มนตราพญายักษ์

ท้าวทศภีร์

"ท้าวทศภีร์ [ทศ-สะ-พี] ข้าเห็นได้ว่า มิช้าก็เร็ว จะมีเด็กหนุ่มรูปร่างสง่างาม มาปราบหมู่ยักษ์เราให้สิ้น เด็กหนุ่มในคำทำนายเป็นผู้ที่มีฤทธิ์มาก เด็กหนุ่มผู้นั้น อาจเป็นราชสีห์ขอรับ"

"เอ็งแน่ใจในคำทำนายของเอ็งแล้วรึ?" พญายักษ์เอ่ยขึ้นพร้อมลุกออกจากพระที่นั่งทันที

"ข้าแน่ใจขอรับ"

"แล้วข้าต้องทำอย่างไร"

"กำจัดพวกมันให้สิ้น เวลานี้พระโอรสไวยวิกย์ [ไว-ยะ-วิก] อายุได้แปดปี เด็กหนุ่มในคำทำนาย ก็จักอายุราวหกถึงเจ็ดปีขอรับ"ชายผู้นั้นกล่าวด้วยความหนักแน่น ในมือยังคงถือกระดานทำนายไว้อยู่

"นนทเสน [นน-ทะ-เสน] ทหารเอกของข้า เอ็งไปขัดเตรียมกำลังพล ฆ่าราชสีห์ในป่าแทบเมืองจันทีให้สิ้น อย่าให้เหลือสักตัว!!!!"

ท้าวทศภีร์ องค์เหนือหัวแห่งราชอาณาจักรจันที มีบพระโอรส2พระองค์นามว่า วิชัยเวท และ ไวยวิกย์ ทั้งสองรักกันดี เมื่อนั้น พระโอรสวิชัยเวท พระโอรสคนโตได้เรียนหลักสูตรการศึกษาทั้งหมด จบได้ตั้งแต่อายุเพียงสิบสองปี ทำให้พระบิดาหรือท้าวทศภีร์นั้น ต้องส่งวิชัยเวท ไปเรียนกับท้าววิไลทัน เพื่อให้เก่งอาวุธและของมีคมมากขึ้น ทำให้เหลือพระโอรสไวยวิกย์เพียงลำพัง เมื่อพระโอรสไวยวิกย์ อายุได้แปดปีก็มีคำทำนายชึ้นมาอีกว่า จักมีราชสีห์น้อยมาปราบเหล่ายักษ์และทำให้เมืองจันทีล่มลง และคำทำนายนี้ดันเกี่ยวข้องกับตัวโอรสองค์เล็กอย่างไวยวิกย์ ทำให้ไวยวิกย์ต้องร่วมรบในครั้งนี้ด้วย

"ท่านพ่อขอรับ ลูกมิได้อยากทำ"ไวยวิกย์พูดพร้อมจับมือของผู้เป็นพ่อเอาไว้

"ในคำทำนาย เจ้าคือผู้ก่อ ในครานี้ เจ้าก็จักต้องกำจัดพวกมันด้วยตัวของเจ้าเอง มิมีผู้ใดเปลี่ยนคำทำนายได้ดอก"ท้าวทศภีร์ผู้เป็นพ่อกล่าวขึ้น พร้อมกุมมือน้อยๆของลูกชายไว้ "พ่อเชื่อว่าเจ้าทำได้ ถึงเจ้าจะยังเล็ก แต่ฤทธิ์เดชก็มากมีนัก"

"แล้วหากข้าทำมิได้เล่า หากข้าตายในสนามรบที่มีแต่สิงโตตัวเบ่อเริ่ม"

"พ่อเชื่อว่าเจ้าจักไม่ตาย"นี่คือคำสั่งของพญายักษ์ ถึงแม้จะเป็นลูก แต่ยักษ์ก็คือยักษ์ความอยากเอาชนะของทศภีร์จะทำให้ทุกอย่างแย่ไปกว่าเดิม

สนามรบ

เสียงสิงโตคำรามดังทั่วฟ้า ยักษ์เล็กใหญ่ต่างไล่ฆ่าสิงโตให้ราบ มีแต่ไวยวิกย์ที่ยังคงยืนนิ่งไม่ไปไหน

"อย่าจับข้า ข้ามิใช่สิงโตดอกหนา!"เสียงเล็กเอ่ย

"จะมิใช่ได้อย่างไร รูปเอ็งเป็นคน แต่เอ็งมีหาง มีหูเยี่ยงสิงโต"ยักษ์ตัวนั้นกำลังจะใช้กระบองทุบไปที่สิงโตน้อย

ขวับ!

สิงโตตัวจิ๋วหายวับไปในพริบตา แต่ยักษ์ก็ไม่ได้สนใจอ่ะไรมากนัก

พรึบ!

"เจ้าปลอดภัยแล้วนะตัวเล็ก"ไวยวิกย์เอ่ย

"ขอบใจนะเจ้ายักษ์ แจ่ตอนนี้ข้า..กลัว.. พวกยักษ์เต็มไปหมด มันฆ่าพ่อกับแม่ของข้าฮึก..."

ข้ามิได้อยากให้เรื่องแบบนี้มันเกิดดอก แต่ช้าเลือกไม่ได้นี่ เพราะงั้น...."