ตอนที่ 1 ผู้ฝึกตน

ผู้คนในโลกนี้ ในวัยห้าขวบปีจะไดเรับเลือกอาชีพที่ตนจะเป็นในอนาคต อาชีพที่แต่ละคนได้รับมานั้นจะแตกต่างกันไป แต่บางคนอาจจะได้อาชีพที่เหมือนหรือคล้ายกัน

แต่ทั้งนี้ ตัวชี้วัดว่าแต่ละคนจะได้อาชีพอะไรก็จะเกี่ยวข้องกับพ่อแม่หรือบรรพบุรุษของพวกเขาด้วย

ยกตัวอย่างเช่น พ่อคือช่างตีเหล็ก แม่คือผู้จดจำ ลูกที่ออกมาก็อาจจะได้อาชีพช่างตีเหล็ก แต่ก็จะมีพรสวรรค์ด้านการคิดรอบคอบละเอียดลออ หรือบรรพบุรุษของพวกเขาเป็นปรมาจารย์แห่งดาบ ลูกหลานที่เกิดออกมาก็มีโอกาสที่จะได้รับอาชีพจอมดาบหรือปรมาจารย์แห่งดาบด้วยเช่นกัน

และในรอบห้าปีนี้ ที่หมู่บ้านไทรันได้มีการเลือกอาชีพให้เด็กๆเกิดขึ้น หนึ่งในเด็กพวกนั้นมีเด็กหนุ่มที่แสนจะธรรมดาผู้หนึ่งอยู่ นามของเด็กหนุ่มคนนี้คือได้นัส พ่อของเขามีอาชีพเป็นช่างแกะสลักไม้ และอาชีพของแม่เขาคือจอมพลัง

คิดไปแล้วก็แปลกประหลาดนัก จนถึงตอนนี้ไดนัสก็ยังคิดว่าพ่อและแม่ของเขาเข้ากันได้ยังไง ทั้งๆที่อาชีพนั้นแตกต่างกันสุดขั้วเลย

หมู่บ้านไทรัน บ้านของได้นัส

สำหรับช่วงเช้าของวันนี้ เรียกได้ว่าเป็นวันที่หมู่บ้านคึกคักมากที่สุดที่ในรอบห้าปี และในบ้านแห่งหนึ่งนั้น ครอบครัวที่มีสามคนพ่อแม่ลูกก็กำลังคึกคักและตื่นเต้นกับสถานการณ์ตอนนี้เช่นกัน

ผู้เป็นบิดามองไปที่บุตรของตน และกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า"ไดนัส วันนี้ลูกจะได้รับเลือกอาชีพแล้ว รู้มั้ยว่าพ่ออยากให้ลูกได้อาชีพอะไร อาชีพที่พ่ออยากให้ลูกได้รับก็คือช่างตีเหล็กที่เก่งฉกาจแบบพ่ออย่างไรล่ะ"

เด็กหนุ่มไดนัสได้ยินแบบนั้นก็โวยวายออกมาทันที"โถ่พ่อ~~ช่างตีเหล็กมันน่าเบื่อ ตลอดทั้งวันก็เอาแต่นั่งตีเหล็ก หลอมเครื่องมือ แถมยังต้องอยู่หน้าเตาไฟร้อนๆนั่นอีกด้วย แบบนั้นไม่เอา ไม่เอาเด็ดขาด!"

พ่อกับแม่ของได้นัสกระพริบตาปริบๆ พวกเขาหันหน้ามามองกันและกัน จากนั้นก็ส่งเสียงหัวเราะลั่นออกมาทันที

"ฮ่าฮ่าฮ่า! ลูกพ่อการจะเป็นช่างตีเหล็กมันออกจะสบายมากเลยนะ อีกอย่างลูกก็ไม่จำเป็นต้องไปต่อสู้กับสัตว์อสูรพวกนั้นให้ลำบากชีวิตอีกด้วย แถมในตอนที่อาณาจักรเกิดสงครามขึ้น ช่างตีเหล็กเนี่ยแหละคือหนึ่งในแรงงานสำคัญที่จะทำให้พวกทหารได้มีอาวุธใช้ในการทำศึกประหยัดประหารกัน"ดีกัสพ่อของไดนัสกล่าวออกมาพลางชำเลืองมองไปยังภรรยาของตน จากนั้นจึงวกกลับมายิ้มร่าให้กับลูกชายของตน

