2.โรงเรียนชนชั้นกลาง

ถังเฉิงกำลังเดินลงบันไดเพื่อไปหาแม่ของเค้า จู่ๆก็พบชายวัยกลางคนที่มัดผมไว้ หน้าตาหล่อ มีแผลเป็นรอยยาวลากจากใต้คาไปหาคิ้ว ชายคนนั้นเดินเข้ามาหาเฉิงถัง “ถังเออร์เป็นอะไรมากมั้ยลูก หายเจ็บรึยังลูก”

ถังเฉิงเดินเข้าไปหาพ่อ “หายแล้วครับท่านพ่อ ท่านรู้ได้ไงว่าข้าป่วยขอรับ” พ่อของถังเฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ก็แม่เจ้าน่ะสิ บอกว่าเจ้าจะตายให้ได้ ถ้าไม่ให้ข้ามาดูจะทุบตีพ่อให้ตาย พ่อก็เลยรีบมาดูน่ะสิ” ถังเฉิงเดินลงไปข้างล่างพร้อมกับพ่อ “พี่บอกน้องแล้วว่าถังเออร์ของเราแข็งแรงจะตาย ไม่เป็นไรหรอก” หลังจากเดินลงมาข้างล่างก็พบกับแม่ที่กำลังเตรียมซุปสมุนไพร

แม่หันมามองถังเฉิงด้วยรอยยิ้ม “ยังปวดอยู่มั้ย แม่ทำซุปสมุนไพร่ให้แล้ว รีบกินตอนยังร้อนสิ” หลังพูดกับถังเฉิงเสร็จก็ได้หันไปมองชายวัยกลางคน “ก็น้องเป็นห่วยถังเฉิง กล้วว่าจะป่วยเป็นโรคร้ายแรง” ถังเฉิงนั่งมองทั้งสองคนคุยกันพร้อมทางซุปที่แม่เตรียมไว้ให้ “ท่านแม่ขอรับ ลูกขอไปโรงเรียนน่ะขอรับ” แม่หันมามองด้วยความเป็นห่วง “จะไปไหวหรอลูก ลามั้ย” ถังเฉิงหันมามอง “ไม่เป็นไร หายดีแล้วขอรับ” ผู้เป็นแม่ยังไม่ไว้ใจจึงหันหปหาชายวัยกลางคน “พี่ไปส่งถังเออร์ที่โรงเรียน หน่อยได้มั้ย น้องกล้วลูกเป็นอะไรระหว่างทาง” พ่อหันมามอง “ได้สิน้อง เดี๋ยวพี่ไปส่งลูกเราเอง” พ่อหันมามองถังเฉิง “ไปเลยมั้ยถังเฉิง” “ไปเลยก็ได้ขอรับ”

หลังจากกินอาหารเสร็จถังเฉิงก็เตรียมตัวไปโรงเรียน หลังออกจากบ้านเพื่อนไปโรงเรียน พ่อพานั่งรถม้าไปโรงเรียนเพราะกลัวลูกเดินไม่ไหว ถังเฉิงมองไปรอบๆระหว่างเดินทาง ได้พบเห็นสัตว์แปลกประหลากมากๆไม่ว่าจะเป็นทุกนกที่คล้ายเหยี่ยวแต่มีขนาดเล็กกว่าและลำตัวรอบๆมีลมขนาดเล็กล้อมรอบไว้ หรือสัตว์ที่มีรูปร่างคล้ายเต่าแต่มีขนานตัวใหญ่กว่าเต่าปกติ5เท่า แถมมีเขาที่หัวอีก พอใกล้ถึงโรงเรียน ถังเฉิงพบว่าโรงเรียนมีอาคารมากว่า20-30 อาคารแถบบางอาคารตั้งบนภูเขา เค้าเหลืยบไปเห็นป้ายชื่อโรงเรียนที่เขียนว่า โรงเรียนชนชั้นกลาง ถังเฉิงคิดในใจว่าถ้ามีชนชั้นกลาง ก็ต้องมีชยชั้นสูง มันจะใหญ่ขนาดไหนกัน ชายวัยกลางคนหันมามอง “ถังเออร์พ่อมาส่งได้แค่นี้น่ะ โรงเรียนห้ามนำ พหะเข้า ลูกต้องเดินไปเองน่ะ” “ขอรับท่านพ่อ”

หลังจากเดินเข้าไปในโรงเรียน นักเรียนที่อยู่แถวนั้นหันไปซุบซิกนินทา “นั้นถังเฉิงมาแล้ว ลูกต้องสาป” “เห็นว่าพอเกิดได้เดือนเดียวตระกูลก็ล่มสลาย” “แถบได้ข่าวว่าพ่อแม่ของมัน โดนคนชุดดำรุมโจมตีจนวังวนฉีสลายไป จนเป็นแค่คนธรรมดานิ” “แค่เกิดมาตระกูลล่มสลาย พ่อแม่กลายเป็นคนธรรมดา สมแล้วที่เป็นเด็กต้องสาป” ถังเฉิงยืนงง คิดในใจว่า “ร่างนี้มันทำกรรมอะไรไว้ชาติที่แล้วว่ะ แค่เกิดมาก็ฉิบหายแล้ว”

หลังจากตั้งสติได้แล้ว ถังเฉิงก็เดินเข้าไปในอาคารเรียน พร้อมเปิดประตูเข้าไปในห้องเรียน ทุกคนในห้องเรียนหันมามองและซุบซิบนินทา ถังเฉิงแสร้งไม่สนใจแล้วเดินไปนั่งที่หลังห้อง ชายวัยกลางคน รูปร่างค้อมไปข้างอ้วน ได้เดินเข้ามาในห้อง นักเรียนสาวที่คล้ายกับหัวหน้าห้องได้ลุกขึ้น “นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ” “สวัสดิครับ/ค่ะ”

