บทที่ 3

การส่งอาหารให้คุณบูม

แล้วก็มาถึงวันที่ผมต้องตื่นเพื่อออกไปทำงานรับส่งอาหารอีกครั้งหลังจากคราวก่อนที่โดนฝูงนาร์ไล่กิน นึกถึงทีไรขนแขนก็ยังลุกไม่หาย เกือบจะไม่ได้กลับมาหาไอพวกแสบที่ห้องแล้ว แถมค่าส่งวันนั้นก็ยังไม่ถึงครึ่งของค่าห้องเลยจะหยุดยาวกว่านี้ไม่ได้ ไม่อยากไปทำงานเลย ผมได้แต่กรีดร้องในใจก่อนจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงาน

หวืด...หวืด...

เสียงแจ้งเตือนว่ามีงานดังขึ้นทำเอาผมสะดุ้งโหยงก่อนคว้าโทรศัพท์มือถือมาอ่านรายละเอียดงาน

หวังว่าจะยังไม่ต้องเข้าไปในโซนแดงนะ กราบล่ะ

ผมไล่สายตาอ่านรายละเอียดต่าง ๆ จนหมดก็สบายใจไปเปราะหนึ่งที่ไม่ต้องเข้าไปรับอาหารในโซนสีแดงแต่ยังไงก็ต้องเข้าไปส่งในนั้นอยู่ดีอ่ะนะ และแน่นอนคราวนี้ผมพกของทุกอย่างที่ต้องพกตามกฎใบต่าง ๆ ไว้ในกระเป๋าด้วย กลิ่นเน่าของเนื้อในกระเป๋ากับชีวิต ผมเลือกชีวิตของผมล่ะนะ

ผมสตาร์ทรถขับตรงดิ่งไปยังร้านอาหารที่ลูกค้าสั่งโดยไม่รีรอ ส่งเสร็จเร็วเท่าไหร่ก็ได้กลับออกมาเร็วเท่านั้น แต่จะว่าไปการจัดส่งรอบนี้ชื่อลูกค้าดูเป็นผู้เป็นคนที่สุดแล้วล่ะนะ

คุณบูม เหมือนจะเป็นวิญญาณรึเปล่านะ ห้ะ วิญญาณ....

เสียวสันหลังวาบในทันที จะมีวันไหนมั้ยที่ผมจะมีโชคได้ส่งคนธรรมดา ๆ บ้างน่ะ ไม่มีน่ะสิ เลือกออกมารับงานเวลานี้คงจะได้งานธรรมดาอยู่หรอกนะ ผมได้แต่ถอนหายใจในโชคชะตาของตัวเองที่เกิดมาในประเทศแย่ ๆ นี้

ผมรับถุงอาหารมาจากพนักงานหลังจากนั่งรอที่หน้าร้านเกือบชั่วโมง เป็นร้านที่ทำนานจริง ๆ สงสัยคราวหน้าได้ร้านนี้ต้องยกงานทิ้งแล้วล่ะมั้ง ผมจัดแจงเอาถุงอาหารใส่กระเป๋าท้ายรถก่อนมุ่งตรงไปยังจุดหมายปลายทาง

กฎในการส่งอาหารให้คุณบูม

ชื่อของลูกค้า : คุณบูม

ลักษณะของลูกค้า : วิญญาณโปร่งแสง

ลักษณะโดยทั่วไป : ต้นไม้ใหญ่ที่มีผ้าแพรสามสีพันอยู่ ตั้งโดดอยู่ที่วงเวียนกลางโซนสีแดง

สิ่งที่ต้องเตรียม : ธูป 1 ดอก , ไฟแช็กหรือไม้ขีดไฟ

กฎข้อที่ 1 การส่งอาหารให้วิญญาณนั้นง่ายมากเพียงแค่คุณจุดธูปแล้วปักที่อาหาร เพียงแต่มันจะยากที่คำพูดที่คุณต้องพูด กรุณาจำคำพูดที่คุณต้องพูดในกฎให้ถูกต้องที่สุด แน่นอนเพราะมันหมายถึงชีวิตของคุณไงล่ะ

กฎข้อที่ 2 เมื่อคุณไปถึงต้นไม้ของคุณบูมแล้วให้คุณเรียกคุณบูมด้วยเสียงนิ่ง ๆ 3 ครั้ง อย่าแสดงอารมณ์โดยเด็ดขาด เขาเป็นวิญญาณที่ไร้อารมณ์ไปแล้ว หากเขาเห็นคุณแสดงอารมณ์อะไรออกมาเขาอาจจะสนใจในตัวคุณและจะอยากเอาคุณไปอยู่เป็นเพื่อนของเขาน่ะนะ

กฎข้อที่ 2.1 ถ้าคุณคิดว่าไม่สามารถสกัดกลั้นอารมณ์ทางสีหน้าของคุณไว้ได้เราแนะนำให้คุณสวมใส่แมสก์ขณะการจัดส่งอาหารให้คุณบูมจะดีที่สุด มันช่วยคุณได้แค่ระดับหนึ่งเท่านั้นนะ อย่าเผลอตัวเด็ดขาดล่ะ

ผมจอดรถไว้ข้างหน้าต้นไม้ที่คิดว่าน่าจะเป็นต้นที่คุณบูมอยู่ก่อนจะหยิบแมสก์จากกระเป๋ามาใส่และหยิบของที่ต้องใช้ทั้งหมดออกจากกระเป๋าท้ายรถ

ผมเดินตรงไปยังหน้าต้นไม้ก่อนเอ่ยเรียกคุณบูม 3 ครั้งตามกฎ สักพักก็มีอะไรบางอย่างลอยออกมาจากต้นไม้ ผมคิดว่านี่น่าจะเป็นคุณบูมล่ะนะ ผมพยายามมากที่จะไม่แสดงสีหน้าหวาดกลัวหรือตกใจออกไป มันยากกว่าที่คิด ใครบ้างจะไม่กลัวถ้าเจอผีตัวเป็น ๆ น่ะ

กฎข้อที่ 3 เมื่อคุณบูมปรากฏตัวให้เห็นแล้ว สิ่งที่คุณต้องทำคือหยิบธูปที่เตรียมมา 1 ดอกแล้วจุดมันปักลงไปที่ถุงอาหาร 

ผมทำตามกฎบอกอย่างว่าง่าย มันก็เหมือนกับเอาของกินให้ผีทั่วไปอ่ะนะ แค่คราวนี้ผมเห็นตัวผีแค่นั้นเอง

กฎข้อที่ 4 ให้คุณวางอาหารที่ปักธูปแล้วไว้ข้างต้นไม้ก่อนพูดออกไปดังนี้ และรอดูปฏิกิริยาของคุณบูม

"คุณบูม ผม/ฉันได้นำอาหารที่คุณสั่งซื้อมาให้คุณแล้วและผม/ฉันรู้ว่าคุณไม่ต้องการบทสวดมนต์อะไรมากมาย แต่เพื่อความสบายใจของตัวผม/ฉัน ผม/ฉันขอแผ่เมตตาให้คุณจะได้มั้ย"

กฎข้อที่ 4.1 หากคุณบูมพยักหน้าให้คุณท่องบทแผ่เมตตาให้คุณบูมและถอยออกมาที่รถได้เลย คุณบูมจะได้กินอาหารได้อย่างสะดวก

กฎข้อที่ 4.2 ถ้าหากว่าคุณบูมยืนนิ่งไม่พยักหน้าหรือขยับ คุณต้องออกมาจากต้นไม้นั่นทันที กดจบงานได้เลย คุณบูมตัดบัตรเครดิตมาแล้ว การที่คุณบูมยืนนิ่งคือเขากำลังหงุดหงิดกับความหิว มันแสดงว่าคุณไปส่งอาหารช้าเกินไป

ผมพูดออกไปตามกฎและคุณบูมก็ยืนนิ่งไม่ตอบโต้อะไรกับผมทั้งนั้น

แหงสิ มาส่งช้าขนาดนี้

ผมเอ่ยคำขอโทษออกไปอย่างแผ่วเบาและรีบสตาร์ทรถออกมาทันที เราไม่มีทางรู้ว่าวิญญาณที่กำลังโมโหหิวทำอะไรเราได้บ้าง จริงมั้ยล่ะ และผมคงไม่ขอเอาตัวไปเสี่ยงเด็ดขาดเลย

.

.

.

