Souls Of Player อุบัติการณ์เกมกลืนวิญญาณ

ปราชญ์แห่งพร

จุนฮยอก ชายตัวผอมแห้งไร้เรี่ยวแรงส่วนสูงไปถึงมารตฐานเขาเสียครอบครัวไปตั้งแต่ตอน 10 ขวบด้วยอุบัติเหตุทางรถยนตร์ในตอนแรกได้อาศัยอยู่กับลุงและป้า แต่พอเวลาผ่านไปชีวิตของเขาก็ถูกตัดหางปลอยวัด มีเงินติดตัวแค่ 4 แสนวอนเขาหนีกลับมาอยู่ที่บ้านดิ้นรนทำงานพาร์ทไทม์พร้อมกับเรียนจนจบ ชีวิตในโรงเรียนของเขาไม่ได้สนุกเหมือนคนอื่นหรอก โดนแกล้งสาระพัดอย่างไม่เว้นวันแต่ก็กัดฟันทนผ่านมาจนได้ การถูกล้อว่าไม่มีพ่อมีแม่มาในโรงเรียนในแต่ละครั้ง มันทำให้เขาเจ็บปวดไปถึงขั่วหัวใจ

หลังจากเรียนจบชีวิตของจุนฮยอกก็เข้าสู่ช่วงทำงาน เขาเป็นพนักงานเงินเดือนดีเด่น จนได้รับคำชมจากผู้จัดการตลอดจนเป็นที่น่าหมั่นไส่ของเพื่อนร่วมงาน พวกเขารวมหัวกันกุเรื่องหาว่าจุนฮยอกยัดยอกเงินของบริษัทจนถึงขั้นโดนไล่ออก ถึงแม้เขาจะพยายามหาข้อแก้ต่างแต่ว่ามันไม่เป็นผล เมื่อผ่านช่วงวิกฤติชีวิตมาได้จุนฮยอกตัดสินใจใช้เงินเก็บส่วนหนึ่งเพื่อทำตามความต้องการของตนเองโดยการทุ่มเงินซื้อคอมพิวเตอร์สำหรับเล่นเกมและสตรีมสดเพื่อหารายได้ เขากอบโกยเงินได้หลายล้านวอนจากการขายไอเทมภายในเกมและการสตรีมสดโชว์ฝีมือการเล่น PVP ร่วมไปถึงการโซ่โล่บอสด่านด้วยมือเปล่า จากนั้นฐานแฟนคลับของจุนฮยอกค่อยๆ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากการเป็นเล่นผู้เล่นที่สามารถพิชิตเกมสุดหินของค่ายเกมค่ายหนึ่ง ความยากของมันทำให้ผู้เล่นท้อและตัดใจไปหลายต่อหลายคน และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาจะสตรีมเกมหวดบอสเป็นตอนสุดท้ายและก็คงจะได้จากลาแฟนคลับกับช่องแชทกันแล้ว จุนฮยอกนั่งเอนหลังพิงเก้าอี้เกมมิ่งพร้อมรวมรวบสมองคิดชื่อปกคลิป

ชั่งมันเถอะได้เวลาเปิดสตรีมแล้ว เกมที่ฉันชอบที่สุดจะจบวันนี้แล้ว

[แชท]

ฆ่าไม่ได้แต่หยามได้ : มาแล้วๆ สตรีมตอนสุดท้ายของพี่จุน…รอมาทั้งวันเลยงับบบ

God : วันนี้ขอเข้มๆ

Moi : ชื่อคลิปแปลกๆ นะพี่จุนใจหนูไหวหวั่นนะม่ายยยยยยยยยยย..

