1 เธอไปไกลจนฉันมองไม่เห็น

ณ บ้านหลังใหญ่ให้มีพี่น้องสองคนเป็นชายทั้งคู่  ในวัย 30 ปี

คนพี่ชื่อ เชน สุดหล่อสุดแบดบอย แต่เค้านั้นกลัวผีเป็นอย่างมาก 

คนน้องชื่อเซน  พ่อหนุ่มอบอุ่น ไมโครเวฟพัง ปากหมา เค้าคนนี้ไม่กลัวอะไรเลย

ทั้งสองคนหน้าตาคล้ายๆกันเพราะเป็นแฝดกัน แต่เพราะอะไรหลายๆอย่างถึงไม่เหมือนกัน ทั้งคู่เป็นนักธุระกิจชื่อดัง  เมื่อก่อนทั้งคู่เป็นเพียงเด็กมีคนใจร้ายเอาเค้ามาว่างไว้หน้าวัดหลวงตามาเห็นจึงได้เลี้ยงเอาไว้ส่งเสียพวกเค้าเรียนจนจบและเป็นอย่างทุกวันนี้ แต่เมื่อหลายปีก่อนหลวงตา มรณะภาพลง เพราะป๋วยในงานศพงานนั้น     เซนผู้ไม่เคยหวั่นไหวกับหญิงใดมาก่อน  จนมาเจอเด็กหนุ่มน่ารัก ตัวเล็กผิวน้ำผึ้ง รูปร่างผอมบาง ใบหน้าสวยสว่าง ทั้งที่เป็นชายแต่กลับหน้าหลงไหลยิ่งนัก  หลังจากวันนั้นมาเป็นเวลาหลายปี เค้าก็ตามคุยตามจีบเด็กหนุ่มนั้นที่ชื่อว่า หวาน   อายุเพียงแค่   18    แต่ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมาความซื่อของเด็กหวานไม่เคยรุ้เลยว่าคนพี่นั้นชอบตน คิดแค่ว่าพี่เเค่อยากมาทำบุญและที่มาวัดบ่อๆเพราะเคยอยู่ที่นี้เพียงเท่านั้น   ต่อให้เค้าจะรวยล้นฟ้าแต่กับเรื่องหัวใจเค้ากลับโง่เป็นอย่างมากต่างกับเชนผุ้เป็นนักล่าสาว  ด้วยความที่เพื่อนสนิทและพี่ชายส่งสารในตัว  เซนที่ตามจีบหวานมาเป็นเวลานานจึงจะช่วยร่วมมือ  ชีวิตอันแสนลำบากยังผ่านมาแล้วกะอีกแค่ความรักทำไมจะผ่านไปไม่ได้

ณ  บริษัท

"มึงมาทำไรกับหะ "

เซนเอ่ยถามเพื่อนสนิทสองคนและพี่ชาย

"ก็มาว่างแผ่นช่วยมึงไง น้องหวานไง นี้เพราะเห็นถึงความพยายามของมึงเลยนะพี่ชายอย่างกุเลยมาช่วย " 

" มึงออกมาก่อนกุไม่นานเถอะ "

"พวกมึงอย่าเพิ่งเถียงกันไอ้สัส  โตจนเป็นควายยละ หาวัดเลียดากไม่ถึงแล้ว "

นิล

ได้พูดแทรกเข้ามาก่อนที่พวกเค้าจะทะเลาะกันหนักกว่านี้  

 "พวกมึงหยุดเเละเข้าแผ่นการ"

"กุคิดว่าบุญกฐินนี้มึงต้องไปเอาแบบจ้างวงหมอลำรถแห่ "

ความคิดของเพื่อนทั้งสองนั้นคคือ นิลและเฟรม จริงๆมันก็ดีแต่ผมทำมาหมดแล้วไง

"มึงฟังกุนะกุทำมาหมดแล้วที่มึงพูดน่ะ "

