ตอนที่1บทนำ

...ตอนที่1...

...บทนำ...

ตลอดระยะ500ปีที่ผ่านมา ช่างหน้าเหนื่อยหน่าย องค์รัชทายาทตัวน้อยที่เจ้านายฝากฝักไว้ก็ป่วนเสียจนข้าไม่มีเวลาพัก

ไหนจะเจ้านายที่เคารพรักยังหนีหายไป ข้าล่ะอยากรู้เสียจริง ด้านล่างโลกมนุษย์นั้นสนุกสนานมากหรือเจ้านายข้าถึงหลีกหนีไปเที่ยวเสียนาน ทั้งยังไม่ลืมฝากฝักหลานตัวน้อยอย่างองค์รัชทายาทเซวียนหนานจวิน ที่ตอนนี้ได้กลายเป็นองค์เทียนจวินผู้ยิ่งใหญ่ไปเสียเเล้ว 

เเละใช่ตอนนี้ข้ากลายเป็นมังกรว่างงานไปเสียเเล้ว หน้าที่ที่ฝากฝักเสร็จสิ้น ข้าก็จะได้ไปท่องเที่ยวที่โลกมนุษย์ที่เจ้านายหนีไปอยู่ เเม้จะไม่รู้ว่าเจ้านายจะอยู่ที่ไหน เเต่ไหนๆข้าก็ว่างเเล้วจะลงไปพักผ่อนยาวๆเสียหน่อย

3 วันให้หลัง

ขนะนี้มังกรขาวอย่าง ไป๋หมิง ก็ได้เตรียมตัวที่จะไปพักผ่อนหน่อยใจที่โลกมนุษย์ โดยการยัดสมบัติที่ตนชอบสะสมลงในมิติให้หมดคลัง เพราะหากลงไปเเล้วเขาไม่มีทางที่จะลำบากลำบนหาเงินเองเเน่นอน 

"ในเมื่อมีอยู่เเล้ว เหตุใดต้องลำบากหาอีกด้วย เพียงเเค่คลังสมบัติหมายเลขหนึ่งของข้าเเค่นี้ ข้าก็สบายไปพันปีเเล้ว" ปากบางพึมพำกับตัวเองเองเบาๆ

ตึก ตึก ตึก

ผ่านไปไม่ถึงครึ่งเค่อ จู่ๆก็เกิดเสียงตึงตังบริเวณหน้าเรือนพักของมังกรขาว

ตึงง!!

"ท่านน้า ท่านจะลงไปที่โลกมนุษย์หรือขอรับ"เป็นองค์เทียนจวินผู้ยิ่งใหญ่นั่นเอง

"คาราวะองค์เทียนจวิน"ไป๋หมิงยอบกายลงเเละก้มหัวคาราวะผู้เป็นใหญ่อย่างนอบน้อม เเม้จะเป็นคนเลี้ยงดู เเต่เขาเป็นเพียงมังกรรับใช้ไหนดลยจะกล้าเทียบเคียง

"โถ่ท่านน้า ลุกขึ้นเถิด จริงหรือที่ท่านจะลงไปพักผ่อนที่โลกมนุษย์ ข้าเคยได้ยินว่าที่นั่นชั่งเเสนวุ่นวาย ท่านน้าตัวน้อยของข้าจะต้องลำบากเป็นเเน่"องค์เทียนจวินที่มองท่านน้าที่เลี้ยงตัวเองมาอย่างเป็นห่วง

ท่านน้าของเขาตัวเล็ก เเละน่ารักถึงเพียงนี้ จะต้องถูกรังเเกเป็นเเน่ เขาไม่ยอมให้ใครมารังเเกท่านน้าเเน่นอน!!

"พะยะค่ะองคงค์เทียนจวิน กระหม่อมคิดว่าคงไม่ขนาดนั้น เห็นว่าองค์มหาเทพเซวียนเจาหรงเคยบอกว่าที่นั่นสนุกสนานยิ่งนัก เเถมยังมีของกินอร่อยล้ำเลิศ เเละอาหารที่เเปลกใหม่มากมายเลยพะยะค่ะ" มังกรตัวขาวที่อยู่ในร่างมนุษย์ เอ่ยพร้อมกับทำหน้าเคลิ้มเมื่อนึกเพ้อฝันถึงอาหารเเสนอร่อย

เมื่อองค์เทียนจวินเซวียนหนานจวินเห็นเช่นนั้นก็ให้กุมขมับ เขารู้สึกมึนเบลอๆไปเสียเเล้วตอนนี้ เขากลัวเหลือเกิน กลัวว่าจะมีใครเอาของกินมาหลอกล่อท่านน้าที่เคารพรักไปจากอ้อมอกเขา พุงขาวๆสุดเเสนนุ่มนิ่มของท่านน้าจะหายไปจากพิภพเทพเเล้วหรือ เเล้วข้าจะซุกพุงเพื่อเพิ่มพลังได้อย่างไรเล่า ฮืออ ข้าไม่ยอมมมมม!!