ลีน่าครั้นเห็นว่าสามีของตนชำเชืองมาที่ตัวเอง นางก็กล่าวเสริมคำพูดของดีกัสทันที

"ใช่แล้วล่ะได้นัส การได้เป็นช่างตีเหล็กมันสบายกว่าการได้เป็นอาชีพพวกช่วยเหลือคนจำนวนมากในทีเดียวหรือแต่ละวันก็ทำแค่ภารกิจที่ถูกร้องขอมาเสียอีกนะ อีกอย่างพอลูกได้อาชีพเป็นช่างตีเหล็กก็อาจจะเป็นช่างตีเหล็กที่มีพละกำลังไร้ขีดจำกัด เนื่องจากได้รับพรจากอาชีพของแม่ส่วนหนึ่งก็ได้นะ"ลีน่ากล่าวพลางยิ้มแย้ม ราวกับบุปผาบานสะพรั่งที่เลิศล้ำประดุจบุปผาแห่งเทพธิดา

ไดนัสเผยสีหน้าเหยเกทันที จากนั้นจึงเดินออกจากบ้าน เขาไม่ได้พูดอะไร ส่วนทางดีกัสและลีน่านั้นก็คิดว่าลูกชายของตนโกรธพวกตนเข้าให้แล้ว

เด็กหนุ่มเดินออกจากบ้านไป ทิศทางที่มุ่งห้าไปก็คือจุตรัสของหมู่บ้าน เพราะที่แห่งนี้จะใช้ในการให้เหล่าเยาวชนตัวน้อยทั้งหลายถูกเหล่าเทพธิดา,พระเจ้า,เทพแท้จริง,จอมมาร,จ้าวปีศาจ,ราชันอสูร,และตัวตนอันยิ่งใหญ่อีกมากมายประทานอาชีพให้ยังไงล่ะ

ส่วนพ่อกับแม่ของเด็กหนุ่มไดนัสนั้นก็เดินตามมาอย่างติดตรึงราวกับปลิงดูดเลือดที่เงียบงัน

หลังจากเดินมาใกล้กับจตุรัสของหมู่บ้านแล้ว ที่แห่งนี้นั้นคึกคักอักโข เด็กหนุ่มสาวตัวน้อยต่างอยู่ในสภาวะอารมณ์ตื่นเต้นถึงขีดสุด เพราะวันนี้พวกเขาก็จะได้รับพรที่เรียกว่า'อาชีพ'แล้ว

ทุกคนในโลกใบนี้ต่างต้องมีอาชีพ ไม่ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์อะไรก็ตาม ส่วนผู้ประทานพรนั้นก็คือตัวตนอันยิ่งใหญ่ที่พวกเขานับถือ ตัวอย่างคือ ถ้าเป็นเผ่ามนุษย์ตัวตนอันยิ่งใหญ่นั้นก็คือเหล่าทวยเทพและเทพธิดาอันสูงส่ง เผ่าของสัตว์อสูรก็เป็นราชันอสูร เผ่ามารก็จะเป็นจอมมาร เผ่าปีศาจก็เป็นจ้าวปีศาจซึ่งเป็นประมุขของเหล่าปีศาจทั้งหลาย

จริงๆแล้วในโลกใบนี้ไม่อาจมีใครรู้ได้ว่า เผ่าพันธุ์ที่ดำรงอยู่มีเท่าไหร่กันแน่ แต่พวกเขาก็ไม่สนใจเพราะแค่ความขัดแย้งในเผ่าพันธุ์ของตนก็มากพอที่จะไม่สนใจสิ่งอื่นแล้ว

ที่ตรงกลางของจตุรัสนั้น ปรากฏเป็นกลุ่มทหารสวมเกราะเบาและหนัก ตรงหน้าสุดเป็นนักบวชชายวัยกลางคนผู้มีหน้าตายิ้มแย้มผู้หนึ่งยืนอยู่ ณ ตรงนั้น

แต่ก่อนที่ไดนัสจะเข้าไปขอให้นักบวชหน้าตาใจดีนำพรของทวยเทพมาเลือกอาชีพให้เขา ก็ได้มีเด็กสาวที่หน้าตาอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเขาวิ่งเข้ามาหาซะก่อน

