ด้ายแดงแห่งโชคชะตา

คำเตือน: มีการพูดถึงเรื่องทางเพศ,มีการบรรยายถึงSex

'ด้ายแดง' เป็นสิ่งที่จะเชื่อมโยงระหว่างเรากับบุคคลหนึ่งที่เป็น'คู่แห่งโชคชะตา' ที่ไม่ว่าจะไม่ได้คบกันแต่สุดท้ายก็ต้องวนมาพบเจอ ไม่ว่าจะทะเลาะกันถึงเพียงไหนก็จะกลับมารักกันเหมือนวันวาน ทุกคนจึงเรียกมันว่า"ด้ายแดงแห่งโชคชะตา" ด้ายแดงจะเริ่มเชื่อมกันและกันในวัย15ปี ไม่ก็20ปี โดยมันจะผูกอยู่ที่นิ้วนางและไม่สามารถตัดได้

แต่..

ตัวของเราไม่มีด้ายแดง ตอนแรกก็แค่คิดว่าน่าจะยังไม่เจอคู่ของตนเองในตอนนี้ฉันก็ก้าวสู่วัย30ปีแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันเกิดครบ30ปี ของฉัน

"สุขสันต์วันเกิดครับหัวหน้า"

ชายหนุ่มวัย20ปลายๆได้พูดอวยพรพร้อมกับเดินถือเค้กมายังโต๊ะทำงานของหัวหน้าตนเอง

"....."

ผมเงยหน้ามองคนผู้เดินมาด้วยรอยยิ้มยิ้มแย้มแจ่มใส

"แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู~"

รุ่นน้องของผมก็ได้ยืนร้องเพลงให้ผมจนจบเพลงก่อนจะเอ่ยปากให้ผมเริ่มอธิฐานและเป่าเทียน ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะอธิฐานและเป่าเทียน

"หัวหน้าครับ! เย็นนี้เราไปกินเลี้ยงกันเถอะครับ!!"

"ไม่ว่าง"

"ไม่ใช่ว่างานหัวหน้าเหลือแค่งานนั้นงานเดียวหรอกหรอครับ🤔"

"รู้ดีจริงๆ อาๆ ก็ได้"

"เย้!"

/หลังเลิกงาน/

"หัวหน้า!! ไปกันเถอะครับ!!"

หลังจากที่ผมเห็นรุ่นน้องตัวดีของผมวิ่งยิ้มหน้าบานมาผมก็ยกแขนขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้ถึงเวลาเลิกงานพอดี ผมจึงเก็บของและเดินตามรุ่นน้องของตนเองไป

"หัวหน้ารู้มั้ยครับร้านที่ผมกำลังจะพาหัวหน้าไปอร่อยมากเลยนะครับ แถมยังมีพนักงานพาร์ททามคนหนึ่งที่หล่อมากๆด้วยล่ะครับ"

ในขณะที่กำลังเดินไปยังจุดหมายรุ่นน้องของผมก็ชวนคุยเพื่อทำลายบรรยากาศที่เงียบงันแต่ผมก็ทำเพียงแค่รับฟังและนิ่งเงียบจนมาถึงยังจุดหมาย

"ถึงแล้วล่ะครับ!"

ผมมองไปยังร้านตรงหน้า ตกแต่งค่อนข้างดีมีความทันสมัยเรียบง่ายและสะอาดสะอ้าน ผมค่อนข้างพอใจเลยจึงได้ก้าวเท้าเข้าไปในร้านพร้อมกับลูกตัวดีและเดินไปยังโต๊ะที่พวกผมจองไว้

หลังจากที่พวกผมสองคนนั่งลงบนเก้าอี้ไม่นาน พนักงานก็เดินมุ่งหน้ามาโต๊ะพวกผมและถามถึงเมนูที่ต้องการจะสั่งพร้อมกับที่รุ่นน้องของผมลุกขึ้นขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

'อา...ยังเด็กอยู่เลยไม่ใช่รึไง? เป็นพนักงานพาร์ททามรึป่าวนะ?'

