ร่าง

✧༺♥༻✧

______________________________________________

พอถึงเวลาเลิกเรียนหนูก็ได้เดีนกับบ้านอีกเช่นเคย

เพราะว่าคุณแม่นั้นยุ่งอยู่แต่กับงานเลยไม่มีเวลามารับหนู . หนูก็เลยมีจำเป็นต้องนั่งรถเมล์ กลับบ้าน

ในระหว่างทางที่หนูกำลังเดินไปที่ป้ายรถเมล์นั้น

หนูก็คิดไปด้วยว่ากลับบ้านทำอาหารอะไรกินดีฝ

ในระหว่างที่หนูคิดอยู่นั้นหนูก็เดินมาถึงป้ายรถเมล์ต่อนไหนก็ไม้รู้หลังจากนั้นหนูก็ได้นั่งรอที่ป้ายรถเม

สักพักนึง ก็มีรถเมล์มาจอด ตรงหน้าหนูหลังจากนั้นหนูก็ได้เดินขึ้นรถเมอย่างเคย

หนูเดินตรงไปนั่งที่ เก้าอี้ของรถเมแล้วหนูก็ได้คิดอะไรขึ้นมาอีกอย่างหนึ่งว่า...'ถ้าหากหนูสู้คนได้มากกว่านี้ก็คงดีสิ'

พอหนูคิดแบบนั้นรถเมมันก็ยุดให้คนเดินขึ้นมาอีกตามเคีย . หนูเลยขอลงตรงนี้เพือที่จะเดินกลับบ้านเอง.

พอหนูลงมาจากรถเมคันนั้นแล้วหนูก็ได้เดินกลับบ้านเอง . ไม่รู้ตัวเลยด้วยสำว่าหนูเดินถึงบ้านต่อนไหน

พอหนูกำลังเปิดประตูรั้วบ้านนั้นตาหนูก็ได้เลือกไปเห็น กล่องกระดาษที่วางอยู่หน้าประตูบ้านนั้นจึงทำให้หนู สงสัยว่ากล่องกระดาษนั้นเป็นของแม่หรือป่าวถ้าเป็นของแม่แล้วทำไม่แม่ไม่เอาไปเก็บไว้ในบ้าน

ก็ได้แต่คิดแล้วสงสัยเท่านั้นและ.หนูได้เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับกล่องกระดาษกล่องนั้นพอหนูเดินเข้าบ้านมานั้นหนูก็ได้ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคุณแม่ว่สจะถามว่าแม่ได้ลืมของอะไรหรือจะมีคนเอาของมาให้หรือป่าว

น้ำใสได้ยิบโทรศัพขึ้นมาโทรหาคุณแม่ของตน

น้ำใส : ฮัลโหลค่ะคุณแม่ แม่ได้ลืมของอะไรไว้ที่บ้าน หรือเปล่าคะ

คุณแม่ของ น้ำใส : หือ?แม่ไม่ได้ลืมของอะไรเลยนะลูกมีอะไรหรือป่าว

ถ้าคุณแม่ไม่ได้ลืมของแล้วกล่องนี้มันเป็นของใครละ?

น้ำใส : อ๋อเปล่าค่ะหนูแค่ถามแม่กลัวว่าแม่จะลืมของไว้ที่บ้านนะคะ

คุณแม่ของ น้ำใส : อ๋องั้นหรอจะ☺

คุณแม่ของ น้ำใส : อย่าลืม ทานข้าวด้วยละน้ำใส☺

คุณแม่ของ น้ำใส : แค่นี้นะลูกแม่ไปทำงานก่อนนะ😊

น้ำใส : ค่ะ คุณแม่😊

ถ้าไม่ใช่ของคุณแม่แล้วของใครละเนี้ย?

ดูเหมือนว่าจะมีชื่อของใคบ้างคนติอยู่กับ กล้องกระดาษอยู่ด้วยและ"น้ำใส"

น้ำใส:ห่ะ?