"ไดนัสสสส! รอข้าก่อนสิ เจ้าจะเลือกอาชีพก่อนสุภาพสตรีแบบข้าไม่ได้นะ! นี่ได้นัสฟังอยู่ไหม!?"เสียงของเด็กสาวผู้นั้นตกกระทบลงบนหูของไดนัส เด็กหนุ่มรีบหันหน้าไปตามต้นเสียง และสิ่งที่เขาพบก็คือเพื่อนเล่นของเขา...เห็นนี่

เฟนนี่นั้นสนิทกันกับไดนัสมานานแล้ว ทั้งคู่รู้จักกันตั้งแต่สามปีที่แล้ว ถึงแม้จะแค่สามปี แต่มิตรภาพสำหรับเด็กนั้นช่างก่อตัวเร็วเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นใช้เวลาไม่นานทั้งก็สนิทกันจนตัวติดกันในสองสัปดาห์แรกที่รู้จักกันเลยก็ว่าได้

"เฟนนี่? ฮ่าฮ่าฮ่า! สุภาพสตรีอย่างงั้นหรือ? ตอนนี้อายุของเจ้าเพิ่งจะห้าขวบ แล้วจะเทียบกับสตรีที่เติบโตแล้วอย่างแม่ของข้าได้อย่างไร อีกอย่างนะเฟนนี่เจ้าน่ะเพิ่งจะห้าขวบ ห้า-ขวบ"ไดนัสทักทายกลับ แต่ก็เป็นเชิงหยอกล้อ ในขณะที่พูดหยอกล้อนั้นมุมปากของเด็กหนุ่มก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย

ได้ยินโยคเชิงหยอกล้อว่าตนอายุแค่ห้าปีแบบนั้น เห็นนี่ก็ทำแก้มตุ่ยแล้วโต้กลับทันที"หึ! อย่างนายน่ะได้นัส อายุแค่ห้าปีเหมือนกันแท้ๆ แต่กลับทำโตเหมือนพวกผู้ใหญ่น่ารำคาญเสียได้ หึ!"

เด็กหนุ่มส่ายหน้าที่ได้ยินอย่างนั้น เขาไม่หยอกล้ออีกต่อไป หันหน้าไปทางนีกบวช จากนั้นจึงกล่าวว่า"เอาละเฟนนี่ เลิกเล่นได้แล้ว วันนี้คือวันที่พวกเราจะได้เลือกอาชีพนะ ซึ่งในความคิดของข้าเจ้าควรจะได้รับพรขององค์เทพก่อน"

"จริงรึ? ฮ่าฮ่า! ขอบคุณสำหรับมารยาทนะไดนัส"เฟนนี่ตอบกลับไป สีหน้าของนางพลันเปลี่ยนจากหน้าบุ้ยเป็นยิ้มร่าทันที หลังจากที่ตอบไดนัสกลับไปเฟนนี่ก็ไม่รอช้า วิ่งห้อเข้าไปหานักบวชทันที

นักบวชผู้นั้นครั้นเห็นเด็กสาวห้าขวบปีวิ่งเร็วเข้ามา เขาก็รู้ว่าหน้าที่ของตนได้เริ่มแล้ว ยิ่มเล็กน้อยและทักทายว่า"เอาละเด็กสาวตัวน้อย ถ้าปรารถนาจะรับพรจากองค์เทพ ก็จงไปสุ่มที่ลูกแก้วมรกตสีฟ้านั่นเลย วิธีคือเอามือทั้งสองข้างไปแตะที่ลูกแก้วนั่น จากนั้นก็ให้พูดคำว่า"สเตตัส"นะ และมันก็จะบอกเองว่าเจ้าได้รับพรเป็นอาชีพอะไร"

เฟนนี่ฟังคำอธิบายของนักบวชผู้นั้นพลางผงกศีรษะตาม เมื่อฟังจบแล้วเด็กสาวก็เดินไปทางลูกแก้วมรกตสีฟ้าที่อยู่ข้างนักบวชคนนั้น แล้วเอามือทั้งสองข้างแตะลงไป

วิ้งงง!