มีแววหามีตาไม่ : บอสกี่วิดีพี่วันนี้ สัก10ไหม 10วิหรอ 10ปี เย้ย….5555

หน้าเหนื่อย : ยังมีคนเล่นเกมบ้านี่อีกหรอ555

ABC : เกมมันตายไปแล้วไม่นึกว่าจะมีคนเล่นมันผ่านมาถึงขนาดนี้ 55555 พยายามเกิ๊น

ชายหนุ่มกระเดือกน้ำเข้าไปสองอึกใหญ่ก่อนจะเริ่มทักทายแฟนคลับ

“สวัสดีครับผม เป็นไงกันครับวันนี้สบายดีกันมั้ยเอ่ย…กว่าจะมาถึงนี่ได้เราเล่นล่อไปแล้ว เกือบๆ 7วันเลยนะครับ ฮาๆๆ”

[แชท]

พรุ่งนี้วันจันทร์ : 7วันพูดเหมือนมันนานเลยนะพี่555 พี่มันบ้าไปแล้ว

LทพZaaa : ผมเล่นมา7วันพึงออกจากดันได้เอง…สงสารตัวเอง พี่มันปีศาจชัดๆ T T

อลิซจังง : เดธเคาท์ของพี่มันบัคหรอหนูเห็น เป็น 0 ต้องแต่วันแรกแย้วว… เล่นให้หนูทีงื้อออ

“เดี๋ยวผมเล่นจบซีรีย์นี้ คงต้องขอพักรอเกมใหม่ๆ สักหนึ่งสัปดาห์นะครับ ผมเชื่อว่าทุกคนต้องสนุกแน่เพราะผมก็ตั้งตารอเหมือนกัน” หลังจากพูดเสร็จจุนฮยอกก็ทำการเล่นพิชิตเกมนั้นโดยใช้เวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมง

ยินดีด้วยคุณเป็นคนแรกที่พิชิตเกมของเราได้

[แชท]

นอนน้อยแต่ไม่นอนนะ : Congrat !! ครับพี่จุนฮยอก สุดยอดดดดดดดดดดด

กระเพราหมูกรอบ : ยินดีด้วยครับ วุ้วๆๆสุดยอด..

Devil : คาราวะ ท่านเทพ…

ขณะที่จุนฮยอกจ้องมองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ชั่วขณะกล่องข้อความบล็อกสี่เหลี่ยมก็ปรากฏขึ้น

ระบบจะทำการมอบไอเทมและสิทธิพิเศษให้แก่ผู้เล่นในวันถัดไป ขอบคุณและกรุณาเตรียมตัวให้พร้อม

“ทุกคนเห็นนี่ไหม ระบบบอกว่าผมจะได้ของจากเกมด้วยแหละ”

[แชท]

Unknow : เห็นอะไรครับพี่ ??

มินฮยอง : ???

อิมดามยอน : ทำไมหนูเห็นแค่ เครดิตปิดท้ายอะพี่..555 ???

“ก็บล็อกข้อความสี่…” ขณะที่เขาจะเปล่งเสียงออกไป เขากลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ก่อนจะใช้มือเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ขอบโต๊ะคอมและรีบเปิดดูสตรีมทันที

“บ้าน่า..ไม่มี” ที่จอโทรศัพท์นั้นไม่มีบล็อกข้อความที่แสดงในจอภาพของคอมพิวเตอร์อย่างที่เขาเห็น มีเพียงแค่เครดิตและเพลงประกอบ จุนฮยอกเหลือบมองกลับไปที่จอคอมพิวเตอร์อีกครั้ง ข้อความที่แสดงโชว์เมื่อครู่ได้หายไป เขาได้แต่เงียบไปชั่วขณะพยายามเค้นสมองเรียบเรียงกับเหตุการณ์ที่พึ่งพบเจอ เมื่อนึกได้ว่าอาจเป็นเพราะอาการเหนื่อยล้าจากการเล่มวีโอดีจนทำให้เขามองเห็นภาพหลอน จุนฮยอกจึงเอ่ยอย่างติดตลก

“ไม่มีอะไรหรอกครับ เดี๋ยวเราไปเล่นเกมอื่นอีกสักนิดแล้วค่อยปิดตรีมนะครับ”

