พระอะไรสวดมนต์ตอนตีสอง.

ในเหตุการณ์วันที่พระรูปนึงเสียที่กุฏินี้ เป็นภาพเหตุการณ์ที่ยังใหม่มาก ในวันที่เกิดเหตุขึ้นนั้นก็เป็นวันพระด้วย

คือวันนั้นจำได้ว่าถือตระกร้ามาวัดนี้แหละ แต่ก็เอิ่มมมมม ทำไมมีคนมุงดูที่กุฏินั้น ทำไมมีมูลนิธิมา ถึงได้รู้ว่ามีพระมรณะภาพ แล้วภาพเหล่านั้นก็วนเวียนเวียนวน อยู่ในหัว เป็นพันรอบต่อนาที ที่กำลังตัดสินใจว่า

มีผี มีไฟ

กับ

ไม่มีผี (มั้ง) แต่ต้องจุดไฟตะเกียง โอ๊ย!! ไม่ว่าจะทางใดก็เก๋!

"พระธีร์กลัวผีเหรอ?"

ฉันคงเงียบนานเกินไป พระพี่เลี้ยงเลยยิงคำถามได้โดนใจมากเลย นึกว่าคุณสู่ขวัญ มาเจาะข่าวเด็นประเด็นร้อน เอาไงละมึง เป็นพระแล้ว นี้พระพี่เลี้ยงถามด้วยนะ มึงโกหกพระด้วยกัน บาปนะ บาปทันตาด้วยห่าเอ่ย ไม่กล้าสตอเบอร์รี่กลัวบาป ก็เลยได้แต่พยักหน้าตอบเขาไป

"ไหนตอนไม่บวช ไม่กลัวผี ทำไมบวชแล้วเป็นพระถึงกลัวผี..."

อยู่บ้านมันก็ไม่กลัวไหมละหลวงพี่ แหมม… มานอนที่ที่มีพระมรณะภาพ กุฏิก็ไม่ได้ไกลจากเมรุเลย คุณพระ!!! บิ้วบรรยากาศขนาดนี้ กูคงไม่กลัวเลยเนอะ นี้ถ้าไม่ติดผ้าเหลืองคงด่าไปแล้วอะ ดูซิถามมาได้ไง ไม่ดูสมการเลย

(แต่มึงจะด่าตอนนี้ไม่ได้ ถ้าเขาทิ้งมึงไม่ดูแลมึง มึงนี้หมาเลยนะ ห่มจีวรก็ไม่เป็น อย่าแม้แต่จะมีปากเสียง!!)

"แล้วจะเอายังไงเนี้ย…คืนนี้"

"ไปนอนกุฏิหลวงพี่ก่อนได้ไหมครับ…แฮร่…นอนคนเดียวไม่ได้จริงๆ"

เลิกหมั่นหน้า เข้าโหมดวิงวอนได้แล้ว พรีสสส จังหวะนี้ผีน่ากลัวกว่าเสียศักดิ์ศรี แล้วก็ส่งสายตาวิงวอน ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าจะต้องมาเหลือแค่สองตัวเลือกนี้ด้วย

"จะดูไม่งามนะพระที"

"หลวงพี่ บวชมาขอเวลาตั้งหลักหน่อยสิ ถ้ากุฏิหลังท้ายนั้นมันมีไฟ ผมนี้ก็จะไม่รบกวนเลย"

พระพี่เลี้ยงคงเห็นใจอะ สุดท้ายก็ให้ไปอยู่ด้วยในคืนนี้ โอ๊ย!ยังกับพระถังมาสวดปลดผนึกยกภูเขาเหลียงซานออกจากอกที่ทับฉันมาอย่างยาวนาน โล่งอกเป็นที่สุด! อย่างน้อยๆ ถ้าเจอก็เจอคู่แหละวะ ในใจคิด หลวงพี่ก็เดินออกจากหน้ากุฏิที่มีพระมรณะนั้นมานิดนึง…

นิดนึง!!!

