3 ทำบุญร่วมกัน

ณ วัดไหม่นิยม

เสียงหมอรำดังกึกก้อง หมอรำการละเล่นตต่างๆเต็มไปหมดผู้คนมากมาย

" ตักบาตรด้วยกันไหมหวาน "

ชายหนุ่มรูปร่างกำยำใบหน้าคมเอ่ยถามหวาน หวานได้อึ่งไปสักพักเง่ยหน้า ใบหน้าของเค้ากับชายหนุ่มใกล้กันเพียงคืบ

ใบหน้าหวานรู้สึกถึงความร้อน จากลมหหายใจ ผู้เป็นพี่ชายสุดที่รักของตนที่ออกไปจากวัดและไปหางานทำ หวานไม่ได้เจอพี่เค้านานมากตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้พี่เค้ารูปหล่อดูดีมากๆ

" ไม่ได้เจอกันนานไอ้หนูโตมาน่ารักจังเลย "

" ขอบคุณครับ ไม่ได้เจอกันนานเลย พี่ดูดีขึ้นมาก "

" ววันนี้ฝันพี่เป็นจริงแล้วนะ พี่มีบ้านมีรถ มีธุระกิจ "

" ดีใจด้วยนะ "

"ไว้ค่อยคุยกันตอนนี้ไปตักบาตรกันก่อน "

" ป่ะ "

การกระทำของทั้งสองถูกสายตาคมคู่นึงมองอยู่ เซนมองทั้งคู่อย่าสิ้นหวัง สองมือของเค้าถือขันข้าวร้อนๆ กำลังเดินตรงไปหาหวานเพื่อจะตักบาตรด้วยกัน ภาพตรงหน้าทำเอาเค้าขาแทบยื่นไม่ไหว อาการชาไปทั้งตัว

" มึงอย่าหวั่นเว้ย ก็แค่เด็กหนุ่มคนนึงที่อายุน้อยกว่า ขาว คมกว่า แค่นั้นเอง "

" ไอ้เชนมึงปลอบน้องมึงแน่นะ เหมือนซ้ำเติมอะ "

" พอเลยไอ้เฟรม ไอ้เชน คนเยอะ ไว้ค่อยคุยกัน "

เมื่อสิ้นเสียง นิล เชน เฟรม เซน เดินเข้าไปตักบาตรกัน มีสายน้อยใหญ่ต่างพากัน มองมาพวกเค้า ใบหน้าหล่อ ผิวขาว รูปร่างกำยำ เสียงซุบซิบบมากมายเริ่มเกิดขึ้น

หวานมองไปที่เซน ใบของเค้านิ่งเรียบ เค้าไม่แม้แต่สบ เดินผ่านไปไม่ทักทายไม่เป็นอย่างเคย

" มองเค้าอย่างกับจะจับเค้ากิน "

" โห้ว พี่หนึ่ง ไม่ขนาดนั้น "

ชายหนุ่มผู้เป็นพี่อยถามคนน้อง เมื่อเห็นคนน้องมองจ้องเค้าไม่ละสายตา

" มีอะไรรึเปล่าเห็นมองเค้านาน รู้จักกันหรอ "

" ใช่ครับ พี่เค้าเค้าอยู่วัดเราด้วยนะ "

" จริงหรอ พี่ไม่เคยเห็นหน้าเลย "

" พี่เค้าสามสิบแล้ว และออกไปก่อนที่เราจะเข้ามาอีก "

" ไม่น่าเชื่อ ดูยังหนุ่มเหมือนเด็กยี่สิบต้นๆอยู่เลย "

" พี่เค้าหล่อใช่ไหมล้า "

" พูดแบบนี้น้องพี่หลงเสน่ห์เค้าแล้วึเปล่า "

" ไม่หรอก "

"จริงรึเปล่าน้า "

" คคุยอะไรกัน "

ชายหนุมเพื่อนรักอย่งบิวเอ่ยทักเพื่อนของเค้าที่ทักอยุ่กับพี่ชายรุ่นพี่ที่เคยสนิท

" อ่าว บิว ไม่ได้เจอกันนาน โตเร็วจริงๆเจ้าเด็กพวกนี้ "

" กำลังจะบอกตัวเองแก่สินะ "