อาจารย์ได้หันมามองนักเรียนทุกคน “วันนี้ เราจะมาเรียนวิธีการสร้างวังวนพลังฉีกัน วังวนพลังฉี คือแหล่งที่เก็บรวบรวมพลังฉีที่เก็บจากภายนอกเข้ามาในร่างกาย โดยสามารถแบ่งออกเป็น หมอก ก้องเมฆ แอ่งน้ำ บ่อน้ำ ลำธาร แม่น้ำ ทะเลสาบ และมหาสมุทร โดยแต่ละระดับแบ่งออกเป็น เป็นรูปเป็นร่าง กึ่งสมบูรณ์ และสมบูรณ์ “อาจารย์อยู่ระยะแอ่งน้ำขั้นเป็นรูปเป็นร่างใช้มั้ยครับ” อาจารย์มีสีหน้าภูมิใจ “ใช่แล้วแหละ” “เอาล่ะมาเรียนกันต่อ”

อาจารย์จะสอนวิธีการเก็บพลังฉีที่อยู่ในอากาศให้ ให้จิตนาการถึงจุดแสงไฟเล็กๆที่อยู่รอบๆตัวเรา และชักนำเข้ามาสู่ร่างกายผ่านกระแส เลือดแล้วให้ไปรวมที่ตรงกลางท้อง ถ้าสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่อยู่ตรงท้องแปลว่าทำสำเร็จแล้ว ทีนี้ให้เก็บรวบรวมทำให้เป็นหมอก ถังเฉิงใช้เวลา2ก้านธูปถึงจะสมารถสัมผัสได้ “หมดเวลาแล้ว เลิกเรียนได้” อาจารย์ได้พูดขึ้นมา และหันมามองถังเฉิง “ถังเฉิงมาตามอาจารย์มา” ถังลุกขึ้นเดินตามอาจารย์ไป

อาจารย์เติมไปหยุดใต้ต้นไม้แล้วหันมามองถังเฉิง “อาจารย์ขอโทษที่ต้องพูดน่ะ แต่ว่าเธอถูกไล่ออก” ถังเฉิงยืนงง จนได้สติ “ทำไมผมถึงถูกไล่ออก” พรุ่งนี้จะมีคนจากรัฐมาดูการคืบหน้าของเรียนและให้ ทรัพยากร แต่ โรงเรียนที่ พัฒนา กว่าปีที่แล้ว ซึ่งเธอเรียนมา4ปีแล้วยังรวบรวมให้เป็นหมอกไม่ได้เลย ดันนั้นคุณครูได้ลงมติให้เธอออกเพราอาจถูกตัดทรัพยากรได้ พรุ่งนี้เธอไม่ต้องมาอีกแล้ว

ถังเฉิงเดินกลับบ้านด้วยสติที่เลื่อนลอย พ่อและแม่ได้มาถามว่าเป็นอะไร “ท่านพ่อท่านแม่ลูกขอโทษลูกโดนไล่ออกเพราะพัฒนาช้า ลูกขอโทษจริงๆ” แม่หันมามองถังเออร์ด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไรก็แค่โดนไล่ออกเลยลูกไม่ได้ก่อเหตุชะหน่อย” “แต่ท่านแม่ข้าโดนไล่ออกน่ะขอรับ เงินที่ท่านพ่อและแม่ส่งเรียนก็สูญเปล่าหมด” พ่อหันมามองและตบไหล่ “ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องโทษตัวเอง”

ถังเฉิงมองพ่อกับแม่ด้วยน้ำตา “ท่านพ่อ ท่านแม่” ถังเฉิงเดินเข้าไปในห้อง มีเสียงพ่อกับแม่ไล่หลังมา “ไม่ต้องโทษตัวเองน่ะลูก” ถังเฉิงปิดประตูและนอนลงบนเตียงคิดว่าจะทำอะไรต่อไปดี จู่หางตาก็เหลือบไปเห็นเงาคนๆหนึ่งเป็นคนที่คล้ายบัณฑิต

คนผู้นั่งกล่าวว่า “ดวงชะตาลิขิตให้เราเจอกัน เราจะให้โชคแก่เจ้าล่ะกันแต่ต้องดูด้วยว่าจะคว้าไว้ได้รึไม่” ทันใดนั้นก็มีกระดาษมาที่เบี้ยขาวช่องEเดินไปช่อง4 บัณฑิตหันมามองด้วยรอยยิ้ม”ข้าให้โอกาศเจ้าเดิน2ครั้งจนกินให้ได้

ถังเฉิงหันมาถามว่ากินเบี้ยตัวนี้ตัวเดียว บัณฑิตพยัญหน้า ถังเฉิงเคยเล่นหมาดรุกชนะบอทระดับ3000มาก่อน ถังเฉิงให้เบี้ยช่องFเดินหน้าไปช่อง5พอเบี้ยขาวกินเบี้ยดำที่อยู่ช่องหน้าเสร็จถังเฉิงก็ให้คิงกินเบี้ย บัณฑิตหันมามอง “ยินดีด้วยเจ้าชนะแล้ว ข้าจะให้วิชาฝึกกระบี่พื้นฐานก็แล้วกัน”พอกล่าวเสร็จบัณฑิตก็ชี้นิ้วไปที่ระหว่างคิ้ว ข้อมูลวิชาฝึกกระบี่พื้นฐานไหนเข้าห้วงสมองจนถังเฉิงสลบไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***