จากแสงจันทร์ที่สาดส่องยามเที่ยงคืนตอนนี้กลายเป็นแสงอรุณในยามเช้า
"อรุณสวัสดิ์ชิเอล"
"นายคือใคร?"
"ฉันคือแฟนนายไงซีอ่ะ"
"ฉันไม่เชื่อ แล้วฉันชื่อชิเอลจริงหรอ?"
"จริงสินายรีบไปอาบน้ำก่อนเถอะ"
"...อือ"
บทสนทนาในตอนเช้าของผมกับชิเอลเป็นแบบนี้มาโดยตลอดตั้งแต่ที่เขาได้เกิดอุบัตติเหตุครั่งนั้น ทำให้เขาได้เป็นแบบนี้ นั้นจึงทำให้ผมต้องเศร้าอยู่อยางนี้มาโดยตลอด
"นี้นายอาบน้ำเสร็จรึยัง" เด็กชายถามด้วยความสงสัย
"เสร็จแล้ว! แต่งตัวแป๊ปนึง" เด็กชายตะโกนตอบ
"วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษรึป่าว?"
"ไม่ล่ะ"
"งั้นวันนี้กินผัดกระเพราของโปรดนายแล้วกัน"
"ของโปรดฉันหรอ?"
"ใช่"
เด็กชายทั้งสองคนจึงสาวเท้าออกจากบ้านของพวกเขาเพื่อที่จะได้ไปซื้อผัดกระเพรา
"ร้านนี้อร่อยจริงๆใช่มั้ย?" ชิเอลถามด้วยความคาใจ
"อร่อยสิ ฉันพานายมากินบ่อยจะตาย"
"วันนี้รับอะไรดีจ๊ะ" ป้าเจ้าของร้านถาม
"เหมือนเดิมครับป้า" ซีตอบเหมือนที่เคยตอบในหลายครั้ง
"กินเหมือนเดิมไม่เบื่อหรอ"ป้าเจ้าของร้านถามอีกครั้ง
"ไม่เบื่อครับ"
"งั้นไปนั่งรอที่โต๊ะได้เลยจ๊ะ"
"ครับ"
หลังจากที่พวกเขารับประทานอาหารเสร็จ พวกเขาก็ได้จ่ายเงินและได้เดินออกจากร้านไป
"อร่อยมั้ย?"
"อร่อยมาก"
หลังจากที่เด็กชายได้ยินคำตอบของอีกฝ่ายจึงยกยิ้มขึ้น
"นายจะพาฉันไปไหน"
"พาไปหาหมอ"
"ไปทำไม?"
"หมอนัดไป"
"อ๋อ"
หน้าห้องพยาบาลได้มีคุณพยาบาลยืนอยู่ได้เรียกพวกเขาเข้าไปข้างในห้อง
"อาการคนไข้เป็นอย่างไงบ้างครับ"
"อาการไม่ดีขึ้นเลยครับหมอ ในทุกๆครั่งเขาตื่นขึ้นมาก็จะจำอะไรไมาเลยสักครั่ง"
"หมอว่าคุณต้องลองพาคนไข้ไปที่ ที่คุณกับเขาเคยไปด้วยกันและเป็นที่ ที่พวกคุณมีความสุขที่สุด"
"ได้ครับหมอ"
"แต่ต้องพาไปบ่อยๆนะครับ"
"ครับหมอ ขอบคุณมากน่ะครับคุณหมอ"
"ครับ..."
หลังจากนั้นเด็กชายทั้งสองคนได้เดินออกจากห้องไป
"อะไรกัน ที่นายพูดกับหมอหมายถึงใคร?"
"หมายถึงนายนั้นแหละ"
"ห๊ะ หมายถึงฉัน"
"ใช่"
เด็กชายทั้งสองคนได้ขับรถกลับ บ้านด้วยบรรยากาศอึมครึมไม่มีใครพูดจาซค้วกันและกันตลอดทาง
พอถึงบ้านก็ต่างคนต่างอยู่
ในเวลานี้ผมรู้สึกไม่อยากพูดจากลับใครแม้กระทั่งกับชิเอลก็ตามเพราะผมคิดว่าชิเอลคงต้องใช้สมาธิในการนั่งคิดไตร่ตรองเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments