ยมทูต

ภายในห้องเรียนดูเหมือนว่าทุกสายตาจะจับจ้องมาที่ลุกซ์ ชายที่ใบหน้าราวกับหลุดออกมาจากนิยาย แต่สิ่งที่ทำให้นักเรียนคนอื่นแปลกใจนั่นคือลุซ์มองไปที่ลูน่าเพียงอย่างเดียว

นั่นทำให้เมย์ที่ไม่ชอบลูน่าเป็นทุนเดิมยิ่งไม่ชอบเข้าไปอีก

เสียงตบหน้าลูน่าดังขึ้นเมื่อเวลาพักได้เริ่มขึ้นลูน่ากำหมัดด้วยโกรธแต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้

”ยัยนั่นทำอะไรน่ะ ตบหน้าลูน่าทำไม?!” ลุกซ์กำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ

ก่อนจะมีเสียงชายคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะพูดขึ้น “อย่าไปยุ่งดีกว่านะ ยัยนั่นที่นายพูดน่ะคือเมย์ลูกของสส.ที่มีอำนาจน่ะ และอีกอย่างลูน่าคงโดนจนชินแล้วล่ะ” เพื่อนร่วมโต๊ะเมื่อพูดจบก็ได้ก้มลงและทำเป็นไม่เห็น

คำพูดทีีแสนจะธรรมดาทำให้ลุกซ์ไม่พอใจอย่างชัดเจน

“หยุดทำร้ายลูน่าสักที!” ลุซ์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น คนอื่นภายในห้องที่ต่างไม่อยากมีปัญหาจึงแยกย้ายกันไปพัก

เมย์หัวเราะในลำคอเล็กน้อย “นึกไม่ถึงเลยว่าเด็กใหม่จะออกตัวปกป้องตัวเชื้อโรคพันธุ์นี้” เมย์พูดพร้อมกับบ้วนน้ำลายลงบนหัวของลูน่า

”ทำแบบนี้ทำไม?” เวงตาของลุกซ์แข็งด้วยความโกรธถึงขึดสุด

“มันเป็นทาสฉัน ฉันจะทำยังไงกับทันก็ได้” เมย์ตบหน้าลูน่าอีกครั้ง

“ฉันเห็นว่าเธอเป็นเด็กขอโทษลูน่าสะ แล้วฉันจะให้อภัย” ลุกซ์แม้จะโกรธแต่เขาก็เลือกวิธีที่สันติและเรียบง่ายที่สุด

เมย์ได้ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสุดเสียง ก่อนที่พี่ชายอย่างมายจะเดินเข้ามาดู

“แกหัวเราะอะไรยัยน้องบ้า” มายพี่ชายของเมย์ได้ถามขึ้นพร้อมกับมองไปที่ลุกซ์ที่ยืนมองหน้ามายด้วยสายตาที่ไม่พอใจ

“ก็ไอ้บ้านั่นบอกให้ฉันขอโทษยัยลูน่า ถึงจะให้อภัยนี่สิฉันเลยขำ”

มายมองไปที่หน้าลูน่า “จะว่าไปทาสแกคนนี้ก็รับใช้แกมานานแล้วนี่หว่า หน้าแบบนี้เอาไปขายคงได้ราคาดีแน่นอน” มายพูดพร้อมกับลูบไปที่ใบหน้าของลูน่า

“พวกมนุษย์มันเป็นแบบนี้ไงฉันถึงไม่ชอบ” คำพูดของลุกซ์ทำให้มายเดินมาเผชิญหน้า

“แล้วมันยังไง?” มายเดินวนรอบตัวลุกซ์ “ไอ้นี่ดูหน่วยก้านดีนิสนใจมาเป็นลูกน้องฉันไหมละ ฉันจะยกยัยนั่นให้ฟรีเลยนะถ้าเป็นคนของฉัน”

ลุกซ์กำหมัดแน่น “สงสัยพระเจ้าจะเลือกรักผิดที่สินะ” ลุกซ์ได้ต่อยไปที่หน้าของมายจนมายล้มลงไป

‘เมื่อกี้หมัดมันไม่ถึงตัวฉัน? แต่ทำไมฉันถึงเลือดออกว่ะ?!’ มายทบทวนภายในใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเขามั่นใจว่าไม่โดนหมัดนั่นด้วยซ้ำ มายลุกขึ้นด้วยอาการสั่นกลัวก่อนจะเรียกให้ลูกน้องเข้ามา

“กระทืบมัน!” มายสั่งให้ลูกน้องหลายสิบคนรุมลุกซ์แต่นั่นก็ไม่เป็นผล ลุกซ์ทำเพียงแค่หลบหมัดของลูกน้องมายก็ได้ต่อยกันเองและล้อมกันไปทีละคน

“พวกแกบอกว่าพ่อเป็นสส.สินะ” ลุกซ์ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาจอร์จ “นายปลดสส.ได้สินะ”

“สบายมากครับนายท่าน ว่าแต่สส.ท่านไหนครับผมกำลังประชุมอยู่พอดี” จอร์จถามผ่านสายโทรศัพท์