นิดนึงจริงๆ ก็คือ หลวงพี่ก็จำวัดกุฏิข้างๆ กันเลย ในใจก็ ดอกเอ่ย!!! อยู่ซะไกล นึกว่าจะมีกุฏิอื่นมาคั้นไว้ก็ยังอุ่นใจ ไม่จ้ะ ระยะนี้อะไรๆ ก็ชัดเจน เดินไม่พอสี่ก้าวก็ถึง เหมือนไม่ต่างจากให้นอนตรงนั้นเลย เกิดอะไรขึ้นก็ไม่ต่างจากโรงไอแมกโฟรดีเอ็กอะพ่อคุณเอ่ย ระยะนี้ แล้วหลวงพี่จะทำเป็นท่ามากทำไมถ้ามันดูไม่ได้ห่างออกไปให้ได้สบายใจขึ้นมาเลยเนี้ยหะ ปัดโธ่เอ่ย!

ถึงช่วงเวลาเย็น

จบภาระกิจสงฆ์ประจำคืนนี้แล้ว ก็จำวัดได้ (อย่าคิดอกุศลนะ ต่างคนต่างนอน ห่างกันหลายฟุตอยู่) ในใจก็ว่ารีบๆ หลับ เพราะปกติไม่ใช่คนตื่นเช้า หลวงพี่บอกพรุ่งนี้ต้องเดินบาตรด้วย เราต้องรีบๆ พักผ่อน พอเหมือนกับจะหลับ

พอกำลังที่จะหลับลึก

หูที่แสนดีก็ทำงาน เสียงสวดมนต์ที่ดังจนได้ยินชัดเจนเลย ชัดมาก สวดแบบเต็มเสียงมาก แต่สวดได้เสียงยืดกว่าปกติ โทนเสียงทุ้มมาก หลอนมาก ด้วยความกลัวบวกกับตกใจฉันก็ไม่ทันคิดเลยลืมตาขึ้น และรีบหันไปมองพระพี่เลี้ยงลุ้นอยู่ในใจว่า ไม่นะ พระพี่เลี้ยงจะมาอำอะไรแบบนี้ไม่ได้

ปรากฎว่าพระพี่เลี้ยง หลับลึกมากจ้า กรนดังสุด ดุดสายฟ้าของเทพเจ้า ทอร์!!!

กรนแข่งเสียงสวดเลย ก็เลยรู้สึกว่าเหี้_ละ

แล้วถ้าไม่ใช่พระพี่เลี้ยงเป็นคนสวด แล้ว…นั้น…เสียง…ใครรร!!!

พอฟังดีๆ นึกไปนึกมาถึงทิศทางของเสียง ถึงได้ปิ้งไอเดีย ว่า ชัดเจนนนนนน เสียงมาจากกุฏินั้นเลย เอาหัวเป็นประกันเลย ชัดกว่านี้ก็เดินมาสวดข้างหูตรูแล้วแหละ

สายตาของฉันเหลือบขึ้นไปมองนาฬิกาแขนบนผนัง ตีสอง! มาสวดทำเห้x อะไรตอนตีสองอะ คุณพระ!!! แล้วเขาจะหยุดสวดกี่โมงเนี้ย พักนึง เสียงสวดก็เงียบไป เราก็นอนแบบกลัวก็กลัว จิตก็ตื่น สมองก็ง่วง ตีกันไปหมด สุดท้าย ก็ได้ยินเสียงพระพี่เลี้ยงปลุก ให้ล้างหน้าแปรงฟัน เตรียมไปเดินบาตร

อ้าว! กลัวผีจนคิดว่าหลับไม่ลง สรุปก็หลับไปแบบกลัวผีนั้นแหละ หลับที่คิดว่าตัวเองไม่หลับ กูเป็นอะไรของกูเนี้ย รึเมื่อคือ เราแค่ฝัน…