"แรงมากนี้พี่เหมือนคนแก่มากมั่ง ยังหน่มยังแน่น "

" ไหนดูสิแน่นมากรึเปล่า "

" ในวัดนว่ามันยังไม่เว้น การอยุ่วันนี้ทำให้จิตรใจเราสะอาดบ้างไหม "

" อยุ่วัดมาตั้งแต่เด็กไม่ให้สะอาดได้ไงละ "

" ไปเล่นด้านนอกไหม พี่จะพาไปยิงตุ๊กตา "

"ไปกันๆ "

ก่อนออกไปด้านนอกหนได้มองไปที่ชายหนุ่มหน้าคมอย่างเซน เค้าไม่แม้แต่จะตามเค้าอย่างที่เคย ไม่คิดจะมองหน้า เค้าเป็นอะไรนะ หวานได้แต่เก็บอาการกระวนกระวายใจ เอาไวด้านใน

หวานเดินลับหายไป ใจของเค้าแทบไม่อยุ่กับตัว อยากเข้าไปหา นี้มันควรเป็นวันของเค้ากับหวาน หากเค้า เข้าไปทักทายต่อหน้าชายคนนั้นมันจะดีรึเปล่า ความรู้สึกและความคิดมากมายวิ่งเค้ามาในหัวว่าชายคนนั้นเป็นใคร เค้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

" ทำไมมึงไม่ตามเค้าไปอะ "

" อย่าให้แผ่นที่กูคิดมามันพลาดดิวะ "

นิลเอ่ยถามเซน แผ่นที่เค้าตั้งไว้วันนี้ เซนอยากให้หวานไปอยุ่ด้วยเเละถ้าหากไม่ยอมเค้าจะให้หวานไปทำงานกับเค้าเพราะคนอย่างหวานคงไม่ยอมไปอยุ่กับเค้าแบบไม่ทำอะไร คงไม่ไปแน่ๆ วันนี้เค้าคิดไว้ว่าจะพาหวานเที่ยวงานกันแค่สองคน โดยจะให้นิลแยกเอาบิวออกไป

" ไม่รู้ดิกุเริ่มหวั่นเบาๆวะ ตลอดเวลาที่ผ่านมากุเป็นฝ่ายให้เค้าตลอดกุไม่เคยรู้สึกได้รับความรักเลยวะอะไรี่เราให้มาตลอดแต่ไม่เคยมีการตอบกลับทำไปนานๆมันก็เริ่มท้อ "

" มึงมาไกลมากนะไอ้เซน พอจะใก้ลเป็นจริงมึงท้อแล้วหรอวะ "

" ใช่กุท้อ กุกังวล ใกล้ยังไงวะ กุรู้สึกกุใกล้ออกมาเรื่อยๆมากว่า "

" ออกไปข้างนอกกันไอ้เชน ไอ้เซน นี้ในวันนะมึง ออกไปคุยกันที่รถมึง ตรงนั้มีเก้าอี้อยู่ "

นิลเอ่ยห้ามสองพี่น้องที่เริ่มมีปากเสียงกันเบาๆ คุยกันก็พาหงุดหงินกันเปล่าๆ

ณ ใต้ตนไม้ ริมสระน้ำ

" มึงฟังกุนะไอ้เซน ไอ้คนที่อยุ่กับหวานเค้าอาจจะเป็นพี่น้องกันก็ได้ มึงอย่าคิดไปเอง ทั้งที่ยังไม่รู้ความจิง "

" อืม "

" มึงอย่ามาอืม มึงต้องเข้าใจด้วย สู้ดิวะเพื่อนกุอย่าไปยอมเด็กมัน "

" ไอ้นิลถ้าคนมันจะสู้อะมันไม่มางคอตกอยุ่ตรงนี้หรอกคงเดินไปหาเค้านานแล้ว "

เชนพูดยั่วโมโหเซนรีบลุกเดินออกไปในทันที่เมื่อสิ้นเสียงเชน เฟรมและนิลได้แต่มองตามและภาวนาให้เพื่อนของตนนั้นไม่ผิดหวัง

" มันจะสมหวังไหมวะ "

" ไม่รู้เลยเซน ทุกคนมีสิทธิ์ รรัก แต่ไม่ใช่ทุกคนจะสมหวัง "