ความจำที่ไม่อาจลืมเลือน
นะโรงเรียนแห่งหนึ่ง
ตรงต้นไม้ใหญ่มีเด็กสาวผมสีม่วงนอนอยู่โดยมี
กระเป๋าสะพายข้างลองหัวเพื่อให้สบาย เป็น
บรรยากาศที่คุ้นเคยจังนะ
ตรงข้างๆกับมีหญิงสาวผมสีเงิน กำลังพิงกับต้นไม้
อยู่ ยูกิ ทำไมพูดอย่างนั้นละ
ยูกิ นี้เพล ถ้าเกิดว่าเราเคยมีเพื่อนอยู่สองคน และ
เราก็ตายต่อหน้าทั้ง สองคน และเราไม่สามารถอยู่
ต่อกับพวกเขาได้ เธอจะทำยังไงอย่างงั้นหรอ
เพล อืมหัวข้อนี้น่าสนใจพอๆกันกับประโยคที่ว่า
นายมีความสุขไหมเลยนะ
ยูกิ เธอจะเล่นมุขหมอแปลกทำไมละเนี้ย
เพล 555555ล้อเล่นนะ ถ้าให้ฉันพูดจริงๆ ก็คง
เจ็บใจมั้งนะ เจ็บใจที่ช่วยอะไรไม่ได้ เจ็บใจที่ไม่ได้
อยู่ช่วยไม่ได้ เจ็บใจที่ตัวเองอ่อนแอร์ เจ็บใจที่ยัง
ไม่บอกลา ถ้าเป็นฉันคงคิดเช่นนั้นมั้งนะ
ยูกิ จึงเอานิ้วจิ้มแก้มเพล จิ้ม จิ้ม
เพล นี้เธอทำบ้าอะไรอยู่มิซาบ
ยูกิ เห คนอย่างเธอพูดอะไรดีๆเป็นกับเขาด้วย ฉัน
จำได้นะว่าตอนเธอมาเรียนที่นี้เธอเงียบราวกับแมว
ถูกทิ้ง
เพล รู้สึกมีเส้นเลือดขึ้นสมองและรู้สึกอยากทุบตี
ใครซักคน แต่ก่อนเธอ จะพูดอะไร ยูกิก็หยิกแก้ม
ของเธอ ให้ยิ้ม ยูกิ เธอ
ยูกิ ยิ้มสิเพล ยิ้มเอาไว้
เพล (ถึงเธอบอกให้ฉันยิ้มแต่ทำไมในตาของเธอ
รู้สึกเศร้ากันละยูกิ ทำไมเธอถึงมีน้ำตา ฉันรู้นิสัย
เธอเป็นอย่างดี เธอนะร่าเริงแจ่มใสราวกับ
ดวงตะวันแต่ตอนนี้ มันเหมือนมีเมษมาบดบัง
ดวงตะวันนั้น เธอเจออะไรมากันแน่ยูกิ ในอดีตเธอ
เตออะไรมาบ้าง) แต่ก่อนเธอจะพูดอะไรก็มีเสียง
ประกาศ ประกาศนักเรียนทุกคนให้ไปรวมตัว
กันที่ สนามกีฬา ย้ำประกาศนักเรียนทุกคนให้ไป
รวมตัวกันที่ สนามกีฬา
ยูกิ ไปกันเถอะ เพล
เพล อืมเจ้าใจแล้ว
จากนั้นทั้งคู่ก็รุกจากใต้ต้นไม้และไปที่สนามกีฬา
นะสนามกีฬา ได้มีเก้าอี้มากมายว่างเอาไว้ และตรง
กลางสนามมีเครื่องหนึ่งเครื่องคล้ายแคปซูลขนาด
ใหญ่หรือให้พูดว่ามันคือโรงฝังศพก็ไม่แปลกเลย
และก็มีหน้าจอ ติดครบทุกทิศไม่ต้องกลัวว่าจะไม่
มีคนเห็นส่วนคนที่ไม่เห็นจริงๆก็สแกนคิวอาร์โค้ด
เพื่อไปดูหน้าจอแบบสดโดยนักเรียนต้องต่อแถว
เพื่อสแกนคิวอาร์โค้ด
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments