4:น้ำตาโลหิต

...4:น้ำตาโลหิต...

นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วที่ย้ายมาอยู่บ้านไอเดนเขาดูแลผมดีมากๆ แต่นับวันขายิ่งทำตัวเป็นคุณพ่อมือใหม่มากขึ้นเรื่อยๆจนผมเองก็ตกใจอยู่เหมือนกันว่าตัวร้ายที่เป่าหัวคนเป็นว่าเล่นแบบเขาจะอ้อนให้ผมนอนด้วย

ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลจนผมทนไม่ไหวขอแยกหองเพราะต้องการความเป็นส่วนตัวมากขึ้นแต่ กว่าจะยอมตกลงได้ก็มีเงื่อนไขเยอะแยะมากมายเช่นผมจะไม่นอนกับเขาก็ได้ผมจะมีห้องของตัวเองก็ได้ แต่ห้ามขัดเขาถ้าเขาจะไปนอนห้องผมเองผมก็ยอมตกลงเพราะอย่างน้องก็น่าจะปิดประตูทันก่อนที่เขาจะเขามาล่ะมั้งนะ

"โถ่~นลินทำไมนายถึงน่าสงสารแบบนี้ฮึก...ทำไมไม่รักตัวเองบ้างนะนลิน"

ร่างบางสะอื้นไห้ออกมาด้วยความสงสารเจ้าของร่างจับใจเพราะในไดอารี่ที่เจ้าตัวค้นเจอตอนจัดของมันทำให้เขารู้เรื่องราวทั้งหมดและสงสารนลินเป็นอย่างมาก จนตัวเองร้องไห้ออกมาเป็นสายอย่างกับคนอกหกอย่างไงอย่างงั้น

ปั้ง!

'นายเป็นอะไรร้องไห้ทำไมใครทำอะไรนาย'

เสียงเปิดประตูดังสนั่นบ้านจะเป็นใครไปได้นอกจากไอเดนชายร่างใหญ่เจ้าของบ้านแถมยังทำตัวเป็นเจ้าของร่างบางด้วย

"ผมไม่เป็นอะไรครับ..."

'ไม่เป็นอะไรได้ยังไงดูสิตาบวมหมด'

ร่างของชายหนุ่มค่อยๆเอื้อมมือไปปาดน้ำตาให้ร่างบางอย่างนุ่มนวลแต่สายตากลับไปเห็นสมุดในมือเจ้าตัวเข้าชายหนุ่มเลยตีความไปเอง่

เสียแล้วว่าสมุดไดอารี่นั่นคือต้นตอเลยเอือมมือไปดึงออกมาจากมือของร่างบางและไล่สายตาอ่านทุกบรรทัดอย่างตั้งใจ แต่ยิงอ่านยิ่งทำให้ชายหนุ่มเลือดขึ้นหน้าอยากจะไปตะบันหน้าไอ้คนที่มันทำให้ร่างเล็กตรงหน้าต้องเสียใจจนเอาไปเขียนลงไดอารี่เพื่อระบายความเจ็บปวด

เขาเคยเป็นคนมีเส้นความอดทนสูงกว่าคนอื่นจึงจะตั้งสติคุยกับร่างบางก่อนค่อยจัดการมันทีหลังเพราะต้องจากจัดการเรื่องนั้นก่อนแต่แล้วคำพูดของร่างบางก็ทำให้เส้นความอดทนของเขาขาดพึ่ง

"นลินเจ็บปวดมากสินะครับ"

"นลินเจ็บปวดมาโดยตลอดเลยใช่มั้ยครับ"

"ทำไมคุณเพลิงกัลป์ใจร้ายกับนลินและลูกจังครับนลินแค่อยากเลี้ยงลูกเองนิอยากให้เขาออกมาแข็งแรง อยากให้เขามีครอบครัวที่สมบูรณ์อยากให้เขาไม่ขาดความอบอุ่นแบบนลินมันผิดมากหรอครับนลินผิดมากหรอครับ"

พรึ่บ!

"อ๊ะ"

ชายหนุ่มดึงร่างบางมากอดจนจมออกเพื่อปลอบใจ

'นายไม่ผิดหรอกมันต่างหากที่ผิดที่ทำกับนายแบบนี้ ชั้นก็ผิดที่กลับไปเอาของพวกนี้กลับมาให้นายเผื่อว่านายจะจำช..อะไรได้บ้างน่ะขอโทษนะที่ทำให้นายจำอะไรที่ไม่สมควรจะจำ'

ชายหนุ่มเข้าใจว่าที่ร่างบางพูดเหมือนตัวเองเป็นบุคคลที่สามที่ถามเหมือนเรื่องราวในไดอารี่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองเพราะว่าร่างบางในอ้อมกอดความจำเสื่อมแต่หารู้ไม่ว่ามันไม่ใช่

เขาไม่เคยคิดที่จะทำร้ายนลิน แต่การที่เขาอยากให้คนในอ้อมกอดจำได้กลับกลายเป็นการทำร้ายเขาทางอ้อมเสียนี้ เพราะทุกความทรงจำของนลินมีแต่เพลิงกัลป์ และ ทุกความทรงจำของนลินที่มีเพลิงกัลป์ คือ ความเจ็บปวดแสนที่สุดสำหรับนลิน ยิ่งคิดยิ่งเกลียดมันไอ้บัดซบนั้นพอคิดได้แบบนั้นชายหนุ่มจึงกำชับคนตัวเล็กในอ้อมกอดแน่นขึ้นอย่างอ่อนโยน

อยากจะทิ้งเรื่องที่คิดจะทำไว้ก่อนแล้วดูแลคนในอ้อมกอดนี้ให้ดีแทน แต่มันก็สำคัญทั้งคู่เขาจะเลือกอะไรก่อนอะไรหลังดีเขาได้แต่คิดกับตัวเองอยู่อย่างนั้น

"คุณ...จะไม่ทิ้งผมไว้และจะไม่ทำให้ผมเสียใจใช่มั้ย"

เขากลัวเหลือเกินว่าโอกาสที่คนตรงหน้าหยิบยื่นมาให้มันจะเป็นแค่ลมปาก เพราะคนเราจะเสียใจที่สุดตอนที่ได้รับโอกาสที่โหยหามานานแต่มันกลับไม่จริง ผมก็ไม่อยากที่จะคิดในแง่นั้นหรอก

แต่ไอ้ดินเพื่อ...ไม่สิคนร่วมงานในชาติก่อนของเขาก็ทรงแบบเดียวกับคุณตัวร้ายไอเดนเลยมันทำให้ผมกลัวจนจับใจความหวังตอนนั้นน่ะยังจำได้ดีหวังว่าจะได้ยินคำที่ทำให้ผมเขากับคนอื่นได้แต่กลับเป็นคำเหยียดหยามกันแทน คนที่คิดว่าเป็นเพื่อนร่วมงานแต่แค่เพื่อนร่วมงานมันยังให้ผมไม่ได้เลย

ยิ่งคิดน้ำตามันก็ยิ่งไหล นี้สินะฮอร์โมนของคุณแม่ลูกแฝดเล่นซะคนเก็บอาการเก่งแบบผมร้องไห้สะอึกสะอื้นในอกคุณตัวร้ายซะได้ นี้แค่ไม่กี่เดือนเราไว้ใจเขาขนาดนี้เลยหรอถ้าเขาเบื่อแล้วทิ้งมึงขึ้นมามึงจะทำยังไงอีหญิงอีใจง่ายแม่ง!

"กูแม่งน่าสมเพชจริงๆ"เสียงเบาหวิวระดับที่แทบจะพูดกับตัวเองแต่คนหูดีกลับได้ยินแล้วทำ ท่าทีใหญ่โต

'อย่าพูดคำพวกนั้นนะสำหรับชั้นนายเข้มแข็งมากทั้งตอนนี้และ'

"..."

'ช่างเถอะเอาเป็นว่าคืนนี้นายนอนกับชั้นก็แล้วกันไม่มีแต่แล้วอย่าคิดด่าตัวเองแบบนี้อีกถ้าชั้นได้ยินอีกจะตีให้ก้นลายเลยคอยดู'

"คะ..ครับ"

"และชั้นจะไม่ทิ้งนายแน่นอน..ถ้านายเชื่อใจชั้นนายเชื่อใจชั้นมั้ย' ร่างสูงรอฟังคำตอบจากร่างบางอย่างใจจดใจจ่อ

"ครับผมจะลองเชื่อใจคุณแต่คุณอย่าทำลายมันนะครับั เพราะความเชื่อใจถ้าโดนทำลายแล้วมันไม่มีวนเหมือนเดินผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ"

จะว่าหญิงโง่ก็ได้ที่ไว้ใจและเชื่อใจคนที่อยู่ด้วยกันแค่ไม่กี่เดือน แต่ก็นะคนที่ไม่เคยได้รับความเอาใจใส่อย่างอีหญิงร่างยักษ์พอมารองเป็นคนตัวเล็กให้คุณตัวร้ายคอยดูแลมันดีมาก จนแทบจะเผลอใจเลยล่ะแต่อีหญิงก็คืออีหญิงกล้าได้กล้าเสียถ้าคุณตัวร้ายหักหลังหญิงล่ะก็นะ

"น่ากลัวนะนั่นแต่ไม่มีวันที่ชั้นจะหักหลังความเชื่อใจนายสาบานเลย เพราะงั้นเข้านอนเถอะพรุ่งนี้ชั้นจะพานายไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพครรภ์นะ"

ชายหนุ่มช้อนอุ่มร่างบางในท้าเจ้าหญิงเดินไปที่เตียงนอนขนาดคิงไซซ์แล้วค่อยๆว่างร่างบางลงพร้อมล้มตัวลงนอนแล้วกอดร่างบางเขาหาอกของตัวเอง

"ฝันดีนะ"

"ครับ"

ผมจะไม่ให้ตัวเองรักเขามากไปกว่ารักตัวเองเด็ดขาดถ้าผมต้องการผู้ชายแสนดี ผมก็จะเป็นผู้ชายแสนดีให้ตัวผมเอง ถ้าผมต้องการดอกไม้ผมก็จะไปหาดอกที่สวยที่สุดมาให้ตัวผมเอง มันคือคำพูดติดปากผมในชาติก่อนเพื่อปลอบใจตัวเองว่าถึงไม่มีใครรักเราก็ต้องรักตัวเองให้มากกว่าความรักที่เราอยากได้

แต่ก่อนผมทำทุกอย่างเพื่อตัวผมเองรักตัวเองเพื่อตัวเองแต่ตอนนี้มันไม่ใช่เด็กในท้องต้องการพ่อ และก็มีคนสนใจตำแหน่งนั้นอยู่พอดีแล้วเรื่องอะไรจะไม่ให้ผมเลือกเขาล่ะใช่อยู่ว่าผมเข้มแข็งพอที่จะดูแลลูกของนลินให้ดีได้

หมายถึงร่างกายน่ะนะแต่จิตใจผมไม่ไหวจริงๆแค่ตัวเองยังเอาไม่ลอด ที่ไม่เป็นบ้ามาจนถึงวันนี้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว

ใช่ผมอดทนเก่งเก็บอาการเก่งแต่คนเราความรู้สึกมันไม่เท่ากันหรอกผมน่ะผ่านชีวิตมา37ปีแล้ว ต่างกับเด็กที่ยังไม่เกิดนี้เขาจะเกิดมาเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็งรึเปล่าก็ไม่รู้ผมจึงต้องหาเกาะป้องกันแบบคุณตัวร้ายที่น่าจะพอเลี้ยงเด็กได้ดีกว่าผมให้เขาไงล่ะ แถมเขาควรที่จะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบเขาควรจะมีพ่อมีแม่เด็กทุกคนต้องการพ่อและแม่ ถึงผมจะเคยพูดกับตัวเองว่ามีแค่แม่ก็ได้แต่มันเป็นเพราะผมไม่เคยมีพ่อต่างหากถึงได้พูดแบบนั้น ใจจริงผมก็อยากมีครอบครัวที่มีทั้งพ่อทั้งแม่แบบคนอื่นดูเหมือนกันขนาดผม37แล้วยังต้องการพ่อเลยไอ้เจ้าก้อนก็คงอยากเหมือนกัน

ใช่อยู่ว่าการมีพ่อก็ไม่ใช่ว่าจะเลี้ยงเด็กคนหนึ่งออกมาได้ดี แต่ถ้าพ่อคนนั้นมีเงินท่วมหัวก็อีกเรื่องหนึ่งนะ ถึงตอนนั้นคนที่จะมาเป็นพ่อให้เจ้าก่อนจะเลี้ยงดูไอ้เจ้าก่อนทั้งสองในท้องเขาได้ไม่ดี ผมก็จะวางยามันแล้วฮุบเอาทรัพย์สมบัติไปใช้กับลูกให้สบายแทนมันเอง ถึงตอนนี้ตำแหน่งนั้นจะมีคนสนใจอยู่แค่คนเดียวก็เถอะ ผมจะอยู่กับเขาจนกว่าเขาจะไม่อยากให้ผมกับลูกอยูู่ ถึงตอนนั้นผมคงตั้งหลักปักฐานได้แล้วที่อยู่กับเขาตอนนี้เพราะผมเชื่อใจเขาและต้องเชื่อใจด้วยเพราะตอนนี้ผมมีแค่เขาที่พึ่งได้

แต่ยังไงก็ยังไม่วางใจเขาร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกนะ เพราะโจรยังไงมันก็คือโจรตัวร้ายก็น่าจะเช่นกัน แต่ถ้าเขาหักหลังผมจริงๆล่ะก็ผมจะทำให้เขารู้ว่าถ้าเขาหักหลังแล้วทิ้งผมไปมันจะต้องจ่ายด้วยน้ำตาโลหิต

ตัวอย่าง ตอนต่อๆไป

เวรเอ๊ย!ทำไมแค่นี้ก็หาไม่เจอคนๆเดียวทำไมหาไม่เจอ

อ้าวเจอกันจนได้  แสดงว่าผมนี้กรรมเยอะจริงๆสินะ

เราลองมาคบกันดูมั้ย

:อาจจะมีผิดเยอะเพราะไม่สบายตอนนี้ปวดตากับเจ็บคอมากแต่ก็รีบแต่งรีบลงเดี๋ยวมาแก้คำตอนหายนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***