แสงวาบผ่านลูกแก้วไป เฟนนี่รู้แล้วว่ากระบวนการให้พรเสร็จสิ้นแล้ว จึงถอยออกมาแล้วพูดว่า"สเตตัส"ด้วยความตื่นเต้นและคาดหวังเปี่ยมล้น

ชื่อ:เฟนนี่

อายุ:5 ปี

สายเลือด:มนุษย์ปกติ

อาชีพ:ผู้กล้า

สกิลติดตัว:กล้าหาญไร้วันเกรง,ร่าเริงดุจบุปผาสะพรั่ง

ทักษะ:ยังไม่ได้เรียน

เฟนนี่ตาโตทันทีที่ได้เห็นอาชีพของตน เด็กสาวหันไปมองนักบวชแล้วตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น

"ผู้กล้าละ! ข้าได้รับพรอาชีพเป็นผู้กล้าเจ้าค่ะท่าน นักบวช!"

ผู้คนที่อยู่แถวนั้นถึงกับตะลึง นักบวชวัยกลางคนเองก็เริ่มมือสั่นทันทีที่ได้อาชีพของเด็กสาว

"ไหนเด็กน้อย มาให้ตรวจสอบหน่อยสิ"

นักบวชก้าวเดินไปหาเฟนนี่ซึ่งอยู่ห่างไปแค่เล็กน้อยเท่านั้น แล้วนำมือข้าวขวาที่เริ่มมีแสงสีทองส่องสว่างออกมาไปแตะที่หัวของเฟนนี่ เด็กยินยอมให้นักบวชผู้นั้นนำมือมาแตะที่หัวของตนพร้อมกับทำหน้าตายิ้มแย้ม

ผ่านไม่กี่วินาที นักบวชผู้นั้นก็ชักมือกลับมาพร้อมกับลมหายใจที่ถี่กระชั้น

"เรื่องจริง เด็กสาวคนนี้คือผู้กล้า นางได้รับพรให้เป็นผู้กล้า ฮ่าฮ่าฮ่า! มนุษยชาติมีความหวังที่จะต่อกรกับพวกเผ่าปีศาจแล้ว!!"

ทหารที่มากับพวกนักบวชนั้นอดทนไม่ไหวแล้วตั้งแต่ที่ได้ยินว่าเด็กสาวตัวน้อยตรงหน้าได้รับพรเป็นอาชีพผู้กล้า จากนั้นพอได้ฟังนักบวชวัยกลางคนยืนยันว่านางได้รับพรเป็นอาชีพผู้กล้าที่แท้จริง ก็รีบพากันกรูเข้ามามุงดูทันที

เห็นเหล่าทหารสวมเกราะหนักวิ่งเข้ามารุมล้อมตนแบบนี้ เด็กสาวก็ส่งเสียงกรี๊ดและถอยหลังออกไปด้วยความตกใจทันที

นักบวชวัยกลางคนฉงนไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหัวเราะเสียงดังแล้วเดินเข้าหาเฟนนี่พร้อมกับทำท่าทางให้เหล่าทหารหาญถอยออกไป หันหน้ามาทางเฟนนี่แล้วจากนั้นก็กล่าวปลอมใจด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม"ไม่ต้องกลัวหรอกหนูน้อย ทหารหาญพวกนี้ก็แค่ตื่นเต้นที่ได้ยินว่าเจ้าได้รับพรเป็นอาชีพผู้กล้าก็แค่นั้น อีกอย่างที่ข้าอยากจะบอกเจ้าก็คือว่า เจ้าน่ะมีโชคอย่างมากที่ได้รับพรเป็นอาชีพผู้กล้ามา ส่วนเหตุผลนั้นก็คือว่าผู้กล้านั้นจะปรากฏตัวออกมาแค่หลายพันปีหรือหลายหมื่นปีต่อหนึ่งคนเท่านั้น"

นักบวชวัยกลางคนพูดปลอบใจ และกล่าวเรื่องที่สำคัญอย่างมากสำหรับอาชีพผู้กล้า เพราะผู้กล้านั้นแท้จริงแล้วใครผู้ใดคนไหนก็บอกว่าจะเป็น ก็จะเป็นได้หรือ?