และเหตุการณ์ระหว่างวันอื่นๆ ก็เป็นไปด้วยความปกติ ด้วยความที่เป็นวัดที่อยู่มานาน เจ้าอาวาสสร้างกุศลไว้มาก ชาวบ้านก็เลื่องลือกัน พากันชื่นชม แม่ชีที่วัดก็ถือศีลมานาน นำคนมาถือศีลทำสมาธิ ดูเป็นภาพที่เป็นสุขตาสุขใจดี อย่างที่เราเคยบอก เจ้าอาวาส คนนี้เราก็เห็นมาตั้งนานแล้ว คนชื่นชมท่านเยอะ เราก็เป็นหนึ่งในนั้น ตอนเย็นก็กวาดใบไม้ ทำวัดเย็นตามปกติ จนตอนกลับกุฏิพระพี่เลี้ยงนี้แหละ

ลืมคิด ลืมถามหลวงพี่ไปเลย เกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน แต่ก็เลือกที่จะเดินผ่านไปจนเข้าไปในกุฏิพระพี่เลี้ยงแล้วถึงค่อยนั่งคุยกัน (เอาจริงมึงก็ไม่น่าถามอะ แล้วเวลาที่มึงจะถามก็มืดแล้วป่ะ แล้วมึงก็กลัวเอง เหนื่อยใจกะความเผือกเก่งของตัวเองเหมือนกันนะ)

"หลวงพี่ๆ เมื่อคืนหลวงพี่ได้ยินอะไรบ้างไหม"

"ไม่นะ ไม่ได้ยินอะไร เงียบสงบดี"

เมื่อได้ยินคำตอบจากปากหลวงพี่นั้น ฉันมองบนมาก มั่นใจอะไรเบอร์นั้น บทสวดสู้เสียงกรนหลวงพี่ไม่ได้มากกว่า เอาห่าไรมาสงบเนี้ย!

"เมื่อคืนมีพระรูปไหนมาใช้กุฏินั้นไหมคับ คือเมื่อคืน…ผม…ได้ยินเหมือนมีคนอยู่"

"ไม่มีหลอกพระธีร์ ก็พระธีร์ไม่จำวัดกุฏินั้น หลวงพี่ก็ไม่ได้ไขกุญแจให้ไง กุญแจก็ล็อคอยู่ จะไปมีใครมาใช้ได้ไง อีกอย่าง พระที่นี้เขาก็แยกกุฏิอยู่ลงตัวหมดแล้ว มีมาใหม่ก็แค่พระธีร์นั้นแหละ"

แล้วฉันจะทำอะไรได้ไหม ฉันทำอะไรได้หรือเปล่า.~

ฉันมาทำอะไรที่นี้!!! ฉันมาทำอะไรตรงนี้ ~เพลงพี่เบิร์ด ดังในหัวเลยจังหวะนี้ ~

(ละมึงถามทำไมละ อยากรู้นัก ถึงใจมึงไหม คำตอบที่หลวงพี่ตอบมา มันถึงใจไหมห๊ะ!) คราวนี้ พระพี่เลี้ยงพูดซะ ตาค้างเลย หลับไม่ลงจ้า หวาดระแวงสุด เหล่ตามองนาฬิกาก็โอ้ย เที่ยงคืนแล้ว ยังไม่หลับ พรุ่งนี้เช้าก็ต้องตื่นเช้าอีก ผลิกตัวไปๆ มา แอบหวังเล็กๆ ว่า เผื่อพระพี่เลี้ยงจะตื่นมาคุยบ้าง แบบ เป็นไรไหม นอนไม่หลับเหรอ อะไรงิ๊

ไม่มี!

ไม่มีเลยเจ้าค่ะ!!! หลวงพี่แกหลับลึกสุดท้องสมุทรยังต้องยอมมาก คิดอยู่ว่าเขาไม่ตื่นสายได้ไงหลับลึกเบอร์นั้น

คิดไปคิดมาก็กำลังเคลิ้มๆ กำลังจะหลับ มากอีกแล้วจ้ะ เสียงสวดเหมือนเดิมแปะ เลยมองนาฬิกา วันนี้ก็มาตีสองกว่า ช่างเป็นพระที่มีความตรงต่อเวลา น่าเลื่อมใสนัก ทำไมไม่มีใครนิมนต์หลวงพี่ไปสวดที่อื่น เหมือนตลกอะแก