ในขณะที่ผมกำลังตกลงสู่ห้วงแห่งความคิดผมก็สัมผัสได้ถึงแววตาที่กำลังมองมาที่ผมแบบที่ผมไม่เคยเป็นมาก่อนนั่นจึงทำให้ผมหลุดออกมายังห้วงแห่งความคิดและจ้องกลับไปมองบุคคลที่กำลังมองมาที่ผม

เด็กหนุ่มที่อายุประมาณ20ปี สูงประมาณ185+ กำลังมองมาที่ผมด้วยสายตาแปลกๆที่คาดเดาไม่ได้ผมจ้องใบหน้าเขากลับนั่นจึงทำให้ผมถูกใบหน้าหล่อนั้นดึงดูดเข้าโดยไม่ทันที่ตนเองจะรู้สึกตัวด้วยซ้ำ

"ตกหลุมรักผมหรอครับ"

ในขณะที่ผมกำลังเหม่อมองใบหน้านั้นก็ไม่ทันได้รู้ตัวว่าบุคคลตรงหน้าเข้ามาใกล้หน้าของผมขนาดนี้ ด้วยความตกใจจึงเผลอผลักใบหน้านั้นไปอย่างไม่ตั้งใจ

แต่คนตรงหน้ากลับยิ้มออกมาอย่างมีเสน่ห์และแนะนำตนเองให้ตัวของผมได้รู้จัก

"ผมชื่อ พี นะครับ อายุ20 และยังไม่มีคู่โชคชะตา"

เด็กคนนั้นพูดพร้อมกับยกนิ้วนางให้ดูเพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่ายังไม่มีคู่จริงๆ

"เทพ อายุ30 และฉันก็ไม่ได้อยากรู้ว่านายมีคู่รึยังด้วย"

"ผมก็นึกว่าคุณอยากรู้ซะอีก"

ในระหว่างที่พวกผมกำลังคุยกันรุ่นน้องที่ทำงานของผมก็กลับมาพอดี

"หัวหน้าครับขอโทษด้วยนะครับ ผมต้องกลับไปหาแฟนผมน่ะครับ เขากลับมาจากต่างประเทศแล้ว แล้วแฟนผมก็ฝากมาแฮปปี้เบิร์ธเดย์หัวหน้าด้วยนะครับ"

"ฝากทักทายกับขอบคุณแฟนนายด้วยล่ะ"

"รับทราบครับ!"

เขาตอบกลับผมก่อนจะรีบวิ่งออกจากร้านไป

"เขาไปแล้วแบบนี้คุณจะทานข้าวกับใครล่ะครับ?"

ในขณะที่ผมกำลังมองรุ่นน้องของผมวิ่งออกไป คนที่เป็นคู่สนทนาของผมก่อนหน้านี้ก็เอ่ยปากถาม

"คนเดียวสิถามได้"

ผมพูดก่อนจะเริ่มสั่งอาหาร เด็กตรงหน้าผมก็เริ่มจดจนถึงเมนูสุดท้ายที่ผมสั่ง

"วันเกิดคุณทั้งทีทานคนเดียวไม่เหงาหรอครับ งั้นไหนๆก็ไหนๆแล้วผมขอมาฉลองด้วยนะครับวันนี้วันเกิดผมด้วยเหมือนกัน นี่ก็ถึงเวลาเลิกงานของผมพอดีด้วย"

เขาพูดโดยไม่มีช่องว่างให้ผมได้ปฏิเสธเลยสักนิด พอเขาพูดจบเขาก็เดินหนีไปทันที

'อะไรของเจ้าเด็กนี่?'

ไม่นานนักเด็กที่มีนามว่า พี ก็เดินมาที่โต๊ะพร้อมกับอาหารในมือและชุดธรรมดาที่ไม่ใช่ชุดของพนักงาน

"มาทานกันเถอะครับ"

เขาพูดขึ้นพร้อมกับรินไวน์ใส่แก้วของผม

"ใครเขาอนุญาตให้มานั่งด้วยไม่ทราบ?"

