บท2 ลอบสังหาร

...บท2...

...ลอบสังหาร...

..._____________...

"ไม่เป็นไรหรอก ถ้าใช่หมอหลวงข้ากลัวว่าจะไม่เหมาะสม"

"ไม่เป็นไร ข้าพาหมอหลวงมาเพราะเจ้า ไม่ต้องคิดมาก"

พูดจบหมอก็เข้ามาตรวจอาการ หมอได้ให้ยาเเละบอกวิธีรักษา 

"ขอบคุณท่านหมอมาก ข้ามีเรื่องจะคุยกับองค์รัชทายาท รบกวนท่านหมอออกไปสักครู่ก่อนเถอะ"

หมอหลวงออกไปจากห้อง

"หวนอิม ท่านจงระวังคนชื่อเฉินชุนเอาไว้ด้วย"

"มีเรื่องอะไรหรือ ทำไมข้าต้องระวังเฉินชุนด้วยละ "

"เขาคนนั้นจะลอบสังหารท่าน"

"เฉินชุนน่ะหรอ..เป็นไปได้เเต่ว่าไม่มีเหตุที่จะลอบสังหารข้า เจ้ารู้เรื่องนี้ได้ยังไง"

"เรื่องนั้นข้าจะบอกท่านอีกที"

"วันนี้ข้าจะพาเจ้าเข้าวัง พรุ่งนี้ตอนกลางวันไปเข้าเฝ้าไทเฮา ถ้าไม่มีอะไรข้าขอตัว.."

"อย่าพึ่ง ท่านมาไม่มีองค์รักษ์ ตอนกลับวังหลวงไปกับข้าเถอะ"

ถ้าตามเนื้อเรื่องเเล้วตอนที่หวนอิมปลอมตัวเป็นชาวบ้านมาหาฟางเฟย เขาโดนลอบสังหาร ตัวเองบาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถเข้าร่วมงานวันเกิดของไทเฮาได้

"ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเป็นห่วงข้าถึงเพียงนี้"

"ข้าเเค่พูดไปงั้นถ้าท่านคิดอย่าไรก็ตามใจท่าน"

"พี่ใหญ่...เอ๊ะ มีคนอยู่ด้วยหรือ หน้าคุ้นๆ..องค์รัชทายาท! ขออภัยข้าไม่รู้ว่าเป็นท่าน //โค้ง"

"ไม่เป็นอะไร ข้าไม่ว่าอะไรคนกันเอง"

"ฟางหวน เจ้ากับเซียนริวไปเตรียมของ ำวกเราจะไปวังหลวงกัน"

"จริงหรอพี่ใหญ่! ข้าจะรีบไปเตรียมของเดี๋ยวนี้เเหละ"

ฟางหวนพูดด้วยความดีใจเเละรีบออกไปเตรียมตัว

"หวนอิม ท่านรอข้าสักครู่ ข้าขอไปเตรียมของก่อน"

"เจ้าไม่ต้องไปส่งข้าก็ได้ ข้ามีวรยุธอยู่ใครจะทำอะไรข้าได้"

ถึงเราจะเขียนให้พระเอกเก่งขนาดไหนก็ตามเเต่เขาก็บาดเจ็บหนักกับการลอบสังหารครั้งนี้

"ยังไงข้าก็ต้องไปส่งท่านให้ได้ ข้าเป็นถึงลูกเเม่ทัพใหญ่ ถึงข้าจะเป็นหญิงเเต่ข้าก็มีหน้าที่ปกป้องท่าน"

องค์รัชทายาทยิ้มออกมาหลังจากได้ยินคำพูดนั้น

"ไม่ต้องห่วงไป หลังจากเเต่งงานเเล้วข้าจะให้เจ้าเป็นองครักษ์ประจำตัวข้า เเละได้ใกล้ชิดข้าที่สุดด้วย"

"ข..ข้าต้องเตรียมตัวเเล้ว ช..เชิญท่านออกไปก่อน"

องค์รัชทายาทออกไปจากห้องขอเงฟางเฟย

"เซียนริว"

"เรียกข้าหรือเจ้าคะ คุณหนูใหญ่"

"เตรียมตัวให้ข้าที คืนนี้เราไปพักกันที่วังหลวง ออ เเล้วก็ฝากเเจ้งท่านพ่อให้ข้าด้วยนะ"

"เจ้าค่ะ เดี่ยวดิฉันไปเเจ้งให้"

เซียนริวเดินออกจากห้องเพื่อไปเเจ้งกับฟางอ้าย ระหว่างนี้เตรียมตัวดีกว่า

"ตายจริง ตุณหนูใหญ๋เจ้าค่ะ ให้ข้าเตรียมให้ท่่านเถอะ ท่านไม่จำเป็นต้องทำเองหรอกเจ้าค่ะ"

"ข้าเตรียมเองได้ของเเค่นี้เอง ว่าเเต่เจ้าไม่ไปเเต่ตัวเล้า"

"ข้าเป็นเเเค่บ่าวนะเจ้าคะ ข้าไม่เเต่เนื้อเเต่ตัวหรอกเจ้าค่ะ ไม่มีใครมามองข้าหรอก"

