ประวัติศาตร์ 400 ปีของวองโกเล่จะปกป้องพวกเจ้าเอง

ตอนนี้สึนะได้แต่หน้าซีดเผือกอย่างนั้นกำวองโกเล่เกียร์ไปด้วย

"เราปกป้องพวกเขา..แล้วใครล่ะจะปกป้องเรา"

"ประวัติศาตร์ 400 ปีของวองโกเล่จะปปกป้องพวกเจ้าเอง"ก่อนสึนะจะสลบพร้อมกับผู้พิทักษ์สึนะได้ยินเสียงของใครบางคนดังขึ้นในหัวสมองโสทประสาทของเขาบอกว่า'จะหลับไม่ได้นะถ้าหลับทุกคนจะเป็นยังไงล่ะ'แต่ก็ไม่อาจทนพิษความง่วงได้และสึนะก็สลบไป

——————————————————————————

"คิดยังไงถึงได้อยากออกมากันพรีโม่"เสียงของผู้พิทักษ์วายุของวองโกเล่รุ่นแรกเอ่ยขึ้นนามของเขาคือ จี

"ลางสังหรณ์บอกนะ"พรีโม่หรือจีอ็อตโต้บอกเขาเป็นวองโกเล่รุ่นที่ 1 และเขามีลางสังหรณ์สุดยยอด

"จะบ้ารึป่าว ถ้าโดนซุ่มโจมตีจะทำยังไงเล่า"จีบ่นๆถึงเรื่องของพรีโม่ 108 เรื่อง

"เอาน่าๆขอรับ"ผู้พิทักษ์พิรุทนาม อาซาริ อุเก็ตสึ พูดบ้าง

"อีกอย่างไม่ได้มีแค่พรีโม่กับจีแล้วก็ข้านะขอรับยังมีแรมโพ นัคเคิลอยู่ด้วยนะขอรับ"อุเก็ตสึพูดขึ้นทำลายความหัวเสียของ จี ไปก่อน

"ชิ..เออๆ..อลาวดี้ไม่อยู่เพราะไปทำภารกิจ..เดม่อนก็หายหัวไปไหนก็ไม่รู้..เราถึงต้องมาสำรรววจเองนี้ไงล่ะ"จีพูดอย่างหัวเสีย

"ว่าแต่ป่านี้แปลกๆนะ"แรมโพพูดบ้าง

"แปลกตรงไหนหหรอสุดขีด ก็เหมือนเดิมนะ"นัคเคิลพูดบ้าง

"แปลกเมื่อก่อนตอนข้ามาสำรวจข้าจำได้ว่าไม่มีหินก้อนใหญ่ขนาดนั้นนะ"แรมโพพูดพลางชี้ไปที่หินก้อนใหญ่ที่อยู่ตรงฝั่งซ้ายมือของพวกเขา

อุเก็ตสึจึงพูดบ้าง"จริงด้วยขอรับ ข้าจำได้ว่าไม่เคยมีต้นไม้ต้นใหญ่ขนาดนี้นะขอรับ"อุเก็ตสึพูดพร้อมจับต้นไม้ต้นหนึ่งที่ใหญ่มากๆ

"ข้าว่าที่นี้แปลกๆแล้วล่ะ ทุกคนระวังตัวไว้ให้ดีนะ"พรีโม่ออกคำสั่งบ้าง

แซ่ดๆ เสียงพุ้มไม้ขยับทำให้ทุกคนเตรียมอาวุธพร้อมสู้กับศัตรูที่อาจจะซุ่มโจมตีพวกเขาแต่พวกเขาก็ต้องเบิกตากว้างเพราะคนที่ออกมานั้นมีบาดแผลเต็มตัวไปหมดและแผลที่ขาฉกรรจ์จนไม่น่ามองและไม่คิดว่าจะเดินได้ด้วย

ยามาโมโตะต้องตามคนมาช่วยเพราะเขาเป็นคนที่ตื่นคนแรกถึงแม้เรียวแรงจะไม่มีแม้ขาจะเเจ็บปวดมากเพียงใดแม้บาดแผลตามร่างกายจะฉกรรจ์มากเพียงใดแต่ด้วยความอยากช่วยเพื่อนตนถึงยอมเดินไปตามคนมาช่วยแถวนี้และได้เจอกับวองโกเล่รุ่นแรก

อุเก็ตสึที่เห็นยามาโมโตะก็เกิดความรู้สึกคุ้นเคยอย่างน่าประหลาดและเมื่อเขาเห็นว่ายามาโมโตะทำท่าจะล้มเขาก็ต้องไปช่วยพยุงก่อนที่คนตัวเล็กนี่จะล้มลงไปจริงๆบนใบหน้าของอุเก็ตสึแสดงความตกตลึงมาก

ยามาโมโตะที่รู้ว่ามีคนก็ได้ทำการชี้ไปที่ทิศทางที่ตนเดินมาและบอกว่า"ช่ว..ช่วย..ช่วย เพื่อน..ของ ผม..ด้วย"เมื่อเห็นดังนั้นอุเก็ตสึจึงหันไปหาพรีโม่ที่แสดงสีหนน้าตกตลึงไม่แพ้กัน

ก่อนที่พรีโม่จะตั้งสติกลับมาได้และสั่งการทันที"จีช่วยพาคนผู้นี้ไปรักษาที่ปราสาททีนะ"จีที่สีหน้าตกตลึงไม่แพ้กันได้สดุ้งก่อนจะรับคำสั่ง"อืม"