แต่เด็กตรงหน้าผมก็ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวและยังกินอาหารอย่างสบายใจ นั่นจึงทำให้ผมถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจและเริ่มทานอาหาร

พวกเรานั่งกินอาหารจนเสร็จ มือผมจึงเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบและนั่นจึงทำให้ผมสังเกตเห็นแววตาของพีที่มองมาที่ผมแปลกๆ

ผมลุกขึ้นและเตรียมออกจากร้าน

"จะกลับแล้วหรอครับ"

พีลุกตามผมและรีบเดินมายืนข้างๆผม

"ใช่ ไม่มีเหตุผลอะไรให้ฉันอยู่ต่ออยู่แล้ว"

ในขณะที่ผมพูดเจ้าเด็กที่ยืนอยู่ข้างๆผมก็ยิ้มแปลกๆออกมาและมือของมันก็เริ่มที่จะซุกซนขึ้น

"เอามือออกไปจากเอวฉัน"

"ผมแค่กำลังพยายามทำความรู้จักกับคุณเองนะครับ"

"ทำความรู้จักโดยการจับเอวคนอื่น?"

"ผมจับตรงอื่นก็ได้"

หลังจากที่เด็กนั่นพูดจบมันก็บีบก้นผมเต็มแรงจนผมต้องสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ

"ไอ้เด็กเวรนี่!"

"ไปที่อื่นกันดีกว่าครับ!"

:เนื้อหาต่อไปนี้มีการบรรยายถึงเรื่องกิจกรรมทางเพศ

พีพูดพร้อมกับแบกเทพขึ้นไหล่และเดินออกไปจากร้านและมุ่งหน้ามายังโรงแรม

"มาที่นี่ทำไมปล่อยฉันลง!"

"ทำความรู้จักกันไงครับ คุณรู้ไรมั้ยผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกเห็นเลยนะ"

ในขณะที่เทพกำลังฟังพีพูดไปเรื่อยเขาก็ได้สังเกตเห็นว่ามีด้ายแดงจางๆอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของตนนั่นจึงทำให้ตัวของเขาอึ้งจนไม่ทันระวังและถูกอีกฝ่ายโยนลงบนเตียง

"!!"

เทพรีบยันตัวเองขึ้นมานั่งแต่ก็ถูกพีคร่อมทับและเริ่มใช้มือลูบไล้ไปทั่วทำให้เทพบิดเร้าไปมาด้วยความวูบวาบ และมันก็เริ่มเกินเลยขึ้นมาเรื่อย

"อื้อ!!"

ท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงไฟจากหัวเตียงที่กำลังส่องสว่างก็ได้มีเสียงมากมายที่คอยทำลายความเงียบงันของความมืด

"พะ...พอแล้ว...ฮึก!!"

ในขณะที่เทพพูดก็ถูกพีกระแทกสวนขึ้นมาจนต้องจิกหลังของอีกฝ่ายด้วยความตกใจและความเจ็บปวดจากช่องทางข้างล่าง

"จะ...เจ็บ"

"อีกนิดนะครับ"

พีพูดพร้อมกับเริ่มจูบไปทั่วร่างของชายวัยกลางคนด้วยความหลงไหลและความมัวเมาในSexที่ไม่เคยได้สัมผัส ค่ำคืนที่แสนวิเศษก็ได้ดำเนินไปจนถึงเช้า

เทพลืมตาขึ้นมาและมองไปยังบุคคลที่นอนกอดตนอยู่ เทพเริ่มสงสัยเกี่ยวกับภาพก่อนหน้านี้ที่มีด้ายแดงจางๆบนนิ้วนางของตนจึงยกมือขึ้นมาดูและใช่

'ด้ายแดงเส้นนั้นมันเข้มขึ้นและเข้มมาก'

เทพรีบลุกขึ้นนั่งจนทำให้คนที่นอนอยู่ตื่น เขาเริ่มมองตามด้ายแดงที่เชื่อมอยู่กับบุคคลหนึ่งและใช่