ทว่าภายในใจลึกๆ นั้นยังอดครุ่นคิดไม่ได้ ครั้นจุนฮยอกกล่าวลาช่องแชทและปิดสตรีมลง *วันนี้สตรีมไปทั้งหมด 6 ชั่วโมงนิดๆ* ชายหนุ่มเอื้อมไปปิดคอมพิวเตอร์และลุกไปเข้าห้องน้ำ พลางถือโทรศัพท์อ่านบล็อกความคิดเห็นจากสตรีมไปด้วย หลังจากใช้เวลาล้างหน้าไม่นานนัก เขาเดินมุ่งตรงไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบของกินยามดึกมานั่งกินที่โต๊ะ จู่ๆ ก็มีบล็อกเมลไม่มีชื่อส่งมา ทว่าจุนฮยอกไม่ได้สนใจนึกแค่ว่าอาจจะเป็นแค่การสแปมเมลก่อกวนเท่านั้น หลังจากกินเสร็จ เขาทิ้งตัวลงนอนกับที่นอนนุ่มๆแล้วค่อยๆ หลับตาลงก่อนที่ภาพจะตัดไป

ติ๊ด! ติ๊ด!

เสียงนาฬิกาดังลั่นไปทั่วห้องนอนทรงสี่เหลี่ยมจุนฮยอกพยายามใช้มือตะกายไปปิดด้วยความเกียจคร้าน แต่เมื่อนึกถึงเกมที่ต้องเล่นในวันนี้ร่างกายคล้ายกับมีพลังงานเต็มเปี่ยมเขาลุกพรวดเดินโซเซไปเปิดโทรทัศน์ทิ้งไว้ก่อนจะตรงเข้าไปที่ห้องน้ำ

“ข่าวด่วนวันนี้ครับ พบหอคอยปริศนาโผล่ขึ้นมาตามประเทศต่างๆ กรุงโซลของเราก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ ผู้คนต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นครับ เราส่งนักสืบข่าวของเราไปตรวจสอบพื้นที่แล้วปรากฏว่ามันมีอยู่จริงๆครับ หอคอยปริศนาแถมซ้ำยังมีพวกตัวประหลาดออกมาเต็มเลยครับ ทางรัฐบาลยังไม่ออกมาชี้แจงใดๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับโลกของเรากัน”

เมื่อจุนฮยอกได้ยินเช่นนั้น เขารีบพุ่งตัวออกมาจากห้องน้ำพลางจ้องมองโทรทัศน์อย่างละเอียด

“บ้าอะไรเนี่ยทำไมหอคอยแห่งวิญญาณถึงมาโผล่ในโลกจริงได้ มันอยู่แค่ในเกมไม่ใช่รึไงแถมเกมยังไม่ถึงกำหนดวางขายด้วยซ้ำ” ในหัวของเขาสับสนมึนงง ชั่วขณะจุนฮยอกก็นึกถึงข้อความที่โชว์ในคอมพิวเตอร์ เขารีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อเปิดดูเมลปริศนาที่ถูกส่งมาเมื่อคื่นที่แล้ว เพราะคิดว่ามันอาจจะเชื่อมโยงกับสิ่งที่เกิดขึ้นก็ได้

จาก : Unknow เวลา 00.00 น.

ถึง : Player

คุณเป็นผู้เล่นเพียงคนเดียวที่เล่นเกมของเราจนจบระบบได้ส่งไอเทมและสิทธิพิเศษให้คุณเรียบร้อยแล้ว กรุณาตรวจสอบที่กล่องข้อความและเกมได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

เรื่องบ้าอะไรเนี่ย ฉันไม่เห็นมีอะไรเลยสักนิด เขาบ่นพึมพำในใจแค่พริบตา ภาพโฮโลแกรมสี่เหลี่ยมสีฟ้าก็ปรากฏขึ้นมาตรงด้านหน้า

กริ๊ง!

[ระบบ]

ชื่อ : จุนฮยอก อายุ : 22

อาชีพ : ????