ดังนั้นสำหรับอาชีพผู้กล้าในตอนนี้นั้น เผ่าพันธุ์มนุษย์ต้องการอย่างมาก สาเหตุมันก็เนื่องมากจากว่า การรุกรานของเผ่าปีศาจ เผ่ามาร และสัตว์อสูร

ทำมันเริ่มทำสงครามกับมนุษย์อย่างรุนแรงตั้งแต่สิบหกปีที่แล้ว ส่วนเพราะอะไรนั้น ก็ไม่ใครสามารถบอกได้ แต่ที่แน่ใจในตอนนี้ก็คือว่า ได้มีอาณาจักรประมาณสามถึงสี่แห่งได้ล่มสลายไปแล้ว ราชวงศ์ที่ปกครองอาณาจักรที่กลายเป็นหน้าประวัติศาสตร์พวกนี้นั้น ก็เกิดการสูญที่แสนสาหัสขึ้น บางราชวงศ์ถึงกับถูกล้างบางจนเหี้ยน บางราชวงศ์ก็ยังเหลือผู้สืบเชื้อสายไว้ให้ดำรงค์อยู่

แต่แน่ใจในตอนนี้เลยก็คือว่า พวกเขาได้กลายเป็นพวกเร่ร่อนไปแล้ว หรืออาจจะขึ้นเขาเข้าป่าไปเพื่อออกห่างจากความเป็นอยู่ในปัจจุบันนี้

เฟนนี่ตาเป็นประกายยิ่งกว่าเดิม นางหันหน้ามาทางไดนัส แล้วฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา จากนั้นจึงเดินผ่านไดนัสไป

ไดนัสหันหน้ามองนางที่เดินไปอยู่ใกล้กับนักบวชด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เด็กหนุ่มหันหน้ากลับมาแล้วเดินไปที่ลูกแก้วมอบพรทันที เขายื่นมือออดไปแตะมัน จากนั้นแสงก็สว่างวาบขึ้นมา.....

ชื่อ:ไดนัส(เยาหวังเล่อ)

อายุ:5 ปี

สายเลือด:จักรพรรดิอสูรกลืนสวรรค์(ยังไม่ตื่น)

อาชีพ:ผู้ฝึกตน

ไอเทมผูกมัด:ไม่มี

สกิลติดตัว:ใจเย็นดั่งเหมันต์เลือดเย็นดั่งปีศาจ

ช่องเก็บของ:ไม่มีวัตถุที่เก็บไว้

ด่านฝึกตน:ขอบเขตปราณเริ่มต้นขั้นที่ 1

เคล็ดวิชาที่ได้เรียนรู้:ยังไม่ได้เรียน

ทันใดนั้นไดนัสพลันรู้สึกว่าเลือดลมกำลังเดือดพล่าน ภาพตรงหน้าบิดเบี้ยว จิตและวิญญาณราวกับผ่านเหตุการณ์มากมาย ต่อจากนั้นเขาจึงรู้สึกได้อีกว่าพละกำลังของกล้ามเนื้อเพิ่มขึ้นมา

สองถึงสามเท่า!

'ติ๊ง!...สายเลือด:จักรพรรดิอสูรกลืนสวรรค์ได้รับการปลุกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ตามสัญชาตญาณ เด็กหนุ่มก็ทำการเปิดระบบขึ้นมาทันที ซึ่งมันก็มีบางสิ่งที่แตกต่างไปจากเดิม

ชื่อ:ไดนัส(เยาหวังเล่อ)

อายุ:5 ปี

สายเลือด:จักรพรรดิอสูรกลืนสวรรค์(ปลุกแล้ว)

อาชีพ:ผู้ฝึกตน

ไอเทมผูกมัด:ไม่มี

สกิลติดตัว:ใจเย็นดั่งเหมันต์เลือดเย็นดั่งปีศาจ

ช่องเก็บของ:ไม่มีวัตถุที่เก็บไว้

ด่านฝึกตน:ขอบเขตปราณเริ่มต้นขั้นที่ 1

เคล็ดวิชาที่ได้เรียนรู้:ยังไม่ได้เรียน

นัยน์ตารวมศูนย์จ้องเขม็งไปทางชื่อ สายเลือด ทั้งยังอาชีพและด่านฝึกตนนั่นอีก เด็กก็พึมพำออกมาเบาๆ"เยาหวังเล่อ...จักรพรรดิอสูรกลืนสวรรค์...ผู้ฝึกตน...และด่านฝึกตน? มันคืออะไรกัน?"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***