่าต้องการคนทำงานที่มีประสิทธิภาพไงคะ อยู่นี่แล้วไง” ตอบกลับหน้าตาเฉยทั้งยังเผยรอยยิ้มแห่งความหนักแน่น เธอพกความมั่นใจมาเต็มเปี่ยม หากแก้วไม่รับปอฟางเข้าทำงานล่ะก็ ถือว่าบริษัทคงเสียว่าที่พนักงานน้ำดีไปอีกหนึ่งคน

“ฉันถามจริง ๆ เธอได้อ่านคุณสมบัติครบถ้วนรึเปล่า”

“ครบค่ะ”

“งั้นเธอก็ต้องเห็นสิ ว่ากรอบเงินเดือน อยู่ตั้งแต่ 15,000-25,000” แก้วตอบกลับพลางยื่นเอกสารที่เกี่ยวกับคุณสมบัติและเงินเดือนอีกครั้ง ทว่าอีกคนไม่ก้มลงมองแม้แต่น้อยเพราะถือว่าตนได้อ่านมาครบถ้วนแล้ว

“รู้ค่ะ แต่ฟางมั่นใจ ว่าจะสามารถทำเงินให้บริษัทได้มากเป็นเท่าตัวแน่นอน” ยังคงมั่นหน้าไม่ลดลง ปอฟางต้องการเข้าทำงานที่นี่ให้ได้ อันที่จริงเธอได้บอกพ่อแม่ที่ต่างจังหวัดเอาไว้ ว่าหลังจากรับปริญญาภายในหนึ่งเดือนแล้วยังหางานทำเป็นหลักเป็นแหล่งไม่ได้ เธอจะกลับบ้านไปเป็นครูสอนเด็ก ๆ ในโรงเรียนเล็ก ๆ อย่างพ่อและแม่ ซึ่งแน่นอนว่าคนหัวสูงอย่างปอฟางไม่มีทางยอมให้เป็นแบบนั้นแน่นอน

“ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน เพิ่งจบมาใหม่ ๆ แท้ ๆ แทนที่จะ…” แก้วส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจ เธอยอมแพ้ให้กับท่าทีของอีกฝ่าย แต่ก็ใช่ว่าจะยอมให้ปอฟางทำงานที่นี่ในเงินเดือนห้าหมื่นได้ “เรซูเม่เธอก็น่าสนใจดีนะ ได้ฝึกงานถึงอังกฤษ”

แก้วหยิบเอกสารของอีกคนขึ้นมาอ่านดูอีกครั้ง ในขณะที่เจ้าของก็นั่งฟังไปด้วยพยักหน้าไปด้วย แต่ใบหน้าก็ยังเต็มไปด้วยความมั่นใจ ปอฟางสูดหายใจเข้าลึกเต็มปอดด้วยความลุ้นระทึกว่าแก้วจะตอบอย่างไรต่อไป

“แต่ถ้าเธอเรียกเงินเดือนขนาดนี้ ฉันคงรับเธอไว้ไม่ได้” แก้วพูดจบก็ปิดแฟ้มลงทันที ทำท่าจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องแต่อีกคนกลับรั้งเอาไว้

“งั้นให้ฟางคุยกับเจ้าของเงินเดือนได้มั้ยคะ” น้ำเสียงยังคงหนักแน่น เธอนั่งที่เดิมปรายสายตามองแผ่นหลังแก้วที่กำลังหันมามองเธออีกครั้งอย่างช้า ๆ สีหน้าอีกคนดูแปลกประหลาดไม่น้อย คงยังไม่เคยเจอพนักงานที่ทำอวดเก่งเช่นนี้มาก่อน

“เจ้าของเงินเดือน?นี่!เป็นใครมาจากไหนฮะ ถึงได้ขอพบท่านประธานทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้เป็นคนของที่นี่แท้ ๆ!” แก้วเริ่มหงุดหงิดจนหัวคิ้วผูกกันเป็นปม หันมาถามกลับเสียงตะคอกพร้อมทั้งจ้องหน้าอีกคนอย่างไม่ลดละ