เลือด : 100

มานา : 50

: สเตตัส : เลเวล 1

พลังชีวิต 1 แข็งแกร่ง 1

ว่องไว 1 ชำนาญ 1

สมาธิ 1 โชคลาภ 1

สกิล : ว่างเปล่า

เกราะหัว : ว่างเปล่า เกราะตัว : ว่างเปล่า

กางเกง : ว่างเปล่า รองเท้า : ว่างเปล่า

เครื่องราง : ว่างเปล่า

“ด้านบนขวามีรูปกล่องข้อความอยู่ด้วยแฮะ ตรงนี้สินะ” จุนฮยอกยื่นนิ้วกดเข้าไปกด

[คุณได้รับ]

สกิล ปราชญ์แห่งพร

คำอธิบาย มันถูกสร้างขึ้นมาจากนักปราชญ์เพียงหนึ่งเดียวที่ซึ่งบรรลุศาตร์ความรู้ของโลก ว่ากันว่าเขายังมีตัวตนอยู่ที่ไหนสักที่ ณ โลกแห่งนี้

เครื่องราง แหวนแห่งพร

คำอธิบาย วงแหวนที่ซึ่งผู้พิชิตเท่านั้นที่จะได้มันมา เพิ่มค่าสเตตัส +5 ทั้งหมด

สุดยอดเลย เขาไม่รอช้ารีบสวมใส่เครื่องรางในทันที ทันใดนั้นเองเสียงปริศนาพลันดังแว่วมาจากในหัว

“ขอตอนรับอีกครั้งคะ นายท่าน” จุนฮยอกที่ไม่ได้เตรียมใจไว้กับเหตุการณ์เช่นนี้ เขาร้องกรี๊ดเสียงสูงด้วยความตกใจ หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ

“ใครน่ะ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ข้าคือปราชญ์แห่งพรสกิลของนายท่านค่ะ”

"แบบนี้นี่เองทำเอาหัวใจแทบวาย แต่ว่าไม่ยักรู้ว่าเกมมีระบบแบบนี้ด้วย"

“ขออภัยค่ะ นายท่านเข้าใจถูกต้องแล้ว ข้านั้นมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น เพราะท่านได้รับสิทธิพิเศษในการพิชิตเกมก่อนหน้าค่ะ”

ขณะที่กำลังเขากำลังจดจ่ออยู่กับสกิลของตัวเอง เสียงจากโทรทัศน์ก็แล่นเข้ามากระทบหู

“สวัสดีทุกท่าน กระผมคือตัวแทนจากรัฐบาล อย่างที่ทุกคนทราบโลกของเราเปลี่ยนไปแล้ว พวกเราตอนนี้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับเกมเรียบร้อยแล้ว แต่ทว่าทุกท่านไม่ต้องตกใจไป ทางเราทำการรวบร่วมข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับเกมนี้แล้ว เพียงแค่เราสามารถพิชิตหอคอยทั้งหนึ่งร้อยชั้นของปราสาท ที่ตั้งอยู่ตรงกลางโซลได้ โลกของเราก็จะกลับสู่สภาวะปกติ แต่ทว่าด้านในหอคอยแห่งนั้นทางเรายังไม่ทราบข้อมูลใดๆ และสุดท้ายนี้ ทุกท่านคงรู้แล้วว่าตัวเองนั้นมีค่าพลังเท่าไหร่ กระผมขอประกาศ ณ ตรงนี้ว่าทางรัฐบาลได้จัดตั้งกลุ่มพิชิตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ใครที่คิดว่าตัวเองมีพลังมากพอก็ขอให้เข้าร่วมกับเรา เราสัญญาว่าจะจ่ายค่าตอบแทนให้เป็นพิเศษ ขอบคุณ”

“ทางรัฐบาลก็เคลื่อนไหว รีบแก้ปัญหาแล้ว แต่ว่าข้อมูลที่เขาได้มามันเชื่อได้จริงๆ หรอทั้งที่เกมยังไม่ว่างขายด้วยซ้ำ จุดประสงค์ของเกมมันคืออะไรกันแน่แค่พิชิตหนึ่งร้อยชั้นหรอ แถมยังนี่เป็นชีวิตจริงอีกด้วยถ้าเกิดพลาดก็เท่ากับว่าตายและไม่สามรถเริ่มใหม่ได้ ใครเขาจะอยากเอาชีวิตไปเสี่ยงกันหลังจากนี้คงจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เป็นแน่”