“พ่อแกชื่ออะไรเด็กเวร” ลูกใช้ไม้กวาดฟาดไปที่ขาของมาย แต่มายก็ไม่ยอมพูดเมื่อมองไปที่เมย์ก็ดูเหมือนว่าเธอเองก็ไม่มีท่าทีที่จะพูดเช่นกัน “น่ารำคาญ” ลุกซ์สบถก่อนจะพูดกับจอร์จผ่านโทรศัพท์ “มีลูกสองคนผู้หญิงกับผู้ชาย เรียนโรงเรียนนี้พามาคุยกับฉันหน่อย”

“ครับนายท่าน” จอร์จใช้เวลาไม่ถึงนาทีพ่อของเด็กทั้งสองก็ได้มารับสายต่อจากจอร์จ

“แกสินะพ่อของเด็กทั้งสอง สส.ตำแหน่งที่นายได้รับมันคงจะสูงเกินไปสินะเลยทำให้นายไม่มีเวลาสอนลูกนายให้ดีได้เนี่ย ต่อไปไม่ต้องมาประชุมเอาเวลาไปสอนลูกให้ดีขึ้น และถ้าฉันยังเห็นว่าแกยังอบรมลูกไม่ได้ดีพอ เตรียมเป็นคนขายข้าวเหนียวไก้ได้เลย” เมื่อพูดจบลุกซ์ก็ได้วางสายไป

หลังจากนั้นไม่นานพ่อของเมย์และมายก็ได้ตรงมาที่โรงเรียนและรับเมย์และมายกลับบ้านไป

เลิกเรียนลุกซ์ก็ได้เดินตามลูน่าไป “บ้านนายกลับทางนี้เหรอ?” ลูน่าหยุดอย่างกระทันหันทำให้ลุกซ์ที่เหม่ออยู่เกือบเดินชน

“อะไรนะ?” ลุกซ์ถามย้ำ

“บ้านนายไปทางเดียวกับฉันเหรอ?”

ลุกซ์ยิ้มก่อนจะพยักหน้า ทันใดนั้นจอร์จก็ได้จับรถสาจิดก่อนจะลงมาเปิดประตูรถให้ลุกซ์

“เชิญครับนายท่าน”

ลุกซ์เดินเข้าไปในรถด้วยความเคยชินก่อนจะมองไปทางลูน่า “เธอเองก็ขึ้นมาสิ”

แม้ตอนแรกลูน่าจะปฏิเสธแต่ด้วยท่าทีของจอร์จและแววตาที่ดุไม่เป็นอันตรายของลุกซ์ทำให้ลูน่าเชื่อใจและขึ้นรถ

ตลอดระยะเวลาที่อยู่ในรถลุกซ์สังเกตเห็นลูน่าที่ระวังอยู่ตลอดเวลาจึงบอกให้จอร์จจอดรถ “ต่อไปนี้ฉันกับลูน่าจะเดินกลับบ้านนายไม่ต้องมารับนะ”

“รับทราบครับนายท่าน”

“ไปกันเถอะ” ลุกซ์ได้ก้มหยิบไม้ขนาดพอดีมือขึ้นมาก่อนจะยื่นไปหาลูน่า “ฉันอยากจับมืออยู่หรอกระแต่ช่วงนี้มันโควิดจับไม้แทนจับมือไปก่อนละกัน”

ลูน่ายิ้มกว้างให้กับความแปลกของลุกซ์แต่เขาก็ยอมทำลูน่าจับไม้อีกด้านไว้แน่นก่อนที่ทั้งสองจะเดินกลับบ้านพร้อมกัน

ลุกซ์เริ่มมีความสุขมากขึ้นนี่คือมนุษย์คนแรกที่เทพอย่างลุกซ์รู้สึกชอบและเริ่มมีความรัก

ทันใดนั้นสายฝนก็เริ่มตกอย่างไม่ทราบสาเหตุทำให้ลุกซ์และลูน่าต้องเข้าไปหลบที่ป้านรถเมย์ เมื่อลุกซ์มองไปฝั่งตรงข้ามเขาก็ได้พบกับชายใส่สูทสีดำคนหนึ่งยื่นกางร่มพร้อมกับจ้องมาที่ลูน่าด้วยสายที่เย็นยะเยือก

เมื่อลุกซ์มองไปที่ลูน่าก็พบว่าเธอนั้นไม่รู้สึกชายที่ยืนจ้องเขาอยู่มันทำให้ลุกซ์ยิ่งแน่ใจ

“ยมทูต” คำพูดของลุกซ์ทำให้ลูน่ามองลุกซ์ด้วยสีหน้าที่แปลกใจ

ทันใดนั้นเวลารอบตัวก็ได้หยุดนิ่ง เม็ดฝนที่ตกลงมาหยุดลงราวกับคลิปที่โดนกดหยุดมีเพียงลุกซ์และชายถือร่มเท่านั้นที่จ้องหน้ากัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***