เเต่ก็ต้องยอม เพราะเห็นนัยน์ตาที่เปล่งประกายนั่น เห้อออ ข้าจะทำอย่างไรดีหากห้ามไม่ได้ก็ควรส่งเสริมสินะ กระซิก

ไม่นาน ก็มีองค์เทียนจวินเเละมังกรขาวมายื่นส่งกันที่ประตูเชื่อมโลก 

เสียงสะอึกสะอื้นดังก้องพื้นที่ประตูเชื่อมโลกเทพผู้เฝ้าประตูต่างเบือนหน้าหนีภาพดังกล่าว พลางเอ่ยขึ้นในใจว่า

'ข้าไม่รู้ ข้าไม่เห็น' ซ้ำๆอยู่อย่างนั้น

องค์เทียนจวินที่ขึ้นชื่อเรื่องการติดมังกรขาวอย่างไป๋หมิง เรื่องนี้เป็นที่รู้กันทั่วพิภพเทพ กำลังยืนส่งสายตาละห้อยไปยังท่านน้าตัวขาว

" ฮึก ขอรับ หากท่านน้าลำบากอันใด โปรดเเจ้งข้า ข้าจะรีบไปหาท่านอย่างรวดเร็ว เเล้วอีกอย่างอย่าลืมติดต่อข้าเล่าท่านน้า ฮึก ฮืออ"

"เอ่อ พะย่ะค่ะ โอ๋ๆนะพะยะค่ะ"ร่างบางที่ที่กำลังตื่นตกใจที่เห็นองค์เทียนจวินกำลังร่ำไห้พร้อมร่ำลาตนอยู่ก็ให้สงสาร จึงอ้าเเขนออกเพื่อกอดปลอบอย่างที่องค์เทียนจวินทรงโปรดทำเป็นประจำยามเหนื่อยล้า

หมับ 

เซวียนหนานจวินที่เห็นท่านน้าที่เคารพอ้าเเขนก็พุ่งเข้าใส่ทันทีอย่างที่ทำอยู่ประจำ พร้อมกับถูไถใบหน้าลงทีลาดไหล่บางเเต่เเข็งเเกร่งของไป๋หมิง

ไป๋หมิงที่รอดพ้นจากองค์เทียนจวินที่ทำตัวเป็นลูกลิงกอดหนึบกับเข้าอยู่นานกว่าหนึ่งชั่วยาม ตอนนี้ได้เดินผ่านประตูเชื่อมโลกออกมาเเล้ว 

สายลมเย็นๆบนหุบเขาเซวียนซึ่งเป็นทางผ่านไปยังพิภพเทพ ปะทะบนใบหน้างามล้ำของไป๋หมิงทันทีที่มาถึง 

ในหัวน้อยๆตอนนี้กำลังคิดว่าจะไปที่ไหนก่อนดี เขาไม่เคยมาที่พิภพมนุษย์เลยตั้งเเต่ลืมตาตื่นขึ้นมาจากเเสง

เนื่องตัวเขากำเนิดมาจากเเสง หรือจะเรียกว่ากำเนินมาจากความว่างเปล่าก็ได้ ตั้งเเต่เด็กก็ได้ท่านมหาเทพเป็นคนเลี้ยงดู ให้เขาเป็นมังกรคู่กายเคียงข้างมาหลายพันปี จนมาถึงช่วงที่ท่านมหาเทพนึกคึกอยากไปเที่ยวเล่นที่โลกมนุษย์ทำให้ต้องห่างกัน ตอนเเรกเขากะว่าจะไปด้วยเช่นกันเเต่มหาเทพก็มอบงานให้เเก่เขาเสียก่อน

เเน่นอนว่าเขาก็เคยศึกษามาคร่าวๆว่าที่นี่มีอะไรยังไงบ้าง

พิภพมนุษย์เเบ่งออกเป็น 5 เเคว้น ความใหญ่โตของเเคว้นไม่เท่ากัน

เเคว้นที่เรียกได้ว่าทั้งใหญ่เเละรุ่งเรืองก็มีทั้งหมด3เเคว้น

1.เเคว้นจ้าว 

2.เเคว้นหลง

3.เเคว้นชิง

ส่วนอีก2เเคว้นเป็นขนาดกลางไม่ถึงกับใหญ่เเต่ก็ไม่ได้เล็ก

1.เเคว้นติง

2.เเคว้นจิน

พิภพมนุษย์นั้นฝึกฝนวิชาลมปราณ ส่วนน้อยมากจะไปถึงระดับเซียน หากเป็นเซียนส่วนมากก็จะเลือกไปพิภพเทพเเละเริ่มฝึกฝนอีกครั้งจนได้เป็นเทพ