จุนฮยอกสูดหายใจยาว แต่ก็ไม่สามารถหยุดมุมปากที่ค่อยๆ ฉีกยิ้มได้ “ฉันก็แค่อยากจะพักสักสัปดาห์ ตื่นเต้นเป็นบ้าเลย”

แต่ตัวเขานั้นยังไม่มีความรู้ใดๆ เกี่ยวกับเกมนี้เลย เขาจึงจำเป็นที่จะต้องทำความเข้าใจกับระบบของเกมก่อน

“ปราชญ์แห่งพรเธอช่วยอธิบายระบบสเตตัสให้ฟังหน่อยได้ไหม”เขากล่าวด้วยสีหน้าฉงนใจ

“ได้ค่ะ ระบบสเตตัสถูกแบ่งแยกออกเป็น 6 อย่าง อย่างแรกคือพลังชีวิตค่ะ ยิ่งอัปมากเท่าไหร่เลือดก็จะเยอะขึ้น อย่างที่สองคือค่าแข็งแกร่ง ยิ่งอัปมากก็จะยิ่งโจมตีได้แรงขึ้น อย่างที่สามคือค่าความชำนาญ ยิ่งอัปมาก ก็จะโจมตีได้รวดเร็วและใช้อาวุธได้เยอะขึ้น เพราะอาวุธบางประเภทจำเป็นต้องมีค่าชำนาญเพียงพอถึงจะใช้ได้ค่ะ อย่างที่สี่คือค่าความว่องไว ยิ่งอัปมาก ก็จะเคลื่อนไหวได้รวดเร็วขึ้นค่ะ แต่ทั้งนี้จะไม่นับรวมกับความเร็วในการใช้อาวุธค่ะ อย่างที่ห้าคือสมาธิ ถ้าอัพแล้วจะเพิ่มพลังเวทย์และมานารวมถึงประสาทสัมผัสทั้งหมด ท้ายสุดคือโชคลาภ เป็นค่าความโชคดีในการดรอปไอเทมจากมอนเตอร์ค่ะ”

"แบบนี้นี่เองแต่ว่าค่าสเตตัสแรกที่ฉันได้มา คือ หนึ่งทั้งหมดนี่ฉันอ่อนแอแค่ไหนกันเนี่ย! " จุนฮยอกถอนหายใจเฮือกใหญ่

“กำลังประมวลผลเควสที่เหมาะสมกับร่างกายของท่านค่ะ”

ตรวจสอบเสร็จสิ้น

ติ๊ด

[ระบบ]

ชื่อเควส เปลี่ยนแปลงร่างกาย(ไซตามะ)

เงื่อนไข วิดพื้น100 ครั้ง ซิทอัพ100 ครั้ง

สคอร์ด100ครั้ง วิ่ง10 กิโลเมตร ทุกวัน

สำเร็จ รางวัล : พอยท์สเตตัส 3

ไม่สำเร็จลงโทษ : ???

ยอมรับ : ปฏิเสธ

“เจ๋งสุดๆเลย แสดงว่าวันหนึ่งฉันสามารถอัพสเตตัสได้ถึง 3 ครั้ง แต่ไม่ยักจะคิดว่ามีบทลงโทษด้วย เอาเถอะแค่นี้ก็คุ้มพอแล้ว” เขาไม่รอช้าที่จะกดยอมรับเควสโดยทันที

[เควสกำลังดำเนินการ… นับถอยหลัง 23:59.58 วินาที]

“98,99,100 ที่นี่ก็เหลือแค่วิ่ง 10 กิโลแล้วสเตตัสของแหวนแห่งพรช่วยฉันได้จริงๆ ถ้าเป็นฉันแต่ก่อนคงไม่ไหวแน่” ร่างของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงือพลันใช้มือหยิบผ้าสีขาวสะอาดขึ้นมาเช็ด

ขณะที่จุนฮยอกวิ่งกำลังวิ่งและเช็คระยะทางของเควสอยู่ 6/10 กิโลเมตร เหลืออีกแค่4 กิโล