แต่ฉันกลัวมากนะ จนเริ่มรู้สึกว่า ถ้าผีมาจริง การอยู่กับพระพี่เลี้ยงไม่ช่วยอะไรตรูแน่ๆ เขาไม่สะท้านสะเทือนเลย ในขณะที่กุจิตจะหลุดออกจากสมองอยู่แล้ว หลังจากที่สวดจนน่าจะพอใจแล้ว เสียงสวดก็เงียบไป

เอาละคราวนี้ เจนมั่นใจเลยว่าไม่ใช่ความฝัน เจนสัมผัสได้ เจนขนลุกไปหมดทั้งตัวแล้วเนี้ย…

เหตุการณ์ทุกอย่างยังคงเดิม จนหลังจากฉันท์เช้าเสร็จ ก็เดินไปดูที่กุฏินั้น

(มันกลางวัน แดดเปรี้ยงๆ คงไม่แสดงตัวออกมาหลอก ผีเขาน่าจะเกรงใจแดดเมืองไทยบ้าง)

และเมื่อมองอย่างตั้งใจก็เป็นตามที่พระพี่เลี้ยงว่า เอ้อ ชัดเจน ใส่กุญแจอยู่ หน้าต่างก็ปิด แต่ เอ๊ะ หรือจะไม่ได้ดังมาจากในกุฏิ เพราะก็ห่างกันพอสมควรนะ ทั้งกลัว ทั้งอยากรู้ ยิ่งไม่รู้ ยิ่งน่ากลัว

เหตุการณ์ก็ตัดกลับมาที่เวลาประมาณเดิม เพิ่มเติมคือคืนที่สามนี้ เรามีความเผือกแบบยกกำลัง ความกล้าๆ กลัวๆ บวกกับความนอนก็ไม่หลับ เพราะมันมีหลายๆ อย่างคาใจมาก เกี่ยวกับเสียงสวด ที่ทำไมจะต้อง ตีสอง ตีสองกว่า สวดจากที่ไหนมาจากไหน มันอยากรู้แล้วหลับไม่ลงจริงๆ

และแล้ว

เสียงสวดก็มาตามนัด แต่วันนี้ความเผือกนั้นมีมากกว่าความกลัวนิดนึง เราจึงตัดสินใจที่จะลุกขึ้นแล้วไปแอบมองที่หน้าต่าง

จ้ะ!!!

จะจะเลย หน้าต่างและไฟกุฏิที่เราจะได้ไปอยู่นั้นแหละ เปิดไฟแต่มันเป็นไฟหลอดไส้เล็กๆ ไม่สว่างมากจนเห็นอะไรได้ชัดเจนมากแต่ก็เห็น

เราเห็นพระรูปนึงนั่งท่าเทพบุตรสวดมนต์อยู่ ในเเสียงโทนเดียวกัน เห็นมะมีพระรูปอื่นมาจำวัดที่นั้นแต่อาจจะไม่บอกให้พระพี่เลี้ยงเรารู้ แต่พอเสียงสวดจบในทันที ไฟก็ดับ ไฟดับทันที่เหมือนเปิดเครื่องเล่นเพลงแล้วไฟดับอะ พร้อมกันสุด แป๊ะเวอร์

แต่ว่า สมองที่พอจะตั้งสติได้ ก็หันมามองพัดลมที่กุฏิที่กำลังนอนอยู่นี้ ไฟไม่ดับนะ พัดลมมันยังหมุนอยู่ปกติ หรือว่านั้นจะเป็น ผะ…ผะ… แต่อีกใจก็คิดว่า แหมมไฟวัดบ้านนอก อาจจะเดินสายไฟไม่ดีมึง ติดๆ ดับๆ บ้าง อย่าไปคิดไรเยอะ เพ้อเจ้อๆ เนอะวัดบ้านนอกสายไฟหลอดไฟมันก็ไม่ค่อยดีแบบนี้แหละแก พอกล่อมใจตัวเองได้แบบนั้นก็กำลังจะละสายตาจากหน้าต่างกุฏินั้น ว่าจะกลับไปนอนต่อ (ก็หายข้องใจแล้วไง มีพระมาอยู่ แค่นั้นแหละไม่มีไร หายข้อง นอนต่อสิรอไร) กำลังจะละสายตาจนสุดละ แต่ห่างตาของฉันนั้นก็ช่าง เบลล่า แวมไพร์ทไวไลท์มาก มีความตาดีมีความตาไว มีความตาซูมได้กว่า Huawei p50 pro อิห่ายังไปเห็น มือ มือดำมืด ค่อยๆ ยื่นออกมาดึงปิดบานหน้าต่างของกุฎิ