" มึงแต่อันนั้มึงไม่เคยทำแน่ "

เฟรมพูดอยย่างมันใจ แต่ในใจเซนนั้นรู้เลยว่าความชิปหายมาถึงแล้ว

ณ วัดไหม่นิยม

เช้าอันแสนจะสดใสมีผู้คนมากมายมาเตรียมงานบุญกฐิน ทุกคนในวัดยุ่งกับการเตรียมงาน

" ไม่ไปช่วยเค้าละ ยืนโง่อยู่ทำไม  "

" พวกมึงมาตอนไหนนิ "

นิลได้เอ่ยทักเพื่อนสนิทที่ยืนมอง  หวานที่กำลังนังพับใบตอง 

" พี่ชายกุกับไอ้เเฟรมได้มาไหม "

" มาแต่พวกมันอยู่ในครัว "

" เข้าไปกันเถอะไอ้เซน  "

นิลได้ลากเซนเข้าไปด้านใน และนั้งลงที่ข้างหวานและมีคนแก่หลายคนที่นั้งพับใบตองไว้หอข้าวต้ม

" สวัดดีค่ะ//ดีครับ "

ทุกคนเอ่ยทักทายทั้งสอง

 " สวัดดีครับ "

" เดี๋ยวพวกผมทำช่วยครับ " 

"โห้วคุณหวานจำผมได้รึเปล่านะ  ไม่ค่อยได้เห็นนกันนาน ตั้งแต่บุญรอบที่แล้ว "

" จำได้ครับ "

" กินข้าววรึยังหวาน "

เซนพูดแทรกขึ้นเพราะเริ่มคิดว่างสองนั้นเริมคุยกันถูกคอมากขึ้น

" ยังเลยครับ "

"มันโกหกจริงๆแล้วมันยังไม่ได้กินข้าวหรืออะไรเลย "

บิวเพื่อนสนิทของหวานผู้ที่รู้และดูออกว่า คุณเซน คิดอย่างไรกับเพื่อนตนเอง

" โกหกพี่ทำไมละ แล้วทำไมยังไม่หาอะไรกินอีก ไปกินข้าวกันไหม  ไม่หิวหรอนี้มันจะเที่ยงแล้วนะ "

" ทำตรงนี้ให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไปกินข้าวดีกว่านะ "

" น้องหวานพี่นิลว่านะกว่าจะเสร็จคงเที่ยงพอดี มันนานนะ อดข้าวนานๆไม่ดีหรอกไปหาอะไรกินกับไอ้เซนก่อนเลย ส่วนพี่กับเพื่อนน้องทำรออยุ่ที่นี้เอง "

" ไปหากินข้าวกันก่อนไป แค่นี้เองยายทำไว้กันไปหาอะไรรกินก่อนไป "

เมื่อหวานได้ยินคุณยายพูดแบบนั้นจึงลุกขึ้นและเดินไปที่ครัวกกับเซน   และเซนหันหลังมาส่งนิ้วโป่งให้เพื่อง ซึ่งมันแปลว่าเยียมมาก   แตต่เพื่อนของน้ำหวานเห็นเหตุการทั้งหมด  

" ช่วยเพื่อนดีจังเลยนะครับ "

" แน่นอน มันตามจีบเค้ามาตั้งหลายปียังไม่ติดเพื่อนรักแบบผมเนี้ยก็ต้องช่วยเพื่อนให้สมหวัง "

" งั้นผมก็รักเพื่อนตัวเองเช่นกันใครมันทำอะไรเพื่อนผมหรือเล่นแผ่นไม่ดีผมก็ต้องปกป้อง "

เหมือนกับว่าตอนนี้ไม่ใช่แค่ต้องทำยังไงให้ไอ้เซนสมหวังแล้วละเพราะดูจากเพื่อนแล้วงานนี้คงไม่ง่าย แล้วแผ่นการขของกูจะล้มไหมนิ!!!!!!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***