“เห้ยๆ…นั่นมันจุนฮยอกเพื่อนรักของพวกเรานี่หว่า ทุกวันนี้นายรู้จักออกกำลังกายเป็นกับชาวบ้านเขาแล้วหรอ” ชายหนุ่มพูดจาอย่างเย่อหยิ่ง ทำให้จุนฮยอกขมวดคิ้วแสดงถึงความไม่พอใจ ชายหญิงที่ยื่นอยู่ตรงหน้าคือ อิมแทซัน คิมยองอุนและมินดงฮี พวกเขาเป็นเพื่อนที่เคยเรียนในห้องเดียวกันกับจุนฮยอก อิมแทซันลูกชายเจ้าของบริษัท CN กรุ๊ป รวยละดับพันล้าน ส่วนคิมยองอุนร่างกายใหญ่โตที่ใช้ขู่คนอื่นได้ ชอบไปไหนมาไหนกับอิมแทซันและก็มินดงฮีหญิงสาวสีปากแดงสวมชุดเดรสสีเทาหรู่หรา สะพายกระเป๋าแบรนด์เนม พวกเขาต่างจิกตามองมาที่จุนฮยอกซ้ำยังคงพูดจาเสียดแทง

“แหม๋ๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ คนกันเองไม่ใช่หรอ เออแล้วตอนนี้พ่อแม่ของนายเป็นยังไงบ้างล่ะ ฮาๆ! พอแล้วอิมแทนายก็รู้อยู่ว่าจุนฮยอกอะไม่มีพ่อมีแม่ ใช่ไหมจุนฮยอก…”

“พูดอะไรหน่อยสิว่ะ เจอกันทั้งทียืนเงียบอยู่ได้เป็นใบ้รึไง”

“ผอมก็ผอมส่วนสูงก็ไม่ได้ครึ่งอิมแทซันสักนิด ยังจะจนอีกทุกวันนี้ก็คงยังไปขอข้าวกินเหมือนเดิมสินะ แกมันก็แค่ขยะ ขยะก็คือขยะวันยังค่ำไม่มีทางที่จะเทียบพวกฉันติดหรอก ชีวิตนี้แกคงจะอยู่และก็ตายในบ้านเก่าๆ ที่พ่อกับแม่แกทิ้งไว้ให้ ฮาๆ! ฉันจะบอกอะไรไว้ให้อิมแทซันน่ะได้อาชีพนักฆ่าและพรุ่งนี้เขาก็จะเข้าร่วมกับกลุ่มพิชิตเกมบ้าๆ นี่ แล้วแกล่ะทำอะไรได้ สุดท้ายแล้วแกมันก็ได้แค่อยู่ใต้เท้าของพวกเราเหมือนเดิม” หล่อนแสยะยิ้มพลันมองจุนฮยอกด้วยแววตาเสียดแทง

“ยังพูดจาหมาไม่รับประทานเหมือนเดิมเลยนะไอ้สวะ* นายมันก็แค่เกาะกินเงินพ่อของนายไปวันๆ ส่วนเธอมินดงฮี อย่าทำเป็นรู้เรื่องของฉันทุกอย่างสิ วันๆ ก็เอาแต่วิ่งหาผู้ชายแล้วจะเอาเวลาไหนมารู้เรื่องของฉัน อย่างงี้เขาเรียกอะไรนะ เผือกใช่ปะ? ”

ครั้นจุนฮยอกเอ่ยขึ้น อิมแทซันที่ทนกับน้ำเสียงยั่วยุของจุนฮยอกไม่ได้พลันคำรานเสียงดังลั่น “ไอ้เวร*นี่…อยากตายมากรึไงห๊ะ” เขาวิ่งปรี่เข้าหาจุนฮยอกด้วยความโกรธฉุนเฉียว

[แจ้งเตือน]

เควสเสริมอัตโนมัติ : มีผู้ประสงค์ร้าย 3 คน

เงือนไข : ฆ่าหรือจัดการให้สลบ

รางวัล : ???

ลงโทษ : ???