ฟังอีกครั้งนะคะ เห็นมือ เห็นแขน เห็นจีวร สิ่งที่เป็นปรกติดีนั้นมีเพียงแค่จีวรเท่านั้น มือแขนและหน้าของพระรูปนั้นที่สวดมนต์นั้นไม่มีจ้ะ เพราะคืนที่เห็นเป็นคืนเดือนหงาย ยิ่งทำให้นกมั่นใจมากเลยค่ะพี่ตา ใช่แน่ๆ ชัวร์ ร้อยเปอร์เซ็น และที่สำคัญกูก็มองค้างจนเขาดึงหน้าต่างปิดจนเสร็จเรียบร้อย แล้วก็ตาค้างอยู่อย่างนั้น

"ไม่รีบนอนละพระธีร์"

กรี๊ด!!!! อุกะ อุกะะะะะะะะะะะะะะะ!!!!

(โอ๊ยยยยยยยย ……กุเกือบกรี๊ดจริงๆ พระพี่เลี้ยงจะพูดอะไรไม่ให้สุ่มให้เสียงให้รู้ตัวซักหน่อย เกือบปล่อยคำอุทานทั้งนิทานชาดก ออกมาร่ายรำละ ความลับกูก็แตกหมดพอดี)

"โห้ย!!! หลวงพี่ตกใจหมดเลย ไม่ให้ซุ่มให้เสียง"

"ถ้ารีบนอนก็คงไม่ต้องเห็นอะไรแบบนั้น คราวนี้เห็นแล้วท่านจะหลับได้ไหมละ"

อ้าว กุผิดไปอีก (เอ้อมึงผิด มึงเผือกเก่งไงละ สายตาดี กินผักเยอะ ตาก็ดี เดือนหงายอีก จะมีอะไรดีไปกว่านี้) พระพี่เลี้ยงก็ไม่ปลอบเลย ซ้ำเติมไปอีก แหมม ถ้าหลับได้อินๆ เหมือนท่าน ก็ดีสิ ใครจะอยากตื่นมาฟังสวดมนต์ยืดยานหลอนหูตอนตีสองแบบนี้

"นอนเถอะ เดี่ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหว"

จ้ะ พูดง่ายเหมือนกดปิดคอมเลย!!!

ปาฏิหาริย์มาก กูเป็นคนไหมละ มันสั่งปิดเปิดง่ายขนาดนั้นเลย แระหรี่ย์!!!??? เจอมาขนาดนี้บอกให้รีบนอนรีบหลับ ถามดีกว่าไหมว่าอีกกี่คืนจะหลับลง ในหัวนี้ภาพคือยังชัดมาก 4DXมาก แล้วจินตนาการจัญไรๆ ก็เด้งเข้ามาในหัวว่า

!!!! ถ้าเขาไม่เอื่อมมาแค่ปิดหน้าต่างแค่กุฏิเขาละ ถ้าเขาเอื่อมข้ามมาหน้าต่างกุฏินี้เลยทำไงดีวะ!!!

ถ้าเข้าพุ่งข้ามหน้าต่างจากตรงนั้น มาตรงนี้ กูจะทำยังไง!!!

(ขอให้ญาติโยมถวายยาระงับพระสาทให้อาตมาด้วย ไม่ไหวแล้ว) !!!

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ฉันจะเป็นบ้าไปเสียก่อนไหม ติดตามเป็นกำลังใจให้ฉันด้วยน้า…

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***