"มีสิคนมองน่ะ เจ้าอย่าคิดว่าตัวเองเป็นเเค่บ่าวสิ เจ้าเป็นถึงคนสนิทของลูกสาวเเม่ทัพใหญ่เลยนะ"

"ข้ามิกล้ารับเจ้าค่ะ"

"ตามใจเจ้า เเต่ข้าอยากเห็นเจ้าเเต่ตัวสวยงามบ้าง"

เซียนริวได้ยินคำพูดนั้นได้ยิ้มออกมาเเเต่นางก็ไม่ได้เเต่ตัวอะไร ระหว่านั้นฟางหวนก็เจ้ามาให้ห้อง

"พี่ใหญ่ ข้าเตรียมตัวเสร็จเเล้ว"

"ดีเลยข้าก็เตรียมตัวเสร็จเเล้วเหมืนกัน เจ้างดงามมากฟางหวน เเต่ว่าวันเกิดของไทเฮาวันพรุ่งนี้นะเจ้าจะรีบเเต่ตัวไปไหนกัน"

"เเหม ท่านพี่นานๆทีข้าถึงได้เข้าวังไม่เหมือนท่านนิ"

"ตามใจเจ้า จริงสิก่อนไปข้าไปพบท่านพ่อหน่อย พอดีมีเนื่องจะพูดคุยด้วยเล็กน้อย เจ้ากับองค์รัชทายาทไปรอกันที่รถม้าก่อนเลยนะ"

ห้องอักษร

"ท่านพ่อ..."

"มีอะไรรึ เจ้าไม่ได้ไปวังหรอกหรอ"

"ข้าเเน่นอนก่อนหน้านั้นข้ามีเรื่องจะพูดคุยกับท่านก่อน ท่านพ่อรู้จักเฉินชุนหรือไม่"

"รู้สิ เจ้าคนๆนั้นเคยคิดจะลอบสังหารไทเฮามาก่อน"

"ข้ากลัวว่าครั้งนี้องค์รัชทายาทจะโดนลอบสังหาร ข้าได้ข่าวมา"

"เจ้าได้ข่าวมาจากไหนละฟางเฟย"

"เรื่องมันยาวมากเลยเจ้าค่ะท่านพ่อ ไว้ข้าจะเล่าให้ฟังที่หลัง เเต่ตอนนี้ ข้ากับอง๕์รัชทาทยาทจะไปที่วังหลวง ท่านพอจะช่วยข้า ส่งองค์รักษ์มาปกป้ององค์รัชทายาทได้หรือไม่"

"เเน่นอนมาย้อมได้ เจ้าไม่ต้องห่วงไป ข้าจะส่งคนมีผีมือไป"

"ขอบพระตุณท่านพ่อมากเจ้าค่ะ"

หลังจากฟางเฟยพูดคุยกับฟางอ้ายเสร็จก็เดินทางไปวังหลวง เเต่ว่าระหว่างท่านก็ได้เจอกับธนูที่ยิงมาจากไหนไม่รู้

"ท่านพี่ระวัง ! มีคนลอบทำร้าย"

"เเย่เเล้วองค์รัชทายาทอยู่ข้างใน ฟางหวนเจ้าจะไปไหน!"

"ข้าจะไปฆ่าเจ้านั้น มันกล้านักที่ลอบสังหารกลางวันเเสกๆเเบบนี้!"

"อย่าไป! เจ้ารู้ไหมคนๆนั้นคือเฉิงชุน เซียนขั้น8เลยนะ!"

"เดี๋ยว ฟางหวนเซียนริว พวกเจ้าฟังข้าบ้าง!"

"พี่ใหญ่ที่นี่มันอันตราย ดูจากการยิงเเล้วมันจะลอบสังไม่ใช่เเค่จะลิบสังหารองค์รัชทายาทเป็นเเน่! ท่านไม่ต้องห่วงไปข้ามีวรยุทธมันทำอะไรข้าไม่ได้หรอ ท่านพาองค์รัชทายาทไปหลบก่อนเถอะ"

"ได้ เจ้าระวังตัวด้วยนะ''

''หวนอิม ท่านไปหลบกับข้าก่อนเถอะ ดีที่ข้านำองค์รักษ์มาด้วย"

"รีบไปที่วังหลวงเเล้วพวกเราจะปลอดภัย เเต่ว่ามันรู้ได้อย่างไรว่าข้าออกมานอกวัง เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ยกเว้นคนสนิทของข้า"

"ไม่เเน่ว่าอาจจะมีสายในวังหลวง ท่านวางใจใครไม่ได้หรอก อีกอย่างตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยกันนะท่าน! เราวิ่งหนีลูกธนูอยูานะ!"

"5555555 ขออภัยข้าลืมตัว ข้าโดนลอบสังหารบ่อยจนลืมตัวไป"

วิ่งไปสักพักก็ได้เจอกับคนลอบสังหารอีกคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า 

"ระวัง!" 

"ธนูนั้นคือตัวหลอกสินะ เพื่อจะหลอกข้ากับองค์รัชทายาทเเยกตัวออกมาจากคนคุ้มกัน เจ้าเองสินะ! เฉิงชุน"

"สมกับเป็นลูกสาวท่านเเม่ทัพใหญ๋ เก่งไม่เบาเลย ถูกเเล้วข้านี้เเหละเฉิงชุน!" 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***