“ฉันอยากลองระบบอยู่พอดีเลย”

[เปิดใช้งานสกิลปราชญ์แห่งพร วิเคราะห์การเคลื่อนไหวของศัตรู]

[วิเคราะห์เสร็จสิ้น]

“คัตรูโจมตีด้วยหมัดขวาเบี่ยงหลบซ้ายจะมีช่องมาให้โจมตีกลับไปได้ค่ะ” สิ้นเสียงจากระบบหมัดขวาจากอิมแทซันกำลังพุ่งเข้าหาจุนฮยอก เขาเล็งมาที่ใบหน้า จุนฮยอกเบี่ยงหลบไปด้านซ้ายและสวนกลับเต็มแรงด้วยหมัดซ้ายเข้าไปที่คางของ อิมแทซัน จนตัวกลิ้งไถลไปกับพื้นราวสิบเมตร

ตุบ

"อั่ก!"

“สเตตัสของฉันน้อยขนาดนี้ยังโดนแค่หมัดเดียวแล้วสลบยังจะมีหน้ามาโม้โอ้อวดว่าจะเข้ากลุ่มพิชิตเกมอีก” จุนฮยอกหันหลังกลับมาและจ้องมองไปที่ คิมยองอุนและมินดงฮี สีหน้าของพวกเขาถอดสี เมื่อเห็นอิมแทซันในสภาพแบบนั้น

“เป็นอะไรไป เมื่อกี้ยังไม่เห็นทำหน้าแบบนี้เลยหนิ” จุนฮยอกแสยะยิ้ม

[จำนวนศัตรูที่เหลือ : 2]

เขาพุ่งเข้าหาคิมยองอุนอย่างไว ด้วยระยะห่างราวสามสิบเมตรเพียงพริบตาเขาก็โผล่มาตรงหน้าคิมยองอุนแล้ว

"ไอ้เวร*"

“ศัตรูเปิดใช้งานสกิล เพิ่มพลังป้องกันกายภาพ10%”

'เจ้าคิมยองอุนไม่ได้ใหญ่แต่ตัวเฉยๆถ้าอย่างนั้นก็จัดชุดใหญ่ให้หน่อยแล้วกัน'

ตุบ ตุบ ตุบ!

จุนฮยอกรัวมัดด้วยความเร็วจนแทบไม่มีช่องว่างให้คิมยองอุนสวนกลับ เขาปล่อยหมัดที่หนักน่วงราวกับทุ่นเหล็กไปเรื่อยๆ ราว 10 วิ ร่างของคิมยองอุนก็ร่วงแน่นิ่งราบลงกับพื้น เหลือเพียงแค่มินดงฮีที่ยืนตัวสั่นอยู่ด้านหลัง จุนฮยอกค่อยๆเดินทีละก้าวเข้าไปหาหล่อน ถึงหล่อนจะกลัวสุดขีดจนแทบจะฉี่ราด แต่หล่อนกลับไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวหนี

"อย่า... นะ!"

ครั้นจุนฮยอกเดินมาถึงตัวมินดงฮี เขายื่นหน้าเข้าไปที่หูด้านซ้ายของหล่อน

“อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไม่งั้นจะฆ่าทิ้งซะ” เขากระซิบด้วยลมที่แผ่วเบาและน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ หลังจากนั้นจุนฮยอกใช้สันมือด้านขวาสับเข้าไปที่ท้ายทอยของเธออย่างจัง จึงทำให้เธอสลบลงไปในที่สุด

กริ๊ง

[เควสสำเร็จ]

รางวัล : ได้รับสกิลต้านทาน

รับพอยท์สเตตัส 1 พอยท์

คำอธิบาย : ต้านสถานะผิดปกติทั้งหมด

“คุ้มค่าสุดๆไปเลย” จุนฮยอกกลับไปวิ่งทำเควสต่ออย่างสบายใจ… เหลือเวลาอีก 19:43.36 วินาที

[ระบบ]

ชื่อ : จุนฮยอก อายุ : 22

อาชีพ : ????

เลือด : 100

มานา : 50

: สเตตัส : เลเวล 2