ผมขับออกมาจากโซนสีแดงและกดดูยอดเงินค่าส่งที่ได้จากการไปส่งอาหารให้ผี มันน้อยกว่าสองงานก่อนที่ผมรับมาเกือบครึ่ง

สงสัยจะยังกลับห้องไม่ได้แหะ

น่าจะเพราะมันง่ายค่าส่งเลยถูก แต่มันก็น่ากลัวนะเฟ้ย

ผมได้แต่กรีดร้องในใจ ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องเปิดรับงานอีกครั้ง ไม่นานเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น ผมไม่รอช้ารีบอ่านรายละเอียดงานและขับไปยังร้านอาหารทันที โชคดีที่ร้านนี้ทำเร็วทำให้ผมได้ไปส่งให้ลูกค้าเร็ว

หวังว่าคราวนี้จะไม่โดนหงุดหงิดเพราะส่งช้าหรอกนะ

ผมเอาอาหารใส่กระเป๋าก่อนไล่สายตาอ่านชื่อลูกค้า เหล่าเหมียวที่ซอยแปด นั่นคือลูกค้าที่ผมต้องไปส่ง ผมมุ่งตรงไปยังโซนสีแดงทันที

กฎในการส่งอาหารให้เหล่าเหมียวที่ซอยแปด

ชื่อลูกค้า : เหล่าเหมียวที่ซอยแปด

ลักษณะของลูกค้า : ฝูงแมวจรจัดขี้อ้อน

ลักษณะโดยทั่วไป : ตึกพาณิชย์ 3 ชั้นที่รกร้าง ตั้งอยู่ที่ซอยแปดของถนนณญินฐ์

ของที่ต้องเตรียม : อาหารแมวแบบกระป๋อง , ขนมแมวเลีย

กฎข้อที่ 1 เมื่อคุณไปถึงที่หมายแล้ว ไม่ต้องทำอะไร เหล่าแมวน้อยพวกนี้จะรู้ได้ทันทีที่คุณมา พวกมันจะเดินมาหาคุณเอง

กฎข้อที่ 2 ให้คุณแกะถุงอาหารแล้วแบ่งใส่ถ้วยข้าวที่วางอยู่ข้างใต้ตึกได้เลย พวกแมวน้อยไม่สามารถแกะถุงอาหารด้วยตัวเองได้หรอกนะ 

กฎข้อที่ 3 คุณจะต้องนั่งรอจนเหล่าแมวกินข้าวเสร็จ มันจะตอบแทนคุณด้วยโชคลาภต่าง ๆ แล้วแต่ดวงของคุณ แต่ถ้าคุณไม่ได้นั่งอยู่กับพวกมัน บางทีแม้แต่ค่าส่งคุณอาจจะไม่ได้เลยก็ได้นะ

ปล. พวกแมวเหล่านี้จะมีประโยชน์กับคุณในอนาคต พวกมันไม่มีพิษมีภัยกับคนที่ให้อาหารพวกมันและมันจะคอยช่วยเหลือคนที่มีน้ำใจกับมันด้วย นี่คือคำแนะนำของเรา

ผมอยู่รอจนเหล่าแมวน้อยพวกนี้กินเสร็จและยังไม่ลุกออกไปในทันที ผมทำตามคำแนะนำท้ายกฎคือการผูกมิตรกับเจ้าแมวเหล่านี้ ผมหยิบซองแมวเลียขึ้นมาโบกไปมา พวกแมวที่เห็นซองขนมที่คุ้นเคยก็วิ่งหน้าตั้งเข้ามาถูไถผม ผมฉีกซองแล้วยื่นขนมแมวเลียไปให้แมวทุกตัว พวกมันดูจะรักผมซะแล้วล่ะ

"นี่ถ้าฉันถูกหวยนะ จะซื้ออาหารกระป๋องมาเลี้ยงฉลองกับพวกแกเลย"

ผมพูดหยอกล้อกับพวกแมวที่มาออกินขนมที่ผมถือ อยู่ ๆ พวกมันหยุดกินไปซะเฉย ๆ จนผมรู้สึกหวั่นใจ ก่อนจะมีแมวตัวหนึ่งเดินคาบใบล็อตเตอรี่มาวางไว้ตรงหน้าผม พอมันเห็นผมไม่ยอมหยิบมันก็เอาเท้ามังคุดเขี่ยให้ใบล็อตเตอรี่ให้เข้ามาใกล้ผมมากขึ้น

ผมหยิบขึ้นมาดูก่อนถามเหล่าแมวว่าให้ผมเหรอ พวกมันร้องเหมียวตอบผมเป็นเสียงเดียวกัน นี่พวกมันฟังภาษาคนออกด้วยรึไงเนี่ย แอบหลอนอยู่เหมือนกันนะ ผมเก็บเอาใบล็อตเตอรี่เข้ากระเป๋าก่อนบอกลาสหายแมวเหมียวทั้งหลายพร้อมให้สัญญากับพวกมันว่าถ้าใบที่พวกมันให้ดันถูกรางวัลขึ้นมาในวันพรุ่งนี้ผมก็จะกลับมาเลี้ยงฉลองกับพวกมันวันพรุ่งนี้

...****************...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***