โลกมนุษย์มีพลังปราณ สัตว์อสูร เซียนเเละมาร

พลังปราณมีขั้น  ต้น กลาง สูง สูงสุด

ขั้นที่1 รวบรวมลมปราณ

ขั้นที่2 หลอมรวมลมปราณ

ขั้นที่3 ก่อตั้งลมปราณ

ขั้นที่4 นักรบลมปราณ

ขั้นที่5 ขุนพลลมปราณ

ขั้นที่6 จอมทัพลมปราณ

ขั้นที่7 ราชันย์ลมปราณ

ขั้นที่8 จักรพรรดิลมปราณ

ขั้นที่9 เซียนลมปราณ รับทัณฑ์สวรรค์3สาย

ระดับโอสถสมุนไพรเเละสัตว์อสูร มี3ขั้น ต่ำ กลาง สูง

ขั้นที่1 ระดับต่ำ

ขั้นที่2 ระดับกลาง

ขั้นที่3 ระดับสูง

ขั้นที่4 ระดับปฐพี

ขั้นที่5 ระดับนภา

ขั้นที่6 ระดับราชันย์

ขั้นที่7 ระดับจักรพรรดิ

ขั้นที่8 ระดับเซียน

ขั้นที่9 ระดับบรรพกาล

ระดับอาวุธ มี3ขั้น ต่ำ กลาง สูง

ขั้นที่1 ระดับต่ำ

ขั้นที่2 ระดับกลาง

ขั้นที่3 ระดับสูง

ขั้นที่4 ระดับปฐพี

ขั้นที่5 ระดับนภา

ขั้นที่6 ระดับราชันย์

ขั้นที่7 ระดับจักรพรรดิ

ขั้นที่8 ระดับเซียน

ขั้นที่9 ระดับมายา

ขั้นที่10 ระดับบรรพกาล

ระดับมาร

มี10ขั้น 3ระดับ

เช่น มารขั้น1 ระดับต่ำ เป็นต้น เเต่มารจะไม่ค่อยออกมาจากเขตมารนัก เนื่องจากราชามารทำสัญญาสงบศึกกับฮ่องเต้เเต่ละเเคว้น '

เเละเเน่นอนเลยว่าข้อมูลที่เขาสนใจที่สุดคือเเคว้นไหนมีเหลาอาหารที่อร่อยที่สุดหรือสำนักไหนที่มีอาหารอร่อยที่สุด

เป็นเเคว้นจ้าวนั่นเองที่มีสำนักธรรมมะเทียนคงตั้งอยู่นั่นเอง เเล้วยังบังเอิญว่าไม่ไกลจากนี้ประมาณ100ลี้ก็เป็นเเคว้นจ้าวเเล้ว

ตอนนี้ไป๋หมิงจึงตื่นเต้นสุดๆ ร่างบางเปลงกายเป็นจิ้งเหลนขาวตัวน้อยเพื่อที่จะเดินทางไปที่เเคว้นจ้าวเเละลอบเข้าไปที่สำนักเทียนคงได้สะดวก หากเป็นร่างมนุษย์ก็ไม่ให้เข้าเเต่ถ้าเป็นมังกรก็เเตกตื่น ดังนั้นเขาเเปลงเป็นมังกรย่อส่วนเช่นจิ้งเหลนดีกว่า คนทั่วไปคงมองเเค่ว่าเป็นอสูรเพียงเเค่นั้น

ตอนนี้ไป๋หมิงที่อยู่ในร่างจิ้งเหลนขาวตัวน้อยก็ได้มาถึงเเคว้นจ้าวเเล้วเป็นที่เรียบร้อย เเละตอนนี้เขาอยู่ที่ป่าด้านหลังสำนักเทียนคง

จิ้งเหลนขาวเดินเตาะเเตะไปที่ด้านหลังสำนักเทียนคง เขาอยากลิ้มรสอาหารที่เเสนอร่อย

"ฮืม ฮื้อ ฮืม ลั่น ลา ลั้นลา"ไป๋หมิงที่ร้องรำทำเพลงอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับก้าวขาเดินเตาะเเตะอย่างไม่รีบร้อน ทำไมต้องรีบล่ะ?

รีบทำไม?สำนักเทียนคงไม่ได้เดินหนีได้เสียหน่อย ใช้ชีวิตเเบบสบายๆไม่รู้จักกันหรือ

TBC

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***