หญิงสาวตัวเล็กซึ่งเป็นเด็กจบใหม่ลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินเข้าไปใกล้หัวหน้าฝ่ายบุคคลอีกหน่อย พร้อมทั้งเผยรอยยิ้มมุมปากให้เห็นเล็กน้อยดูแล้วน่าหงุดหงิดชอบกล แม้แต่โดนขึ้นเสียงใส่ขนาดนั้นเธอก็ยังไม่หวั่น นับถือใจปอฟางจริง ๆ

“พี่แก้วก็เห็นประวัติฟางแล้วนี่คะ” เธอใช้สรรพนามที่ฟังดูเป็นกันเอง จนอีกคนภึงกับต้อฝอ้าปากเหวอไป “ให้เจ้าของเงินเดือนเค้าตัดสินใจเองดีมั้ยคะ ว่านักศึกษาจบใหม่อย่างฟางเนี่ยควรจะรับเข้าทำงานที่นี่ด้วยเงินเดือนห้าหมื่นรึเปล่า”

“ฮึ!” แก้วหันหน้าไปหัวเราะเยาะทางอื่นก่อนจะหันกลับมาอีกครั้ง “ได้!อยากเจอท่านประธานมากใช่มั้ย ฉันจัดให้ นั่งรออยู่ตรงนี้ละกัน” ส่งสายตาไปยังเก้าอี้ด้านหลังปอฟางเพื่อให้เธอกลับไปนั่งลงกับที่ ก่อนจะเดินออกจากห้องสัมภาษณ์ไปด้วยท่าทางขึงขังโกรธแรง ตั้งแต่เข้ามาทำงานที่นี่ตอนจบใหม่ เธอได้เงินเดือนเพียงหมื่นสองเท่านั้น มิหนำซ้ำตั้งแต่ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้า ก็ยังไม่เคยเจอคนอวดดีอย่างยัยเด็กปอฟางนั่นมาก่อน แบบนี้ต้องให้ท่านประธานจัดการด้วยตัวเอง

ส่วนทางด้านปอฟาง แท้จริงแล้วเธอไม่ได้มั่นใจอย่างที่คิด แต่นั่นคือเปลือกภายนอกที่ตั้งใจจะใช้เป็นเกราะป้องกันไม่ให้ใครรังแกได้ก็เท่านั้น หลังจากที่แก้วออกไป เธอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ปลดปล่อยความอึดอัดเมื่อครู่ออกมาเสีย ก่อนจะเดินไปนั่งลงที่เดิมเพื่อรอพบท่านประธานของบริษัท

ทันใดนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ก็สั่นขึ้นภายในกระเป๋าแบรนด์หรูที่หญิงสาวพาดไหบ่เอาไว้ ก่อนจะหยิบขึ้นมาดูแบะพบว่าคนที่โทรมาคือ แม่ นั่นเอง

“ฮัลโหลแม่มีไร” เสียงห้วนทักทายปลายสายไร้หางเสียง

“ไง สัมภาษณ์งานเป็นไงบ้าง” คนปลายสาวถามกลับเสียงห้วนเช่นกัน

“นี่ไง หนูกำลังสีมภาษณ์อยู่ แค่นี้ก่อนนะแม่” ปอฟางตอบเสียงกึ่งกระซิบพลางใช้มือป้องปากก้มหน้าลงหน่อย กลัวว่าหากพี่แก้วและท่านประธานเข้ามาจอนนี้อาจเป็นภาพที่ดูไม่ดีนัก

“อืม ๆ แต่อย่าลืมนะ เดือนนี้ถ้ายังไม่ได้งาน แกต้องกลับมาเป็นครูสอนเด็ก ๆ ที่บ้านนะ”

“อืมมม รู้แล้วนา วันนี้ได้แน่นอน แม่รอฟังข่าวดีได้เลย”

“จ่ะ!จะรอ!”

พูดจบปอฟางรีบตัดสายทิ้งทันที อันที่จริงเธอแอบกังวลอยู่ไม่น้อย หน้าถอดสีครั้นอยู่เพียงลำพังในห้องสี่เหลี่ยม นึกกังวลอยู่ลึก ๆ หากไม่ได้งานภายในเดือนนี้เธอคงต้องกลับต่างจังหวัดด้วยความจำใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***