"ส่วนพวกที่เหลือไม่ต้องห่วงเราจะช่วยพวกเขาอย่างสุดคววามสามารถ"พรีโม่เอ่ยด้วยเสียงคล้ายกังวล

ยามาโมโตะที่ได้ยินดังนั้นก็สลบไปด้วยความเพลียและคิดว่าเพื่อนของเขามีทางรอดแล้

จากนั้นพรีโม่จึงได้ไปหาเพื่อนคนที่เหลือของเด็กคนนั้นคนที่มีแผลฉกรรจ์และต้องรีบรักษาด่วนคือเด็กชายหน้าคล้ายอลาวดี้แต่มีผมดำแบบเอเชียคนต่อมาคือเด็กหนุ่มหน้าคล้ายนัคเคิลแต่มีผมสีขาวมีปลาสเตอร์ปิดตรงจมูกคนต่อมาคือเด็กหนุ่มหน้าคล้ายจีแต่มีผมสีเงินยาวสวยที่โดนยิงตรงอกข้างขวาตอนนี้เลือดยังไม่หยุดไหลเลย

"จะว่าไปเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงนี้หน้าคล้ายพวกเราเลย แฮะ"พรีโม่พูดขึ้นก่อนสายตาจะสังเกตุไปยังเด็กชายหน้าคล้ายเขาแต่มีผมสีน้ำตาลดูเข้ากับใบหน้าน่ารักนั้นและไม่รู้เมื่อไหหร่ที่เขาเผลอจ้องเด็กชายคนนั้นนานมากจนเด็กชายเริ่มขยับตัวและพูดออกมาว่า"รีบอร์นอย่าทำแบบนั้น"น้ำตาของเด็กหนุ่มที่กำลังหลับหลังไหลออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิท

พรีโม่จึงได้สติและหันไปเช็คเด็กชายผมสีนน้ำตาลที่ดูท่าว่าจะบาดเจ็บเพียงน้อยนิดแต่ก็เจ็บหนักน่าดูมีแผลถลอกตามตัวแล้วก็ยังมีแผลใหญ่อีก3-4แผลแต่ก็ยังน้อยกว่าคนอื่นๆอยู่รู้ตัวอีกทีรถม้าของปราสาทก็มาพาตัวเด็กชายทั้งหลายไปซะแล้ว

ตอนนี้สึนะพักฟื้นอยู่ที่ห้องของพรีโม่หรือจีอ็อตโต้

"อืม"สึนะได้ครางเสียงแผวเบาออกมาและลืมตาตื่นขึ้นมาและเมื่อตนจำได้ว่าเกิดดอะไรขึ้นกับเจ้าตัวเจ้าตัวก็ลุกขึ้นนั่งในทัน

"โอ้ย"สึนะเอามือจับท้องในทันทีและก็ต้องนอนลงไปแทบจะทันทีและงอตัวทันทีด้วยความเจ็บแผล ร่างสูงที่ก้าวเข้ามาใหม่ได้ก้าวเท้าเร็วๆมาหา

"เจ็บตรงไหนบ้าง!!!? อย่าพึ่งรีบลุกนักสิ!!!?"พรีโม่บ่นร่างบางอย่างเป็นห่วงพร้อมพยุงตัวให้สึนะนั่งดีๆ

ฝ่ายวองโกเล่รุ่น 10 ที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างได้มองบุคคลที่ช่วยเหลือตนเองแล้วก็ต้องเบิกตากว้างเพราะคนที่ช่วยเขาไว้นั้นคือวองโกเล่รุ่น 1 ทำให้ร่างบางคิดว่าทำไมวองโกเล่พรีโม่ถีงมาอยู่ตรงหน้าเขาได้กันล่ะ

"เอ่อ..คุณ"ร่างบางถาามออกไปอย่างอึกอักในใจขอให้ไม่ใช่วองโกเล่รุ่นแรกเลย

วองโกเล่รุ่นแรกเข้าใจว่าสึนะอยากรู้ชื่อตนจึงตอบออกไปว่า"เราชื่อจีอ็อตโต้ เรากับเพื่อนเจอเจ้ากับเพื่อนที่ป่าททางตะวันตกจึงพากลับมารักษาที่นี้นะ"

สึนะที่ได้ยินชื่อแล้วแทบสลบไปอีกรอบอยากถามออกไปดังๆ'นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกัน(วะ)ครับเนี้ย!!!? ทำไมวองโกเล่พรีโม่ถึงมาอยู่ต่อหน้าเขาหรือว่าเขาย้อนเวลามายังยุคของงพรีโม่หรอ เหตุผลเดียวที่พอจะรับได้คือ..เขากำลังฝัน?

"เอ่อ คุณจีอ็อตโต้ครับนี้ปี ค.ศ อะไรครับ"สึนะถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ พรีโม่เลิกคิ้วเชิงสงสัยแต่ก็ยังตอบออกไปอยู่ดี

"นี้ปี 16××"

"เดี๋ยว..เจ้า"จีอ็อตโต้เข้าไปพยุงร่างบางทันทีที่เห็นร่างบางจะสลบอีกรอบอย่างรวดเร็ว

__ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __ __

สายัญสวัสทุกคนแอดเอง😊😊มาแค่นี้และบายยยย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***