บทที่ 1 ไร้สาระ 2

แม้ในตอนที่เธอจบมัธยมปลาย เคยทะเลาะไม่ลงรอยกันหลายครั้ง แต่ทุกครั้งก็เป็นเธอเองที่ยื่นข้อเสนอขอเข้ามหาวิทยาเปิด อย่างน้อยค่าเทอมก็น้อยกว่า อีกทั้งบางคณะยังสามารถทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยได้ หรือไม่ก็หยุดเรื่องเรียนเอาไว้ก่อน แต่พอเธอตั้งใจเรียนและทุ่มเทกับการทำงานส่งอาจารย์ กลับทำให้ที่บ้านไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง

เธอต้องรู้สึกยังไงที่ไม่ใช่อัจฉริยะ แล้วใช้ความพยายามมากกว่าคนอื่น แต่เพราะที่บ้านยังต้องการแรงงาน คนหนึ่งคนต้องเก่งถึงเพียงใดที่ต้องทำหลายสิ่งพร้อมกัน

สุดท้ายเมื่อทางบ้านประสบปัญหา ด้วยปัจจัยหลายอย่างจนทำให้กิจการเล็ก ๆ ล้มลง ทุกคนในครอบครัวต่างก็ย้ายไปตั้งหลักที่ต่างจังหวัด เพราะที่นั่นมีบ้านที่สร้างเอาไว้ แม้ยังไม่เสร็จก็ตาม ทั้งหนี้สินรุมเร้าครอบครัว

ขิมจึงกลายเป็นนกที่พยายามจะบินทั้งที่ไม่พร้อม ทั้งที่ไม่รู้ ทั้งที่ไร้ประสบการณ์ มีหลายคนกล่าวว่าการเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยนั้นทำได้ แต่ในความคิดของเธอมันไม่ได้ง่ายถึงเพียงนั้น

สุดท้ายใช้วิธียื่นคำร้องยืดเวลาครั้งแล้วครั้งเล่ากับทางคณะ จนเธอสามารถเรียนจบในที่สุด

แต่เพราะด้วยเวลาที่ผ่านไปถึงเพียงนั้น เมื่อเธอมองไปข้างหน้าอีกครั้ง กลับเดินไม่ทันคนรุ่นเดียวกันที่เขาสร้างเนื้อสร้างตัวก่อนตั้งหลายปี

" ... "

" เลิกทำเรื่องไร้สาระ แล้วตั้งใจทำงาน "

กล่าวเท่านั้นก็ตัดสายไป ขิมมองเครื่องมือสื่อสารในมือนิ่ง ทั้งที่ในหัวพลันคิดย้อนเรื่องราวมากมาย แต่เพราะเธอไม่ได้คิดว่าชีวิตตนเองสิ้นสุดเพียงเท่านี้ จึงได้ลุกขึ้นจากหน้าคอมพิวเตอร์แล้วหยิบเครื่องดื่มที่แพงเพราะการเพิ่มภาษีขึ้นมาเปิด

น้ำสีเหลืองถูกเทช้า ๆ เพื่อไม่ให้ฟองเยอะจนเกินไป ร่างระหงหยิบทั้งขวดและแก้วติดมือมานั่งหน้าคอมเพื่อไล่อ่านคอมเม้นต่าง ๆ บนฟีด

แต่เพราะเธอเองก็ชาชินกับการมีเรื่องกับคนอื่น ถ้ามันไม่กระทบมากนักก็ปล่อยผ่าน อย่างมากครอบครัวก็แค่โทรมาด่า แต่สุดท้ายตนเองก็ต้องใช้ชีวิตเพื่อความเห็นแก่ตัวของตนเองอยู่ดี

..การทำให้ตัวเองมีความสุข

..ถึงไม่รวย แต่สามารถก้าวเดินต่อไปเรื่อย ๆ ย่อมเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของคนพึ่งเริ่มต้นก้าวใหม่อีกครั้ง

ขิมปิดทุกอย่างและงดติดต่อสื่อสาร ใจจดจ่อกับการเกลาสำนวนอันเป็นเอกลักษณ์ อีกทั้งคำผิดที่เธอไม่ได้ตรวจมันตั้งแต่แรกนั่นอีก ตรวจกี่ครั้งก็เห็นทุกครั้ง แต่ก็พยายามวนตรวจซ้ำ ๆ แต่ละหน้า ให้มั่นใจว่าไม่มีคำผิด จึงจัดหน้าอีบุ๊คขนาดเอห้า เข้าเว็บชื่อดังใส่ปก เขียนคำโปรย สุดท้ายคือการแนบไฟล์เอกสารที่เธอเตรียมเอาไว้

" เสร็จสักที "

จบคำก็นั่งเหยียดขาเอนร่างพิงเก้าอี้ เทเครื่องดื่มลงแก้วอีกครั้ง เมื่อตรวจตราความเรียบร้อยทุกอย่าง พอดีกับที่เครื่องดื่มหมดแก้วพอดี สุดท้ายจึงกดส่งต้นฉบับเพื่อส่งขายเป็นไฟล์อีบุ๊ค

...และนั่น ก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอจดจำได้ ก่อนที่จะเอนหลังหลับลงไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่ 1 ไร้สาระ 2